Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2013

π. Πορφύριος:Να προσκολληθούμε στον Χριστό και την Εκκλησία Του !


Νουθεσίες από τον Άγιο Γέροντα Πορφύριο



Καλός είναι ο πολιτισμός κι η εξέλιξη, και οι επιστήμες , μα η Πίστη του Χριστού είναι πάνω από όλα. Τα μεν δίνουν ποιότητα στη ζωή μας, ο Χριστός όμως δίνει νόημα, ουσία. Άλλο να ζούμε καλά κι άλλο να ζούμε κυριολεκτικά.



Όταν η ψυχή είναι ταραγμένη, θολώνει το λογικό και δε βλέπει καθαρά. Μόνο, όταν η ψυχή είναι ήρεμη, φωτίζει το λογικό, για να βλέπει καθαρά την αιτία κάθε πράγματος.




Ο Χριστός είναι η ζωή, η πηγή της ζωής, η πηγή της χαράς, η πηγή του φωτός του αληθινού, το παν. Όποιος αγαπάει τον Χριστό και τους άλλους, αυτός ζει τη ζωή. Ζωή χωρίς Χριστό είναι θάνατος, είναι κόλαση, δεν είναι ζωή. Αυτή είναι η κόλαση, η μη αγάπη. Ζωή είναι ο Χριστός. Η αγάπη είναι η ζωή του Χριστού. Ή θα είσαι στη ζωή ή στο θάνατο. Από σένα εξαρτάται να διαλέξεις 




Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2013

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ «ΟΥΚ ΗΛΘΕ ΒΑΛΕΙΝ ΕΙΡΗΝΗΝ ΑΛΛΑ ΜΑΧΑΙΡΑΝ»!

Περιμένοντας τά Χριστούγεννα –ὅσοι τοὐλάχιστον βρισκόμαστε στή μέση ἡλικία καί ἄνω– νοιώθουμε ἀκόμη πιό ἔντονα σάν πρόσφυγες στήν ἴδια μας τήν Πατρίδα, ἀφοῦ ἡ Δημόσια ζωή δέν παρουσιάζει πιά σχεδόν κανένα ἐνδεικτικό τῆς πνευματικότητος μέ τήν ὁποία ἀνατραφήκαμε ἀπό βρέφη γιά νά γίνουμε Χριστιανοί Ὀρθόδοξοι.
Οἱ Δημόσιες Ὑπηρεσίες ψυχρές σέ ὁτιδήποτε θά θύμιζε ἐκκλη­σι­αστική πνευματικότητα. Προϊστάμενοι καί ὑπάλληλοι Ὑπη­ρε­σιῶν καί καταστημάτων συμπεριφέρονται σάν «ἄθεοι ἐν τῷ κόσμῳ» καί ἀντιμετωπίζουν ἀκόμη καί τούς κληρικούς μέ τή φράση: «Ὁρῖστε κύριε, τί θέλετε κύριε;», ὁσάκις ἔρχονται σέ συναλλαγή μαζί τους. Τά σχολεῖα δέν εἶναι πιά φωλιές πού θά θερμάνουν τούς νεοσσούς ἀλλά καί τούς μεγαλύτερους μαθητές μέ τό ἦθος, τήν προβολή πνευματικῶν προτύπων, μέ τό προσωπικό ἐνδιαφέρον τῶν διδασκόντων, μέ τήν αὐταπάρνησή τους καί τήν πνευματική ἀγάπη τους.
Ἀκόμη καί οἱ Ναοί πολλῶν ἐνοριῶν, δυστυχῶς καί τῆς Ὑπαί­θρου, ἔχουν χάσει τήν πνευματική ζεστασιά τους καί ἡ Ἱερατική Πα­τρική στοργή καί ἀγάπη ἔχουν ἀντικατασταθεῖ ἀπό τήν ψυχρή συναλλαγή καί τή συμμόρφωση σέ διαδικασίες.
Μέσα σ’ αὐτές τίς συνθῆκες οἱ ἄνθρωποι, πού μεγάλωσαν μέ Ἀρχές, μελαγχολοῦν, καί ἐκεῖνοι πού μεγάλωσαν μέ ἐκκλησιαστική πνευ­μα­τι­κό­τη­τα, ὑποφέρουν.
Δέν ἀναπαύονται πουθενά. Δέν βλέπουν σέ καμμιά ἔκφραση τῆς σύγχρονης ζωῆς «τόν Χριστό τῶν παιδικῶν τους χρόνων», πολύ δέ περισσότερο δέν βλέπουν τόν Χριστό ὅπως μᾶς τόν δίδαξαν καί μᾶς τόν φανέρωσαν μέ τή ζωή τους οἱ πνευματικοί μας Πατέρες.
Παντοῦ ἐπικρατεῖ τό πνεῦμα τοῦ κόσμου. Ὅποιος ἔχει συνταχθεῖ μέ τό πνεῦμα αὐτό, ὑπερισχύει. Προβάλλεται, καταλαμβάνει ἡγε­τι­κές θέσεις, ἀποκτᾶ ἰσχυρούς προστάτες ὥστε ἡ κατεδάφιση τῶν πνευματικῶν προπυργίων τῆς Πατρίδος μας νά μή συναντήση κανένα ἐμπόδιο.

Ο γέροντας Πορφύριος και το αηδονάκι



    Ο π. Πορφύριος διηγείται τις σκέψεις του καθώς ακούει ένα αηδονάκι να κελαηδά

    Επίσημη αγιοκατάταξη του Γέροντος Πορφυρίου

    Στην αγιοκατάταξη του Γέροντος Πορφυρίου προχώρησε, σύμφωνα με πληροφορίες της Romfea.gr, η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
    Οι πληροφορίες αναφέρουν πως το Οικουμενικό Πατριαρχείο ίσως προβεί και στην αγιοκατάταξη του Γέροντος Παϊσίου.

    Ήδη σε κάποιες Μητροπόλεις οι καμπάνες ηχούν χαρμόσυνα για την αγιοκατάταξη του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτη.


    Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2013

    Εποχή υποδούλωσης και διωγμού που κάνει τον Αρχάγγελο να δακρύζει

    Η μετάνοια της Ζαμφίρας της τσιγγάνας



    Εδώ και επτά χρόνια είμαι ιερέας στο παρεκκλήσι των φυλακών Προύνκου στο Κίσιβο (σ.σ.Δημοκρατία της Μολδαβίας). Επειδή παράλληλα υπηρετώ και στην ενορία μου κάνω εκεί ακολουθίες τις Τετάρτες και τις Παρασκευές. Με βοηθούν κάποιοι κρατούμενοι ως εθελοντές.Ένα από τα καθήκοντά τους είναι να προετοιμάσουν τους κρατουμένους που θα συμμετάσχουν στην Ακολουθία της επομένης ημέρας δινοντάς τους να διαβάσουν είτε το Ωρολόγιο είτε κάποιο από τα βιβλία που έχουμε στην μικρή μας βιβλιοθήκη.
    Θέλω όμως να σας διηγηθώ κάτι που συνέβη το φθινόπωρο του 2008.
    Οι φυλακές Προύνκου.είναι οι μοναδικές φυλακές-νοσοκομείο στο οποίο βρίσκονται και άντρες και γυναίκες. Σε ένα κελί του χειρουργικού τμήματος βρισκόνταν και η Ζαμφίρα η τσιγγάνα.

    Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2013

    ΓΙΑ ΤΗ ΝΗΣΤΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΟΦΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ


    • Στις μακροχρόνιες και επίμονες προσπάθειες διαφόρων εκκοσμικευμένων εκκλησιαστικών κύκλων για την αναθεώρηση και χαλάρωση των περί νηστείας διατάξεων της Εκκλησίας ο Γέροντας ήταν απολύτως αντίθετος. Έλεγε:
    -Είναι τόση η αξία της νηστείας, ώστε και αν ακόμη δεν είχε θεσπισθεί από την Εκκλησία, θα έπρεπε να την θεσπίσει τώρα, και όχι θεσμό καθιερωμένο ήδη από αιώνες, ο οποίος έχει αναδείξει τόσους Αγίους, να ζητάμε να τον  καταργήσουμε ή να τον αλλοιώσομε!

    • Αυτοί που ενσυνείδητα παραθεωρούν το θέμα της νηστείας, χωρίς να έχουν λόγους υγείας, πολύ φοβάμαι ότι δεν ενδιαφέρονται πραγματικά για την σωτηρία της ψυχής τους.
    Από :  impantokratoros.gr

    Είναι αναγκαία η τήρησι των νηστειών ;

    (από το βιβλίο : ΝΗΣΤΕΙΟΔΡΟΜΙΟΝ του π. Βασιλείου Βολουδάκη , εκδόσεις ΥΠΑΚΟΗ)

    Η νηστεία είναι για όλους τους ανθρώπους.
    Για όλες τις ηλικίες.
    Για τα παιδιά, τους νέους, τους άνδρες, τις γυναίκες, τους γέροντες.
    Η νηστεία ανακουφίζει τους εργαζόμενους και τους οδοιπόρους

    Αυτό σαλπίζει το Άγιο Πνεύμα με το στό­μα του Μ. Βασιλείου.


    «Γυναιξί δε ώσπερ ιό άναπνεϊν, ούτω και ιό νηστεύειν οικείον εστί  και κατά φύσιν.
    Οι παίδες, ώσπερ ιών φυτών τα ευθαλή τω της νηστείας ύδατι καταρδευέσθωσαν.
    Τοις πρεσβύτεροις κούφον ποιεί τον πόνον ή εκ παλαιού προς αυτήν οικείωσηις,  πόνοι γαρ εκ μακράς συνήθειας μελετηθέντες, αλυπότερον προσπίπτουσι τοις γεγυμνασμένοις.
    Τοις οδοιπόροις ευσταλής εστί συνέμπορος η νηστεία. Ώσπερ γαρ η τρυφή αχθοφορεϊν αυτούς αναγκάζει, τας απολαύσεις περικομίζοντας, ούιω κούφους ( = άνάλαφρους) και ευζώνους (=ευκίνητους) η νηστεία παρασκευάζει.  (Περί Νηστείας, Λόγος Β.')

        Είναι αναγκαία η τήρησι των νηστειών ;

    Είναι αναγκαιοτάτη, έκτος αν ό πι­στός εμποδίζεται από βαρεία σωματική ασθένεια  και έχη άδεια του Πνευματικού του.
    Χωρίς τη νηστεία είναι αδύνατον στον άνθρωπο να μένη ενωμένος με τον Χριστό και την Εκκλησία Του. Ή νη­στεία είναι πρωτίστως υπακοή στον Χρι­στό, εκκοπή του ιδίου θελήματος, δηλαδή αληθής ταπείνωσι, και, δευτερευόν­τως, κακοπάθεια και άσκησι σώματος και ψυχής.
    Ό ΞΘ' Κανών των Αγίων Αποστό­λων ορίζει για τή νηστεία σαφώς: «Εϊ τις Επίσκοπος, ή Πρεσβύτερος, ή Διάκονος, ή Υποδιάκονος, ή Αναγνώστης, ή Ψάλτης, την Αγίαν Τεσσαρακοστήν ου νηστεύει, η Τετράδα, η Παρασκευήν καθαιρείοθω. Εκτός ει μη δι` ασθένειαν σωματικήν έμποδίζοιτο. Εάν δε Λαϊκός ή, άφοριζέσθω». Δη­λαδή, όσοι κληρικοί δεν νηστεύουν, χω­ρίς να έχουν σοβαρούς λόγους υγείας, πρέπει να καθαιρούνται από την Ιεροσύνη, οι δε μη νηστεύοντες λαϊκοί πρέ­πει να αφορίζωνται.
    Οι συνέπειες του ανωτέρω Ιερού Κα­νόνος είναι άμεσες και αν ακόμη δεν επιβληθούν επισήμως στους παραβάτες οι προβλεπόμενες ποινές, λόγω αγνοίας ή ολιγωρίας τής Εκκλησιαστικής Αρ­χής. Μάλιστα στην περίπτωσι αυτή οι επιπτώσεις είναι οδυνηρότερες, διότι τότε αναλαμβάνει απ’ ευθείας ο Θεός την ποιμαντική αντιμετώπισι των εμπαιζόντων τα θεία κληρικών και των αδιαφόρων λαϊκών, όπως μας προειδοποιεί ο Άγι­ος Απόστολος Παύλος «Δει περισσοτέρως ημάς προσέχειν τοις ακουσθείσι, μη ποτέ  παραρρυώμεν. Ει γαρ ο δι' αγγέλων λαληθείς  λόγος έγένειο βέβαιος, και πάσα παράδοσις και παρακοή έλαβεν ένδικον μισθαποδοσίαν , πώς ημείς εκφευξόμεθα τηλικαύτης αμελήσαντες σωτηρίας;»(Εβρ.2,2).
    Πρέπει όλοι μας να κατανοήσουμε ότι δεν αποτελούμε μέλη της Εκκλησί­ας μόνο με το να αυτοπροσδιοριζόμαστε ως πιστοί, δίνοντας διαπιστευτήρια στους εαυτούς μας ή με το να εξασφαλίζουμε την συγκατάθεση παραβατών κληρικών, αλλά με το να υπακούωμε «εν παντί» στις οδηγίες του Αγίου Πνεύματος, τις όποι­ες έχει καταγράψει επακριβώς η Αγία μας Εκκλησία δια των Θεοφόρων Αγίων Πατέρων μας .

    Είναι απαραίτητο να νηστεύουμε όλες τις νηστείες καθ` όλη τη διάρκειά τους ;

    Στο ερώτημα αυτό δίνει άπάντησι ένα άλλο ερώτημα: Είναι άραγε απαραίτητο να λαμβάνη ο ασθενής φάρμακα καθ' όλο το διάστημα που του ώρισε ο γιατρός ή μήπως μπορεί να τα λαμβάνη μόνο για όσο διάστημα κρίνει ο ίδιος;
    Νομίζω πώς δεν μπορεί κανείς λο­γικός άνθρωπος να ισχυρισθή ότι είναι δυνατόν να βρει ο άρρωστος την υγεία του χωρίς να εφαρμόσει επακριβώς τις ο­δηγίες του γιατρού του και χωρίς να παίρνη τα φάρμακα του στη δοσολογία και στα τακτά διαστήματα που αυτός του ώρισε.
    Ενώ, όμως, υπάρχουν άνθρωποι, οι όποιοι δέχονται, πως η πρόωρη διακοπή της φαρμακευτικής αγωγής δεν εξασφαλίζει την υγεία του ασθενούς, από την άλλη μεριά οι ίδιοι άνθρωποι υποστηρί­ζουν ότι δεν είναι αναγκαία η τήρησι από τους πιστούς ολοκλήρου του διαστή­ματος της νηστείας, που έχει ορίσει ό Θε­ός, ο Ιατρός των ψυχών και των σωμά­των, άλλ' ότι επαφίεται στην κρίσι του καθενός να νηστέψη όσο αυτός νομίζει και κρίνει! Προφανώς αυτό συμβαίνει, διότι οι περισσότεροι άνθρωποι αγνοούν ότι ή νηστεία είναι σωματικό και ψυχι­κό φάρμακο και τη θεωρούν ως ένα τυ­πικό θρησκευτικό καθήκον, που προξε­νεί σ' αυτούς που την τηρούν μια εν πολλοίς άσκοπη ταλαιπωρία.
    Όμως η νηστεία είναι το φάρμακο για την ψυχική θεραπεία κάθε άνθρω­που, που γεννήθηκε στη γη μετά την πτώσι των Πρωτοπλάστων. Είναι φάρμακο, τό όποιο, όταν λαμβάνεται με την ευλο­γία του Χρίστου και της Εκκλησίας Του, δυναμώνει την ψυχική θέλησι του άνθρώπου, διότι καταπολεμά την ακράτεια, την ανασφάλεια, την ανυπομονησία, την δειλία, δηλαδή καταπολεμά όλα τα ψυχικά πάθη που γεννούν τις σαρκι­κές καταχρήσεις, την ασυδοσία, την αταξία, την ζήλια, το φθόνο, το θυμό, το μίσος και κάθε κακία, που κατεργάζεται ύπουλα την πλήρη αποδιοργάνωσι του ανθρώπου και τη διάλυσι της προσωπικότητός του.

     Πολλοί λένε : «Η νηστεία έχει τυπικό, εφ' όσον ορίζει ποια φαγητά και πότε επιτρέπονται κατά το διάστημα που διαρκεί. Άρα είναι απλώς ένα τυπικό καθήκον».
    Έχουν δίκιο ;

    Το τυπικό δεν ταυτίζεται πάντοτε με το περιττό και το άχρηστο, όπως συ­νηθίζουμε να το εννοούμε στις μέρες μας. Τυπικό έχουν και τα φάρμακα. Έ­χουν τυποποιηθεί σε κάψουλες, σε αινέσιμα, σε ταμπλέττες, σε σκόνη κλπ. Ε­πίσης έχουν τυπικό ως προς την περιε­κτικότητα, το είδος των φαρμακευτικών ουσιών, την επιλογή ουσιών και οι δια­φοροποιήσεις αυτές δεν αφορούν μόνο διαφορετικές παθήσεις άλλα και την ίδια πάθησι, την οποία παρακολουθούν και αντιμετωπίζουν στα διάφορα εξελικτικά στάδια της.
    Έτσι και ή νηστεία, ως θεραπευτι­κή αγωγή ψυχής και σώματος που είναι, έχει τυπικό. Έχει διάρκεια, περιοδικό­τητα, επιλογή απλών τροφών και αποχή από όλα τα λιπαρά και τοξινούχα εδέσματα. Ή νηστεία με την επιλογή των απλών τροφών "υποπιάζει" (=κατευνάζει) και "δουλαγωγεϊ" το σώμα με σκοπό να αναδειχθή ο νους ηγεμόνας του άνθρω­που και όχι οι άτακτες ορμές του. Συγ­χρόνως αυτή ή δουλαγωγία του σώματος, που γίνεται δια της υπακοής στο διαιτο­λόγιο που μας παρέδωσε ο Θεός, ευεργε­τεί και το σώμα και του χαρίζει υγεία, ευρωστία και μακροβιότητα.

               Καθαρή καρδία ή νηστεία τροφών ;

    Αυτός ό λογισμός παρουσιάζεται με τρόπο έντεχνο και ύπουλο και γι` αυτό χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή και άμεση άντιμετώπισι.
    Τι ζητάει, λοιπόν, από μας ο Θεός; Καθαρή καρδιά ή νηστεία τροφών; Η απάντησι της Εκκλησίας μας είναι απλή και ξεκάθαρη: Ο Θεός μας ζητάει και τα δύο. Και καρδιά καθαρή και νηστεία τροφών. Γιατί μια από τις βασικές προϋπο­θέσεις για την απόκτησι καθαρής καρδί­ας άλλα και για τη διατήρησι της καθα­ρότητας της είναι και η νηστεία των τρο­φών. Και να, γιατί:
    Ο άνθρωπος αποτελείται από σώμα και ψυχή. Ούτε μόνο άυλος είναι, ούτε μόνο σωματικός. Είναι μία ψυχοσωματι­κή ενότητα και κατά συνέπεια, το σώμα επηρεάζει την ψυχή και η ψυχή το σώ­μα. Όσο το σώμα τρέφεται αυθαίρετα και απολαμβάνει αυθαίρετα, αδιαφορώντας για τις οδηγίες, που έδωσε ο Θεός για την καλή λειτουργία του, τόσο η ψυχή αποδυναμώνεται, γίνεται εγωιστική, απάνθρωπη, καχεκτική, κομπλεξική, απρόθυμη για το καλό, βρωμίζεται, αναστατώνεται και υποφέρει. Αυτό επιβεβαιώνεται καθημερινά στην πράξι. Μας το έχει άλλωστε εξηγήσει πολύ καθαρά και ο Απόστολος Παύλος, λέγοντας: «Ει ο έξω άνθρωπος ( = το σώμα) φθείρεται (=αδυνατίζει με την νηστεία και την άσκησι) ό έσωθεν (=ή ψυχή) άνακαινούται ημέρα και ήμερα»(Β΄κορ. 4.16). Συμπέρασμα: Για να καθαρισθή η καρδιά μας και να κυβερνάη η ψυχή μας με τις οδηγίες του Θεού όλον τον εαυτό μας, απαραίτητη προϋπόθεσι είναι και η σωματική νηστεία των τροφών. Άλλα και για να διατηρήται η  καρδιά μας καθαρή δεν πρέπει ποτέ να διακόψουμε τη νηστεία των τρο­φών.
    Εξίσου απαραίτητη είναι βεβαίως και η νηστεία της ψυχής, «η ιών κακών αλλοτρίωσις, εγκράτεια γλώσσης, θυμού α­ποχή, επιθυμιών χωρισμός, καταλαλιάς, ψεύ­δους και επιορκίας», αλλά γι` αυτήν τη νηστεία δεν είναι ανάγκη να ειπούμε πολλά, διότι, τουλάχιστον οι πιστοί, δεν τολμούν να την αρνηθούν και να την πολεμήσουν.

    Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ - ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΕΙ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ!


    π. Βασίλειος Βολουδάκης: Ελάτε αγόρια, κορίτσια, μικροί και μεγάλοι να πάρομε την Πατρίδα μας και την Πίστη μας πίσω!  

    Μια συνέντευξη εφ' όλης της ύλης του π. Βασιλείου Βολουδάκη στον Δημήτρη Σωτηρόπουλο που πρέπει να παρακολουθήσει κάθε Έλληνας Ορθόδοξος Χριστιανός.























    http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/

      Μείζον πολιτικό και εθνικό θέμα αποκάλυψε η Παράταξη "ΚΟΙΝΩΝΙΑ"

      Μείζον πολιτικό και εθνικό θέμα αποκάλυψε η Παράταξη "ΚΟΙΝΩΝΙΑ"

      Η πολιτική, οικονομική και εθνική διάσταση του θέματος της Στρογγύλης,
      που αποκάλυψεη Πολιτική Παράταξη "ΚΟΙΝΩΝΙΑ"
      αποσόβησε τα χειρότερα για την Πατρίδα μας.


      Μείζον πολιτικό και εθνικό θέμα αποκάλυψε η Παράταξη "ΚΟΙΝΩΝΙΑ" στο βραδυνό δελτίο ειδήσεων της τηλεόρασης TVCOSMOS, την Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2013. Ο πρώην Πρόεδρος της Παρατάξεως κ. Εμμανουήλ Βολουδάκης, σε μια χειμαρρώδη συνέντευξη στους δημοσιογράφους κ. Λ. Λοΐζο και κ. Τ. Χατζηιωάννου, μεταξύ άλλων, κάλεσε την Κυβέρνηση να διαψεύσει τα δημοσιεύματα του ξένου τύπου αλλά και του Ελληνικού ιστοχώρου, περί χαρακτηρισμού της νήσου Στρογγύλης ως αρχαιολογικού χώρου με αποτέλεσμα την μετατόπιση-συρρίκνωση της Ελληνικής ΑΟΖ και να αποκαλύψει εάν πραγματοποιείται σχετικός διάλογος.
      Ο κ. Βολουδάκης επεσήμανε την ύποπτη σιγή της Κυβέρνησης για το θέμα και εξέφρασε την πεποίθηση ότι η σύλληψη των Βουλευτών της Χρυσής Αυγής έγινε όχι τυχαία την συγκεκριμένη χρονική περίοδο, με σκοπό τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης.
      Από την άλλη μεριά, ο Δήμαρχος της Μεγίστης, κ. Γεώργιος Αχλαδιώτης,  διέψευσε την είδηση ότι έχει χαρακτηριστεί η Στρογγύλη Αρχαιολογικός χώρος και ότι απομακρύνθηκαν από τη Στρογγύλη οι Έλληνες στρατιώτες.
      Η Παράταξη "ΚΟΙΝΩΝΙΑ" καλεσε ανοιχτά την Κυβέρνηση να διαψεύσει επισήμως ότι εξετάζει το θέμα χαρακτηρισμού του νησιού ως αρχαιολογικού χώρου με συνέπεια την μετατόπιση της Ελληνικής ΑΟΖ και ότι ουδέποτε δόθηκε εντολή να απομακρυνθεί από το νησί το Ελληνικό στράτευμα ούτε εξετάζεται τέτοια περίπτωση.
      Η απάντηση ήρθε λίγες μέρες μετά, από τους αρμόδιους Υπουργούς οι οποίοι διαβεβαίωσαν ότι δεν πρόκειται να χαρακτηριστεί το νησί αρχαιολογικός χώρος.
      Ελπίζουμε να μην διαψευσθούν!

      Από :  zoiforos.gr

      Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 2013

      Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

      Γράφει ο θεολόγος, εκκλησιαστικός ιστορικός και νομικός Ιωάννης Ελ. Σιδηράς


      1Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, αποδεικνύεται ιδιαίτερα επίκαιρος στην εποχή μας, που χαρακτηρίζεται από την έντονη πολιτική κρίση στην πενόμενη Ελλάδα, καθώς υπήρξε ο πλέον σκληρός επικριτής των ακροτήτων της πολιτικής εξουσίας και των φορέων αυτής που διαβιούσαν κοντρα στα διδάγματα της Εκκλησίας και σε βάρος του πενόμενου λαού.

      Ο έλεγχός του προς τους παρεκτρεπομένους πολιτικούς γινόταν χωρίς οργή και αλαζονεία, αλλά με αγάπη και ειλικρινές πατρικό ενδιαφέρον για την πνευματική κάθαρση του δημόσιου βίου, ο οποίος όταν ήταν φαύλος είχε τις αρνητικές του επιπτώσεις και στο λαό, που ήταν ταυτόχρονα και το πλήρωμα της ορθοδόξου εκκλησίας. 
      Ο Χρυσόστομος ουδέποτε χαρίστηκε στους άρχοντες του κόσμου τούτου και γι’ αυτό τον λόγο δεν τους ήταν αρεστός, θα λέγαμε ότι πολλοί εκ των πολιτικών ηγητόρων της εποχής του, τον μισούσαν θανάσιμα επειδή δεν ανέχονταν τον οξύτατο δημόσιο έλεγχο που ασκούσε στα πρόσωπά τους για την φαυλοκρατία και την ανεντιμότητά τους. Ουδέποτε ο ιερός πατέρας δίστασε να επιδείξει την αυστηρότητά του ακόμη και για τον φαύλο και διεφθαρμένο προσωπικό βίο των αρχόντων, των πλουσίων και των ισχυρών της εποχής του, χωρίς να δέχεται κανένα συμβιβασμό ή να υπηρετεί ως άβουλο όργανο κάποια μικροπολιτική σκοπιμότητα. Με παρρησία και θάρρος αλλά και λεπτότητα αντιμετώπιζε και τους πολιτικούς άνδρες της ανώτατης κρατικής βαθμίδος, της εξουσίας γενικότερα, ακόμη και το ίδιο το παλάτι.

      Το σύμπαν μαρτυρά τον Θεό (Aγίου Ιωάννη Χρυσοστόμου)



      Γιατί, πες μου, πως θα μπορούσε να ήταν λογικό, τα τόσο πολλά στοιχεία και η τόσο αρμονική διάταξη του σύμπαντος να διευθύνονται χωρίς κάποιος που να κυβερνάει και να εξουσιάζει τα πάντα; Και ένα πλοίο μεν δε θα μπορούσε ποτέ χωρίς κυβερνήτη να διασχίσει τα κύματα της θάλασσας, ούτε ένας στρατιώτης να κατορθώσει κάτι το γενναίο χωρίς να προΐσταται ο στρατηγός, ούτε ένα σπίτι θα μπορούσε να υπάρξει, χωρίς να είναι παρών ο οικοδόμος και κτίστης. Ο δε άπειρος αυτός κόσμος και η αρμονική διάταξη των στοιχείων αυτών θα μπορούσε να κινείται απλά και τυχαία, χωρίς να υπάρχει κάποιος που θα μπορεί να συγκρατεί και να υποβαστάζει όλα τα ορατά σύμφωνα με την δική Του σοφία; 

      Παρασκευή 8 Νοεμβρίου 2013

      Η λέξη «φύλακας» για τον άγγελο δεν είναι αλληγορία, είναι η πολύτιµη εµπειρία πολλών γενεών χριστιανών.


      Οι φύλακες άγγελοι όχι µόνο µας βάζουν καλούς λογισµούς για την αιώνια σωτηρία µας, αλλά πραγµατικά µας φυλάνε στις συνθήκες της ζωής.
      Η λέξη «φύλακας» δεν είναι καθόλου αλληγορία, είναι η πολύτιµη εµπειρία πολλών γενεών χριστιανών. 

      Για παράδειγµα, η Εκκλησία δικαιολογηµένα µας προσκαλεί, στις ευχές της για τους ταξιδευτες, να ζητάµε από τον Κύριο την ιδιαίτερη προστασία τού φύλακα αγγέλου. Πράγµατι, πού αλλού, αν όχι σε ταξίδια που είναι γεµάτα απρόβλεπτους κινδύνους, µας είναι απαραίτητη η ιδιαίτερη προστασία τού Θεού;

      Οι Άγιοι Άγγελοι το …υπηρετικό μας προσωπικό ( του π. Αθανασίου Γιουσμά)



      Είναι γεγονός πως ο Θεός μας αγάπησε και μας αγαπά, τόσο πολύ ώστε, μας έχει χαρίσει τους Αγίους Αγγέλους ως ...υπηρετικό μας προσωπικό! Η όντως αυτή παράξενη αλήθεια τεκμηριώνεται στην Αγία Γραφή, ιδιαίτερα στο βιβλίο του Τωβίτ – για το οποίο έχουμε κάνει μια μικρή αναφορά – αλλά και σε σαφή και συγκεκριμένο λόγο του Κυρίου. Ας τα δούμε όμως αναλυτικά...

      Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013

      Ο ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ ΚΑΙ Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΕΩΣ

      Ὁ ὅσιος πατήρ Ἰουστίνος Πόποβιτς γεννήθηκε στίς 25 Μαρτίου 1884 στήν πόλη Βράνε τῆς νοτίου Σερβίας. Ἐκοιµήθη ὁσιακά στίς 25 Μαρτίου τό 1979. Σπούδασε Θεολογία στή Σερβία, Ρωσία καί Ἀγγλία καί ἀνεκηρύχθη τό 1926 διδάκτωρ τῆς Θεολογίας ὑπό τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστηµίου Ἀθηνῶν.

      Τό 1935, ἐξελέγη ὑφηγητής καί µετά καθηγητής τῆς Δογµατικῆς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Βελιγραδίου. Τό 1945, ἐπικρατήσαντος τοῦ κοµµουνιστικοῦ καθεστῶτος ὑπεχρεώθη νά ἐγκαταλείψει τό Πανεπιστήµιο καί ἔζησε στήν Ἱερά Μονή τῶν Ἀρχαγγέλων Τσέλε, κοντά στό Βάλιεβο ὡς πνευµατικός, συνεχίζοντας ἐκεῖ, κάτω ἀπό δυσχερεῖς συνθῆκες, τό πνευµατικό καί συγγραφικό του ἔργο.

      Συνέγραψε τρίτοµο ἔργο «Ὀρθόδοξος φιλοσοφία τῆς Ἀληθείας», τήν γνωστή Δογµατική του, ἑπτά τόµους ἑρµηνεία τῆς Καινῆς Διαθήκης καί Δώδεκα τόµους Βίους Ἁγίων καί πολλά ἄλλα Θεολογικά καί Φιλοσοφικά. Ἐφέτος συµπληρώνονται τριάντα χρόνια ἀπό τήν ὁσιακή κοίµησή του. Θεωρεῖται ἀπό τούς µεγαλύτερους Θεολόγους τοῦ 20ου αἰῶνος, ἀκολούθησε κατά πάντα τήν Θεολογική ἐµπειρία καί ἄσκηση τῶν µεγάλων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι ἡ κρυφή συνείδηση τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας. Πολλά βιβλία του ἔχουν µεταφραστεῖ στά Ἑλληνικά. Ἕνα λαµπρό ἄρθρο του γιά τήν θεωρία τῆς ἐξελίξεως παραθέτουµε κατωτέρω:

      Ἡ Θεανθρώπινη ἐξέλιξη
      Ζητᾶς νά σοῦ ἀπαντήσω στό ἐρώτηµα, ἄν µπορεῖ ἡ ἐπιστηµονική ἀντίληψη περί τῆς ἐξελίξεως τοῦ κόσµου καί τοῦ ἀνθρώπου νά συνυπάρξει µέ τήν παραδοσιακή Ὀρθόδοξη αἴσθηση καί γνώση.

      ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΙΕΡΕΙΣ ΔΕΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΜΑΣ; (π. Γεώργιος Χάας)

      Στήν ἀσέβεια  τῆς καταργήσεως τῆς Κυριακάτικης ἀργίας:

      ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ  ΙΕΡΕΙΣ
      ΔΕΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΜΑΣ;

      Εἶναι ἀναµφισβήτητο ὅτι ἡ κατήχηση τοῦ πιστοῦ λαοῦ καί ὁ ἁγιασµός του εἶναι τό ἐπίκεντρο τῆς ἀποστολῆς µας. Δέν µπορεῖ ὅµως νά περιορισθοῦµε σ’ αὐτά.
      Καλούµεθα νά εἴµαστε Πατέρες. Καί ὁ πατέρας εἶναι πατέρας σέ ὅλους τούς τοµεῖς καί σ’ ὅλες τίς ἐκφάνσεις τῆς ζωῆς. Ὅπως ὁ φυσικός πατέρας δέν περιορίζεται στό νά διδάσκη τά παιδιά του µέ τόν λόγο µόνο, ἀλλά πρέπει κυρίως ἐµπράκτως νά δίνη τό παράδειγµα, ἄλλοτε προστατεύοντάς τα καί περιορίζοντάς τα καί ἄλλοτε ὑποκινώντας τα καί ἐνθαρρύνοντάς τα. Ἔτσι ὀφείλει να πράξη καί ὁ πνευµατικός πατέρας.
      Ἀπό σήµερα, 1η Κυριακή τοῦ Νοεµβρίου 2013,  ἀρχίζει ἡ δοκιµαστική φάση ὀχτώ Κυρακῶν µέ ἀνοιχτά τά ἐµπορικά καταστήµατα παράλληλα µέ τήν ἔναρξη ἐκπτώσεων, ὡς ἕνα ἐπί πλέον δόλωµα, γιά νά αὐξηθῆ ἡ πίθανότητα νά “τσιµπήση” ὁ λαός. Καί ὁ νοµοθέτης (ἤ καλύτερα νά λέγαµε νοµοδιαστρεβλωτής) ἐπικαλεῖται τό ψεύτικο ἐπιχείρηµα πώς πιέζει ἡ Εὐρωπαϊκή Ἕνωση σ’ αὐτή τήν κατεύθυνση καί πώς δέν µπορεῖ µόνο ἡ Ἑλλάδα νά µείνη ὀπισθοδροµική.
      Γιά νά σοβαρευθοῦµε λιγάκι! Ἐνῶ στήν δῆθεν συντηρητική χώρα µας γίνεται συζήτηση γιά τήν πλήρη ἀπελευθέρωση τοῦ ὡραρίου καί τό ἄνοιγµα ὅλες τίς Κυριακές, στήν “προοδευτική” Γερµανία διεξάγεται καυγάς γιά τό ἄνοιγµα τῶν ἐµπορικῶν καταστηµάτων γιά τρεῖς (!) Κυριακές τό χρόνο, καί µάλιστα µέ πρωταγωνιστή ἕναν ρωµαιοκαθολικό ἱερέα. 
      Στή µικρή ἐπαρχιακή πόλη Μπρούχσαλ τής νοτίου Γερµανίας ἀπό τό 1997 προσπαθεῖ ὁ ἱερέας Dr. Jörg Sieger νά ἀποτρέψη τό ἄνοιγµα τῶν καταστηµάτων δύο συγκεκριµένες Κυριακές τό χρόνο, τήν Κυριακή πρό τῶν Χριστουγέννων γιά διευκόλυνση τῆς δωραγορᾶς καί ἄλλη µιά Κυριακή κατά τήν διάρκεια ἐµποροπανηγύρεως.
      Φέτος προσπάθησε ὁ ἐµπορικός σύλλογος νά ἐφαρµόση µιά ἐπί πλέον ἀνοιχτή Κυριακή στίς 29 Δεκεµβρίου. Ἡ ἀντίδραση τοῦ ἱερέως ἦταν ἄµεση: Σέ κηρυγµά του στίς 13/10/2013 κατηγόρησε τόν ἐµπορικό σύλλογο καί τίς τοπικές ἀρχές γιά προσπάθεια συστηµατικῆς ἀποχριστιανοποιήσεως τῆς κοινωνίας καί γιά τό ὄτι ἀποτρέπουν µέ αὐτό τό δόλιο τρόπο τούς πιστούς ἀπό τόν ἐκκλησιασµό τῆς Κυριακῆς. Δήλωσε ἐπί πλέον, ὅτι στήν περίπτωση πού δέν ἀκυρωθῆ ἡ ἀπόφαση θά χτυπήση ἐκείνη τήν Κυριακή συνεχῶς τίς καµπάνες καί θά βγῆ κρατῶντας λάβαρο καί Σταυρό στήν ἀγορά, µέ τήν ἐλπίδα πώς δέν θά εἶναι µόνος του.
      Τό ἀποτέλεσµα: Δύο µέρες ἀργότερα ἔγραψε µιά τοπική ἐφηµερίδα σχετικό ἄρθρο µέ τίτλο «Ἡ δήµαρχος ἔβαλε τήν οὐρά κάτω ἀπό τά σκέλη της καί ὑποχώρησε». Σέ σειρά ἄρθρων κατηγορήθηκε ὁ ἐν λόγῳ ἱερέας ὡς φονταµενταλιστής, ὁ ὁποῖος θέλει νά ἀναβιώση τόν µεσαίωνα καί τήν ἱερά ἐξέταση. Οἱ ἀρθρογράφοι στράφηκαν ἐναντίον τῆς ἐκκλησίας καί ἐναντίον κάθε κρατικῆς ἐνισχύσεώς της. 
      Παρά ταῦτα οἱ κατηγορίες τους ἔπεσαν στό κενό. Ὁ συγκεκριµµένος ἱερέας ἐπέτυχε. Μόνο πού αὐτή τήν ἐπιτυχία δέν ἤθελαν νά τοῦ τήν ἀναγνωρίσουν οἱ προοδευτικοί καί ἐκοσµικευµένοι πολῖτες, µέ ἀποτέλεσµα πολλοί νά ἐπιστρατεύσουν διάφορα ἄλλα, µή θρησκευτικά ἐπιχειρήµατα, γιά νά δικαιολογήσουν, γιατί δέν πρέπει νά ἀνοίξουν τά καταστήµατα τήν Κυριακή 29 Δεκεµβρίου.
      Καί ὅλα αὐτά συνέβησαν σέ µιά χώρα, πού ἡ ἐκκλησία ἔχει τεθῆ οὐσιαστικά ἐκτός τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων, πρᾶγµα, τό ὁποῖο φαίνεται µεταξύ ἄλλων καί στήν φράση τοῦ ἱερέως στό κήρυγµά του, ὅτι ἐλπίζει πώς δέν θά εἶναι µόνος του κατά τήν διαµαρτυρία στήν ἀγορά. Σέ µᾶς συµβαίνει τό ἀντίθετο: ὁ πιστός λαός περιµένει νά τόν ἐνισχύσουν καί νά τόν ἐνθαρρύνουν οἱ Πατέρες του, καί ἐµεῖς ὡς ἐπί τό πλεῖστον περιοριζόµαστε σέ µιά λεκτική διαµαρτυρία “εὐγενικοῦ” τύπου, µέσω κάποιου ἄρθρου ἤ κάποιας ἐπιστολῆς, πάντως ὄχι δυναµικοῦ καί ἐµπράκτου τύπου. 
      Τί, ἀλήθεια, θά ἀπολογηθοῦµε γιά αὐτή τήν χλιαρότητά µας;

        π. Γεώργιος Χάας
      «ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» 
      Ἀριθ. Τεύχους 135  Νοέμβριος  2013


      Τρίτη 5 Νοεμβρίου 2013

      Παρουσιάζεται το νέο βιβλίο της κ. Νινέττας Βολουδάκη «Η ΞΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟ ΒΟΡΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΜΙΧΛΗ», που εξέδωσε τον Ιούλιο ο Εκδοτικός Οίκος «ΛΙΒΑΝΗ».


      Το Βυζαντινό αλλά και τόσο σημερινό αυτό μυθιστόρημα είναι το πρώτο μιάς Τριλογίας  που έχει γενικό τίτλο «Βασιλίς Ειρήνη η εξ Αλαμανών». Οι άλλοι δύο τόμοι θα επακολουθήσουν.

      Η συγγραφέας έχει βαθειά γνώση της Βυζαντινής Ιστορίας από τις Πηγές και γι’ αυτό στο βιβλίο της έχει εγκατεσπαρμένες πάμπολλες πληροφορίες από την ζωή, την ψυχή, αλλά και την ψυχολογία του Γένους μας, ιδιαίτερα πολύτιμες για την τραγική εποχή μας.

      Στο κείμενο που ακολουθεί, αφηγείται η συγγραφέας, το πως οδηγήθηκε στη συγγραφή αυτού του βιβλίου της:

      ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ:«ΘΑ ΠΡΟΤΙΜΟΥΣΑ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΩ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ, ΠΑΡΑ ΝΑ ΠΑΩ ΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ …»

      Επιστολή προς Φονβίζιν
      «…Δεν ξέρω, αλλά μαντεύω από το γράμμα σας ότι επιστρέψατε στην πατρίδα με κάποια θλίψι. Αυτό το καταλαβαίνω. Σκέφθηκα μερικές φορές ότι αν κάποτε επέστρεφα στην πατρίδα μου, θα ένοιωθα μεγάλη οδύνη και χαρά. Δεν έζησα την ζωή σας και αγνοώ γι’ αυτήν πολλά πράγματα, όπως κάθε άνθρωπος για την ζωή τού άλλου.

      Αλλ’ η ανθρώπινη ευαισθησία είναι κοινή σε όλους και φρονώ ότι, επιστρέφοντας στην πατρίδα του ο κάθε εξόριστος, πρέπει να ζήση εκ νέου, μέσα στην μνήμη του, όλη του την παρελθούσα δυστυχία. Αυτό μοιάζει με μια ζυγαριά, με την οποία ζυγίζομε και γνωρίζομε το αληθινό βάρος όλων όσων υποφέραμε, ανεχθήκαμε, χάσαμε και μάθαμε από τους άλλους. Αλλ’ είθε ο Θεός να σας χαρίζει μακροημέρευσι.
      Άκουσα από πολλούς ότι είστε πολύ πιστός. Όχι επειδή είστε πιστός, αλλ’ επειδή εγώ έζησα κι εδοκίμασα όσα θα σας πω σε παρόμοιες στιγμές, διψάμε για πίστι σαν το “ξερό χορτάρι”. Κι εν τέλει την βρίσκομε, επειδή η αλήθεια γίνεται φανερή μέσα στην δυστυχία.

      Για μένα, έχω να πω ότι είμαι παιδί του αιώνος μου, τέκνο της αμαρτίας και της αμφιβολίας. Έτσι είμαι τώρα κι έτσι θα είμαι, (το ξέρω), μέχρι τον τάφο. Τι φρικτά βάσανα μού στοίχισε, και μου στοιχίζει ακόμη σήμερα, αυτή η δίψα για πίστι, που είναι τόσο έντονη μέσα στην ψυχή μου, όσο υπάρχουν μέσα μου ενάντια επιχειρήματα.

      Εν τούτοις, ο Θεός μού χαρίζει στιγμές όπου είμαι ολότελα γαλήνιος. Εκείνες τις στιγμές αγαπώ και νοιώθω ότι αγαπιέμαι από τους άλλους. Και αυτές τις στιγμές ακριβώς εσχημάτισα μέσα μου ένα πιστεύω, όπου όλα είναι φωτεινά και ιερά για μένα.

      Αυτό το πιστεύω είναι απλό: Πιστεύω ότι δεν υπάρχει τίποτε πιο όμορφο, πιο βαθύ, πιο συμπαθητικό, πιο λογικό, πιο ζωντανό και τέλειο από τον Χριστό. Και λέω στον εαυτό μου, με ζηλόφθονη αγάπη, όχι μόνο ότι δεν υπάρχει τίποτε, αλλ’ ότι δεν μπορεί να υπάρχη.

      Επί πλέον, αν κάποιος μου απεδείκνυε ότι ο Χριστός δεν ταυτίζεται με την αλήθεια κι ότι, στην πραγματικότητα, η αλήθεια είναι εκτός Χριστού, θα προτιμούσα τότε να παραμείνω με τον Χριστό, παρά να πάω με την αλήθεια…».  

      Η Μουσική

      Ὅταν γνωρίζεις, μαθαίνεις νά ἀκοῦς.
      Ὅταν ἀκοῦς,μαθαίνεις νά σιωπᾶς.
      Ὅταν σιωπᾶς, μαθαίνεις νά ἐκτιμᾶς.
      Ὅταν ἐκτιμᾶς, μαθαίνεις νά σέβεσαι.
      Κι ὅταν σέβεσαι, δέν μαθαίνεις, οὔτε γνωρίζεις ἁπλῶς, ἀλλά διδάσκεσαι.......

      Οἱ πιό πολλοί ἀπό ἐμᾶς, ἴσως δέ γνωρίζουμε πῶς νά καταπιανόμαστε μέ τά πράγματα πού ἀφοροῦν στή ζωή μας, εἴτε μεγάλα καί σοβαρά εἶναι αὐτά, εἴτε μικρότερα κι ἁπλούστερα.  Ἔτσι, ὁ ὄμορφος, μακρύς της δρόμος, δέν ξεκινάει μέ τό πολύτιμο ἐφόδιο πού λέγεται ἐπιλεκτικότητα, ἀλλά ἀντίθετα, μέ ἕνα ἀσήκωτο σακκίδιο, παραγεμισμένο ἀπό τό «φορτίο» τῆς ρηχότητας, τῆς ἐπιπολαιότητας καί τῆς ἀμάθειας.