Δευτέρα 14 Απριλίου 2014

ΠΑΣΧΑ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ Ἤ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ; ( του κ. Μυρίλλα Αναστασίου )

ΠΑΣΧΑ  ΤΗΣ  ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ
Ἤ  ΤΗΣ  ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ;

Τά τελευταῖα χρόνια, ἔχει γίνει πιά συνήθεια καί ἔθιμο, ὁ κόσμος νά παρακολουθεῖ τά Ἅγια Πάθη τοῦ Χριστοῦ καί τήν Ἀνάστασή Του μόνο ἀπό τήν τηλεόραση. Ἀκοῦμε νά πηγαίνουν νά μεταλαμβάνουν τήν Μεγάλη Πέμπτη γιά τό λεγόμενο «καλό», νά πηγαίνουν στόν Ἐπιτάφιο πάλι γιά τό «καλό», λίγο στήν Ἀνάσταση γιά τό «καλό» καί βεβαίως νά μήν χάνουν καμία ἀπό τίς ταινίες πού προβάλλονται στήν τηλεόραση μέ τήν ζωή τοῦ Χριστοῦ. Καί αὐτό εἶναι τό Πάσχα γιά ἀρκετό, δυστυχῶς, κόσμο. Περιμένουν νά ζήσουν τήν πορεία τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας, μόνο μέσα ἀπό τίς ἑκάστοτε τηλεοπτικές ὑπερπαραγωγές καί ἄλλες ταινίες. Ἀκόμα καί τίς ἀπορίες πού ἔχουν γιά κάποια θεολογικά θέματα, περιμένουν νά τίς λύσουν ἀπό ἐκεῖ!
Ἐάν κάτσει κανείς νά σκεφτεῖ ὅλα αὐτά, καί ἐάν ἀναλογιστεῖ τό πῶς καί γιατί γυρίστηκε ἡ ὁποιαδήποτε ταινία μέ τήν ζωή τοῦ Χριστοῦ, θά καταλάβει πολλά. Θά δεῖ πώς ἄσημοι ἤ μεγάλοι ἠθοποιοί, τολμοῦν νά ὑποδύονται τόν Χριστό, τήν Παναγία ἤ τούς Ἁγίους καί νά «παίζουν» τήν ζωή Του, χωρίς ἡ δική τους νά ἔχει καμία σχέση μέ Ἐκεῖνον καί τήν διδασκαλία Του. Ἕνα ὁλόκληρο συνεργεῖο καί ἐπιτελεῖο ἀνθρώπων, ἀσχολεῖται μέ τήν ζωή καί τήν θυσία τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ, μήν καταλαβαίνοντας τί κάνουν. Καί καθώς ἡ πλειοψηφία ὅλων αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων τῶν συνεργείων καί τῶν ἠθοποιῶν, ἀποτελεῖται ἀπό ἀλλόθρησκους, αἱρετικούς, ἤ καί ἄθεους, λογικό εἶναι ἄλλοι νά χλευάζουν, ἄλλοι ἐπάνω στά γυρίσματα νά διᾳκωμωδοῦν, ἄλλοι ἁπλᾶ νά μετροῦν ἐργατοῶρες, ζημιές ἤ κέρδη καί ἄλλοι μέ μιά τελείως στρεβλή καί παρανοϊκή εὐσέβεια νά θεωροῦν ἀνώτερους τούς ἑαυτούς των πού συμμετέχουν σέ μία τέτοια «θεάρεστη» ὑπερπαραγωγή, νομίζοντας ὅτι ζοῦν μέσα στίς Θεῖες Γραφές. 
Καί νά ποῦμε καί τό χειρότερο; Ὁ κάθε σκηνοθέτης γύριζε καί γυρίζει τήν ταινία ὅπως ἐκεῖνος νομίζει καλύτερα, παραποιῶντας τίς Γραφές καί βάζοντας δικές του ἰδέες καί γεγονότα, τά ὁποῖα ἄλλα δέν ὑπάρχουν καί ἄλλα εἶναι τελείως ἀλλαγμένα. Δηλαδή προβάλλει μία δική του γραφή, ἕνα δικό του εὐαγγέλιο. 
Γιά παράδειγμα, οἱ σκηνοθέτες ἀπέδιδαν ἑρμηνεῖες κατά τέτοιον τρόπο ὥστε νά φθάνουν π.χ. οἱ θεατές μέχρι καί νά θεωροῦν ἀθῷο τόν Ἰούδα ρίχνοντας ἔτσι εὐθῦνες στόν ἴδιο τόν Θεό πού δέν μερίμνησε γιά τήν σωτηρία του, ἀφοῦ παρουσιάζεται σέ ἀρκετά ἔργα νά μήν ἐνδιαφέρεται γιά τά χρήματα ἤ σέ κάποια ἄλλα σάν τό πρόσωπο τό ὁποῖο, δυστυχῶς, ἦταν γραφτό νά κάνει αὐτά πού κάνει. 
Πολλοί κατέληγαν σέ βλασφημία ἀφοῦ μπλέκουν τά πρόσωπα διαστρεβλώνοντας ἔτσι τήν ζωή τῶν ἁγίων (πχ στήν Ἁγία Μαρία τήν Μαγδαληνή ἀποδίδεται ὁ ρόλος τῆς πόρνης πού ἔπλυνε τά πόδια τοῦ Χριστοῦ, ὁπότε μπερδεύονται καί τά πρόσωπα πού βρίσκονται κάτω ἀπό τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου).
Παραποιοῦν σύμβολα καί γεγονότα καθώς βλέπουμε σέ κάποιες ταινίες ἡ Ἀνάσταση νά γίνεται χωρίς νά καταλάβουν οἱ φρουροί τίποτε, σεισμός, σχῖσμα στό καταπέτασμα τοῦ Ναοῦ καί ἀνάσταση νεκρῶν δέν ὑπάρχουν, καί σέ ἄλλες βλέπουμε τόν Κύριό μας ἀντί τοῦ Σταυροῦ, νά κουβαλάει ἕνα ὁριζόντιο κομμάτι ξύλου.
Ἄλλοι πάλι γιά νά δείξουν καί καλά τόν ζεστό ἀνθρώπινο χαρακτῆρα τοῦ Χριστοῦ τόν ἔδειχναν ἡμίγυμνο νά παίζει τόπι μέ τούς Ἀποστόλους!
Καί βεβαίως δέν ἀναφερόμαστε σέ ἀκρότητες ἄλλων ταινιῶν ὅπου στήν μανία του ὁ ἄνθρωπος νά λάβει ἄφεση ἁμαρτιῶν, προβάλλονται μονοφυσιτικές καί βλάσφημες ἰδέες, κατεβάζοντας τόν Θεό Δημιουργό στό πλέον ἐλεεινό ἐπίπεδo τοῦ δημιουργήματος. Εὐτυχῶς αὐτές οἱ τελευταῖες (γιά τήν ὥρα) δέν προβάλλονται κατά τήν περίοδο τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος.
Μέσα ἀπό τίς ταινίες λοιπόν, (σέ ἄλλες λιγότερο καί σέ ἄλλες περισσότερο) παρουσιάζονται καί περνοῦν εἰκόνες καί μηνύματα πού εἶναι στρεβλά, ψεύτικα καί ἀνακριβῆ, τά ὁποῖα εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς τελείως ἀνθρωποπαθούς λογικῆς των σκηνοθετῶν. Ὅπως λοιπόν καταλαβαίνουμε, σαφῶς καί μπορεῖ κάποιος νά δεῖ αὐτές τίς καλογυρισμένες κατά τά ἄλλα ταινίες, βάζοντας ὅμως, στήν ἄκρη τά παραποιημένα γεγονότα καί κρατῶντας μόνο τίς ὡραῖες εἰκόνες, ἐξηγῶντας ταυτόχρονα καί στά παιδιά του κάποια πράγματα γιά νά ξέρουν καί αὐτά τήν ἀλήθεια. 
Πέραν ὅμως, αὐτοῦ, ὑπάρχει καί κάτι ἄλλο. Ἐπειδή τά ὡραῖα σκηνικά καί οἱ ἀληθοφανεῖς εἰκόνες πού ταξιδεύουν σέ ἐκείνη τήν ἐποχή ἑλκύουν καί καθηλώνουν τόν τηλεθεατή ἐθίζοντάς τον στό νά θέλει νά βλέπει τήν ταινία, θά ἀναφέρω καί τό ἑξῆς: Προσωπικά, ὅταν συνειδητοποίησα ὅτι ἔβλεπα τά Θεία Πάθη καθισμένος στόν καναπέ μου, πίνοντας καί τόν καφέ μου ἤ μασουλῶντας τό κουλουράκι μου, τότε πραγματικά ἔφριξα γιά τόν ἑαυτό μου. Παρακολουθοῦσα μέ ρᾴθυμο καί ἀσεβῆ τρόπο τά πάθη τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ, ἀσχέτως ἐάν δάκρυζα καί λυπόμουν. Κατάλαβα ὅτι ἔβλεπα ἁπλᾶ ἕναν ἥρωα μιᾶς ταινίας. Φανταστεῖτε οἰκογένειες πού ἔχουν ἀναθέσει τήν κατάνυξη τοῦ Θείου Πάθους στήν τηλεόραση καί μόνο, τί ἀποκομίζουν καί τί διδάσκονται τά παιδιά τους!
Ἐάν θέλουμε νά ζήσουμε πραγματικά τήν πορεία τοῦ Χριστοῦ στά Πάθη καί στήν Ἀνάσταση, ἐάν θέλουμε νά βηματίσουμε μαζί Του, νά εἴμαστε δίπλα Του καί σέ Ἐκεῖνον καί στήν Παναγία μας, τότε ὁ μόνος δρόμος εἶναι ἡ παρουσία μας στίς Ἀκολουθίες τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Ἑβδομάδος μέσα στήν Ἐκκλησία μας. Ἐκεῖ, μέ τήν πρέπουσα σεμνή καί ταπεινή στάση μας, διαβάζοντας καί κατανοῶντας τά λόγια τῶν Ἀκολουθιῶν, ἀκούγοντας τόν θρῆνο τῆς Παναγίας Μητέρας Του καί βλέποντας μπροστά μας τήν Ἁγία Τράπεζα, πάνω στήν ὁποία ἀκουμπᾶ σέ κάθε Λειτουργία ὁ ἴδιος ὁ Χριστός,  καταλαβαίνουμε ὅτι δέν ὑπάρχει ἄλλο μέρος στό ὁποῖο θά μπορούσαμε νά εἴμαστε πιό κοντά Του. Τήν στιγμή πού βρισκόμαστε μπροστά στό Ἅγιο Θυσιαστήριο βρισκόμαστε καί μπροστά στόν Χριστό. 
Ποῦ ἀλλοῦ, λοιπόν, θά μπορούσαμε νά βρισκόμαστε τίς Ἅγιες αὐτές ἡμέρες καί ποῦ ἀλλοῦ ἡ ψυχή μας θά συμβαδίσει μέ τόν Χριστό; Καί μέ τί δέος καί μέ ποιά συστολή καί ταπείνωση καρδιᾶς θά ζούσαμε τά Θεῖα Πάθη; Μέ τήν βολή τοῦ καναπέ, τήν ἀπόλαυση τοῦ καφέ καί τίς χαζοκουβέντες ἐνδιάμεσα τῶν … ἁγίων ταινιῶν; 
Ἄραγε ποιός Χριστιανός παλαιότερα διανοοῦνταν τέτοιο Πάσχα καί σέ ποιόν νά τά ἔλεγες αὐτά καί νά μήν σέ περνοῦσε γιά τρελό; Ἄνθρωποι κουρασμένοι, βιοπαλαιστές πού δούλευαν ὅλη τήν ἡμέρα σέ ἐργοστάσια, τσαγκαράδικα καί μαγαζιά, ἔτρεχαν νά παραβρεθοῦν στίς Ἀκολουθίες τῶν ἡμερῶν γιά νά εἶναι κοντά στόν Χριστό. Ἐκεῖνοι οἱ ἀμόρφωτοι καί … παρακατιανοί πρόγονοί μας ἤξεραν ποῦ θά βροῦν τόν Χριστό, ἤξεραν πού θά Τόν συναντήσουν, ἤξεραν ποῦ θά ἀνταμώσουν τήν Μητέρα Του γιά νά κλάψουν μαζί Της καί συνάμα νά παρηγορηθοῦν ἀπό Ἐκείνη καί ἀπό τόν Γιό Της. 
Εὔχομαι κι ἐλπίζω αὐτό τό Πάσχα καί κάθε Πάσχα, ὅλοι μας νά βρεθοῦμε ἐκεῖ πού πρέπει καί ὅπως πρέπει καί νά ἀνταμώσουμε τόν Χριστό, τήν Παναγία μας καί ὅλους τους Ἁγίους μας, πού διακαῶς μᾶς περιμένουν γιά τήν Ἀνάσταση.
Καλό Πάσχα!
  Μυρίλλας Ἀναστάσιος
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Αρ. Τεύχους 140 
                               Ἀπρίλιος 2014

H διαφορά Ρωσίας και Ελλάδας σήμερα (του κ. Εμμανουήλ Βολουδάκη )


rosiko-ploio-thessaloniki
Τι διαφορά έχει σήμερα η Ρωσία από την Ελλάδα; Η Ρωσία είναι η πρώτη υπερδύναμη του πλανήτη, ενώ η Ελλάδα μας είναι μια χώρα χωρίς εθνικό γόητρο, καταχρεωμένη, έρμαιο της Ευρωπαϊκής πολιτικής που την καταρρακώνει μέρα με τη μέρα.
Πως προέκυψε, όμως, μια τέτοια χαοτική διαφορά τη στιγμή που όλοι γνωρίζουμε πως ο πολιτισμός μας προϋπήρχε των Ρώσων και μάλιστα συντελέσαμε στην ανάπτυξή του δικού τους πολιτισμού; Η απάντηση είναι απλή: Δεν συνετέλεσε η Ελλάδα, αλλά η Ορθόδοξη πίστη που κάποτε ήταν αναπόσπαστο και αδιαίρετο κομμάτι της έννοιας "Ελλάδα". Η Ελλάδα δεν ήταν ποτέ ένας απλός γεωγραφικός προσδιορισμός. Η Ορθόδοξη πίστη όριζε την Ελλάδα, ως λογική συνέχεια της βαθιάς θρησκευτικότητας των αρχαίων Ελλήνων.

Όμως από την δολοφονία του Καποδίστρια και μετά, αυτή η πίστη πολεμήθηκε από όλα τα πολιτεύματα και τις κυβερνήσεις που πέρασαν και που στις μέρες μας προσπαθούν να της δώσουν την χαριστική βολή. Προσπάθειες ανέγερσης σε τεμένη, τμήμα ισλαμικών σπουδών στη θεολογική σχολή της Θεσσαλονίκης, διαδικασίες εύκολης ίδρυσης "θρησκειών", νομοθετήματα πάσης φύσεως αντίθετα με την πίστη και τις αρχές μας και κυρίως πολεμική ευθεία και ύπουλη στην Ορθοδοξία. Σε αυτή την πολεμική των πολιτικών συμπράττουν και διαπλέκονται επίσκοποι, κληρικοί, θεολόγοι, θρησκευόμενοι, προτείνοντας και υποστηρίζοντας στο ευρύτερο φάσμα της πολιτικής, ανθρώπους που δεν έχουν καμία σχέση με την Εκκλησία και την πίστη των Πατέρων μας. Ταυτόχρονα, αποθαρρύνουν και πολεμούν ανθρώπους που ζουν μέσα στην ζωή της Εκκλησίας και θέλουν να αγωνιστούν και να μεταφέρουν αυτό το πνεύμα και στην πολιτική, όπως έκανε ο Ιωάννης Α. Καποδίστριας.
Οι Ρώσοι, αντίθετα, δεν έχουν κανένα κόμπλεξ κατωτερότητας και έχουν συνειδητοποιήσει πως η μεγάλη τους δύναμη πηγάζει και αντλείται μέσα από την Ορθόδοξη πίστη. Γι' αυτό στέλνουν το στολίδι του ναυτικού τους να παραλάβει την εικόνα του Αγίου Ισαποστόλου Μεγάλου Πρίγκιπα Βλαντιμίρ, προστάτη του ηγέτη τους, την ίδια ώρα που εμείς αποκαθηλώνουμε όχι μόνο τις εικόνες αλλά κάθε σημάδι της Πίστης μέσα στην καθημερινότητά μας.
Έχουμε αποδεχτεί πλήρως τον δυτικό τρόπο σκέψης, ξεχνώντας πως η Ελλάδα πάντα σκεφτόταν και ζούσε Ανατολικά!
Ο νοών νοείτω ...
Μανώλης Βολουδάκης

Οι θέσεις του π. Βασιλείου Βολουδάκη στη Δημόσια Συζήτηση με θέμα : "Η Θεολογία, τέχνη τεχνών και επιστήμη επιστημών". 
Την συζήτηση διοργάνωσαν η  ενορία του Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Πευκακίων και η "Πανελλήνιος Ένωσις Θεολόγων" (ΠΕΘ) στην αίθουσα του Φιλολογικού Συλλόγου "ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ" την Πέμπτη 20 Μαρτίου 2014
Ολόκληρη την συζήτηση μπορείτε να την παρακολουθήσετε στην ιστοσελίδα του Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Πευκακίων http://www.agnikolaos.gr/2010-07-14-16-00-16/282-dimosia-syzitisi-me-thema-i-theologia-texni-texnon-kai-epistimi-epistimon


Σάββατο 5 Απριλίου 2014

Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΦΥΣΙΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ( του π. Βασιλείου Βολουδάκη)

Τά Πάθη τοῦ Χριστοῦ, ἴαμα τῶν ἀδιαβλήτων παθῶν μας
 
Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΦΥΣΙΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ «ΠΡΟΣΛΗΜΜΑ»
Σέ λίγες µέρες θά κληθοῦµε ἀπό τήν Ἐκκλησία µας νά συµ­­µε­τά­σχουµε στά Πάθη καί στήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ µας, µέ ἕναν ξεχωριστό τρόπο.
Οἱ κατανυκτικοί ὕµνοι τῆς Μεγάλης Ἑβδοµάδος, µέ τήν ἁγιο­πνευµατική διεισδυτικότητά τους στήν ἀνθρώπινη ψυχή, µᾶς ἐξηγοῦν µέ κάθε λεπτοµέρεια ποιά εἶναι τά Πάθη τοῦ Χριστοῦ, τό πῶς ἔπαθε καί ποιά εἶναι ἡ σχέση τῶν Παθῶν αὐτῶν µέ τόν καθένα µας.
Μαθαίνουµε ἀπό τούς ὕµνους αὐτούς ὅτι τό Πάθος τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἑκούσιο, ἀλλά ὁ νοῦς µας, µαθηµένος νά σκέπτεται βιωτικά καί γήϊνα, δέν μπορεῖ χωρίς πνευματική χειραγωγία νά συλλάβη τό πῶς αὐτό τό «ἑκούσιον Πάθος» τοῦ Χριστοῦ μας ἀφορᾶ ἄμεσα ὅλους ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους καί καθορίζει ὁλόκληρο τό Μυστήριο τῆς Σωτηρίας µας.
Εἶναι ἀπαραίτητη, λοιπόν, ἡ θεολογική χειραγωγία µας ὥστε νά εἴµεθα εἰς θέσιν νά κατανοήσουµε τό πῶς κατεργάσθηκε ἡ Θεία Χάρις τήν Σωτηρία µας, ἀναπληρώνοντας ὅλα τά κενά καί τίς ἐλλείψεις τῆς πεπτωκυΐας ἀνθρωπίνης φύσεώς µας.
Ὁ πνευματικός βηματισμός μας πρέπει νά εἶναι πολύ προσε­κτι­κός γιατί στό θέμα αὐτό ὑπάρχει μεγάλη θεολογική σύγχυση, ἀκόμη καί σέ Πανεπιστημιακούς Καθηγητές Θεολογίας, πρᾶγμα πού ἔχει ἀπό τό 1989 γίνει φανερό μέσῳ δημοσίου γραπτοῦ θεολογικοῦ διαλόγου, πού προκάλεσε εὐλαβής καί παραδοσιακός καθηγητής τῆς Ἱστορίας τῶν Δογμάτων, ἐπικρίνοντας μέ ἀντορθόδοξα ἐπιχειρήματα τό ἄρθρο μου «Διεκινδύνευσε ὁ Χριστός;»1, μέ τό ὁποῖο εἶχα ἀνα­σκευ­άσει –ὅπως ἔγραφα τότε– «τίς ἐσφαλμένες διατυπώσεις τοῦ Σεβ. Ἀρχιεπισκόπου Αὐστραλίας κ. Στυλιανοῦ περί τῆς Ἀνθρωπίνης Φύσεως τοῦ Χριστοῦ».
Ἡ Ὀρθόδοξη Δογµατική µᾶς διδάσκει ὅτι ἡ Ἀνθρωπίνη Φύσις τοῦ Χριστοῦ ἔχει ὡς Πρόσωπό της τό Πρόσωπο τοῦ Θεοῦ Λόγου καί γι’ αὐτό, λόγῳ αὐτῆς τῆς Ὑποστατικῆς ἑνώσεως, ἡ Ἀνθρωπίνη Φύσις τοῦ Χριστοῦ ἐθεώθη «ἐξ ἄκρας συλλήψεως» στήν κοιλία τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί ὡς Θεωθεῖσα, δέν ἔφθειρε κατά τόν τοκετόν τήν παρθενία τῆς Παναγίας µας.

Ἡ Ἰδεολογία ἤ ἡ ἀναταραχή τῶν φύλων! ( του θεολόγου κ. Λέοντος Μπράνγκ)

Τεύχος 140φορμή γιά τό ρθρο ατό μο δωσε να βιβλίο πού διάβασα τελευταα. Φέρει τόν τίτλο: «Die globale sexuelle Revolution. Zerstorung der Freiheit in Namen der Freiheit - παγκόσμια σεξουαλική πανάσταση. Καταστροφή τς λευθερίας ν νόματι τς λευθερίας». συγγραφέας το ργου Gabriele Kuby δέν χρησιμοποιε τόν ρο «πανάσταση» μέ τό καθιερωμένο του περιεχόμενο. Δέν ννοε να κίνημα πό κάτω πρός τά πάνω, να λαϊκό κίνημα πού στρέφεται ναντίον μις λίτ, λλά ννοε τήν νατροπή πό πάνω πρός τά κάτω, τήν κ μέ­ρους τς πολιτικς καί οκονομικς λίτ ριζική νατροπή τν παραδεδομένων συστημάτων ξιν λων τν πολιτισμν, τήν ποία βιώνουμε τίς τελευταες δεκαετίες. Καί ατή νατροπή πιβάλλεται μέ να πρωτοφαν τρόπο παγκοσμίου λοκληρωτισμο στούς λαούς, χωρίς νά χουν ρωτηθε ποτέ γιά τά θέματα ατά.
πό τήν πλούσια θεματολογία το βιβλίου πέλεξα τό κομμάτι κενο πού χει νά κάνει μέ τήν λεγόμενη ταυτότητα το φύλου καί τόν σεξουαλικό προσανατολισμό, πραγματικότητες ατονόητες γιά λους τούς πολιτισμούς τς γς, πού μως λοσχερής διαστρέβλωσή τους τά τελευταα χρόνια πό λίγους μέν λλά σχυρούς δημιουργε τεραστίων διαστάσεων μπόδια γιά τήν μαλή πορεία τς νθρωπότητας.
Πρόκειται γιά μιά νέα θεωρία καλύτερα δεολογία, τήν gender ideology, τήν δεολογία τν φύλων. Βασικός κφραστής τς εναι μερικανίδα Judith Butler, καθηγήτρια στό πανεπιστήμιο το Berkeley. Τό 1990 ξέδωσε να βιβλίο μέ τίτλο: Gender TroubleFeminism and the Subversion of Identity (κυκλοφορήθηκε στά λληνικά το 2009 πό τίς κδόσεις λεξάνδρεια μέ τόν τίτλο: ναταραχή φύλου. φεμινισμός καί νατροπή τς ταυτότητας) πού θεωρεται τό βασικό γχειρίδιο γιά τήν δεολογία τν φύλων. Μέσ ατο το βιβλίου Μπάτλερ, ποία διακηρύττει  τι εναι λεσβία, πιδιώκει νά νατρέψει τήν καθιερωμένη ντίληψη γιά τά φλα, τι δηλαδή, ο σεξουαλικές σχέσεις ναπτύσσονται ποκλειστικά μέ νθρώπους το ντίθετου φύλου. Τό βιολογικό φλο, πού κφράζεται μέσα πό τά χαρακτηριστικά το σώματός μας, γιά τήν Μπάτλερ εναι φαντασίωση, κάτι πού τό πιστεύουμε μόνο, πειδή μς τό λένε τόσο συχνά. ταυτότητα το φύλου, πως ποστηρίζει, παράγεται μέσ τς γλώσσας. Στήν πραγματικότητα δέν πάρχει νδρική καί γυναικεία φύση, πάρχουν μόνο συγκεκριμένες συμπεριφορές, πιτέλεση παναλαμβανόμενων συγκεκριμένων πράξεων, πού ποιαδήποτε στιγμή μπορε νά λλάζει.

Ο Καποδίστριας ντροπιάζει το πολιτικό ήθος (κ. Νικόλαος Καρζής)

header-img
Συνεχίζοντας τήν ἔρευνα καί ἀξιοποίηση τοῦ ὑλικοῦ πού ἀφορᾶ στόν Ἰ. Καποδίστρια, παρουσιάζουµε µιά πολύ ἐνδιαφέρουσα ἐπιστολή µέσα ἀπό τήν ὁποία ἀναδεικνύεται τό σπάνιο ἦθος, τό «πιστεύω» τοῦ Κυβερνήτη, ἀλλά πάνω ἀπ' ὅλα, ἀποδεικνύεται ἡ ἀπόλυτη ταύτιση λόγων καί ἔργων, πεποιθήσεων καί πράξεων τοῦ Κυβερνήτη.
Μέσα ἀπό τήν ἐπιστολή αὐτή βλέπουµε νά ἀναδύεται ἕνα πολιτικό ἦθος, πού δυστυχῶς ἡ πατρίδα µας δέν γνωρίζει σήµερα. Διαβάζουµε ὅτι ὁ Ἰ. Καποδίστριας ὁλοπρόθυµα βοήθησε τούς Ἕλληνες ὁµοεθνεῖς του, ὅταν ἐκεῖνοι βρίσκονταν σέ δύσκολη θέση, ἀλλά ἡ προσφορά του δέν σταµάτησε ἐκεῖ: σάν στοργικός πατέρας, τούς συµβούλευε καί τούς νουθετοῦσε.
Ὁ Κυβερνήτης, ὄχι µόνο δέν δέχθηκε κάποιο ὑλικό ὄφελος, ἀλλά καί τό δῶρο, πού µέ ὅλη τήν καρδιά τους οἱ Ἕλληνες ἤθελαν νά τοῦ προσφέρουν σέ ἔνδειξη εὐγνωµοσύνης, τό µετασχηµάτισε καί τούς τό ἀντι¬προσέφερε, ὡς βοήθεια. Οἱ ἴδιοι, ἀφ' ἑνός µέν ἔµειναν εὐχαριστηµένοι διότι προσέφεραν τήν δωρεά τους καί ἐξέφρασαν τήν εὐγνωµοσύνη τους, ἀφ' ἑτέρου δέ ἔφυγαν ὠφεληµένοι, διότι ἡ δωρεά αὐτή θά βοηθοῦσε ὅλη τήν ἑλληνική παροικία, µακροπρόθεσµα.
Πῶς µπορεῖ νά συγκριθεῖ αὐτό τό ἦθος µέ τό σηµερινό; Ἀλλοίµονο, σήµερα, ἄν βρεθεῖς στήν ἀνάγκη ἑνός πολιτικοῦ ἤ ἑνός ὑψηλόβαθµου ὑπαλλήλου! Τό «δῶρο» ἤ «ἡ µίζα», ὅπως τήν ἀποκαλεῖ ὁ λαός, εἶναι ἐπι¬βε¬βληµένο καί, πολλές φορές, προκαθορισµένο. Ἡ παράνοµη χρηµατική, συνήθως, ἀµοιβή γιά ἐξασφάλιση καλύτερης ἤ ταχύτερης ἐξυπηρέτησης, εἶναι λίαν ἐφαρµοσµένη πρακτική, σήµερα. Ἔχεις νά δώσεις, ἤ ὄχι, εἶναι ἀδιάφορο. Ἐπίσης ἀδιάφορο εἶναι τό ἄν τό αἴτηµά σου ἀποσκοπεῖ ὄχι σέ ἴδιο συµφέρον, ἀλλά στήν ἀνάπτυξη καί τήν πρόοδο τῆς πατρίδας. Ἄν δέν «λαδώσεις», δέν θά προχωρήσει τίποτα!
Τό ἦθος τοῦ Καποδίστρια µᾶς ξενίζει, σήµερα, µᾶς φαίνεται παράξενο... στεκόµαστε ἀµήχανοι καί δύσπιστοι µπροστά στό µεγαλεῖο του. Ἀπό αὐτό καί µόνο, καταλαβαίνουµε πόσο ἀπέχουµε ἀπό τό νά κατανοήσουµε τήν προσωπικότητά του. Βέβαια, αὐτό δέν εἶναι σηµερινό φαινόµενο. Τό ἦθος του ἀπεῖχε παρασάγγας ἀπό ἐκεῖνο τῶν Ἑλλήνων πολιτικῶν τῆς ἐποχῆς του, οἱ ὁποῖοι ὄχι µόνο δέν µπόρεσαν νά τό κατανοήσουν, ἀλλά καί τό πολέµησαν µέ πάθος!