Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2012

ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΜΕ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ! (π. Βασίλειος Βολουδάκης)



Ο π. Βασίλειος αναφέρει πως η ορθόδοξη πίστη πρέπει να βιώνεται σύμφωνα με τους άγιους Πατέρες μας και όχι με βάση την προσωπική αντίληψη του κάθε ενός πνευματικού που δεν έχει αναφορά στα δόγματα της Πίστεως μας, τα οποία  είναι η  Αλήθεια. Τονίζει πως με το να προτρέπει ο πνευματικός τον πιστό να ακολουθήσει κάτι διαφορετικό από αυτό που όρισε ο Χριστός, δημιουργώντας έτσι την δική του πνευματική σχολή , καταντήσαμε Προτεσταντική Ορθοδοξία. Οι πιστοί , από την άλλη , θα πρέπει να ταπεινωθούμε και να παραδεχτούμε την αδυναμία μας και να μην επιθυμούμε να βρούμε δικαίωση για ό,τι δεν καταφέρνουμε, διαχωρίζοντας  τους Πνευματικούς σε ελαστικούς ή αυστηρούς, κάτι που δεν κάνουμε όταν είναι να επιλέξουμε γιατρό για την σωματική μας αρρώστια. Επίσης μιλά για την νηστεία  και τα οφέλη της και ότι το χριστιανικό ήθος θα πρέπει να διαφέρει από το κοσμικό .
( Απόσπασμα από την ομιλία του π. Βασιλείου Βολουδάκη στην αίθουσα της πνευματικής εστίας
" ΥΠΑΚΟΗ" την Κυριακή 18~11~2012 )

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2012/11/blog-post_9547.html#ixzz2CyNAX2bi



ΟΣΟ ΚΑΙ Ν΄ ΑΝΑΖΗΤΑΣ ΑΝΑΠΑΥΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ Σ’ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΠΡΟΣΚΑΙΡΟ ΚΟΣΜΟ ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΝ ΒΡΕΙΣ


Του Αγίου Δημητρίου Ροστώφ
Όσο και ν΄ αναζητάς ανάπαυσι και παρηγοριά σ’ αυτόν τον πρόσκαιρο κόσμο δεν θα την βρης. Την ειρήνη και την παρηγοριά μπορεί να τη δώση στην ψυχή μόνον ο Κύριος, με τη χάρι Του. Όπως ο ίδιος είπε: «Ειρήνην αφίημι υμίν, ειρήνη την εμήν δίδωμι υμίν· ου καθώς ο κόσμος δίδωσιν, εγώ δίδωμι υμίν» (Ιω. 14. 27).

Σκέψου, πού και σε ποιά γήινη απόλαυσι θα βρης την ειρήνη και την ανάπαυσι; Πού θα βρης την εσωτερική γαλήνη και τη μόνιμη χαρά; Μήπως στη δόξα; Αλλά σήμερα είσαι τιμημένος και αύριο ατιμασμένος. «Πάσα δόξα ανθρώπου ως άνθος χόρτου· εξηράνθη ο χόρτος, και το άνθος εξέπεσε» (Ησ. 40. 6-7). Αλλά μήπως στον πλούτο; Όχι μόνο ειρήνη και ανάπαυσι δεν σου χαρίζει, αλλ’ αντίθετα πολλή μέριμνα και ανησυχία και ανασφάλεια, μέρα και νύχτα. Οι άνθρωποι σε φθονούν και σε αντιπαθούν, κι εσύ πάλι δεν είσαι ποτέ ικανοποιημένος με όσα έχεις.

Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2012

Νηστεία και ασθένειες (π. Βασίλειος Βολουδάκης)


 (από το βιβλίο : ΝΗΣΤΕΙΟΔΡΟΜΙΟΝ του π. Βασιλείου Βολουδάκη , εκδόσεις ΥΠΑΚΟΗ)

Η νηστεία είναι για όλους τους ανθρώπους.

Για όλες τις ηλικίες.


Για τα παιδιά, τους νέους, τους άνδρες, τις γυναίκες, τους γέροντες.


Η νηστεία ανακουφίζει τους εργαζόμενους και τους οδοιπόρους


Αυτό σαλπίζει το Άγιο Πνεύμα με το στό­μα του Μ. Βασιλείου:


«Γυναιξί δε ώσπερ ιό άναπνεϊν, ούτω και ιό νηστεύειν οικείον εστί  και κατά φύσιν.
Οι παίδες, ώσπερ ιών φυτών τα ευθαλή τω της νηστείας ύδατι καταρδευέσθωσαν.

Τοις πρεσβύτεροις κούφον ποιεί τον πόνον ή εκ παλαιού προς αυτήν οικείωσηις,  πόνοι γαρ εκ μακράς συνήθειας μελετηθέντες, αλυπότερον προσπίπτουσι τοις γεγυμνασμένοις.
Τοις οδοιπόροις ευσταλής εστί συνέμπορος η νηστεία. Ώσπερ γαρ η τρυφή αχθοφορεϊν αυτούς αναγκάζει, τας απολαύσεις περικομίζοντας, ούιω κούφους ( = άνάλαφρους) και ευζώνους (=ευκίνητους) η νηστεία 
παρασκευάζει. (Περί Νηστείας, Λόγος Β.')


Νηστεία και ασθένειες
(σελ.32-40)
Ο  ΞΘ' Κανών των Άγιων Αποστόλων ορίζει ότι πρέπει να νηστεύει οπωσδήποτε κάθε πιστός, κλη­ρικός ή λαϊκός,«εκτός ει μη δι' ασθένειαν σωματικήν εμποδίζοιτο». Αυτή,λοι­πόν,τη διάταξη βρίσκουν πολλοί χριστι­ανοί ως πρόφαση για ν`αποφύγουν τη νηστεία,προβάλλοντες στον Πνευματι­κό τους την α' ή την β ' ασθένεια τους.
 
Ας ιδούμε, όμως, πώς ακριβώς ερ­μηνεύει η Εκκλησία μας τη φράση (που ή ίδια διετύπωσε) «εκτός ει μη δι' ασθένειαν σωματικών εμποδίζοιτο»,ώστε να κα­θορίσουμε και μεις εν προκειμένω τη γραμμή πλεύσεως μας.
 
Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης σημειώνει:

Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος Αἰγίνης μᾶς ἀποτρέπει:ΤΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΜΗ ΚΑΤ’ ΕΠΙΓΝΩΣΙΝ ΖΗΛΟΥ ( π. Πασχάλης Γρίβας )



Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος Αἰγίνης μᾶς ἀποτρέπει
ΤΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΜΗ ΚΑΤ’ ΕΠΙΓΝΩΣΙΝ ΖΗΛΟΥ
Πρόσφατα, μέ ἀφορμή τίς διαμαρτυρίες χριστιανῶν γιά τήν ἀπαράδεκτη θεατρική παράσταση «Corpus Christi», στήν ὁποία ὑβρίζεται χυδαῖα τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ μας καί τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, δημιουργήθηκε ἕνας προβληματισμός γιά τό ἄν πρέπει, καί το πῶς πρέπει, νά ἀντιδροῦν οἱ χριστιανοί ὅταν προσβάλλεται ἡ πίστη τους.
Μεταξύ ἄλλων γεννᾶται καί τό ἐρώτημα: Ὁ ζῆλος πού ἐπιδεικνύουν ὁρισμένοι διαμαρτυρόμενοι ἁρμόζει σέ χριστιανούς; Ὁ ζῆλος τους εἶναι ἀξιέπαινος, καί ἄρα ἄξιος μιμήσεως; Ἤ εἶναι κατακριτέος καί ἄρα ἄξιος περιφρονήσεως;
Ἐμεῖς δέν θά κρίνουμε συγκεκριμένα πρόσωπα οὔτε θά περιοριστοῦμε σέ συγκεκριμένα γεγονότα, ἀλλά θά ἐπιδιώξουμε νά συμβάλλουμε στόν γενικότερο προβληματισμό περί τοῦ ἱεροῦ ζήλου, παραθέτοντας ἀποσπάσματα ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου Αἰγίνης «ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ»(Θά παραθέσουμε αὐτούσια τά νοήματα τοῦ Ἁγίου, μέ μιά μικρή τροποποίηση μόνο στήν γλῶσσα).
Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, λοιπόν, στά κεφάλαια «Περί ζήλου ἀγαθοῦ» καί «Περί τοῦ κατ’ ἐπίγνωσιν ζηλωτοῦ»(Ἐκδόσ. Νεκτάριος Παναγόπουλος, σελ. 235, 236) ἀναφέρει μεταξύ ἄλλων ὅτι ὁ ζῆλος εἶναι ἀγαθός ὅταν κατευθύνεται πρός τήν ἐργασία τοῦ ἀγαθοῦ, καί εἶναι πονηρός ὅταν κινῆται πρός τά φαῦλα. Ὁ ζῆλος ὁ ἀγαθός ἐπιζητεῖ τήν ἐπικράτηση τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ ἐπί τῆς γῆς, ἐπιζητεῖ τήν τελειότητα τῆς ἀρετῆς, μιμεῖται τό καλό, ἐπιποθεῖ τό ἀγαθό καί εἶναι ἀπαλλαγμένος ἀπό τόν φθόνο.
    Ὁ κατ’ ἐπίγνωσιν ζηλωτής εἶναι ἀφοσιωμένος στόν Θεό και φυλάσσει τόν νόμο Του. Ἐργάζεται μέ θέρμη γιά τήν δόξα τοῦ ὀνόματος τοῦ Θεοῦ, βαδίζει μέ προθυμία τήν ὁδό τῆς ἀρετῆς, διακαίεται ἀπό τόν πόθο γιά τήν διάδοση τοῦ Θείου Λόγου, γιά τήν στερέωση τῆς πίστεως, γιά τήν εὐόδωση τοῦ ἔργου τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ κατ’ ἐπίγνωσιν ζηλωτής πάντοτε ἐργάζεται, πάντοτε κινεῖται, πάντοτε δρᾶ. Κοπιάζει, ἀλλά δεν ἐξαντλεῖται, δέν ἀπογοητεύεται, δεν δυσθυμεῖ. Εἶναι πάντοτε ἀκμαῖος, ζωηρός, εὔθυμος καί θαρραλέος. Ὁ κατ’ ἐπίγνωσιν ζηλωτής, ὁρμώμενος ἀπό τήν ἀγάπη του γιά τον Θεό καί τόν πλησίον, ἐργάζεται μέ αὐταπάρνηση, καί δέν κάνει τίποτε πού θά μποροῦσε νά προκαλέσει θλίψη στόν ἀδελφό του. Χαρακτηριστικά γνωρίσματα τοῦ κατ’ ἐπίγνωσιν ζηλωτοῦ εἶναι ἡ θερμή ἀγάπη πρός τον Θεό καί τόν πλησίον, ἡ πραότης, ἡ ἀνεξικακία καί ἡ εὐγένεια στους τρόπους.
    Ἄς δοῦμε, τώρα, τόν χαρακτήρα τοῦ μή κατ’ ἐπίγνωσιν ζηλωτοῦ, ὅπως μᾶς τόν περιγράφει ὁ Ἅγιος Νεκτάριος στό σχετικό κεφάλαιο:
 «Χαρακτήρ τοῦ μή κατ’ ἐπίγνωσιν ζηλωτοῦ».
Ὁ μή κατ’ ἐπίγνωσιν ζηλωτής βρίσκεται σέ πλάνη καί μέ τίς σκέψεις καί μέ τίς ἐνέργειές του, κι ἐνῶ ἐργάζεται δῆθεν γιά τήν δόξα τοῦ Θεοῦ παραβαίνει τόν νόμο τῆς πρός τόν πλησίον ἀγάπης. Αὐτά πού πράττει εἶναι ἀντίθετα μέ αὐτά πού ὁρίζει ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ. Ὁ μή κατ’ ἐπίγνωσιν ζηλωτής γιά νά φέρει τό ἀγαθό, ὅπως αὐτός τό καταλαβαίνει, διαπράττει τό κακό. Ἡ προσευχή του πρός τόν Θεό εἶναι νά ρίξει πῦρ ἐξ’ οὐρανοῦ, καί νά κατακαύσει ὅλους, ὅσοι δεν δέχονται τίς δικές του πεποιθήσεις καί ἀρχές.
Χαρακτηριστικά γνωρίσματα τοῦ μή κατ’ ἐπίγνωσιν ζηλωτοῦ εἶναι τό μῖσος πρός τούς ἑτεροθρήσκους καί ἑτεροδόξους, ὁ φθόνος και ὁ ἐπίμονος θυμός,ἡ ἐμπαθής ἀντίσταση πρός τό ἀληθινό πνεῦμα τοῦ Θείου Νόμου, ἡ παράλογη ἐπιμονή στήν ὑπεράσπιση τῶν δικῶν του φρονημάτων, ὁ παράφορος ζῆλος ὥστε ὅλοι οἱ ἄλλοι νά ὑποταχθοῦν, ἡ φιλοδοξία, ἡ φιλονικία, ἡ ἔριδα καί τό φιλοτάραχον. Τελικά, ὁ μή κατ’ ἐπίγνωσιν ζηλωτής εἶναι ἄνθρωπος ὀλέθριος.
        Ὅλα αὐτά πού μᾶς διδάσκει ὁ Ἅγιος Νεκτάριος εἶναι βέβαιον ὅτι ἀφοροῦν ὅλους μας, κληρικούς καί λαϊκούς. Ὅλοι κινδυνεύουμε να πλανηθοῦμε, ὄχι μόνο διαμαρτυρόμενοι γιά κάποιο θέμα, ἀλλά ἀκόμη καί ὅταν ἐπιτελοῦμε τό πιό ἱερό ἔργο. Ἀκόμη καί τότε, ὑπάρχει ὁ κίνδυνος το δηλητήριο τοῦ μή κατ’ ἐπίγνωσιν ζήλου νά μᾶς ὁδηγήσει στήν παράβαση τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ. Ὀφείλουμε, λοιπόν, ὅλοι νά ἐξετάσουμε τούς ἑαυτούς μας, τίς σκέψεις μας καί τίς πράξεις μας, καί μέ γνώμονα ὅλα ὅσα ὁ Ἅγιός μας μᾶς παραθέτει, νά βγάλουμε τά κατά Θεόν συμπεράσματα, πού στή συνέχεια θά μᾶς βοηθήσουν νά διορθώσουμε τά κακῶς κείμενα. Διότι, ἀδελφοί μου, ἀλλοίμονο ἄν οἱ πιστοί χριστιανοί δέν διαφέρουμε στη ζωή μας καί στό ἦθος μας ἀπό τούς ἄλλους ἀνθρώπους, εἴτε ἀπίστους, εἴτε ἀλλοθρήσκους. Κατά τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ μας, ὅσοι πιστεύουμε σ’ Αὐτόν, εἴμαστε, ἤ πρέπει να εἴμαστε, «το ἅλας τῆς γῆς».   «Ἐάν δέ το ἅλας μωρανθῆ, ἐν τίνι ἁλισθήσεται; Εἰς οὐδέν ἰσχύει ἔτι εἰ μή βληθῆναι ἔξω καί καταπατεῖσθαι ὑπό τῶν ἀνθρώπων» (Ματθ.4,13).
Μή γένοιτο!
π. Πασχάλης Γρίβας

Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012

ΕΝΑΣ ΕΓΩΚΕΝΤΡΙΣΜΟΣ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΣ! ( Ἀρχιμ. Καλλίστρατος Ν. Λυράκης )

«Οὕτως ὁ θησαυρίζων ἑαυτῷ καί μή εἰς Θεόν πλουτῶν» (Λουκ. ιβ΄ 21).
 ΕΝΑΣ ΕΓΩΚΕΝΤΡΙΣΜΟΣ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΣ!
Αὐτό εἶναι τό συμπέρασμα τῆς παραβολῆς τοῦ ἄφρονος πλουσίου.Ἕνα συμπέρασμα, πού μᾶς παρουσιάζει τό τραγικό πάθημα τοῦ πλουσίου. Τό εἴδαμε! Κοπίασε σάν δοῦλος καί μόχθησε καί κακοπάθησε γιά νά συνάξει «πάντα τά γεννήματά του καί τά ἀγαθά του», καί ξαφνικά πέθανε. Πέθανε κουρασμένος, ταλαιπωρημένος, ἀποκαμωμένος. Πέθανε μέ ἀκάθαρτη καί κατάμαυρη τήν ψυχή.
Ἀλλά τό πάθημα αὐτό τοῦ ἄφρονα πλουσίου δέν ἦταν μόνο γιά ἐκεῖνον. Παρόμοιο τέλος θά ἔχουν ὅλοι ὅσοι τοῦ ὁμοιάζουν. Γι’ αὐτό βλέπετε ὁ Κύριος τόνισε: «Οὕτως ὁ θησαυρίζων ἑαυτῷ καί μή εἰς Θεόν πλουτῶν». Τό ἴδιο τέλος θά ἔχει καί καθένας πού μοιάζει μέ τόν ἄφρονα πλούσιο καί θησαυρίζει στόν ἑαυτό του καί δέν πλουτίζει στόν Θεό.

     Ἀξίζει τόν κόπο νά δοῦμε μέ συντομία τίς δύο αὐτές κατηγορίες ἀνθρώπων.
    Καί πρῶτα, ποιός εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού θησαυρίζει στόν ἑαυτό του. Εἶναι ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος πού θησαυρίζει ἀποκλειστικά καί μόνο γιά τό ἐγώ του, γιά τό σῶμα του καί τίς σαρκικές ἐπιθυμίες του.

Υλικός πλούτος και πνευματική φτώχεια

Απόσπασμα από κήρυγμα του π. Ιωήλ Γιαννακοπουλου 

    «Δύο ειδών αγαθά              υπάρχουν, υλικά και πνευματικά. Εμείς στα μεν υλικά βλέπουμε όχι τι έχουμε αλλά τι μας λείπει• ενώ στα πνευματικά βλέπουμε όχι τι μας λείπει αλλά τι έχουμε. Όχι, αδελφέ μου, έτσι! Το αντίθετο να κάνεις! Στα υλικά αγαθά να βλέπεις όχι πόσα σου λείπουν, και να μεμψιμοιρείς, αλλά πόσα έχεις, και να δοξάζεις το Θεό γι' αυτά που ή αγαθότητα Του σου έδωσε. Στα πνευματικά αγαθά, δηλαδή στις αρετές, να βλέπεις όχι πόσες αρετές έχεις, και να φουσκώνεις από την υπερηφάνεια σου, αλλά πόσες σου λείπουν, και να ταπεινώνεσαι για την πνευματική φτώχεια σου και έτσι να κερδίζεις πλούσιο το έλεος του Κυρίου».


Πηγή : Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, Πρεσβύτερος
            ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΙΩΗΛ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2012

Πέφτουν οι μάσκες (του κ. Μιχαήλ Ηλιάδη)


Η Ελληνική Βουλή ετοιμάζεται να ψηφίσει τα εξοντωτικά μέτρα για τον Ελληνικό λαό, ο οποίος ζει το δικό του δράμα. Οι βουλευτές προστατευμένοι από χιλιάδες αστυνομικούς, θα αποφασίσουν αν θα συνεχίσουν να επιτρέπουν να μετατρέπεται η Χώρα σε προτεκτοράτο, ή όχι.
Τα πρώτα σημάδια είναι αρνητικά. Το πολίτευμα της κατ' επίφαση Δημοκρατίας που ζούμε – γιατί πρόκειται ουσιαστικά για κοινοβουλευτική δικτατορία – εκτρέπεται επικίνδυνα με την λογοκρισία στις ανεξάρτητες φωνές, που επιβάλλεται άνωθεν. Δεν υπάρχει διάλογος για την αντίθετη άποψη.
Καλούμαστε να αποφασίσουμε, ενώ δεν ξέρουμε ποιες άλλες επιλογές έχουμε. Κρύβονται επιμελώς, με φασιστική θρασύτητα, οι αντίθετες φωνές, ιδιαιτέρως οικονομικών επιστημόνων, Ελλήνων και ξένων, που μιλούν για το αδιέξοδο της πορείας μας. Κρύβονται αυτές οι φωνές, γιατί δίνουν λύσεις, αντίθετες όμως με τα συμφέροντα των τραπεζιτών και του πολιτικοοικονομικού κατεστημένου που διαπλέκεται μαζί τους. Αυτό που προωθείται είναι η νέα ολιγαρχία που θα ελέγχει απόλυτα ολόκληρη την οικονομική και πνευματική ζωή της Χώρας.
Αυτή η μάχη δίνεται! Θα καταστραφεί η μεσαία τάξη που είναι η βάση της Δημοκρατίας; Θα επιβληθεί στην κοινωνία μας η κινητή δουλεία χωρίς δικαιώματα, γιατί ένας καταχρεωμένος άνεργος είναι καταδικασμένος να μην έχει δικαιώματα στη ζωή;
Οι νεογραικύλοι που κυβερνούν οδήγησαν τη Χώρα στην λαιμητόμο, με τα ψέματα για την δήθεν σωτηρία της. Το μόνο που έχει ανάγκη η Πατρίδα μας είναι η απαλλαγή από αυτούς. Από αυτούς οι οποίοι προκάλεσαν, αλλά και ενσαρκώνουν την ίδια την κρίση.
Έως πότε θα τους ανεχόμαστε; Έως πότε τα δήθεν Ελληνικά κόμματα της Βουλής, μαριονέτες των ξένων, θα κυβερνούν τούτο τον τόπο;
Έλληνες επαναστατήστε επιτέλους!
Μας πρόδωσαν, μας έκλεψαν τα όνειρα, τώρα παίρνουν και τις ζωές μας...
Ο Πρόεδρος της Παρατάξεως "ΚΟΙΝΩΝΙΑ"
Μιχαήλ Ηλιάδης

Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2012

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ-ΑΠΟΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ


της κ. Λώλη Ευφημίας (ειδικευομενης ψυχιάτρου στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης ) 

  Η  αύξηση των αυτοκτονιών τα δυο τελευταία έτη γίνεται με ραγδαίους ρυθμούς στην πατρίδα μας.Το γεγονός αυτό προβληματίζει έντονα την Εκκλησία αλλά και την κοινωνία μας γενικότερα.Τι ορίζουμε όμως σαν πράξη αυτοκτονίας? Η αυτοκτονία θεωρείται ως μια θανατηφόρα πράξη αυτοτραυματισμού,που πραγματοποιείται με μια περισσότερο η λιγότερο συνειδητή πρόθεση αυτοκαταστροφής.  
Συνήθως επέρχεται μετά από μακροχρόνιο σχεδιασμό, προειδοποιήσεις και αυτοκτονικές συμπεριφορές, παρά ταύτα μπορεί να αποτελέσει σε αρκετές περιπτώσεις πράξη παρόρμησης,υποκινούμενη από πολύ έντονα δυσάρεστα ψυχοπιεστικά γεγονότα.
      Ποια όμως μπορεί να είναι τα αίτια μιας αυτοκτονικής πράξης; Συνήθως η αυτοκτονία δεν έχει μια μόνο αιτία,αλλά είναι η κατάληξη μιας ατομικής διαδικασίας η οποία καθορίζεται από διάφορους παράγοντες κινδύνου. Αυτοί μπορεί να είναι      

Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2012

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΑΣ!(π. Βασίλειος Βολουδάκης)


Oἱ δειλοί τοῦ ἀπατεῶνος αἰῶνος μας ἔκαναν καί πάλι τήν ἐμφάνισή τους παριστάνοντας τούς γενναίους καί τούς προοδευτικούς. Ἀφοῦ δέν ἔχουν τά “κότσια” νά χλευάσουν τόν Μωάμεθ καί τόν Ἀλάχ του, γιατί φοβοῦνται καί τρέμουν τά γιαταγάνια τῶν Μωαμεθανῶν πού... ἐνεδρεύουν γιά τούς “ἀπίστους” καί ὑβριστές, θεώρησαν ἰδανική ἐνασχόληση γιά νά τονώσουν τή μειωμένη αὐτοεκτίμησή τους, νά ξεσπάσουν ἐναντίον τοῦ Ἐσταυρωμένου Χριστοῦ μας. Τόν σατίρισαν, Τόν ἔκαμαν θέατρο καί θεατρική παράσταση. Τόν κατέβασαν στό ἐπίπεδό τους, Τόν φαντασιώθηκαν ὅμοιό τους στήν πιό ταπεινωτική στάθμη γιά τόν ἄνθρωπο, τήν ὁμοφυλοφιλία, καί τότε ἡ κουρελιασμένη αὐτοεκτίμησή τους τούς ἔδωσε τήν ψευδαίσθηση τῆς ὑπεροχῆς!
Ἀλήθεια! Δέν ὑπάρχει μεγαλύτερη ἀπόδειξη τοῦ ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ Δημιουργός τοῦ παντός ἀφοῦ ἀκόμη καί οἱ ἀποστατήσαντες ἀπ’ Αὐτοῦ –δαίμονες καί ἄνθρωποι– δέν μποροῦν νά παύσουν νά ἀσχολοῦνται μέ Ἐκεῖνον, ἀλλά συνεχῶς περιστρέφονται γύρω Του, ὅπως ὁ δολοφόνος στόν τόπο τοῦ ἐγκλήματός του!

Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΣΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ ΖΩΗ


(Από το βιβλίο Η ΖΩΗ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟΝ του ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΥ ΒΛΑΧΟΥ , εκδόσεις Ιεράς Μονής Γενεθλίου της Θεοτόκου )
Πολλά μπορεί κανείς να παρατηρήσει μελετώντας την περίφημη αυτή παραβολή του Χριστού. Μπορεί να αντιμετωπίσει την κοινωνική διάστασή της ή ακόμη να βγάλει πολλά ηθικά και ηθικολογικά συμπεράσματα. Όμως, θα επιμείνουμε περισσότερο στα θέματα που έχουν σχέση με την ζωή μετά τον θάνατο, δηλαδή θα δούμε την εσχατολογική ανάλυση της παραβολής.
Π ρ ώ τ ο ν. Όπως φαίνεται στην παραβολή δεν γίνεται λόγος για την ζωή μετά την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, αλλά για την ζωή της ψυχής που παρεμβάλλεται μεταξύ του θανάτου του ανθρώπου, δηλαδή της εξόδου της ψυχής από το σώμα, και της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού. Πρόκειται για το διάστημα εκείνο που λέγεται μέση κατάσταση των ψυχών. Άλλοι λόγοι του Χριστού αναφέρονται στην Δευτέρα Παρουσία Του, όταν θα έλθει για να κρίνει τους ανθρώπους, αφού προηγουμένως γίνει ανάσταση των σωμάτων και οι ψυχές εισέλθουν εκ νέου στα σώματα, ώστε ο άνθρωπος να απολαύσει εκείνα που έπραξε στην ζωή του.