(από το περιοδικό «ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ», Αριθμ. 102 Δεκέμβριος 2010)
Όσο
κι αν λέμε ότι είμαστε χριστιανοί, η νοοτροπία και τα πιστεύματα του
κόσμου έχουν εισχωρήσει βαθειά στο νου και στην καρδιά μας και
απαιτείται πολύς κόπος και προσπάθεια της Εκκλησίας για να γυρίση ο νους
μας στη σωστή κατεύθυνση, να προβληματισθούμε και να συνετισθούμε.
Τώρα,
μάλιστα, που η εποχή μας έχει καταφέρει να πείση τους πάντες πως αυτή
είναι που κατέχει την απόλυτη και αναμφισβήτητη επιστήμη, έχουν
κυριολεκτικά αλυσσοδεθεί εκείνοι που συσσωρεύουν στο μυαλό τους γνώσεις
χωρίς να σκέπτονται, αφού, χωρίς σκέψη αλλά μόνο με τυφλή αποδοχή,
εύκολα πέφτουν θύματα αυτών που, με μαεστρία διαστρέφουν την αλήθεια,
ακόμα και την ιστορική αλήθεια, για να μπορούν να πατρωνάρουν ολόκληρη
την υφήλιο.
Από την άλλη
μεριά, έχουν καταντήσει «φωνή βοώντος εν τη ερήμω» εκείνοι οι λίγοι που
επιμένουν να σκέπτονται σωστά, βαθειά και πολύπλευρα, γιατί δεν
υπάρχουν αυτιά ανοικτά να τους ακούσουν, ώστε να υπάρξη ελπίδα ότι θα
αναχαιτισθή κάποτε αυτός ο κατήφορος της ανθρωπότητος προς την άβυσσο!