Παρασκευή 9 Ιανουαρίου 2015

Πονεμένα Χριστούγεννα!( Παπα-Δαµασκηνός Ἡγούµενος Ἱερᾶς Μονῆς Ἀγάθωνος)

Πονεμένα Χριστούγεννα!

Χριστούγεννα! Καί ἄνθρωποι, στήν πόλη, τῆς Ἀθήνας,
παλεύουν νά νικήσουνε τήν ἀπειλή τῆς πείνας.

Κόσµος πολύς, ἀπρόσωπος, πνιγµένος στή ρουτίνα,
τρέχει στούς δρόµους βιαστικός. Ἀσφικτιᾶ ἡ Ἀθήνα!

Πιό λιγοστοί οἱ Ἕλληνες καί πιό πολλοί οἱ ξένοι,
ἄλλος στά πάρκα ξενυχτᾶ κι ἄλλος σέ σπίτι µένει.

Οἱ πιό πολλοί, χωρίς δουλειά, ὅλη τή µέρα ψάχνουν
µέ τήν ἐλπίδα στήν καρδιά τά ὄνειρά τους φτιάχνουν.

Ἄλλοι καρότσια κουβαλοῦν µέ σίδερα παλιά,
φορτώµατα δυσβάσταχτα, µεγάλα καί βαριά.

Λευκοί καί µαῦροι, ὅλοι µαζί, τρέχουν ἐπάνω-κάτω
καί κυνηγοῦν ὁληµερίς ἕνα γεµάτο πιάτο.

Δίχως ψωµί καί ζεστασιά, µέ ἀνοιχτά χεράκια,
µπρός στά φανάρια στέκονται τά µελαµψά παιδάκια.

Ἄλλα στούς δρόµους ἐπαιτοῦν, ἄλλα στοὺς κάδους ψάχνουν
γιά ἕνα ξεροκόµµατο... πολύν ἀγώνα κάνουν!

Οἱ γέροι κι οἱ ἀνήµποροι, κλείστηκαν µές στά σπίτια,
µέ τό φαρµάκι στήν ψυχή, τόν πόνο µές στά στήθια.

Ἡ κρίση τους ἐπλήγωσε τή λίγη περηφάνεια,
χαθῆκαν ἀπ' τίς γειτονιές, κρύφτηκαν στήν ἀφάνεια.

Καί κάπου, ἀκούγεται βαθιά πώς ὁ Χριστός γεννᾶται
κι ὁ ἄνθρωπος, χωρίς Θεό, ἀνέστιος πλανᾶται.

Λάµπει τ' ἀστέρι τοῦ Χριστοῦ, τόν κόσµο µας φωτίζει,
µά ἄν δέν κοιτᾶ κανείς ψηλά, πῶς δύναται νά ἐλπίζει;

Σύννεφα ἁπλώθηκαν βαριά, σκέπασαν τήν καρδιά µας,
τ' ἀγγελικά ψαλσίµατα, δέν φτάνουνε στ' αὐτιά µας.

Κι ὅµως! Ἐκεῖνος µᾶς καλεῖ νά πᾶµε ὅλοι κοντά Του
νά γίνουµε «συγκάτοικοι» στήν ταπεινή σπηλιά Του.

Διάλεξε µέσα στό παχνί τό θρόνο Του νά στήσει,
τόν πεθαµένο ἄνθρωπο, γιά πάντα ν' ἀναστήσει.

Φτωχός! Χωρίς ζεστή γωνιά, µόνος καί µετανάστης,
µπροστά Του ἄς ὑποκλιθεῖ κάθε τῆς γῆς δυνάστης.

Τά ἀγαθά Του ἀνήκουνε σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους
κι ὄχι σ' ὅσους µετέρχονται τούς πονηρούς τούς τρόπους.

Κι ὅσοι στόν κόσµο σκόρπισαν τόν πόνο, τή φοβέρα,
µαζί Του θά λογαριαστοῦν στῆς Κρίσεως τή µέρα.

Παπα-Δαµασκηνός
Ἡγούµενος Ἱερᾶς Μονῆς Ἀγάθωνος
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 149
Ἰανουάριος 2015

Είναι τυχαίο το φύλο του κάθε ανθρώπου;(π. Βασίλειος Βολουδάκης)

Στο "ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ", στο πλαίσιο των εκδηλώσεων "Ενορία εν δράσει..." του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, ο π. Βασίλειος Τσιμούρης, Θεολόγος φιλοξένησε και συζήτησε το θέμα «Είναι τυχαίο το φύλο του κάθε ανθρώπου;» με τον Πρωτοπρεσβύτερο Βασίλειο Βολουδάκη την Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2014.

Ἐπιστρέφει ἡ Ἐποχή τοῦ Ἁγίου Παλαµᾶ «ἐν ἑτέρᾳ µορφῆ» (π. Βασίλειος Βολουδάκης)

ΤΟ  ΚΟΣΜΟΕΙΔΩΛΟ  ΤΗΣ  ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ
ΑΝΤΙΚΑΤΕΣΤΗΣΕ
Η  “ΦΑΝΤΑΣΙΩΔΗΣ”  ΕΠΙΣΤΗΜΗ!

Ἡ νέα χρονιά ἤδη ἦλθε! Δέν ἦλθε µόνη της, ἀκολουθῶντας µιά φυσική ροή, ὅπως νοµίζουν οἱ πολλοί, ἀλλά ἦλθε –ὅπως πάντοτε– διά τοῦ Χριστοῦ, χωρίς τόν Ὁποῖον δέν εἶναι δυνατόν νά γίνη ποτέ τίποτα, οὔτε µεγάλο, οὔτε µικρό, οὔτε τό παραµικρόν! Ὁ Θεός Λόγος εἶναι Ἐκεῖνος «δι’ οὗ (ὁ Θεός Πατήρ) καί τούς αἰῶνας ἐποίησεν» καί γι’ αὐτό ὁ Θεάνθρωπος Χριστός εἶναι Αὐτός πού «δεσπόζει τῶν ἐπουρανίων καί τῶν ἐπιγείων» καί προνοεῖ καί ἐλέγχει καί διακρατεῖ καί κινεῖ µέ κάθε λεπτοµέρεια τά σύµπαντα καί ὄχι οἱ ἀνύπαρκτοι «φυσικοί νόµοι», πού τούς ἔχουν ἐφεύρει οἱ ἄθεοι ἄνθρωποι, γιά νά πολεµήσουν µέ µανία τήν Ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ, ἀντιτιθέµενοι ἀκόµη καί στήν ἐπιστήµη τους, ἀφοῦ εἶναι ἀδύνατον οἱ ἄψυχες καί χωρίς νοῦν πέτρες νά ἔχουν νόµους καί, µάλιστα, νά τούς …τηροῦν!
Αὐτός ὁ Δηµιουργός Θεάνθρωπος Χριστός µας, µέ «τόν νέον Ἑνιαυτόν τῆς χρηστότητός Του», µέ τή νέα χρονιά Του,  προσφέρει καί πάλι  εὐκαιρίες σέ ὅλους µας γιά νά διορθώσουµε τά λάθη µας καί, κυρίως, νά διορθώσουµε τήν πνευµατική ὅρασή µας γιά νά βλέπουµε τηλαυγῶς καί ὄχι µυωπικῶς τήν ζωή τοῦ κόσµου, τήν ζωή τῆς Ἐκκλησίας καί τήν δική µας ζωή. 
Μᾶς καλεῖ νά ἑστιάσουµε τήν προσοχή µας στήν οὐσία τῆς παρεκκλίσεώς µας, νά ἐντοπίσουµε τήν πραγµατική αἰτία πού µᾶς ἔχει χωρίσει ἀπό Ἐκεῖνον, τήν αἰτία πού µᾶς ἔχει στερήσει τό Πρόσωπό Του καί ἔχουµε βυθισθεῖ στήν θλίψη καί στήν κατάθλιψη.
Χωρίς νά τό καταλάβουµε, χρόνο µέ τόν χρόνο, ἔχουµε καταντήσει καί ἐµεῖς οἱ Ἕλληνες «ὡς ἄθεοι ἐν τῷ κόσµῳ», ἀφοῦ σκεπτόµεθα, δογµατίζουµε καί βηµατίζουµε στή ζωή µας µέ ἑτεροδιδασκαλίες, πού µᾶς δίδαξαν σάν Ὀρθόδοξες, ἐνῶ αὐτές δέν ἔχουν καµµιά σχέση µέ τήν Ἀλήθεια.
Μέ τίς Προτεσταντικές ἑτεροδιδασκαλίες πού µᾶς ἐπέβαλαν –θεωρητικά ἀλλά καί ἐµπράκτως– οἱ Βαυαροί κηδεµόνες τοῦ Ὀθωνα καί κατακτητές τῆς Πατρίδος µας, ἀντικαταστήσαµε ἐδῶ καί διακόσια χρόνια  τήν Θεολογία µέ τήν ψευδεπίγραφη Ἐπιστήµη, ὅπως στά χρόνια τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαµᾶ εἶχαν οἱ ἄνθρωποι  ἀντικαταστήσει τήν Θεολογία µέ τήν Φιλοσοφία, παρασυρµένοι ἀπό τόν «πρώϊµο Προτεσταντισµό», δηλαδή τόν Παπισµό. 
Ὅπως τότε “σερνόταν” ἡ Θεολογία πίσω ἀπό τίς φαντασιώσεις τῆς Φιλοσοφίας, ἔτσι καί σήµερα ‘‘σέρνεται’’ ἡ Θεολογία πίσω ἀπό τίς φαντασιώσεις τῆς φεροµένης ὡς Ἐπιστήµης. Τότε, ἄν δέν βρισκόταν ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαµᾶς νά διακρίνη τήν παγίδα τοῦ Πονηροῦ, πού ἐπιχειροῦσε, διά τῆς Φιλοσοφίας, τήν ἀθεοποίηση τῆς Θεολογίας καί τῆς Πνευµατικῆς ζωῆς καί νά ἀνακαλέση τούς θεολόγους στήν τάξη τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, σήµερα δέν θά ὑπῆρχε Ἀληθινή Πίστη, ὅπως δέν ἔχει διασωθεῖ ἡ Ἀληθινή Πίστη σέ καµµιά ἄλλη µερίδα Χριστιανῶν, πού δέν ἀκολούθησαν τόν ἅγιον Παλαµᾶν, πλήν τῶν Ὀρθοδόξων. Ὅλοι οἱ ἄλλοι, ἔχουν διαστρέψει τήν Πίστη σέ ἐγκόσµια µαταιότητα καί χυδαιότητα, φθάσαντες στίς µέρες µας καί στήν  ἀθεοφοβία, µέ τό νά “ἱεροποιοῦν” µέ τελετουργικές ἱεροπραξίες(!) ἁµαρτίες, οἱ ὁποῖες –κατά τήν Ἁγία Γραφή– ἀποκληρώνουν τούς ἀνθρώπους ἀπό τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἡ ἀµετανόητη πορνεία καί ἡ ὁµοφυλοφιλία!

Η Χριστολογία αποκλείει την θεωρία της Εξελίξεως( π. Βασίλειος Βολουδάκης )

Η Χριστολογία αποκλείει την θεωρία της Εξελίξεως
«ΟΤΙ ΠΑΙΔΙΟΝ ΕΓΕΝΝΗΘΗ ΗΜΙΝ, ΥΙΟΣ,
ΚΑΙ ΕΔΟΘΗ ΗΜΙΝ» Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΜΑΣ!
Τά Χριστούγεννα δέν ἑορτάζουμε τήν γέννηση ἑνός ἀνθρώπου, ἀλλά τήν Γέννηση τοῦ Θεανθρώπου. Δέν ἑορτάζουμε τήν γέννηση ἑνός ἀνθρώπου πού συνελήφθη στήν κοιλία τῆς μητέρας του ἀπό τήν ἕνωση ἑνός πατρικοῦ σπερματοζωαρίου καί ἑνός μητρικοῦ ὠα­ρί­ου, καί ἀναπτύχθηκε σταδιακά ἀπό ἄμορφο ἔμβρυο σέ τέλεια σχηματισμένον ἄνθρωπον. Ἑορτάζουμε τήν Γέννηση τοῦ Θεανθρώπου, πού συνελήφθη στήν κοιλία τῆς Θεοτόκου «ἐκ Πνεύματος Ἁγίου», ὄχι ὡς ἄμορφο ἔμβρυο, «οὐ ταῖς κατά μικρόν προσθήκαις ἀπαρτιζομένου τοῦ σχήματος, ἀλλ’ ὑφ’ ἕν τελειωθέντος αὐτός ὁ τοῦ Θεοῦ Λόγος χρη­ματίσας τῇ σαρκί ὑπόστασις»1.
Τά Χριστούγεννα ἑορτάζουμε Αὐτόν πού ἐγεννήθη ἀχρόνως «Υἱός Μονογενής παρά Πατρός» καί «ἐδόθη ἡμῖν» ἐν χρόνῳ Παιδίον ἐσχηματισμένον ἐντός τῆς παναχράντου κοιλίας τῆς Ὑπεραγίας Θεο­τόκου. Δέν μᾶς ἐδόθη ὡς καρπός σπέρματος καί αἵματος ἀλλά μᾶς ἐδόθη ὡς καρπός Ἁγίου Πνεύματος καί τῶν παρθενικῶν αἱμάτων τῆς Παναγίας μας, τῆς Μητέρας «τοῦ Θεοῦ ἡμῶν».
Ὡς Θεός αὐτεξούσιος ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ Υἱός τοῦ Πατρός, «Υἱός τῆς Παρθένου γίνεται» στήν Παρθενική Μήτρα της καί ἐνῶ λαμβάνει ἀνθρώπινη φύση «ἐν αὐτῷ κατοικεῖ πᾶν τό πλή­ρω­μα τῆς Θεότητος σωματικῶς». «Ἅμα σάρξ, ἅμα Θεοῦ Λόγου σάρξ, ἅμα σάρξ ἔμψυχος λογική τε καί νοερά, ἅμα Θεοῦ Λόγου σάρξ ἔμψυχος λογική τε καί νοερά»2.
Δηλαδή, ἡ ἀνθρώπινη φύση ἑνώ­θη­κε μέ τό Δεύτερο Πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, τό Πρόσωπο τοῦ Θεοῦ Λόγου, καί γι’ αὐτό δέν ἐγεννήθη ὁ Χριστός ὅπως ὁ κάθε μεταπτωτικός ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ἀπό ἔμβρυο ἀρχικά ἀσχη­­μά­­τιστο λαμβάνει σταδιακά ἀνθρώπινη μορ­φή, ἀλ­λά ὁ Χριστός μας «ἐξ ἄκρας συλ­λή­ψεώς του» μέ τόν Εὐαγ­γελισμόν τῆς Θεοτόκου ὑπό τοῦ Ἀρχαγ­γέ­λου Γαβριήλ, εὐθύς ἐσχη­μα­τίσθη ἐντός της ὁ Θεάνθρωπος, Τέλειος Θεός καί Ὁλο­κλη­ρω­μέ­νος Τέλειος Ἄνθρωπος.
Τό ὅτι ὁ Χριστός ὡς ἄνθρωπος δέν συνελήφθη μέ σπέρμα ἀν­δρι­κό, ὄχι μόνο δέν μειώνει τήν ἀνθρώπινη φύση Του, ἀλλά καί τήν ἀναδεικνύει Τελεία, ὅπως τέλεια ἦταν ἡ ἀνθρώπινη φύση τοῦ πρω­τοπλάστου Ἀδάμ, ἡ ὁποία ἦλθε στήν ὕπαρξη «δημιουργικῶς» καί ὄχι «σπερματικῶς». Ὅπως ὁ Ἀδάμ δημιουργήθηκε χωρίς νά μεσολαβήση ἀνδρικό σπέρμα, παρομοίως καί ὁ Χριστός ἔγινε ἄνθρωπος χωρίς ἀνθρώπινο σπέρμα καί χωρίς νά κληρονομήση καί ὁ Ἴδιος ἀν­θρώ­πινο σπέρμα, ἀφοῦ τό σπέρμα ἐδόθη λόγῳ τῆς ἀδαμιαίας πα­ρα­κοῆς μέ τούς «δερματίνους χιτῶνας» καί διά τοῦ σπέρματος με­ταγ­γίζεται στούς ἀπογόνους τό Προπατορικό ἁμάρτημα, τό ὁποῖο ὁ Χριστός δέν προσέλαβε.