Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 30 Οκτωβρίου 2011(Ε΄ΛΟΥΚΑ) : Κατά Λουκάν ιστ΄ 19–31

19 ῎Ανθρωπος δέ τις ἦν πλούσιος, καὶ ἐνεδιδύσκετο πορφύραν καὶ βύσσον εὐφραινόμενος καθ᾿ ἡμέραν λαμπρῶς. 20 πτωχὸς δέ τις ἦν ὀνόματι Λάζαρος, ὃς ἐβέβλητο πρὸς τὸν πυλῶνα αὐτοῦ ἡλκωμένος 21 καὶ ἐπιθυμῶν χορτασθῆναι ἀπὸ τῶν ψιχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τοῦ πλουσίου· ἀλλὰ καὶ οἱ κύνες ἐρχόμενοι ἀπέλειχον τὰ ἕλκη αὐτοῦ. 22 ἐγένετο δὲ ἀποθανεῖν τὸν πτωχὸν καὶ ἀπενεχθῆναι αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἀγγέλων εἰς τὸν κόλπον ᾿Αβραάμ· ἀπέθανε δὲ καὶ ὁ πλούσιος καὶ ἐτάφη. 23 καὶ ἐν τῷ ᾅδῃ ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ, ὑπάρχων ἐν βασάνοις, ὁρᾷ τὸν ᾿Αβραὰμ ἀπὸ μακρόθεν καὶ Λάζαρον ἐν τοῖς κόλποις αὐτοῦ. 24 καὶ αὐτὸς φωνήσας εἶπε· πάτερ ᾿Αβραάμ, ἐλέησόν με καὶ πέμψον Λάζαρον ἵνα βάψῃ τὸ ἄκρον τοῦ δακτύλου αὐτοῦ ὕδατος καὶ καταψύξῃ τὴν γλῶσσάν μου, ὅτι ὀδυνῶμαι ἐν τῇ φλογὶ ταύτῃ. 25 εἶπε δὲ ᾿Αβραάμ· τέκνον, μνήσθητι ὅτι ἀπέλαβες σὺ τὰ ἀγαθά σου ἐν τῇ ζωῇ σου, καὶ Λάζαρος ὁμοίως τὰ κακά· νῦν δὲ ὧδε παρακαλεῖται, σὺ δὲ ὀδυνᾶσαι· 26 καὶ ἐπὶ πᾶσι τούτοις μεταξὺ ἡμῶν καὶ ὑμῶν χάσμα μέγα ἐστήρικται, ὅπως οἱ θέλοντες διαβῆναι ἔνθεν πρὸς ὑμᾶς μὴ δύνωνται, μηδὲ οἱ ἐκεῖθεν πρὸς ἡμᾶς διαπερῶσιν. 27 εἶπε δέ· ἐρωτῶ οὖν σε, πάτερ, ἵνα πέμψῃς αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου· 28 ἔχω γὰρ πέντε ἀδελφούς· ὅπως διαμαρτύρηται αὐτοῖς, ἵνα μὴ καὶ αὐτοὶ ἔλθωσιν εἰς τὸν τόπον τοῦτον τῆς βασάνου. 29 λέγει αὐτῷ ᾿Αβραάμ· ἔχουσι Μωϋσέα καὶ τοὺς προφήτας· ἀκουσάτωσαν αὐτῶν. 30 ὁ δὲ εἶπεν· οὐχί, πάτερ ᾿Αβραάμ, ἀλλ᾿ ἐάν τις ἀπὸ νεκρῶν πορευθῇ πρὸς αὐτούς, μετανοήσουσιν. 31 εἶπε δὲ αὐτῷ· εἰ Μωϋσέως καὶ τῶν προφητῶν οὐκ ἀκούουσιν, οὐδὲ ἐάν τις ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ πεισθήσονται.

Μετάφραση
Εἶπεν ὁ Κύριος: «Κάποτε ὑπῆρχε ἕνας πλούσιος ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ἐφοροῦσε πορφύραν καὶ λινὰ ἐνδύματα καὶ ἐζοῦσε καθημερινῶς μέσα σὲ μεγάλην πολυτέλειαν. Κοντὰ εἰς τὴν πύλην του ἦτο ξαπλωμένος ἕνας πτωχός, ὀνομαζόμενος Λάζαρος, γεμᾶτος πληγές, ὁ ὁποῖος ἐπιθυμοῦσε νὰ χορτάσῃ ἀπὸ τὰ ψίχουλα ποὺ ἔπεφταν ἀπὸ τὸ τραπέζι τοῦ πλουσίου. Ἀκόμη καὶ τὰ σκυλιὰ ἐσυνείθιζαν νὰ ἔρχωνται καὶ νὰ γλύφουν τὶς πληγές του.Συνέβη δὲ νὰ πεθάνῃ ὁ πτωχὸς καὶ νὰ φερθῇ ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους εἰς τὸν κόλπον τοῦ Ἀβραάμ. Ἀπέθανε δὲ καὶ ὁ πλούσιος καὶ ἐτάφη. Εἰς τὸν ᾅδην, ὅπου ἐβασανίζετο, ἐσήκωσε τὰ μάτια του καὶ βλέπει ἀπὸ μακρυὰ τὸν Ἀβραὰμ καὶ τὸν Λάζαρον εἰς τοὺς κόλπους του. Καὶ ἐφώναξε καὶ εἶπε, «Πάτερ Ἀβραάμ, ἐλέησέ με καὶ στεῖλε τὸν Λάζαρον νὰ βουτήξῃ τὴν ἄκρη τοῦ δακτύλου του σὲ νερὸ καὶ νὰ δροσίσῃ τὴν γλῶσσα μου, διότι ὑποφέρω μέσα σ’ αὐτὴν τὴν φλόγα».Ἀλλ’ ὁ Ἀβραὰμ εἶπε, «Παιδί μου, θυμίσου ὅτι σὺ ἀπήλαυσες τὰ ἀγαθά σου σου εἰς τὴν ζωήν σου ὅπως καὶ ὁ Λάζαρος τὰ κακά· τώρα ὅμως αὐτὸς ἐδῶ παρηγορεῖται καὶ σὺ ὑποφέρεις. Καὶ ἐκτὸς ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ὑπάρχει μεταξύ μας ἕνα μεγάλο χάσμα ὥστε νὰ μὴ μποροῦν νὰ περάσουν ἐκεῖνοι ποὺ θέλουν νὰ διαβοῦν ἀπ’ ἐδῶ σ’ ἐσᾶς, οὔτε καὶ ἀπ’ ἐκεῖ σ’ ἐμᾶς».Τότε εἶπε, «Σὲ παρακαλῶ λοιπόν, πατέρα, νὰ τὸν στείλῃς στὸ σπίτι τοῦ πατέρα μου, διότι ἔχω πέντε ἀδελφούς, νὰ τοὺς νουθετήσῃ, διὰ νὰ μὴ ἔλθουν καὶ αὐτοὶ εἰς τὸν τόπον αὐτὸν τῶν βασάνων». Λέγει εἰς αὐτὸν ὁ Ἀβραάμ, «Ἔχουν τὸν Μωϋσῆν καὶ τοὺς προφήτας, ἂς τοὺς ἀκούσουν». Αὐτὸς δὲ εἶπε, «Ὄχι, πάτερ Ἀβραάμ, ἀλλ’ ἐὰν κάποιος ἀπὸ τοὺς νεκροὺς πάη σ’ αὐτούς, θὰ μετανοήσουν». Ἀλλ’ ὁ Ἀβραὰμ τοῦ ἀπήντησε, «Ἐὰν δὲν ἀκοῦνε τὸν Μωϋσῆν καὶ τοὺς προφήτας, δὲν θὰ πεισθοῦν καὶ ἂν ἀκόμη ἀναστηθῇ κάποιος ἀπὸ τοὺς νεκρούς».
μετάφραση από :Συν-οδοιπορία

Ο Απόστολος της Κυριακής 30 Οκτωβρίου 2011 (Ε΄ΛΟΥΚΑ) : Προς Κορινθίους Β΄ επιστολή Παύλου (ια΄ 31 – ιβ΄ 9)

31Ἀδελφοί, ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ οἶδεν, ὁ ὢν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας, ὅτι οὐ ψεύδομαι. 32 ἐν Δαμασκῷ ὁ ἐθνάρχης ᾿Αρέτα τοῦ βασιλέως ἐφρούρει τὴν Δαμασκηνῶν πόλιν πιάσαι με θέλων, 33 καὶ διὰ θυρίδος ἐν σαργάνῃ ἐχαλάσθην διὰ τοῦ τείχους καὶ ἐξέφυγον τὰς χεῖρας αὐτοῦ.
ΙΒ´ 1 Καυχάσθαι δὴ οὐ συμφέρει μοι· ἐλεύσομαι γὰρ εἰς ὀπτασίας καὶ ἀποκαλύψεις Κυρίου. 2 οἶδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ πρὸ ἐτῶν δεκατεσσάρων· εἴτε ἐν σώματι οὐκ οἶδα, εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν· ἁρπαγέντα τὸν τοιοῦτον ἕως τρίτου οὐρανοῦ. 3 καὶ οἶδα τὸν τοιοῦτον ἄνθρωπον· εἴτε ἐν σώματι εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν· 4 ὅτι ἡρπάγη εἰς τὸν παράδεισον καὶ ἤκουσεν ἄρρητα ρήματα, ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι. 5 ὑπὲρ τοῦ τοιούτου καυχήσομαι, ὑπὲρ δὲ ἐμαυτοῦ οὐ καυχήσομαι εἰ μὴ ἐν ταῖς ἀσθενείαις μου. 6 ἐὰν γὰρ θελήσω καυχήσασθαι, οὐκ ἔσομαι ἄφρων· ἀλήθειαν γὰρ ἐρῶ· φείδομαι δὲ μή τις εἰς ἐμὲ λογίσηται ὑπὲρ ὃ βλέπει με ἢ ἀκούει τι ἐξ ἐμοῦ. 7 Καὶ τῇ ὑπερβολῇ τῶν ἀποκαλύψεων ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι, ἐδόθη μοι σκόλοψ τῇ σαρκί, ἄγγελος σατᾶν, ἵνα με κολαφίζῃ ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι. 8 ὑπὲρ τούτου τρὶς τὸν Κύριον παρεκάλεσα ἵνα ἀποστῇ ἀπ᾿ ἐμοῦ· 9 καὶ εἴρηκέ μοι· ἀρκεῖ σοι ἡ χάρις μου· ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται. ἥδιστα οὖν μᾶλλον καυχήσομαι ἐν ταῖς ἀσθενείαις μου, ἵνα ἐπισκηνώσῃ ἐπ᾿ ἐμὲ ἡ δύναμις τοῦ Χριστοῦ.

Μετάφραση
Ἀδελφοί, ὁ Θεὸς καὶ Πατέρας τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποὺ εἶναι εὐλογητὸς αἰωνίως, ξέρει ὅτι δὲν ψεύδομαι. Εἰς τὴν Δαμασκὸν ὁ ἐθνάρχης τοῦ βασιλέως Ἀρέτα ἐφρουροῦσε τὴν πόλιν τῆς Δαμασκοῦ, ἐπειδὴ ἤθελε νὰ μὲ πιάσῃ, ἀλλὰ μὲ κατέβασαν ἀπὸ ἕνα παράθυρο μέσα σὲ καλάθι, ἀπὸ τὸ τεῖχος, καὶ ξέφυγα ἀπὸ τὰ χέρια του.Τὸ νὰ καυχῶμαι λοιπὸν δὲν εἶναι συμφέρον μου, ἀλλὰ θὰ ἔλθω εἰς ὀπτασίας καὶ ἀποκαλύψεις τοῦ Κυρίου.Ξέρω ἕνα ἄνθρωπον χριστιανὸν ὁ ὁποῖος πρὸ δεκατεσσάρων ἐτῶν – εἴτε μὲ τὸ σῶμα, δὲν ξέρω, εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος, δὲν ξέρω, ὁ Θεὸς ξέρει – ἁρπάχθηκε ἕως τὸν τρίτον οὐρανόν. Καὶ ξέρω ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος – εἴτε μὲ τὸ σῶμα εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος δὲν ξέρω, ὁ Θεὸς ξέρει – ἁρπάχθηκε εἰς τὸν παράδεισον καὶ ἄκουσε ἀνέκφραστα λόγια τὰ ὁποῖα δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ἐπαναλάβῃ ἄνθρωπος.Δι’ ἕνα τέτοιον ἄνθρωπον θὰ καυχηθῶ, διὰ τὸν ἑαυτόν μου ὅμως δὲν θὰ καυχηθῶ, παρὰ μόνον διὰ τὰς ἀδυναμίας μου. Ἀλλὰ καὶ ἐὰν θελήσω νὰ καυχηθῶ, δὲν θὰ εἶμαι ἀνόητος, διότι θὰ πῶ τὴν ἀλήθειαν, τὸ ἀποφεύγω ὅμως μήπως μὲ θεωρήσῃ κανεὶς ἀνώτερον ἀπὸ ὅ,τι βλέπει σ’ ἐμὲ ἢ ἀκούει ἀπὸ ἐμέ.Καὶ διὰ νὰ μὴ ὑπερηφανεύομαι διὰ τὰς πολλὰς ἀποκαλύψεις, μοῦ ἐδόθηκε ἕνα ἀγκάθι εἰς τὸ σῶμα, ἕνας ἄγγελος τοῦ Σατανᾶ, διὰ νὰ μὲ ραπίζῃ, διὰ νὰ μὴ ὑπερηφανεύομαι. Τρεῖς φορὲς παρεκάλεσα τὸν Κύριον γι’ αὐτό, διὰ νὰ φύγῃ ἀπὸ ἐμέ. Καὶ μοῦ εἶπε, «Σοῦ εἶναι ἀρκετὴ ἡ χάρις μου, διότι ἡ δύναμίς μου φανερώνεται τελεία ἐκεῖ ποὺ ὑπάρχει ἀδυναμία». Πολὺ εὐχαρίστως λοιπὸν θὰ καυχηθῶ μᾶλλον διὰ τὰς ἀδυναμίας μου, διὰ νὰ κατασκηνώσῃ εἰς ἐμὲ ἡ δύναμις τοῦ Χριστοῦ.

Μετάφραση από :Συν-οδοιπορία 

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

Γιατί έγινε στρατηγός η Παναγία μας;π.Βασίλειος Βολουδάκης

Αφιέρωση σ’ εκείνους που αφήνουν την πολιτική στους αθέους

ΓΙΑΤΙ ΕΓΙΝΕ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ
Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ;

  (από το βιβλίο του π.Βασιλείου Βολουδάκη ,"Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ")
   
Όταν ένα έθνος, σαν το δικό μας, θεμελιωμένο από τα πανάρχαια χρόνια στην θρησκευτικότητα και προσδιορισμένο αποκλειστικά από αυτήν, έχει παραλύσει τόσο απόλυτα, ώστε να μη αντιδρά στην καλπάζουσα αθεοποίησή του, δηλαδή μένει παγερά αδιάφορο μπροστά στην επικείμενη εξαφάνιση της Ρωμιοσύνης του, τότε, ασφαλώς, είμαστε πολύ κοντά στα ύστερα του κόσμου!
    Αυτή η διαπίστωση δεν είναι ένα στιγμιαίο συναισθηματικό ξέσπασμα, αλλά η προδιαγεγραμμένη συνέπεια της λειτουργίας του πνευματικού νόμου, που έγινε και θρυλικός παιάνας του λαού μας: «Η Ρωμιοσύνη είναι φυλή συνόκαιρη του κόσμου. Η Ρωμιοσύνη θα χαθή όντας ο κόσμος λείψη»!
    Η μειωμένη εθνική αυτοεκτίμησή μας, που είναι η αιτία της απίστευτης ενδοτικότητος και απραξίας μας, είναι ένα καθαρά πνευματικό αποτέλεσμα της μακροχρόνιας σταδιακής αποξενώσεώς μας από την Πηγή της Ζωής και της Αλήθειας, η αποξένωση του λαού μας από την Εκκλησία του, πράγμα το οποίο συστηματικά καλλιεργήθηκε και καλλιεργείται από τις αμοραλιστικές κυβερνήσεις των τελευταίων 180 ετών, χωρίς καμμιά –απολύτως καμμιά– εξαίρεση αληθινά πιστού Κυβερνήτη.
    Δυστυχώς, καθ’ όλο το ανωτέρω διάστημα παρουσίασε πνευματική καθίζηση και η ηγεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος, με κάποιες λιγοστές εξαιρέσεις εκκλησιαστικών ηγετών, οι οποίοι, όμως, και αυτοί περιορίσθηκαν σε κάποια πνευματικά και εθνικά παραγγέλματα, παραλείποντας το μείζον και κύριο, δηλαδή να τονίσουν και να θέσουν σαν κηρυκτική προτεραιότητα την αλήθεια ότι η πολιτική είναι κλάδος της Ποιμαντικής, αφού η καθημερινή ζωή των Χριστιανών, που καθορίζεται από την πολιτική, δεν μπορεί να διαφέρη, αλλά πρέπει να είναι ταυτόσημη με την πνευματική ζωή της Εκκλησίας.
    Είναι σημαντική και αποδεικτική των λόγων μας η υπενθύμιση του σπουδαίου θεολόγου π. Γεωργίου Φλωρόφσκυ ότι «ο Χριστιανισμός εισήλθε στην ιστορία σαν νέα κοινωνική τάξη, σαν νέα κοινωνική διάσταση» και γι’ αυτό «από την πρώτη αρχή ο χριστιανισμός δεν ήταν κυρίως δόγμα αλλά κοινότητα»!
    Φαίνεται, όμως, πως δεν αρκεί στο μεγάλο πλήθος των χριστιανών αυτή η υπενθύμιση, ούτε τα όσα έχουμε μέχρι σήμερα γράψει για να καταδείξουμε ότι ο χριστιανός δεν μπορεί να διχοτομή τη ζωή του σε ζωή στην Εκκλησία και σε καθημερινή ζωή, παρεκτός και αν ο χριστιανός ζει σε αθεϊστικό ή αλλόθρησκο κράτος, οπότε, τότε και μόνο τότε είναι υποχρεωμένος να υπομένη σαν μαρτύριο τη δημόσια ζωή, προσπαθώντας να ζήση με διάκριση και σύνεση, σύμφωνα με τις υποδείξεις της «Προς Διόγνητον» Επιστολής.
    Δεν μπορούν να καταλάβουν οι χριστιανοί μας, αλλά ούτε και πολλοί από τους Ποιμένες, ότι ο χριστιανός που ζει σε χριστιανικό κράτος και έχει την δυνατότητα να επιλέγη και να ψηφίζη τους κυβερνήτες του, είναι αδιανόητο να ακολουθή την μοιρολατρική τακτική των ανθρώπων που ζουν σε καθεστώς που δεν το επιλέγουν αλλά τους επιβάλλεται. Και, επίσης, δεν συνειδητοποιούν ότι με το να επιλέγουν άρχοντες χωρίς πνευματικά κριτήρια, αφ’ ενός μεν αυτό είναι πνευματικός μαζοχισμός (αφού αυτοί οι ίδιοι δίνουν εξουσία στους πολιτικούς οι οποίοι εν συνεχεία με την πολιτική τους δυσκολεύουν ή και ακυρώνουν την πνευματική ζωή των ψηφοφόρων τους), αφ’ ετέρου δε έχουν βαρειά πνευματική ευθύνη έναντι των συνανθρώπων του έθνους τους γιατί με την ψήφο τους δίνουν εξουσία σε ανθρώπους με ανύπαρκτη πίστη και ξένους ή και πολεμίους του φρονήματος και του πολιτεύματος της Εκκλησίας μας, με αποτέλεσμα να αφανίζεται η Πίστη του Έθνους μας, να αφανίζεται η Ρωμιοσύνη.
    Αυτή η δυσκολία να αντιληφθούμε τα αυτονόητα είναι, νομίζω, το μεγαλύτερο πρόβλημά μας. Είναι αυτό που, τελικά, αφανίζει την Ρωμέϊκη Πίστη στον Θεό μας.
    Ο μακαριστός π. Φλωρόφσκυ έγραψε, απευθυνόμενος σε όλες τις φυλές της γης, πως «για να γίνουμε πραγματικοί Χριστιανοί πρέπει να γίνουμε περισσότερο Έλληνες»! Το δικό μας, λοιπόν, δράμα οφείλεται στο ότι πάψαμε να είμαστε πραγματικοί Έλληνες, γι’ αυτό εξατμίζεται συνεχώς και ο Χριστιανισμός μας.
    Αυτό δεν πρέπει να ηχήση παράξενα, δίδοντας την εντύπωση πως βάζουμε πάνω από την Πίστη μας στον Χριστό την ιδιότητα του Έλληνα πολίτη. Κάτι τέτοιο θα ήταν βλάσφημο, αθεολόγητο και ανιστόρητο, ιδίως μετά τα όσα σπουδαία έχει γράψει ο εκκλησιαστικός Πατήρ, αοίδημος π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, για τις «Ελληνοχριστιανικές συνθέσεις». Πρόθεση του μεγάλου Ρώσου θεολόγου π. Φλωρόφσκυ, αλλά και δική μας, είναι να τονίσουμε ότι η ένδειξη Έλληνας δεν προσδιορίζει τον πολίτη μιας χώρας, αλλά τον άνθρωπο που, αφ’ ενός μεν, θεωρεί εντελώς παράλογο να ζη ως άθεος στον κόσμο και, αφ’ ετέρου, θεωρεί αδιανόητο να χωρίση την πνευματική του ζωή από την καθημερινότητά του. Αυτό δεν συμβαίνει πουθενά αλλού στον κόσμο και γι’ αυτό ο χαρακτηρισμός Έλληνας ήταν μέχρι σήμερα ταυτόσημος με τον βαθύτατα θρησκευόμενον άνθρωπο και την Ορθοδοξία!
    Μια σύντομη αναδρομή στην ιστορία του λαού μας από τα πανάρχαια χρόνια θα μας βεβαιώση ότι Έλληνας άθεος δεν υπήρξε ποτέ, παρά μόνο σαν ασήμαντη μειοψηφία. Ακόμα και σήμερα, που η χριστιανική μας Πίστη έχει απίστευτα συρρικνωθεί –υπαιτιότητι πρωτίστως των Ποιμένων– οσάκις τίθεται σε ψηφοφορία το φρόνημα του Έλληνα στις Εθνικές εκλογές, τα πολιτικά κόμματα που έχουν εξαγγείλει στον λαό ότι δεν πιστεύουν στον Θεό, λαμβάνουν ποσοστό από 3 έως 8%! Καί να σκεφθή κανείς ότι στο ποσοστό αυτό συμπεριλαμβάνονται και πολλοί αφελείς χριστιανοί ψηφοφόροι που νομίζουν πως είναι ακίνδυνο να ψηφίζουν δεδηλωμένους αθέους! Αυτό το γνωρίζουν οι πολιτικοί και γι’ αυτό η πλειοψηφία τους αποκρύπτει από τον λαό την αθεΐα τους, με σκοπό η αποσιώπηση αυτή να παραπλανήση τον λαό και να τους δώση την εξουσία.
    Από τα πανάρχαια χρόνια οι πρόγονοί μας ένοιωθαν την ανάγκη να έχουν τον Θεό σε κάθε δραστηριότητα και ενέργειά τους. Ποτέ δεν ένοιωσαν τον Θεό σαν φόβητρο, σαν αυτόν που βρίσκεται έξω από την ζωή τους και έχει μόνο απαιτήσεις. Και, αφού δεν είχαν ακόμη την Αποκάλυψή του, έπλασαν με την επιθυμία τους μια πολυποίκιλη θεότητα, ικανή να καλύψη όλες τους τις ανάγκες, ώστε να είναι οι θεοί στη ζωή τους και όχι στο περιθώριο της ζωής, δηλαδή έξω από την πολιτική, όπως θέλουν και επιμένουν και επιβάλλουν οι πολιτικοί της πατρίδος μας, που ισχυρίζονται μεν πως είναι Έλληνες αλλά δεν είναι!
    Έτσι, οι πρόγονοί μας, δημιούργησαν το δωδεκάθεο. Μια συναγωγή θεών με την μορφή υπουργικού συμβουλίου, ώστε κάθε θεός-μέλος του συμβουλίου αυτού να καλύπτη κάποια ανθρώπινη δραστηριότητα. Ο Δίας σαν Πρωθυπουργός και συντονιστής των θεών, η Αθηνά σαν υπουργός Παιδείας, ο Άρης σαν υπουργός Αμύνης και Πολέμου, η Δήμητρα σαν υπουργός Γεωργίας, ο Ερμής σαν υπουργός Μεταφορών, ο Ποσειδώνας σαν υπουργός Ναυτιλίας, κλπ.
    Ο Πλούταρχος περιγράφει με συντομία αλλά και με σαφήνεια την απόλυτη θεοσέβεια όλων των Ελληνικών Πόλεων-Κρατών: «Εύροις δ’ αν επιών πόλεις ατειχίστους, αγραμμάτους, αβασιλεύτους, αοίκους, αχρημάτους, νομίσματος μη δεομένας, απείρους θεάτρων και γυμνασίων· ανιέρου δε πόλεως και αθέου, μη χρωμένης ευχαίς, μήδ’ όρκοις, μηδέ μαντείαις, μηδέ θυσίαις επ’ αγαθοίς, μηδ’ αποτροπαίς κακών, ουδείς εστιν γεγονώς θεατής ουδ’ έσται». Αυτά που λέει ο Πλούταρχος σημαίνουν ότι ο κάθε περιηγητής των Ελληνικών Πόλεων-Κρατών της αρχαιότητος «μπορούσε να συναντήση πόλεις χωρίς τείχη, χωρίς παιδεία, χωρίς διοίκηση, χωρίς σπίτια, χωρίς χρήματα, πόλεις που δεν χρειάζονται νόμισμα, που δεν έχουν θέατρα ή γυμναστήρια, ούτε γνωρίζουν αν υπάρχουν τέτοια, πόλη, όμως, που είναι άθεη και δεν έχει ιερά, που δεν κάνει προσευχές, ούτε όρκους, ούτε μαντείες, ούτε θυσίες για ευόδωση καλών αιτημάτων, ούτε για την αποτροπή των συμφορών, τέτοια πόλη κανείς δεν συνάντησε ούτε πρόκειται να συναντήση». Που να ζούσε ο Πλούταρχος στις μέρες μας!...
    Η απόλυτη θεοσέβεια των αρχαίων προγόνων μας αποδεικνύεται και από την έκφραση-λυδία λίθο, με την οποία δοκίμαζαν το ποιός έχει τις προϋποθέσεις για να χαρακτηρισθή Έλληνας: Έπρεπε να είναι «όμαιμος», «ομόγλωσσος» και «ομόθρησκος». Στο κριτήριο του χαρακτηρισμού δεσπόζει το «ομόθρησκος» ως ενσυνείδητη και εκούσια προσωπική επιλογή, ενώ το μεν «όμαιμον» το αποκτά κανείς με τη φυσική του γέννηση χωρίς προσωπική του επιλογή, το δε «ομόγλωσσον» δεν είναι πάλι προσωπική επιλογή, αφού η γλώσσα είναι μόνο μέσον επικοινωνίας και όχι τρόπος ζωής.
    Αυτή η συνυφασμένη με τον Έλληνα θρησκευτικότητα κορυφώθηκε και βρήκε το πλήρωμά της στην αποκεκαλυμμένη από τον Ουρανό και Σαρκωθείσα στον Χριστό Αλήθεια. Οι Πατέρες μας πλέον δεν ζούσαν έχοντας στο πλευρό τους φανταστικούς θεούς με πάθη και έχθρες αλλά ζούσαν ενωμένοι ασυγχύτως και αδιαιρέτως με τον Τριαδικό Θεό μας, την Υπεραγία Θεοτόκον και τους Αγίους μας, στους οποίους ο Θεός έδωσε πολυποίκιλα χαρίσματα ώστε να συμπαρίστανται και να συντρέχουν τους ανθρώπους σε όλες τις κατά Θεόν δραστηριότητές τους και στην επίλυση των προβλημάτων τους. Το Ευχολόγιο της Εκκλησίας μας είναι μάρτυρας.
    Εξαιρέτως έλαβε δύναμη και χάρη η Πανάχραντος Μητέρα του Θεού μας, η Παναγία μας, η οποία είναι η μόνη μετά Θεόν που γνωρίζει τόσο βαθειά πως, αν εκλείψη η θεοσέβεια του λαού μας, θα χαθούμε ολοτελώς, ώστε έγινε και Υπέρμαχος Στρατηγός για να καταστήση πασιφανές ότι η με θεοσέβεια ενασχόληση με την πολιτική διακυβέρνηση του Ορθοδόξου λαού, όχι μόνο δεν είναι αμαρτία αλλά είναι έργο Ουράνιο και Πανάγιο.
    Η Παναγία έγινε Στρατηγός και μεις ακόμη διστάζουμε να πολιτευθούμε, μήπως και αμαρτήσουμε!
    Δεν έγινε Στρατηγός ο Χριστός, γιατί δεν επιτρέπει στους κληρικούς του κοσμικές διακονίες, επειδή δεν είναι καλόν να αφήσουν τον λόγο του Θεού και «να διακονούν τραπέζαις». Έγινε όμως Στρατηγός η Παναγία Μητέρα Του για να μήν έχη κανείς μας δικαιολογία, όταν παραθεωρή την δημόσια ζωή και την εγκαταλείπει σε χέρια άνομα και ασεβή, που μετατρέπουν την ζωή των πιστών σε μαρτύριο και διαμορφώνουν τα ήθη των νεωτέρων με πρότυπα την ασέβεια, την ασέλγεια και την σκληροκαρδία.
    Το συγκλονιστικό μήνυμα της Υπεραγίας Θεοτόκου είναι τόσο κραυγαλέο, ώστε όχι μόνο δεν άφησε την Βυζαντινή Αυτοκρατορία να λησμονήση ότι η πολιτική διακυβέρνηση των χριστιανών είναι ιερή Διακονία, ισότιμη με την εκκλησιαστική, αλλά διατηρήθηκε αναλλοίωτο το μήνυμα και στα τετρακόσια χρόνια της μετέπειτα σκλαβιάς, και έφθασε ως την Παλιγεννεσία, όπως μαρτυρεί το πρώτο Σύνταγμα της ελεύθερης Ελλάδος, στο οποίο τίθεται ως αποκλειστική προϋπόθεση της Ελληνικότητος η εις Χριστόν Πίστις: «Πάντες οι πιστεύοντες εις Χριστόν, εισίν Έλληνες»!
    Αυτή τη θεοσέβεια υπηρέτησε ο πρώτος και ο μόνος ευλαβής Κυβερνήτης της Πατρίδος μας, Ιωάννης Καποδίστριας, έως ότου τον δολοφόνησαν εκείνοι, που μόνο το όνομα του Έλληνα είχαν και όχι την ψυχή και το φρόνημα. Αυτοί κυβερνούν από τότε μέχρι σήμερα.
    Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια. Η Ρωμέϊκη φυλή βρίσκεται στην κρισιμώτερη καμπή της από τα πρωτοελληνικά χρόνια. Αν χαθή η πίστη μας, όπως με πυραυλοκίνητη ώθηση επιχειρούν να την απωθήσουν από την ζωή μας οι πολιτικοί, ημών κοιμωμένων, τότε σίγουρα θα χαθή το Γένος μας, αφού θα έχη χάσει τη συστατική του δύναμη, που, όπως δείξαμε, είναι η αδιαίρετη σχέση του με τον Δημιουργό του.
    Και, αν χαθή το Γένος μας, τότε μαζί με αυτό, μόνο ο Θεός γνωρίζει το τι θα παρασυρθή στην άβυσσο!...
 
π. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης


πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Ενοριακή Ευλογία” τον Μάρτιο 2010 , τεύχος 93




Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

Μαρτυρίες για εμφανίσεις της Παναγίας στα βουνά της Πίνδου στον πόλεμο του 1940



Του πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου

Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας σημειώθηκαν σε πολλές περιοχές του ελλαδικού χώρου κατά τη διάρκεια του πολέμου, αλλά στην πρώτη γραμμή του πολέμου, στα ελληνοαλβανικά σύνορα και την Πίνδο, η Παναγία ήταν η προστάτιδα και οδηγός των στρατιωτών. Οι στρατιώτες την έβλεπαν με τα μάτια της πίστης τους να τους εμψυχώνει και να τους «σκεπάζει», καθώς πολεμούσαν στα χιονισμένα βουνά της Πίνδου και της Αλβανίας.

Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

O άγιος Δημήτριος ο Mυροβλήτης. Αρματωμένος την Αρματωσιά του Θεού, του Φώτη Κόντογλου

O άγιος Δημήτριος ο Mυροβλήτης.
Αρματωμένος την Αρματωσιά του Θεού
του Φώτη Κόντογλου

O άγιος Δημήτριος μαζί με τον άγιο Γεώργιο, είναι τα δυο παλληκάρια της χριστιανοσύνης. Aυτοί είναι κάτω στη γη, κ’ οι δυο αρχάγγελοι Mιχαήλ και Γαβριήλ είναι απάνω στον ουρανό. Στα αρχαία χρόνια τους ζωγραφίζανε δίχως άρματα, πλην στα κατοπινά τα χρόνια τους παριστάνουνε αρματωμένους με σπαθιά και με κοντάρια και ντυμένους με σιδεροπουκάμισα. Στον έναν ώμο έχουνε κρεμασμένη την περικεφαλαία και στον άλλον το σκουτάρι, στη μέση είναι ζωσμένοι τα λουριά που βαστάνε το θηκάρι του σπαθιού και το ταρκάσι πόχει μέσα τις σαγίτες και το δοξάρι. Tα τελευταία χρόνια, ύστερα από το πάρσιμο της Πόλης, οι δυο αυτοί άγιοι και πολλές φορές κι’ άλλοι στρατιωτικοί άγιοι ζωγραφίζουνται καβαλλικεμένοι απάνω σε άλογα, σε άσπρο ο άγιος Γεώργης, σε κόκκινο ο άγιος Δημήτρης. Kι’ ο μεν ένας κονταρίζει ένα θεριό κι’ ο άλλος έναν πολεμιστή, τον Λυαίο. Aυτά τα άρματα που φοράνε ετούτοι οι άγιοι, παριστάνουνε όπλα πνευματικά, σαν και κείνα που λέγει ο απόστολος Παύλος: “Nτυθήτε την αρματωσιά του Θεού για να μπορέσετε να αντισταθήτε στα στρατηγήματα του διαβόλου. Γιατί το πάλεμα το δικό μας δεν είναι καταπάνω σε αίμα και σε κρέας, αλλά καταπάνω στις αρχές, στις εξουσίες, καταπάνω στους κοσμοκράτορες του σκοταδιού σε τούτον τον κόσμο και καταπάνω στα πονηρά πνεύματα στον άλλον κόσμο. Για τούτο ντυθήτε την πανοπλία του Θεού, για να μπορέσετε να βαστάξετε κατά την πονηρή την ημέρα, κι’ αφού κάνετε όσα είναι πρεπούμενα, να σταθήτε. Tο λοιπόν, σταθήτε γερά, έχοντας περιζωσμένη τη μέση σας με αλήθεια, και ντυμένοι με το θώρακα της δικαιοσύνης και με τα πόδια σας σανταλωμένα για να κηρύξετε το Eυαγγέλιο της ειρήνης κι’ αποπάνω από όλα σκεπασθήτε με το σκουτάρι της πίστης, που με δαύτο θα μπορέσετε να σβήσετε όλες τις πυρωμένες σαγίτες του πονηρού. Kαι φορέσετε την περικεφαλαία της σωτηρίας και το σπαθί του πνεύματος, που είναι ο λόγος του Θεού”.
Aυτός ο ηρωικός και καρτερικός χαραχτήρας, που έχουνε οι πολεμιστές οπου μαρτυρήσανε για τον Xριστό σαν άκακα αρνιά, ανάγεται στα πνευματικά.
        

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

Απαντήσεις σε ερωτήματα για «τα πολιτικά όρια της Εκκλησίας», του π. Βασιλείου Βολουδάκη

Απαντήσεις σε ερωτήματα
για «τα πολιτικά όρια της Εκκλησίας»

από το βιβλίο του π. Βασιλείου Βολουδάκη, "Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ"
Αναγνώστες που διάβασαν τα αποσπάσματα της Εισηγήσεως μου στο Πολεμικό Μουσείο θέλησαν επιπλέον εξηγήσεις πάνω σε διατυπωθείσες απόψεις μου, γι' αυτό, θα προσπαθήσω να εξηγήσω περισσό­τερο τις διατυπώσεις μου:

1. Ερώτηση:
Η φράση η Εκκλησία είναι το περιέχον και όχι το περιεχόμενο του Κράτους, σημαίνει ότι η Εκκλησία διεκδικεί Κρατική εξουσία;
Δεν εννοώ με την διατύπωση μου αυτή ότι ή Εκκλησία διεκδικεί την κρατική εξουσία, αλλά ότι έχει η Εκκλησία την ύψιστη Εξουσία, που είναι ή Πνευματική Εξουσία. Και η Πνευματική Εξουσία «τα πάντα ανακρίνει και υπό ουδενός ανακρίνεται».
Αυτός πού αρνείται να συμμορφωθεί με τις οδηγίες της Εκκλησίας, πού είναι οδηγίες του Χριστού, και υπακούει στις αντιχριστιανικές οδηγίες των πολιτικών, παύει να είναι χριστιανός και πρέπει να το γνωρίζει καλά. Γιατί δεν πρόκειται για μια οποιαδήποτε πτώση του, μια οποιαδήποτε αμαρτία, που από αδυναμία όλοι μπορεί να διαπράξουμε, αλλά πρόκειται για ενσυνείδητη αντίδραση στις οδηγίες του Θεού και υιοθέτηση άλλων οδηγιών, εντάλματα και επινοήματα ανθρώπων. Ή Εκκλησία οφείλει, λοιπόν, λόγω της Πνευματικής Της εξου­σίας, δηλαδή της ευθύνης Της, να ειδοποιεί τους ανθρώπους, ότι με την τακτική τους αυτή, έχουν αλλοιώσει στην ζωή τους τον Χριστιανισμό και γι' αυτό τους αποκόπτει.
Οι πολιτικοί μας, όμως, θεωρούν ότι αυτοί ως Κράτος πρέπει να προσδιορίζουν και την Εκκλη­σία, ότι ή Εκκλησία είναι ένας επιπλέον φορέας της δικαιοδοσίας τους, και γι' αυτό Της απαγορεύουν να πληροφορεί τον λαό για την αντιχριστιανικότητα της πολιτικής τους, κάνοντας τους κριτική στο νομοθετικό τους έργο. Αυτό είναι ωμή καθυπόταξη της Εκκλησίας.
Η Εκκλησία μας ποτέ δεν επεθύμησε πολιτική εξουσία αλλά και ουδέποτε εγκατέλειψε την πνευ­ματική της εξουσία για να υποκύψει στον αυταρχισμό του κράτους, παρά μόνο όταν οι Κληρικοί Της ήσαν σε πνευματική παρακμή. Είναι, επίσης, έξω από την Θεανθρώπινη Φύση Της να θελήσει να επιβάλει δια της βίας την Πίστη στους ανθρώπους. Πρέπει, όμως, και το Κράτος να σεβασθεί την πλειοψηφία και όχι να πλαστογραφεί την μειοψηφία ανυψώνοντας την πάνω από την πλειοψηφία.
Στην Πατρίδα μας αυτό γίνεται συστηματικά μετά τον Καποδίστρια και μέχρι και σήμερα. Η πλειοψηφία των πολιτικών -κυρίως αυτών που κυβερνούν-επειδή στην πράξη είναι άθεοι ή αδιάφοροι περί την Πίστη, προσπαθούν με κάθε τρόπο εδώ και χρόνια να γκρεμίσουν οτιδήποτε χριστιανικό σ' αυτό τον τόπο, παρουσιάζοντας μια πλαστή κοινή γνώμη ώστε η Ελληνική κοινωνία να εμφανίζεται αποχριστιανισμένη.
Αυτό το κατορθώνουν εκτός της νομοθεσίας τους, και με το να τοποθετούν σε καίριες θέσεις, κυρίως στα Μ.Μ.Ε. ότι πιο σάπιο σε πνευματική ποιότητα έχει να παρουσιάσει η σύγχρονη Ελληνική Κοινωνία. Γι' αυτό είναι καιρός να μετρηθούμε. Πόσοι είμαστε και πόσοι είναι. Και τότε τα λέμε καλύτερα.
2. Ερώτηση:
Πώς η Εκκλησία μπορεί να ευλογεί πιστούς να εισέλθουν στη πολιτική;
Είναι εντολή της Εκκλησίας να «προΐστανται κα­λών έργων οι πεπιστευκότες τω Θεώ». Και είναι υποχρέωση των Ποιμένων της Εκκλησίας να ευλο­γούν και να ενθαρρύνουν και να συμπράττουν με τούς πιστούς στα καλά έργα. Δεν υποκαθιστούμε την Εκκλησία δίδοντες ευλογία σε πιστούς ανθρώ­πους να πολιτευθούν. Είμαστε υποχρεωμένοι από την Εκκλησία να το κάνουμε, γιατί ή πολιτική, όταν εμπνέεται και πηγάζει από την Εκκλησία, δεν είναι μια βρώμικη ενασχόληση, αλλά έργο Θεού. Ενεργοποίηση της Παλαιάς Διαθήκης με το Φως της Καινής.
Δεν είναι άλλο πράγμα η πνευματική ζωή και άλλο η πολιτική. Εδώ βρίσκεται η πλάνη πού έχουν πολ­λοί και γι' αυτό νομίζουν πως εμείς καινοτομούμε. Όμως πρέπει να ξέρουν ότι διαφωνούν όχι μ' εμένα αλλά με τον Μακρυγιάννη, τον Κολοκοτρώνη, τον Καποδίστρια, τον Παπαδιαμάντη.
Είναι, άραγε, τυχαίο ότι αυτοί, πού ανέφερα, ήσαν Ρωσόφιλοι; Και ήσαν Ρωσόφιλοι, γιατί πίστευαν ότι τα ομόθρησκα κράτη θα μας ενίσχυαν την πνευματικότητα μας, όπως πεντακάθαρα διακήρυξε ο Καποδίστριας (ο οποίος, σημειωτέον, με τον φωτισμό του από την Ορθόδοξη Πίστη, έκανε κράτος όχι μόνο την Ελλάδα αλλά και την Ελβετία και εν πολλοίς τη Γερμανία και την Ολλανδία) στην μέχρι πρότινος ανέκδοτη Εγκύκλιο Επιστολή του, γραμμένη τό 1819 στην Κέρκυρα: «Τό καλλιώτερον δι' ημάς Σχολείον είναι εκείνο, το οποίον μας προοφέρουοι τα ομό­θρησκα μας χριστιανικά Έθνη και τα Έθνη τα ελευθέρα. Εις την Ρωσσίαν μεν εμπορούμεν ημείς να ίδωμεν πώς εκ της Εκκλησίας πηγάζουσιν η του Έθνους ευδαιμονία και αι πρόοδοι του πολιτισμού. Εις δε την Ελβετίαν, την Αγγλίαν και την Αμερικήν δυνάμεθα να μάθωμεν με το ελκυστικόν των παραδειγμάτων την επιστήμην και την τέχνην της ελευθερίας».
Κοντολογίς, για να ύπαρξη πραγματική αναγέννηση στον τόπο μας, πρέπει να ξεχάσουμε όσα περί πολιτικής μάθαμε μετά τον Καποδίστρια και να επανασυνδεθούμε με τους Πατέρες μας, που έκαμαν την Πατρίδα μας να μεγαλουργήσει.
Πρέπει να μας γίνει συνείδηση, ότι, η πολιτική για την Ελλάδα, δεν είναι κομματικό ζήτημα, ούτε καν εθνικό. Είναι καθαρά πνευματικό! Διότι ή πολιτική ρυθμίζει το πρόγραμμα, το περιεχόμενο και το ήθος της καθημερινής μας ζωής. Κακά τα ψέματα! Αν δεν αλλάξει ριζικά η πολιτική ζωή του τόπου μας ή Λειτουργική ζωή δεν θα κρατήσει για πολύ τον λαό μας. Και το λέω αυτό, όχι γιατί αμφισβητώ την Θεία και Ουράνια Δύναμή Της, αλλά γιατί ο αγώνας είναι συντριπτικά άνισος και μόνο οι ήρωες της πίστεως θα αντέξουν μέχρι τέλους. Οι υπόλοιποι, όμως, δεν μας ενδιαφέρουν; Πρέπει να τους αφήσουμε αβοήθητους, χωρίς καμμία προσπάθεια να αλλάξουμε τις πνευματικές συνθήκες της Πατρίδος μας;
από:Ζωηφόρος

Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011

Νουθεσίες από τον π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο



epif
            

-Γέροντα την ευχή σας ...;
-Του Κυρίου ...;
-Την αγάπη σας.
-Την έχεις, την έχεις ...;
-Και την προσευχή σας.
-Παιδί μου, Γιώργο, κατάλαβέ το. Εμού
προσευχομένου, σου δε κοιμωμένου, ουδέν γίγνεται!


«Η Εκκλησία σώζει, δεν σώζεται».

«Η υπακοή έχει αξία, όταν γίνεται για κάτι
που μας φαίνεται παράλογο. Στο λογικό
δεν έχει αξία και δεν λέγεται υπακοή αλλά
συμφωνία, και είναι παράλογο να μην
υπακούσει κανείς σ' αυτή την περίπτωση».


«Το αδιέξοδο των ανθρώπων είναι το κατ'
εξοχήν πεδίο δράσεως του Θεού. Είναι η
ευκαιρία του Θεού».


«Δεν πρέπει να θεωρούμε την κόλαση ως
έκφραση της τιμωρού διαθέσεως του Θεού.
Κόλασις σημαίνει παντελής απουσία Του.
Και ως τέτοια είναι αποτέλεσμα της
ελευθέρας επιλογής μας. Όταν κάποιος
λέει στον Θεό: "Απόστα απ' εμού, οδούς
σου ειδέναι ου βούλομαι" (Ιωβ κα'14), τότε
Αυτός καίτοι Πανάγαθος δεν τον σώζει με
το ζόρι. Δίκαιος ων τον αφήνει να
απολαύσει την επιλογή του, δηλ. την
κόλαση, όπως στον άγιο προσφέρει την
τρυφή του Παραδείσου. Εμείς δηλ.
επιλέγουμε τον τόπο της αιωνίου
κατοικίας μας και ο Θεός απλώς
προσυπογράφει τις επιλογές μας ως
δίκαιος. Με δυο λόγια: Η δικαιοσύνη του
Θεού εξαντλείται στις επιλογές της
ελευθερίας μας».

από : «Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα» , «Υποθήκες ζωής»

Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2011

Ερωτήσεις που τέθηκαν στην παρουσίαση του βιβλίου του "Η Πολιτική είναι Ποιμαντική " που παρουσιάστηκε την Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011 στο Πνευματικό Κέντρο Ρουμελιωτών

Οι απαντήσεις του αιδεσιμ. π. Βασιλείου Βολουδάκη στις ερωτήσεις που τέθηκαν στην παρουσίαση του βιβλίου του "Η Πολιτική είναι Ποιμαντική " που παρουσιάστηκε την Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011 στο Πνευματικό Κέντρο Ρουμελιωτών

Η Πολιτική είναι Ποιμαντική - Ερωτήσεις 1/2 



 Πολιτική είναι Ποιμαντική - Ερωτήσεις 2/2 



Η τοποθέτηση του μητρ. Ιλιού, Αχαρνών και Πετρουπόλεως κ.κ. Αθηναγόρα στην παρουσίαση του βιβλίου "Η Ποιμαντική είναι Πολιτική"

Η τοποθέτηση του Θεοφ. μητρ. Ιλιού, Αχαρνών και Πετρουπόλεως κ.κ. Αθηναγόρα στην παρουσίαση του βιβλίου του π. Βασίλειου Βολουδάκη "Η Ποιμαντική είναι Πολιτική" που παρουσιάστηκε την Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011 στο Πνευματικό Κέντρο Ρουμελιωτών


Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 23 Οκτωβρίου 2011 ( Στ΄ΛΟΥΚΑ ) : Κατά Λουκάν η' 26-39

26 Καὶ κατέπλευσεν εἰς τὴν χώραν τῶν Γαδαρηνῶν, ἥτις ἐστὶν ἀντίπερα τῆς Γαλιλαίας. 27 ἐξελθόντι δὲ αὐτῷ ἐπὶ τὴν γῆν ὑπήντησεν αὐτῷ ἀνήρ τις ἐκ τῆς πόλεως, ὃς εἶχε δαιμόνια ἐκ χρόνων ἱκανῶν, καὶ ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο καὶ ἐν οἰκίᾳ οὐκ ἔμενεν, ἀλλ᾿ ἐν τοῖς μνήμασιν. 28 ἰδὼν δὲ τὸν ᾿Ιησοῦν καὶ ἀνακράξας προσέπεσεν αὐτῷ καὶ φωνῇ μεγάλῃ εἶπε· τί ἐμοὶ καὶ σοί, ᾿Ιησοῦ, υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου; δέομαί σου, μή με βασανίσῃς. 29 παρήγγειλε γὰρ τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ ἐξελθεῖν ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου. πολλοῖς γὰρ χρόνοις συνηρπάκει αὐτόν, καὶ ἐδεσμεῖτο ἁλύσεσι καὶ πέδαις φυλασσόμενος, καὶ διαρρήσσων τὰ δεσμὰ ἠλαύνετο ὑπὸ τοῦ δαίμονος εἰς τὰς ἐρήμους. 30 ἐπηρώτησε δὲ αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς λέγων· τί σοί ἐστιν ὄνομα; ὁ δὲ εἶπε· λεγεών· ὅτι δαιμόνια πολλὰ εἰσῆλθεν εἰς αὐτόν· 31 καὶ παρεκάλει αὐτὸν ἵνα μὴ ἐπιτάξῃ αὐτοῖς εἰς τὴν ἄβυσσον ἀπελθεῖν. 32 ἦν δὲ ἐκεῖ ἀγέλη χοίρων ἱκανῶν βοσκομένων ἐν τῷ ὄρει· καὶ παρεκάλουν αὐτὸν ἵνα ἐπιτρέψῃ αὐτοῖς εἰς ἐκείνους εἰσελθεῖν· καὶ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς. 33 ἐξελθόντα δὲ τὰ δαιμόνια ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου εἰσῆλθον εἰς τοὺς χοίρους, καὶ ὥρμησεν ἡ ἀγέλη κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν λίμνην καὶ ἀπεπνίγη. 34 ἰδόντες δὲ οἱ βόσκοντες τὸ γεγενημένον ἔφυγον, καὶ ἀπήγγειλαν εἰς τὴν πόλιν καὶ εἰς τοὺς ἀγρούς. 35 ἐξῆλθον δὲ ἰδεῖν τὸ γεγονός, καὶ ἦλθον πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν καὶ εὗρον καθήμενον τὸν ἄνθρωπον, ἀφ᾿ οὗ τὰ δαιμόνια ἐξεληλύθει, ἱματισμένον καὶ σωφρονοῦντα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ ᾿Ιησοῦ, καὶ ἐφοβήθησαν. 36 ἀπήγγειλαν δὲ αὐτοῖς οἱ ἰδόντες πῶς ἐσώθη ὁ δαιμονισθείς. 37 καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν ἅπαν τὸ πλῆθος τῆς περιχώρου τῶν Γαδαρηνῶν ἀπελθεῖν ἀπ᾿ αὐτῶν, ὅτι φόβῳ μεγάλῳ συνείχοντο· αὐτὸς δὲ ἐμβὰς εἰς τὸ πλοῖον ὑπέστρεψεν. 38 ἐδέετο δὲ αὐτοῦ ὁ ἀνήρ, ἀφ᾿ οὗ ἐξεληλύθει τὰ δαιμόνια, εἶναι σὺν αὐτῷ· ἀπέλυσε δὲ αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς λέγων· 39 ὑπόστρεφε εἰς τὸν οἶκόν σου καὶ διηγοῦ ὅσα ἐποίησέ σοι ὁ Θεός. καὶ ἀπῆλθε καθ᾿ ὅλην τὴν πόλιν κηρύσσων ὅσα ἐποίησεν αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς.

Μετάφραση 
Ο Ιησούς κατέπλευσε στην περιοχή των Γαδαρηνών, που βρίσκεται στην απέναντι όχθη από τη Γαλιλαία. Όταν βγήκε στην ξηρά, τον συνάντησε κάποιος άντρας από την πόλη, που είχε μέσα του δαιμόνια από πολύν καιρό. Ρούχο δεν ντυνόταν ούτε έμενε σε σπίτι, αλλά ζούσε στα μνήματα. Όταν είδε τον Ιησού, έβγαλε μια κραυγή, έπεσε στα πόδια του και του είπε με δυνατή φωνή: «Τι δουλειά έχεις εσύ μ΄ εμένα Ιησού, Υιέ του υψίστου Θεού; Σε παρακαλώ μη με βασανίσεις». Αυτά τα είπε, γιατί ο Ιησούς είχε διατάξει το δαιμονικό πνεύμα να βγει από τον άνθρωπο. Από πολλά χρόνια τον είχε στην εξουσία του, και για να τον συγκρατήσουν τον έδεναν με αλυσίδες και του έβαζαν στα πόδια σιδερένια δεσμά. Εκείνος όμως έσπαζε τα δεσμά, και το δαιμόνιο τον οδηγούσε στις ερημιές. Ο Ιησούς τον ρώτησε: «Ποιο είναι το όνομά σου;» Εκείνος απάντησε: «Λεγεών»· γιατί είχαν μπει μέσα του πολλά δαιμόνια. Τα δαιμόνια, λοιπόν, τον παρακαλούσαν να μην τα διατάξει να πάνε στην άβυσσο. Εκεί κοντά ήταν ένα κοπάδι από πολλούς χοίρους που έβοσκαν στο βουνό, και τα δαιμόνια παρακαλούσαν τον Ιησού να τους επιτρέψει να μπουν στους χοίρους, και τους το επέτρεψε. Βγήκαν, λοιπόν, από τον άνθρωπο και μπήκαν στους χοίρους. Τότε το κοπάδι όρμησε προς τον γκρεμό και πνίγηκε στη λίμνη. Μόλις οι βοσκοί είδαν τι έγινε, έφυγαν και το είπαν στην πόλη και στην ύπαθρο. Βγήκαν οι άνθρωποι να δουν τι έγινε και ήρθαν κοντά στον Ιησού. Βρήκαν τον άνθρωπο από τον οποίο βγήκαν τα δαιμόνια να κάθεται δίπλα στον Ιησού, να φοράει ρούχα και να φέρεται λογικά, και φοβήθηκαν. Όσοι είχαν δει τι είχε γίνει, τους είπαν για το πώς ο δαιμονισμένος σώθηκε. Τότε όλο το πλήθος από την περιοχή των Γαδάρων παρακαλούσαν τον Ιησού να φύγει από κοντά τους, γιατί τους είχε πιάσει μεγάλος φόβος. Εκείνος μπήκε στο πλοιάριο για να γυρίσει πίσω. Ο άνθρωπος από τον οποίο είχαν βγει τα δαιμόνια τον παρακαλούσε να τον πάρει μαζί του. Ο Ιησούς όμως του είπε να φύγει, με τα παρακάτω λόγια: «Γύρισε στο σπίτι σου και διηγήσου όσα έκανε σ΄ εσένα ο Θεός». Εκείνος έφυγε διαλαλώντας σ΄ όλη την πόλη όσα έκανε σ΄ αυτόν ο Ιησούς.

Ο Απόστολος της Κυριακής 23 Οκτωβρίου 2011 (Στ΄ΛΟΥΚΑ) : Προς Γαλάτας α΄ 11-19

11 Γνωρίζω δὲ ὑμῖν, ἀδελφοί, τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ' ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον· 12 οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτὸ οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλὰ δι' ἀποκαλύψεως ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. 13 ᾿Ηκούσατε γὰρ τὴν ἐμὴν ἀναστροφήν ποτε ἐν τῷ ᾿Ιουδαϊσμῷ, ὅτι καθ' ὑπερβολὴν ἐδίωκον τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπόρθουν αὐτήν, 14 καὶ προέκοπτον ἐν τῷ ᾿Ιουδαϊσμῷ ὑπὲρ πολλοὺς συνηλικιώτας ἐν τῷ γένει μου, περισσοτέρως ζηλωτὴς ὑπάρχων τῶν πατρικῶν μου παραδόσεων. 15 ῞Οτε δὲ εὐδόκησεν ὁ Θεὸς ὁ ἀφορίσας με ἐκ κοιλίας μητρός μου καὶ καλέσας διὰ τῆς χάριτος αὐτοῦ 16 ἀποκαλύψαι τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐν ἐμοί, ἵνα εὐαγγελίζωμαι αὐτὸν ἐν τοῖς ἔθνεσιν, εὐθέως οὐ προσανεθέμην σαρκὶ καὶ αἵματι, 17 οὐδὲ ἀνῆλθον εἰς ῾Ιεροσόλυμα πρὸς τοὺς πρὸ ἐμοῦ ἀποστόλους, ἀλλὰ ἀπῆλθον εἰς ᾿Αραβίαν, καὶ πάλιν ὑπέστρεψα εἰς Δαμασκόν. 18 ῎Επειτα μετὰ ἔτη τρία ἀνῆλθον εἰς ῾Ιεροσόλυμα ἱστορῆσαι Πέτρον, καὶ ἐπέμεινα πρὸς αὐτὸν ἡμέρας δεκαπέντε· 19 ἕτερον δὲ τῶν ἀποστόλων οὐκ εἶδον εἰ μὴ ᾿Ιάκωβον τὸν ἀδελφὸν τοῦ Κυρίου. 

Μετάφραση 
Πρέπει να ξέρετε, αδερφοί μου, πως το ευαγγέλιο που σας κήρυξα εγώ δεν προέρχεται από άνθρωπο. Γιατί κι εγώ ούτε το παρέλαβα ούτε το διδάχτηκα από άνθρωπο, αλλά μου το αποκάλυψε ο Ιησούς Χριστός. Ασφαλώς έχετε ακούσει για τη διαγωγή μου όσον καιρό ανήκα στην ιουδαϊκή θρησκεία, ότι καταδίωκα με πάθος την εκκλησία του Θεού και προσπαθούσα να την εξαφανίσω. Και πρόκοβα στον ιουδαϊσμό πιο πολύ από πολλούς συνομήλικους συμπατριώτες μου, γιατί είχα μεγαλύτερο ζήλο για τις προγονικές μου παραδόσεις. Ο Θεός όμως με είχε ξεχωρίσει από την κοιλιά της μάνας μου και η χάρη του με είχε καλέσει να τον υπηρετήσω. Όταν, λοιπόν, ευδόκησε να μου αποκαλύψει τον Υιό του για να φέρω στους εθνικούς το χαρμόσυνο μήνυμα γι΄ αυτόν, δε στηρίχθηκα σ΄ ανθρώπινες δυνάμεις· ούτε ανέβηκα στα Ιεροσόλυμα να δω εκείνους που ήταν απόστολοι πριν από μένα, αλλά έφυγα στην Αραβία, και ύστερα ξαναγύρισα στη Δαμασκό. Έπειτα, μετά από τρία χρόνια, ανέβηκα στα Ιεροσόλυμα να γνωρίσω από κοντά τον Πέτρο, κι έμεινα κοντά του δεκαπέντε μέρες. Άλλον απόστολο δεν είδα, παρά τον Ιάκωβο, τον αδερφό του Κυρίου.

Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011

Έκτακτο και Επείγον Ανακοινωθέν της Παρατάξεως "ΚΟΙΝΩΝΙΑ"

Αθήνα,19 Οκτωβρίου 2011
Αρ. Πρωτ. 20111019-07
Η Παράταξή μας
  • Μετά τις αλλεπάλληλες Προτάσεις, υποδείξεις αλλά και ενέργειές της προς τους Πολιτικούς, τους φορείς και τους Πολίτες της Χώρας μας.

  • Μετά από βαθειά μελέτη του Συντάγματος και του Νομικού Πλαισίου που ρυθμίζουν την Δημοκρατική λειτουργία της Πατρίδος μας και κατοχυρώνουν την Εθνική μας κυριαρχία.

  • Με συναίσθηση των ευθυνών της έναντι του μαρτυρικού Γένους μας αλλά και των ψηφοφόρων που στηρίχθηκαν σ' αυτήν με εμπιστοσύνη,

Ανακοινώνει τα ακόλουθα:
  1. Θεωρούμε από τώρα και στο εξής παράνομη, καταχρηστική και προδοτική τη διακυβέρνηση της Χώρας από την Κυβέρνηση Παπανδρέου, η οποία, προκειμένου να κρατηθεί στην εξουσία, δεν διστάζει να εκχωρεί την Εθνική μας κυριαρχία και να ατιμάζει την Πατρίδα μας, παραδίδοντάς την στην καθημερινή χλεύη των άλλων Εθνών.

  1. Καλούμε τον Ελληνικό λαό σε ανυπακοή έναντι των δουλικών και εξευτελιστικών οικονομικών και άλλων ταπεινώσεων που τον υποβάλλουν οι κρατούντες κάθε μέρα και, βεβαίως, στην άρνηση της Φοροκάρτας και στην άρνηση της πληρωμής οιουδήποτε φεουδαρχικού χαρατσιού με το κατ' ευφημισμόν προσωνύμιο της "έκτακτης εισφοράς" ή του "ειδικού τέλους". Ο λαός μας πρέπει να γνωρίζει ότι δεν θα τολμήσουν οι κυβερνώντες να "κόψουν το ρεύμα" σε κανένα σπίτι που δεν θα πληρώσει, αφού σε χιλιάδες σπίτια υπάρχουν ασθενείς συντηρούμενοι με ιατρικά μηχανήματα. Αλλά και αν ακόμη ξεπέσουν τόσο πολύ ώστε να διαπράξουν αυτήν την αθλιότητα, τότε θα επισπευθεί το τέλος της εγκληματικής τους διακυβέρνησης, αφού με αυτή τους την ενέργεια θα έχουν εξευτελίσει πλήρως τον εαυτό τους αλλά και τη Χώρα μας στα μάτια της Παγκόσμιας Κοινής Γνώμης με την δικτατορική επιβολή Πανελλαδικής συσκότισης!

  1. Θεωρούμε όλα τα Κόμματα της Βουλής συνυπεύθυνα για το πολιτικό και Εθνικό αδιέξοδο, στο οποίο έχουν οδηγήσει τη Χώρα μας, τη Χώρα των ηρώων και των μαρτύρων και καλούμε τον Ελληνικό λαό να αποστρέψει παντελώς και για πάντα το πρόσωπό του και από τους 300 Κοινοβουλευτικούς και τα πολιτικά σχήματα που επί 40 χρόνια μας εμπαίζουν, άλλοι μεν κυβερνώντες και άλλοι ανεχόμενοι ή και συμπράττοντες με τους παρανόμους! Ο τ. Πρόεδρος του Αρείου Πάγου γνωμοδότησε ότι αρκούν 10 βουλευτές για να συρθεί σε δίκη ο ολετήρας Πρωθυπουργός και, παρά ταύτα, δεν βρίσκονται ούτε 10 για να το πράξουν!

  1. Καλούμε τον λαό να μη δεχθεί τη μείωση του αφορολογήτου. Η Παράταξή μας διεκδικεί και υπόσχεται το αφορολόγητο έως τις 40.000 Ευρώ ετησίως ανά οικογένεια. Είναι αδιανόητο να φορολογείται ένας μισθωτός για οικογενειακά έσοδα ευπρεπούς διαβιώσεως, τα οποία εξαντλούνται πριν ολοκληρωθεί ο μήνας. Φορολογητέο πρέπει να είναι το περίσσευμα, το πλεόνασμα και όχι το υστέρημα!

  1. Η Παράταξή μας θα κλιμακώση τον αγώνα της έως ότου ολόκληρη η μεταπολιτευτική πολιτική γενεά, αυτή η ληστρική και ανήθικη κουστωδία, οδηγηθεί στις φυλακές ή έξω και μακρυά από την Πατρίδα μας!

  1. Καλούμε τον λαό μας να αγρυπνεί γιατί εμείς αγρυπνούμε και σύντομα θα προχωρήσουμε σε κινητοποιήσεις. Η νομιμοφανής Χούντα της Βουλής πρέπει να γίνει πολύ σύντομα παρελθόν!
ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΑΔΕΛΦΙΑ!
Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ Η ΝΙΚΗ ΜΑΖΙ ΜΑΣ!

Γραφείο Τύπου
Πολιτικής Παράταξης ΚΟΙΝΩΝΙΑ

--
ΚΟΙΝΩΝΙΑ :: ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ συνεχιστών του ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ
http://www.koinwnia.com
e-mail: koinwnia@koinwnia.com

Γραφεία Αθηνών
Διεύθυνση: Ιπποκράτους 121-123
Τ.Κ. 114 72 - Αθήνα
Τηλ: 210 36 37 442
Φαξ: 210 36 37 012

Γραφεία Θεσσαλονίκης
Διεύθυνση: Αριστοτέλους 24
Τ.Κ. 546 23 - Θεσσαλονίκη
Τηλ: 2310272903

Γραφεία Άμφισσας
Διεύθυνση: Κ. Σάθα 6
Τ.Κ.: 331 00 - Άμφισσα
Τηλ: 22650 22906

Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011

Η Ιεραρχία να μην ποιμαίνεται απο τους πολιτικούς (π. Βασίλειος Βολουδάκης )

Οι αναφορές του αιδεσ. π. Βασίλειου Βολουδάκη στην παρουσίαση του βιβλίου του "Η Ποιμαντική είναι Πολιτική" που παρουσιάστηκε την Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011 στο Πνευματικό Κέντρο Ρουμελιωτών.


Η εισήγηση του Δρ. Θεολογίας κ. Λέων Μπράνγκ στην παρουσίαση του βιβλίου του π. Βασίλειου Βολουδάκη "Η Ποιμαντική είναι Πολιτική"

Η εισήγηση του Δρ. Θεολογίας κ. Λέων Μπράνγκ στην παρουσίαση του βιβλίου του π. Βασίλειου Βολουδάκη "Η Ποιμαντική είναι Πολιτική" που παρουσιάστηκε την Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011 στο Πνευματικό Κέντρο Ρουμελιωτών



Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

Η εισήγηση του κ. Νίκου Τσιρώνη στην παρουσίαση του Βιβλίου , του π. Βασιλείου Βολουδάκη , "Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ"

Η εισήγηση του οικονομολόγου και κριτικού Τέχνης κ. Νίκου Τσιρώνη στην παρουσίαση του βιβλίου "Η Ποιμαντική είναι Πολιτική" που παρουσιάστηκε την Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011 στο Πνευματικό Κέντρο Ρουμελιωτών


Η εισήγηση του αιδεσ. π. Γεωργίου Μεταλληνού στην παρουσίαση του βιβλίου "Η Ποιμαντική είναι Πολιτική"

Η εισήγηση του αιδεσ. π. Γεωργίου Μεταλληνού  στην παρουσίαση του Βιβλίου , του π. Βασιλείου Βολουδάκη, "Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ" που παρουσιάστηκε την Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011 στο Πνευματικό Κέντρο Ρουμελιωτών


Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011

Η Παρουσίαση του βιβλίου του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Βασιλείου Ε. Βολουδάκη «Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ»


 Π.ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΣ: «Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ»


Την Κυριακή 9-10-2011 στις 7 μ.μ. στην αίθουσα «Δελφοί» του Πνευματικού Κέντρου Ρουμελιωτών, παρουσιάστηκε το νεό βιβλίο του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Βασιλείου Βολουδάκη με τίτλο: Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ «Η πνευματική μας ευθύνη για το κατάντημα της Πατρίδος μας».

Παρόντες στην εκδήλωση εκτός από πληθος κόσμου, που από νωρίς γέμισε την αίθουσα, ήταν ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ιλίου και Πετρουπόλεως κ. Αθηναγόρας... ένας μεγάλος αριθμός κληρικών, ο Πρόεδρος του Πνευματικού Κέντρου Ρουμελιωτών κ. Γεώργιος Κουβέλης, Εκπρόσωπος του Κόμματος Δημοκρατική Αναγέννηση, η Κεντρική επιτροπή της Πολιτικής Παράταξης «Κοινωνία», ο Πρόεδρος της Πανελληνίου Ορθοδοξου Ενώσεως (Π.Ο.Ε.) κ. Κωνσταντινος Σαμωνάς, οι Στρατηγοί Στυλιανός Κουργιαντάκης και Ιωάννης Τσιλιγιάννης, καθηγητές του Πολυτεχνίου και του Πανεπιστημίου κ.ά.

Ο Πρεσβύτερος π. Πασχάλης Γρίβας παρουσίασε κατά σειράν τους ομιλητές, τον Πρωτοπρεσβύτερο π. Γεώργιο Μεταλληνό, τον οικονομολόγο και κριτικό Τέχνης κ. Νίκο Τσιρώνη και τον διδάκτορα θεολογίας κ. Λέοντα Μπράνγκ.

Βασικός άξονας της ομιλίας του π. Γ.Μεταλληνού ήταν η ιστορικοθεολογική θεμελίωση των κειμένων του π.Β. Βολουδάκη, ο οποίος όπως τόνισε εξαρχής κινείται σε ορθοδοξοπατερικό πλαίσιο. Αναπτύσσοντας στη συνέχεια την εκλογή των επτά για τη διακονία των τραπεζών (Πραξ. 6,1-7) υπογραμμίζει, ότι πρόκειται καθαρά για μια πολιτική ενέργεια με την αριστοτελική έννοια του όρου, του ενδιαφέροντος δηλαδή για την πόλη και εν προκειμένω των Αποστόλων για την κοινότητα των πιστών, για την λύση όλων των αναγκών τους και των υλικοβιωτικών. Αυτή η ερμηνεία της ανάδειξης των επτά ως πολιτικής ενέργειας γίνεται αποδεκτή και από τους Αγίους Ιω. Χρυσόστομο, Ιω. Δαμασκηνό και από την Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδο (692). Η οργάνωση αυτή της Εκκλησίας, έτσι ώστε να θεραπεύονται όλες οι ανάγκες των πιστών, διατηρήθηκε και αναπτύχθηκε περαιτέρω στη βυζαντινή περίοδο, την περίοδο της Ρωμηοσύνης. Την βίωσε το Γένος και επί Τουρκοκρατίας με την οργάνωση ολόκληρης της ζωής στο ορθόδοξο μιλέτι και τελικά απωλέσθηκε μετά το θάνατο του κυβερνήτη Ιωάννου Καποδίστρια. Έτσι σήμερα είναι απόλυτη ανάγκη να την επανακτήσουμε έστω και μόνο στο χώρο του κοινοβιακού μοναστηρίου και της ενορίας.

Ο κ. Νίκος Τσιρώνης παρουσίασε το βιβλίο του π. Βασιλείου κυρίως από δημοσιογραφικής πλευράς. Επισήμαινε για όλους μας, που βρισκόμαστε στη σημερινή κρίσιμη κατάσταση, την ανάγκη επίγνωσης της κρίσης που δεν είναι βασικά οικονομική αλλά κυρίως πνευματική και εκτείνεται σε όλους τους τομείς της ζωής. Επίσης υπογράμμισε την απόλυτη ανάγκη να αφυπνιστούμε, συνειδητοποιώντας την πνευματική μας ένδεια. Τόνισε ότι η πρόσκληση που λάβαμε για την εκδήλωση, είναι προσκλητήριο για συστράτευση στον κοινό αγώνα που πρέπει κυρίως να διεξάγεται στον πολιτικό στίβο με απόλυτη εμπιστοσύνη στα λόγια του Απ. Παύλου: «Πάντα ισχύω εν τω ενδυναμούντι με Χριστώ».

Ο κ. Λέων Μπρανγκ ανέπτυξε τέσσερεις κεντρικές έννοιες του βιβλίου του π. Βασιλείου: α. τη χριστιανική έννοια της θεοκρατίας ως επικράτησης του θελήματος του Θεού σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής, β. την ουσία της παγκοσμιοποίησης ως άοκνης προσπάθειας των Ελλήνων πολιτικών για την ολοσχερή εκδίωξη του Χριστού από τις ψυχές και τη ζωή του ελληνικού λαού, γ. την εκκλησιαστικώς αδιανόητη εκδοχή των δύο εξουσιών, ότι δηλαδή εκτός από την Εκκλησία που ίδρυσε ο Χριστός, όπου ασκείται η εξουσία από τους κληρικούς, δεν υπάρχει και μια άλλη πραγματικότητα που ίδρυσε η Πολιτεία, με την αντίστοιχη εξουσία των πολιτικών αρχόντων, δ. την προβολή των διακριτών ρόλων εκ μέρους των πολιτικών, συγχέοντας σκόπιμα τον ρόλο με τον λόγο, με σκοπό την φίμωση των κληρικών, την απαγόρευση να αρθρώνουν οποιοδήποτε λόγο για θέματα της δημόσιας ζωής.

Στη συνέχεια υπογράμμισε, ότι το βιβλίο αυτό δεν θέλει απλώς να διαφωτίσει σχετικά με τα κακώς κείμενα, αλλά επιδιώκει να αλλάξει την πολιτική πραγματικότητα στην πατρίδα μας, πράγμα που επιβεβαιώνει η αφιέρωση του βιβλίου στην Πολιτική παράταξη «Κοιωνία», η οποία αγωνίζεται για μια Ελλάδα, όπως την είχε οραματιστεί ο κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας.

Έπειτα έλαβε το λόγο ο συγγραφέας του βιβλίου π. Βασίλειος Βολουδάκης. Μας μετέφερε στα χαρακώματα, για τα οποία, όπως είπε χαρακτηριστικά, γράφτηκε αυτό το βιβλίο. Τόνισε τη μεγάλη ευθύνη της Ιεραρχίας και γενικότερα του Κλήρου για την κατάσταση, στην οποία βρίσκεται σήμερα η πατρίδα μας. Μεταφέρουμε αποσπάσματα του λόγου του π. Βασιλείου: «Η Ιεραρχία μας ξέχασε κάποια πράγματα. Ξέχασε ότι δεν εκλήθη για να είναι Ιεραρχία του ελληνικού λαού, αλλά Ιεραρχία της Εκκλησίας. Και μου κάνει εντύπωση όταν λέγουν Επίσκοποι και Αρχιεπίσκοποι: μα να υποστηρίξουμε μια χριστιανική παράταξη και να διχάσουμε το λαό; Και βέβαια θα διχάσουμε. Ο Χριστός ήλθε να διχάσει την αλήθεια από το ψέμα. Όταν ο Χριστός λέει, ου περί του κόσμου ερωτώ, γιατί εγώ πρέπει να ερωτώ περί του ΚΚΕ, περί της ΝΔ, περί του ΠΑΣΟΚ (…) που σήμερα κυριαρχούν και ποιμαίνουν αυτό το λαό; (…)Με ποιο δικαίωμα ένας Ιεράρχης υπερβαίνει τον Χριστό και λέει ότι ενδιαφέρεται για τον κάθε ανατροπέα, για τον κάθε ανήθικο, και δεν πονάει η ψυχή του γι αυτό το λαό, τον ορθόδοξο, που στενάζει και δεν έχει ηγέτη. (…). Αυτό είναι το έργο του Αρχιεπισκόπου σήμερα, να βροντοφωνάξει προς πάσα κατεύθυνση, ότι είναι Αρχιεπίσκοπος των Ορθοδόξων Ελλήνων. Και ότι κανείς ορθόδοξος Έλληνας δεν πρέπει να τολμήσει να ψηφίσει αυτά τα κόμματα της Βουλής. Διότι όλοι αυτοί, όπως είπε και ο π. Γεώργιος, παίρνουν εντολές από Λέσχες, από Στοές, από Κανάλια, από εφοπλιστές, από επιχειρηματίες, από συμφέροντα κάθε χρώματος. (…) Είναι πλέον η ώρα της πράξης. Ή να κάνουμε κάτι ή να σιωπήσουμε και να περιμένουμε το τέλος. Κλήρος και λαός (…) πρέπει να κατανοήσουμε ότι δεν πρέπει να έχουμε άλλο αρχηγό πλην του Χριστου και της της Εκκλησίας Του!».

Στη συνέχεια τέθηκαν δια ζώσης ερωτήματα εκ μέρους του ακροατηρίου, στα οποία δόθηκαν απαντήσεις και επί πλέον διευκρινήσεις από τον π. Γεώργιο Μεταλληνό και από τον π. Βασίλειο Βολουδάκη.

Την εκδήλωση έκλεισε ο Σεβασμιώτατος Ιλίου και Πετρουπόλεως κ. Αθηναγόρας με την υπόσχεση να μεταφέρει τον παλμό της εκδήλωσης αλλά και τά λεχθέντα στον Αρχιεπίσκοπό μας.

Ευανθία Κωλέττη

Θεολόγος






http://www.agioritikovima.gr

Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

Ο Σπορέας , ο σπόρος , ο αγρός ( Νίκος Τσιρώνης )


Ο ΣΠΟΡΕΑΣ, Ο ΣΠΟΡΟΣ, Ο ΑΓΡΟΣ
Κάθε χρόνο ακούμε στις εκκλησίες μας την παραβολή του σπορέως (Λουκά η΄, 5-15). Μετά την σύντομη περιγραφή της σποράς και της τύχης που είχαν οι σπόροι, ο Κύριος, ανταποκρινό­μενος σε αίτημα των μαθητών, εξηγεί τι αντιπροσωπεύει κάθε μία από τις τέσσαρες κατηγορίες εδάφους όπου έπεσε ο σπόρος, ο λόγος του Θεού: «παρά την οδόν», «επί την πέτραν», «μέσv ακανθών» και «γη αγαθή».
 Αν και γνωρίζει ο Σπορέας ότι μόνον μία από τις περιπτώσεις –κατηγορίες εδαφών αποτελεί γη αγαθή, άνθρωποι «οίτινες εν καρδία καλη και αγαθή ακούσαντες τον λόγον κατέχουσι και καρποφορούσιν εν υπομονή», δεν φείδεται κόπου και σπόρου, αλλά σπέρνει «τον σπόρον αυτού» απλόχερα και πλουσιοπάροχα. Δεν κάνει διακρίσεις. Όπως «τον ήλιον αυτού ανατέλλει επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαίους και αδίκους» (Ματθ. ε΄, 45).
Έτσι και οι απεσταλμένοι Του σπέρνουν τον λόγο του Ευαγγελίου αφειδώλευτα σε Ναούς, σε αίθουσες, στην ύπαιθρο, προφορικά, εγγρά­φως και με τα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας. Και αυτοί δεν κάνουν διακρίσεις. Δεν μετρούν την αποτελεσματικότητα της προσφοράς τους. Στην αγροτική δραστηριότητα υπάρχουν μετρήσιμα στοιχεία. Μπορούμε να προσδιορίζουμε στρεμματικές αποδόσεις.
Στον χώρο της ιεραποστολής έχουμε μεγέθη πνευματικής τάξεως και τα γνωστά μας οικονομικοτεχνικά και άλλα κριτήρια μετρήσεως, αξιολογήσεως δεν ισχύουν. Όταν και στον υλικό κόσμο ανακύπτουν γεγονότα, εξελίξεις και καταστάσεις που εκφεύγουν των γνώσεων και προβλέψεών μας, τι μπορούμε να πούμε για τον πνευματικό κόσμο του ανθρώπου σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο; Όχι μόνο γιατί τον γνωρίζουμε λιγώτερο, αλλά και για άλλους λόγους, που προκαλούν άπειρες διαφοροποιήσεις (κληρονομικότητα, περιβάλλον, παιδεία). Η ελευθερία της βουλήσεως αποτελεί παράγοντα διαφοροποιήσεων. Ακόμη, υπάρχουν δυνάμεις που δρουν και επιδρούν στον χώρο της πνευ­ματικής διαστάσεως της υπαρξεώς μας. Τίς γνωρίζουμε. Είναι το Άγιον Πνεύμα και ο φύλακας Άγγελος. Είναι οι “αρχές” και οι “εξουσίες”, οι «κοσμοκράτορες του σκότους του αιώνος τούτου» (Εφεσ. στ΄, 12).
Όπως στη γεωργία έτσι και στην ιεραποστολή η σπορά επαναλαμ­βάνεται. Στη γεωργία, επειδή είναι ο φυσιολογικός κύκλος για πολλά είδη. Στην ιεραποστολή, γιατί συνεχώς έρχονται στη ζωή νέοι άνθρωποι. Και επειδή ο λόγος του Θεού είναι τροφή της ψυχής (Ματθ. δ΄ 4), στήριγμα στον αγώνα της, φως στην πορεία της, θωράκιση στις επιθέσεις που δέχεται, σωτήρια γνώση.
Αυτά ως προς την αγαθή γη. Υπάρχουν και οι άλλες τρεις κατηγορίες αγρού όπου ο λόγος του Θεού, όταν έπεσε μία ή περισσότερες φορές δεν καρποφόρησε. Όμως η ακαταλληλότητα του εδάφους δεν είναι οριστική. Συντελούμενες ζυμώσεις (διανοητικές, ψυχικές, όργωμα με το υνί του πόνου, απογοητεύσεις κ.ά.) το καθιστούν πρόσφορο. Ο σπόρος μπορεί κάποτε να ριζώσει και καρποφορήσει.
                                                     Νίκος Τσιρώνης
     «ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Τεύχος Αυγούστου-Σεπτεμβρίου
 Αριθμ. Τεύχους 110-111