Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

Εξελέγη ως νέος προέδρος της Παρατάξεως " ΚΟΙΝΩΝΙΑ" ο κ. Μιχαήλ Ηλιάδης


Την Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011 στις 3:00μ.μ. συνήλθε η Κεντρική Επιτροπή της Παρατάξεως μας και εξέλεξε ως νέο Πρόεδρο της τον κ. Μιχαήλ Ηλιάδη.
Μετά την εκλογή του ο νέος πρόεδρος κ. Ηλιάδης έκαμε την ακόλουθη Δήλωση:

diaggelma.jpg

--
ΚΟΙΝΩΝΙΑ :: ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ συνεχιστών του ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ
http://www.koinwnia.com
e-mail: koinwnia@koinwnia.com

Γραφεία Αθηνών
Διεύθυνση: Ιπποκράτους 121-123
Τ.Κ. 114 72 - Αθήνα
Τηλ: 210 36 37 442
Φαξ: 210 36 37 012

Γραφεία Θεσσαλονίκης
Διεύθυνση: Αριστοτέλους 24
Τ.Κ. 546 23 - Θεσσαλονίκη
Τηλ: 2310272903

Γραφεία Άμφισσας
Διεύθυνση: Κ. Σάθα 6
Τ.Κ.: 331 00 - Άμφισσα
Τηλ: 22650 22906

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

Επιστολή με εύλογα ερωτήματα αλλά και έκκληση για συσπείρωση και συνεργασία του π.Βασιλείου Βολουδάκη προς το Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον

Η επιστολή που απέστειλε ο π. Βασίλειος Βολουδάκης προς το Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον, εκτός από τα συγχαρητήρια που απευθύνονται στο εν λόγω αγωνιστικό ιστολόγιο, επισημαίνει εύστοχα την ανάγκη συνεργασίας και συσπείρωσης για κοινό αγώνα όλων των πιστών εκκλησιαζομένων χριστιανών. Καθώς οι άθρησκοι κάνουν ανεξέλεγκτοι πολύ καλά την δουλειά τους είναι επιτακτική ανάγκη η πολιτική διακονία να ασκηθεί από πιστούς και πνευματικούς ανθρώπους. Όλοι οι ορθόδοξοι Χριστιανοί μπορούμε να ενωθούμε και να διεκδικήσουμε την πολιτική διακυβέρνηση της Ορθόδοξης Πατρίδας μας. Σας παραθέτουμε την επιστολή όπως δημοσιεύτηκε στο  Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον.

Επιστολή με εύλογα ερωτήματα αλλά και έκκληση για συσπείρωση και συνεργασία μας απέστειλε ο π.Βασίλειος Βολουδάκης και την δημοσιεύουμε παρακάτω: 
Αγαπητέ κ. Ναυπλιώτη, χαίρετε πάντοτε!

Σας συγχαίρω για τους αγώνες σας κατά της Ιδιότυπης εψηφισμένης πολιτικής Χούντας της Πατρίδος μας και για τη συμπαράστασή σας στον δοκιμαζόμενο λαό μας. Αυτά τα επισημαίνουμε από εξαετίας, πριν φθάση η Χώρα μας στον σημερινό εξευτελισμό΄, όταν αυτά δεν ήσαν ορατά στους πολλους.
Καλή η συμπαράσταση στους αναξιοπαθούντες, αλλά γιατί πάντοτε να ενεργούμε εμβαλωματικά,  σαν κατεχόμενοι στην Πατρίδα μας, ενώ έχουμε ακόμη το δικαίωμα ψήφου και μπορούμε εκλεγόμενοι να εκτοπίσουμε τόν άνομο εσμό των Προδοτών της Πίστεως και της Πατρίδος μας ; Τι άλλο πρέπει να γίνη ώστε να αντιληφθούμε ότι άν δεν αναδείξουμε πολιτικούς εμείς οι εκκλησιαζόμενοι, αυτοί δεν θα φυτρώσουν από τα λάχανα; Βεβαίως υπάρχει Παγκόσμια Κυβέρνηση, αλλά φροντίσαμε εμείς να δημιουργήσουμε Κυβέρνηση;
Οι άθρησκοι κάνουν πολύ καλά τη δουλειά τους, εμείς τι κάνουμε; Αν οι προσπάθειες μιάς χούφτας ανθρώπων έδωσε στις προηγούμενες εκλογές 12000 ψήφους,, με πρωτόγονες προσπάθειες τριών μόλις μηνών, τι θα επετυγχάναμε άν όλες οι ενορίες έδιναν ως υποψηφίους ανθρώπους ανιδιοτελείς και συσπειρωνόμεθα όλοι στον κοινό αγώνα;
Πολύ καλό το έργο του πολέμου της ηλεκτρονικής φυλακής, αλλά, δεν νομίζετε ότι είναι καλύτερο το να εκδιώξουμε αυτούς που υπηρετούν σαν Πράκτορες τό έργο της, αφού χωρίς αυτούς θα παύση να υπάρχη το πρόβλημα;  Οι ταυτότητες δεν αποκτούν μόνες τους ισχύ αλλά λαμβάνουν ισχύ από τούς άθλιους και Πράκτορες κυβερνώντες. Δεν είναι, λοιπόν,  πιο αποτελεσματικό το να πολεμάς αυτούς που εκδίδουν τις ταυτότητες;
 Ως πότε θα θεωρούμε αμαρτία το να διώξουμε νόμιμα και αποτελεσματικά την Πολιτική Παράγκα της Βουλής,  μέ το να διεκδικήσουν άνθρωποι πνευματικοί την Πολιτική Διακονία; ΄Η δεν είναι νόμιμο χριστιανικά να εκλέγεται ο πιστός ως Κυβερνήτης; Και αν δεν είναι πράγματι χριστιανική αυτή η διεκδίκηση,  τότε γιατί παραπονούμεθα πως οι Πολιτικοι μας δεν είναι χριστιανοί;
Κάποτε τα Μοναστήρια φιλοξένησαν τα όπλα και το μπαρούτι του πολέμου κατά του Κατακτητή, κάτι που θα μπορούσαν πολλοί να ισχυρισθούν ότι ήταν πνευματικά παρακινδυνευμένο, και θεωρούμε αμαρτία να διδάξουμε στους χριστιανούς μας το βιβλίο “Ο ΗΓΕΜΩΝ” του Μεγάλου Φωτίου για να γίνουν αυτοί οι Κυβερνήτες , συνεχιστές των Παραδόσεων του Γένους μας;
Σας περιμένω να συστρατευθούμε. Αν θέλετε και σεις,  να συνεννοηθούμε για κάποια συνάντηση.
Με αγάπη αδελφού
π. Βασίλειος Βολουδάκης


από : ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 27 Νοεμβρίου 2011 ( ΙΓ´ Λουκά) : Λουκ. ιη´ 18-27

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἄρχων τις προσῆλθε τῷ ᾿Ιησοῦ λέγων· Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; Εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· Τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός. Τὰς ἐντολὰς οἶδας· «μὴ μοιχεύσῃς, μὴ φονεύσῃς, μὴ κλέψῃς, μὴ ψευδομαρτυρήσῃς, τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου». ῾Ο δὲ εἶπε· Ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου. ᾿Ακούσας δὲ ταῦτα ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ῎Ετι ἕν σοι λείπει· πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον καὶ διάδος πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι. ῾Ο δὲ ἀκούσας ταῦτα περίλυπος ἐγένετο· ἦν γὰρ πλούσιος σφόδρα. ᾿Ιδὼν δὲ αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς περίλυπον γενόμενον εἶπε· Πῶς δυσκόλως οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες εἰσελεύσονται εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ! Εὐκοπώτερον γάρ ἐστι κάμηλον διὰ τρυμαλιᾶς ῥαφίδος εἰσελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν. Εἶπον δὲ οἱ ἀκούσαντες· Καὶ τίς δύναται σωθῆναι; ῾Ο δὲ εἶπε· Τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν.

Μετάφραση:
Εκεῖνο τὸν καιρό, κάποιος ἄρχοντας πλησίασε τὸν ᾿Ιησοῦ καὶ τοῦ εἶπε· «᾿Αγαθὲ Διδάσκαλε, τί νὰ κάνω γιὰ νὰ κληρονομήσω τὴν αἰώνια ζωή;» ῾Ο ᾿Ιησοῦς τοῦ ἀπάντησε· «Γιατί μὲ ἀποκαλεῖς “ἀγαθό”; Κανένας δὲν εἶναι ἀγαθός, παρὰ μόνο ἕνας, ὁ Θεός. Ξέρεις τὶς ἐντολές· μὴ μοιχεύσεις, μὴ σκοτώσεις, μὴν κλέψεις, μὴν ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴ μητέρα σου». Κι ἐκεῖνος τοῦ εἶπε· «῞Ολα αὐτὰ τὰ τηρῶ ἀπὸ τὰ νιάτα μου». ῞Οταν τ’ ἄκουσε ὁ ᾿Ιησοῦς τοῦ εἶπε· «῞Ενα ἀκόμη σοῦ λείπει· πούλησε ὅλα ὅσα ἔχεις καὶ δῶσε τὰ χρήματα στοὺς φτωχούς, κι ἔτσι θὰ ἔχεις θησαυρὸ κοντὰ στὸν Θεό· κι ἔλα νὰ μὲ ἀκολουθήσεις». Μόλις ἐκεῖνος τ’ ἄκουσε αὐτά, πολὺ στενοχωρήθηκε, γιατὶ ἦταν πάμπλουτος. ῞Οταν ὁ ᾿Ιησοῦς τὸν εἶδε τόσο στενοχωρημένον, εἶπε· «Πόσο δύσκολα θὰ μποῦν στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ αὐτοὶ ποὺ ἔχουν τὰ χρήματα! Εὐκολότερο εἶναι νὰ περάσει καμήλα μέσα ἀπὸ βελονότρυπα, παρὰ νὰ μπεῖ πλούσιος στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ». ῞Οσοι τὸν ἄκουσαν εἶπαν· «Τότε ποιὸς μπορεῖ νὰ σωθεῖ;» Κι ἐκεῖνος τοὺς ἀπάντησε· «Αὐτὰ ποὺ γιὰ τοὺς ἀνθρώπους εἶναι ἀδύνατα, γιὰ τὸν Θεὸ εἶναι δυνατά».

Ο Απόστολος της Κυριακής 27 Νοεμβρίου 2011 : Εφεσ. β´ 14-22

Αδελφοί, Χριστός ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν, ὁ ποιήσας τὰ ἀμφότερα ἓν καὶ τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ λύσας, τὴν ἔχθραν, ἐν τῇ σαρκὶ αὐτοῦ τὸν νόμον τῶν ἐντολῶν ἐν δόγμασι καταργήσας, ἵνα τοὺς δύο κτίσῃ ἐν ἑαυτῷ εἰς ἕνα καινὸν ἄνθρωπον ποιῶν εἰρήνην, καὶ ἀποκαταλλάξῃ τοὺς ἀμφοτέρους ἐν ἑνὶ σώματι τῷ Θεῷ διὰ τοῦ σταυροῦ, ἀποκτείνας τὴν ἔχθραν ἐν αὐτῷ· καὶ ἐλθὼν εὐηγγελίσατο εἰρήνην ὑμῖν τοῖς μακρὰν καὶ τοῖς ἐγγύς, ὅτι δι᾿ αὐτοῦ ἔχομεν τὴν προσαγωγὴν οἱ ἀμφότεροι ἐν ἑνὶ πνεύματι πρὸς τὸν πατέρα. ῎Αρα οὖν οὐκέτι ἐστὲ ξένοι καὶ πάροικοι, ἀλλὰ συμπολῖται τῶν ἁγίων καὶ οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ, ἐποικοδομηθέντες ἐπὶ τῷ θεμελίῳ τῶν ἀποστόλων καὶ προφητῶν, ὄντος ἀκρογωνιαίου αὐτοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ἐν ᾧ πᾶσα οἰκοδομὴ συναρμολογουμένη αὔξει εἰς ναὸν ἅγιον ἐν Κυρίῳ· ἐν ᾧ καὶ ὑμεῖς συνοικοδομεῖσθε εἰς κατοικητήριον τοῦ Θεοῦ ἐν Πνεύματι.

Μετάφραση:
Αδελφοί, ὁ Χριστὸς πραγματικὰ εἶναι γιὰ μᾶς ἡ εἰρήνη. Αὐτὸς ἔκανε τοὺς δύο ἀντιμαχόμενους κόσμους ἕναν λαὸ καὶ γκρέμισε μὲ τὸν σταυρικό του θάνατο ὅ,τι σὰν τεῖχος τοὺς χώριζε καὶ προκαλοῦσε ἔχθρα μεταξύ τους. Κατήργησε δηλαδὴ τὸν ἰουδαϊκὸ νόμο τῶν ἐντολῶν καὶ τῶν διατάξεων, γιὰ νὰ δημιουργήσει μὲ τὸ ἔργο του ἀπὸ τὰ δύο ἐχθρικὰ μέρη, ἀπὸ τοὺς ᾿Ιουδαίους καὶ τοὺς ἐθνικούς, μία νέα ἀνθρωπότητα, φέρνοντας τὴν εἰρήνη. Κι ἀφοῦ θανάτωσε μὲ τὸν σταυρό του τὴν ἔχθρα, ἕνωσε τοὺς δύο πρώην ἐχθροὺς σὲ ἕνα σῶμα καὶ τοὺς συμφιλίωσε μὲ τὸν Θεό. ῎Ετσι, ὁ Χριστὸς ἦρθε κι ἔφερε τὸ χαρμόσυνο μήνυμα τῆς εἰρήνης σ’ ἐσᾶς τοὺς ἐθνικούς, ποὺ ἤσασταν μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεό, καὶ σ’ ἐσᾶς τοὺς ᾿Ιουδαίους, ποὺ ἤσασταν κοντά του. Πραγματικά, διὰ τοῦ Χριστοῦ μποροῦμε μ’ ἕνα πνεῦμα καὶ οἱ δύο, ἐθνικοὶ καὶ ᾿Ιουδαῖοι, νὰ πλησιάσουμε τὸν Πατέρα. Δὲν εἶστε, λοιπόν, πιὰ ξένοι καὶ χωρὶς δικαιώματα, ἀλλὰ ἀνήκετε στὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ, στὴν οἰκογένεια τοῦ Θεοῦ. Προστεθήκατε κι ἐσεῖς στὸ οἰκοδόμημα ποὺ ἔχει θεμέλιο τοὺς ἀποστόλους καὶ τοὺς προφῆτες, κι ἀκρογωνιαῖο λίθο αὐτὸν τὸν ἴδιο τὸν Χριστό. Μ’ αὐτὸν ὁλόκληρο τὸ οἰκοδόμημα δένεται καὶ μεγαλώνει, ὥστε νὰ γίνει ναὸς ἅγιος γιὰ τὸν Κύριο. ῾Ο Κύριος οἰκοδομεῖ κι ἐσᾶς μαζὶ μὲ τοὺς ἄλλους, γιὰ νὰ γίνετε πνευματικὴ κατοικία τοῦ Θεοῦ.

Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011

Ο σύγχρονος Άγιος γέροντας π. Μάρκος Μανώλης, δίνει την ευλογία του και δηλώνει την διαρκή και συνεχή υποστήριξη του στον αγώνα που ξεκίνησε η πολιτική παράταξη ΚΟΙΝΩΝΙΑ


Ο π. Μάρκος Μανώλης, ένας Άγιος σύγχρονος γέροντας, αψηφώντας την  πρωτοφανή χιονοθύελλα που επικρατούσε, τίμησε με την παρουσία του το  Πνευματικό Συμπόσιο στο Πολεμικό Μουσείο με θέμα: "Τα πολιτικά όρια της Εκκλησίας. Η Ελλάδα του Καποδίστρια και η Ελλάδα σήμερα" που διοργάνωσε ο Ι. Ν. Αγίου Νικολάου Πευκακίων Αθηνών, με εισηγητή τον πρωτ. Βασίλειο Βολουδάκη, στις 17-2-2008.


Η παρουσία του αυτή μας δίνει το παράδειγμα αλλά και την δύναμη να αγωνιστούμε και να ομολογήσουμε πως επιθυμούμε η ζωή μας να καθοδηγείται από τον Χριστό !

Ακολουθεί ένα ολιγόλεπτο video όπου ο σεβαστός γέροντας δίνει την ευλογία του και δηλώνει την διαρκή  και συνεχή υποστήριξη του στον αγώνα που ξεκίνησε η πολιτική παράταξη ΚΟΙΝΩΝΙΑ με καθοδηγητή πνευματικό τον π. Βασίλειο Βολουδάκη .

Είναι χρέος όλων μας όσων επιθυμούμε η αλήθεια της ορθοδόξου Εκκλησίας να είναι κυρίαρχη στη καθημερινή μας ζωή , αλλά και στη διακυβέρνηση της πατρίδας,να στηρίξουμε για να οδηγηθεί η ΚΟΙΝΩΝΙΑ  στη βουλή ! Είναι κυριολεκτικά στο χέρι μας , εμάς των ορθοδόξων Χριστιανών !


Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011

21 Νοεμβρίου : η Αγία μας Εκκλησία γιορτάζει τα Εισόδια της Θεοτόκου

Η Παναγία μας, μετά τον Χριστό, είναι το λαμπρότερο παράδειγμα μίμησης για όλους τους ανθρώπους. Ο τρόπος ζωής της δεν μας αφήνει περιθώρια δικαιολογίας και υπεκφυγής ώστε να μπορούμε να επιλέγουμε σαν Χριστιανοί δικό μας τρόπο βιωτής, έξω από τις εντολές της Αγίας μας Εκκλησίας .
Σε όλη της τη ζωή καλλιέργησε την ΥΠΑΚΟΗ. Βρέφος  τριών ετών, κάνοντας υπακοή  στους γονείς της, εισήλθε  στο Ναό του Σολωμόντος. Στην ηλικία 15 περίπου ετών και πάλι υπάκουσε στη φωνή του  Αρχαγγέλου Γαβριήλ, κατά τον Ευαγγελισμό, και με τη φράση "γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου", συγκατατέθηκε στο σχέδιο σωτηρίας του Θεού.
Υπακοή πρέπει να κάνει και κάθε ένας από εμάς  στις θεραπευτικές οδηγίες και τις εντολές του Αγίου Ευαγγελίου. Στην Αγία Εκκλησία της ορθοδόξου πίστεως διδάσκαλος είναι μόνο ο Χριστός. Στο σώμα της Εκκλησίας να συμμετέχουμε ως μαθητές  βιώνοντας μια διαρκή καθημερινή προσωπική σχέση με το Χριστό ώστε να σχετιστούμε μαζί Του και να γίνουμε ο καθένας μας δοχείο της Θείας Χάριτος.

Τα Εισόδια της Θεοτόκου Α΄ μισό 15ου αι.
Βυζαντινό και Χριστιανικό μουσείο
Η Παναγία μας αποτελεί το παγκόσμιο ανθρώπινο παράδειγμα ΤΑΠΕΙΝΩΣΗΣ, ΑΝΔΡΕΙΑΣ, ΚΑΡΤΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗΣ. Η πιο τιμημένη γυναίκα στον κόσμο, η καθαρότερη εκπρόσωπος του ανθρωπίνου γένους και ανώτερη των Αγγέλων, γεννά ταπεινά, δίχως τιμές και ανέσεις τον Θεάνθρωπο σε έναν σταύλο. Στη συνέχεια φεύγει στην Αίγυπτο και επιστρέφει σε πολύ φτωχικές συνθήκες στη Ναζαρέτ. Συμπάσχει με όλους τους εξευτελισμούς στο Πάθος του Υιού της, και δείχνει υποδειγματική καρτερία χωρίς να καταβάλλεται το ηθικό της φρόνημα, η πίστη της  και η αγάπη της στο Θεό. Βλέποντας τον Υιό της να υπομένει και να προσεύχεται, υπομένει και η ίδια με περισσή ανδρεία όλο το σταυρικό μαρτύριο Του. Πονά αλλά δεν λυγίζει. Η θλίψη δεν την καταβάλλει. Αντιθέτως βρίσκει κουράγιο και δύναμη και συνεχίζει το έργο για το οποίο επιλέχτηκε από τον Θεό.
Η Παναγία μας δείχνει τον τρόπο που πρέπει και εμείς να στεκόμαστε απέναντι στις δυσκολίες και τις αντιξοότητες της καθημερινής μας ζωής. Με κουράγιο  και ανδρεία ψυχή ! Να μην καταβαλλόμαστε , αλλά να συνεχίζουμε να προσευχόμαστε και να δοξολογούμε τον Ουράνιο Πατέρα μας, πιστεύοντας βαθιά μέσα μας πως ότι μας επιτρέπει ή μας παραχωρεί οφείλεται στην  αγάπη Του και στην φιλευσπλαχνία Του. Όσο δύσκολο και ασήκωτο ή τραγικό και αν μας φαίνεται, να νοιώθουμε πως είναι παιδαγωγικός τρόπος για να μαλακώσει η σκληροκαρδία μας και να διώξουμε τον κακό μας εαυτό , πλησιάζοντας όλο και περισσότερο κοντά Του.
Δεν είναι τυχαίο και οι δύσκολες στιγμές που ζει η Πατρίδα μας σήμερα. Αποστασιοποιηθήκαμε από τον Θεό και έχουμε ανάγκη μετάνοιας και επιστροφής στην πρόνοια Του. Αντί να μας καταβάλλουν οι οικονομικές δυσκολίες και τα γεγονότα θα πρέπει ταπεινά να συνειδητοποιήσουμε πως επιλέξαμε την εκδίωξη του Χριστού από την  ζωή μας και τη ζωή της Πατρίδας μας και με ανδρεία να το ομολογήσουμε. Όχι μόνο στα λόγια αλλά και έμπρακτα. Οι πολιτικοί που μέχρι σήμερα ψηφίζαμε αποδεδειγμένα επιθυμούν την αποχριστιανοποίηση της καθημερινής μας ζωής και της Ελλάδας. Πρόδωσαν τους αγώνες και ατίμασαν το αίμα που έχυσαν οι προγονοί μας και τώρα συζητούν και εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας (!)  Επιβάλλεται να  αλλάξουμε τακτική και νοοτροπία.ΥΠΑΡΧΟΥΝ ευτυχώς  πολιτικοί για να μας κυβερνήσουν που να αγαπούν το Θεό και επιθυμούν να μας υπηρετήσουν παίρνοντας πρώτα ευλογία  από την Εκκλησία μας και φυσικά στη συνέχεια την ψήφο μας. Ας τους στηρίξουμε και ας αποδείξουμε πως μας ενδιαφέρει πραγματικά να καθοδηγείται η  ζωή μας από την Αλήθεια !   
Η Παναγία να μας ενδυναμώνει ώστε να ομολογούμε και δοξάζουμε το Άγιο όνομα του Υιού της  και να πρεσβεύει στον μονογενή  για όλους μας !
Χρόνια πολλά και ευλογημένα !

Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2011

Πρόσκληση για την παρουσίαση του βιβλίου στην Πάτρα


Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 20 Νοεμβρίου 2011 ΚΥΡΙΑΚΗ Θ´ ΛΟΥΚΑ (Λουκ. ιβ´ 16-21)


Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύτην· ᾿Ανθρώπου τινὸς πλουσίου εὐφόρησεν ἡ χώρα· καὶ διελογίζετο ἐν ἑαυτῷ λέγων· Τί ποιήσω, ὅτι οὐκ ἔχω ποῦ συνάξω τοὺς καρπούς μου; Καὶ εἶπε· Τοῦτο ποιήσω· καθελῶ μου τὰς ἀποθήκας καὶ μείζονας οἰκοδομήσω, καὶ συνάξω ἐκεῖ πάντα τὰ γενήματά μου καὶ τὰ ἀγαθά μου, καὶ ἐρῶ τῇ ψυχῇ μου· Ψυχή, ἔχεις πολλὰ ἀγαθὰ κείμενα εἰς ἔτη πολλά· ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου. Εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Θεός· ῎Αφρων, ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ· ἃ δὲ ἡτοίμασας τίνι ἔσται; Οὕτως ὁ θησαυρίζων ἑαυτῷ, καὶ μὴ εἰς Θεὸν πλουτῶν. Ταῦτα λέγων ἐφώνει· ῾Ο ἔχων ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω.

Μετάφραση:
Εἶπε ὁ Κύριος αὐτὴ τὴν παραβολή· «Κάποιου πλούσιου ἀνθρώπου τὰ χωράφια ἔδωσαν ἄφθονη σοδειά. Τότε ἐκεῖνος σκεφτόταν καὶ ἔλεγε· “τί νὰ κάνω; Δὲν ἔχω μέρος νὰ συγκεντρώσω τὰ γεννήματά μου! ᾿Αλλὰ νά τί θὰ κάνω”, εἶπε. “Θὰ γκρεμίσω τὶς ἀποθῆκες μου καὶ θὰ χτίσω μεγαλύτερες γιὰ νὰ συγκεντρώσω ἐκεῖ ὅλη τὴ σοδειά μου καὶ τ’ ἀγαθά μου. Μετὰ θὰ πῶ στὸν ἑαυτό μου· τώρα ἔχεις πολλὰ ἀγαθά, ποὺ ἀρκοῦν γιὰ χρόνια πολλά· ξεκουράσου, τρῶγε, πίνε, διασκέδαζε”. Τότε τοῦ εἶπε ὁ Θεός· “ἀνόητε. Αὐτὴ τὴ νύχτα θὰ παραδώσεις τὴ ζωή σου. Αὐτά, λοιπόν, ποὺ ἑτοίμασες σὲ ποιὸν θὰ ἀνήκουν;” Αὐτά, λοιπόν, παθαίνει ὅποιος μαζεύει πρόσκαιρους θησαυροὺς καὶ δὲν πλουτίζει τὸν ἑαυτό του μὲ ὅ,τι θέλει ὁ Θεός». ᾿Αφοῦ τὰ εἶπε ὅλα αὐτά, πρόσθεσε μὲ ἔμφαση· «῞Οποιος ἔχει αὐτιὰ γιὰ ν’ ἀκούει ἂς τὰ ἀκούει».

Ο Απόστολος της Κυριακής 20 Νοεμβρίου 2011 (᾿Εφεσ. β´ 4-10)

Αδελφοί, ὁ Θεὸς πλούσιος ὢν ἐν ἐλέει, διὰ τὴν πολλὴν ἀγάπην αὐτοῦ ἣν ἠγάπησεν ἡμᾶς, καὶ ὄντας ἡμᾶς νεκροὺς τοῖς παραπτώμασι συνεζωοποίησε τῷ Χριστῷ· χάριτί ἐστε σεσωσμένοι· καὶ συνήγειρε καὶ συνεκάθισεν ἐν τοῖς ἐπουρανίοις ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ, ἵνα ἐνδείξηται ἐν τοῖς αἰῶσι τοῖς ἐπερχομένοις τὸν ὑπερβάλλοντα πλοῦτον τῆς χάριτος αὐτοῦ ἐν χρηστότητι ἐφ᾿ ἡμᾶς ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ. Τῇ γὰρ χάριτί ἐστε σεσωσμένοι διὰ τῆς πίστεως· καὶ τοῦτο οὐκ ἐξ ὑμῶν, Θεοῦ τὸ δῶρον, οὐκ ἐξ ἔργων, ἵνα μή τις καυχήσηται. Αὐτοῦ γάρ ἐσμεν ποίημα, κτισθέντες ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ ἐπὶ ἔργοις ἀγαθοῖς, οἷς προητοίμασεν ὁ Θεὸς ἵνα ἐν αὐτοῖς περιπατήσωμεν.

Μετάφραση:
Αδελφοί, ὁ Θεὸς μᾶς ἀγάπησε, γιατὶ εἶναι πλούσιος σὲ ἔλεος κι ἔχει ἀπέραντη ἀγάπη. Κι ἐνῶ ἤμασταν πνευματικὰ νεκροὶ ἐξαιτίας τῶν παραπτωμάτων μας, μᾶς ξανάδωσε ζωὴ μαζὶ μὲ τὸν Χριστό. Μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ ἔχετε σωθεῖ. Μᾶς ἀνέστησε μαζὶ μὲ τὸν ᾿Ιησοῦ Χριστὸ καὶ μᾶς ἔβαλε νὰ καθήσουμε μαζὶ μ’ αὐτὸν στὰ οὐράνια. ῎Ετσι, μὲ τὴν ἀγάπη ποὺ μᾶς ἔδειξε διὰ τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, φανερώνει στὶς μελλοντικὲς γενιὲς πόσο ὑπερβολικὰ γενναιόδωρη εἶναι ἡ χάρη του. Πραγματικά, μὲ τὴ χάρη του σωθήκατε διὰ τῆς πίστεως. Κι αὐτὸ δὲν εἶναι δικό σας κατόρθωμα ἀλλὰ δῶρο Θεοῦ. Δὲν σωθήκατε μὲ τὰ δικά σας ἔργα κι ἔτσι κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ καυχηθεῖ γι’ αὐτό. Εἴμαστε δημιούργημα τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος διὰ τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ μᾶς ἔκανε καινούριους ἀνθρώπους, γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ κάνουμε καλὰ ἔργα, ποὺ τὰ προετοίμασε ὁ Θεός, γιὰ νὰ εἶναι μ’ αὐτὰ γεμάτη ἡ ζωή μας.

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

Από την Θεοκρατία στην Παγκοσμιοποίηση, του π. Βασιλείου Βολουδάκη


Από την Θεοκρατία
στην Παγκοσμιοποίηση
του π. Βασιλείου Βολουδάκη

από το βιβλίο του "Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ"
Εισήγηση στο 3ο Ιερατικό Συνέδριο της Ί. Αρχιεπισκοπής Αθηνών, επί παρουσία του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, στο Στάδιο «Ειρήνης και Φιλίας» στις 9 Μαΐου 2006.
 Πρωτοδημοσιεύθηκε στην Εκκλησιαστική εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος», από τις 26 Μαΐου έως τις 9 Ιουνίου 2006.

Μακαριώτατε,
Σεβασμιώτατε, Θεοφιλέστατοι,
Σεβαστοί Πατέρες,
Χριστός Ανέστη!
Με συναίσθηση ευθύνης για την τιμητική ανάθεση της εισηγήσεως στο παρόν Ιερατικό Συνέδριο θα προσπαθήσω να καταθέσω μόνο κάποιες άπλες σκέψεις-προβληματισμούς σχετικά με την πορεία πού ακολουθεί ο κόσμος μας, δεδομένου ότι ο χρόνος πού έχω στη διάθεση μου δεν επιτρέπει διεξοδική διαπραγμάτευση του θέματος.

Για την Παγκοσμιοποίηση έχουν γραφεί ήδη πολλά. Πάρα πολλά. Και γράφονται συνεχώς. Έχει γίνει της μόδας ή, για να εκφρασθούμε πιο σωστά, προπαγανδίζεται από πολλούς ως η τελειότερη έκφραση του ανθρώπινου πολιτισμού.
Παρά τις όποιες αντιρρήσεις, παρά τις όποιες αντιδράσεις και τους ενδοιασμούς, η προπαγάνδα υπέρ της Παγκοσμιοποίησης κάμπτει συνεχώς τις ψυχικές αντιστάσεις των ανθρώπων και διαμορφώνει νοοτροπίες και συνειδήσεις κατάλληλες για να την δεχθούν ως την φυσική -και γιατί και όχι επιθυμητή- εξέλιξη της ιστορίας του κόσμου.
H αξιολόγηση του ρεύματος που λέγεται Παγκοσμιοποίηση εξαρτάται από τα μάτια, πού διαθέτει ό καθένας, και επειδή «νους ορά και νους ακούει», όταν λέμε μάτια, εννοούμε τον νουν με τον όποιο ό κάθε άνθρωπος βλέπει, αντιλαμβάνεται, αισθάνεται και αποφασίζει.
H ιδέα της Παγκοσμιοποίησης δεν είναι καινούργια

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011

Η Εκκλησία πρέπει να επηρεάζει τον άνθρωπο και την κοινωνία, πρέπει να μιλάει και όχι να σιωπά (π. Βασίλειος Βολουδάκης)

Απόσπασμα από την εισήγηση του π. Βασιλείου Βολουδάκη στο πνευματικό συμπόσιο που έγινε στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας με θέμα : "Εκκλησία και Πολιτική στην Ελλάδα. Ενα θέμα ταμπού".

Πρέπει να ξυπνήσουμε πρώτοι εμείς, οι Ποιμένες του και να επανασυνδέσουμε την πολιτική με την πνευματική ζωή. Γιατί η Ελλάδα, μετά την Μάλτα, είναι η δεύτερη χώρα στην Ε.Ε., που χαρακτηρίζεται από την απόλυτη θρησκευτικότητά της, όπως παραδέχονται και οι σύγχρονες διεθνείς στατιστικές.
Πρέπει να πάψουμε εμείς, οι Ποιμένες του λαού του Θεού, να παίζουμε το παιχνίδι της πολιτικής εξουσίας που μας λέει, με ύφος εισαγγελέως, “η Εκκλησία δεν έχει λόγο στην πολιτική”(!), και εμείς να διπλωνώμαστε στα τέσσερα, γιατί έτσι, και ο λαός μένει απροστάτευτος και αυτοί αποθρασύνονται! «Τόσο δε, έχουν αποθρασυνθεί, ώστε δεν ντρέπονται να ομολογούν ευθέως ότι, επειδή η Εκκλησία επηρεάζει τον κόσμο, πρέπει να τηρή σιγή στα θέματα που χειρίζονται οι πολιτικοί! Τέτοια φοβία έχουν οι πολιτικοί! Τόσο πολύ σίγουροι είναι για τις απόψεις τους, ώστε πρέπει να φιμώσουν την Εκκλησία για να σταθούν στα πόδια τους! Από αυτό και μόνο καταλαβαίνει κανείς πόσο σκοτεινά είναι τα σχέδιά τους για να μην αντέχουν ούτε μια μικρή ακτίνα Φωτός!
Όσο όμως και να κόπτονται «οι εχθροί του Σταυρού», αυτό ακριβώς είναι το έργο της Εκκλησίας! Να επηρεάζη τους ανθρώπους χωρίς ιδιοτέλεια και με ευθυκρισία, στην εφαρμογή του θελήματος του Θεού και όχι του θελήματος των ανθρώπων. Και, αλλοίμονο, αν αφήση το δικαίωμα και την υποχρέωσή της αυτή να χαθούν επειδή κάνει χαλάστρα στα σχέδια των πολιτικών και των δημοσιογράφων εκείνων, που δεν έχουν αφήσει τίποτε όρθιο στον αιματοβαμμένο τόπο μας τα τελευταία 180 χρόνια, από τον μαρτυρικό Καποδίστρια! Βεβαίως και θα επηρεάζη η Εκκλησία! Και μάλιστα στις μέρες μας θα επηρεάζη σε ηγετικό και υπερθετικό βαθμό, για να ισοσταθμίση τον βούρκο του επηρεασμού που υφίσταται καθημερινά ο δίσμοιρος λαός μας, και ...σε όποιον αρέση!»
Πρέπει να καταλάβουν όλοι πως η Εκκλησία είναι ο κλήρος και ο λαός του «ευσεβούς ημών Έθνους» και αν δεν θέλουν την Εκκλησία να έχη λόγο στην πολιτική, ας αναζητήσουν και αλλοεθνείς και αλλοθρήσκους ψηφοφόρους να τους ψηφίζουν.
Όσοι Έλληνες πιστεύουμε εις Χριστόν, πιστεύουμε όπως μας καθοδηγεί η Εκκλησία μας, και θέλουμε οι πολιτικοί μας να μας εκφράζουν, να είναι «σαρξ εκ της σαρκός μας». Να έχουμε κοινή πνευματική ζωή με αυτούς. Να τους συναναστρεφόμεθα, να γνωρίζουμε την προσωπική τους ζωή και κατόπιν να τους εκλέγουμε. Οι αληθινά χριστιανοί πολιτικοί πρέπει να πάψουν να πηγαίνουν χαμένοι, χωμένοι στα αζήτητα των μεγαθηρίων Κομμάτων. Πρέπει να φύγουν από τα Κόμματα, που κομματιάζουν την αλήθεια, που το κάθε ένα είναι και από μια εκδοχή, μια άποψη. Ένας νεροκουβαλητής του Παγκοσμίου χάους.
Οι χριστιανοί πολιτικοί δεν δημιουργούν Κόμμα, αλλά Παράταξη. Δεν έχουν θέση σε Κόμματα, γιατί αυτά κομματιάζουν την Αλήθεια. Στην Παράταξη των πιστών, παρατάσσονται εκείνοι που θέλουν ολόκληρη την Αλήθεια, εκείνοι που είναι μαθητές της Εκκλησίας και όχι διδάσκαλοί Της, εκείνοι που είναι αποφασισμένοι να θυσιάσουν και τη ζωή τους ακόμη, για να μην μετακινηθούν στο ελάχιστο «τα αιώνια όρια, α έθεντο οι Πατέρες ημών». Είναι οι Μακαββαίοι Παίδες. Αυτό χρειάζεται σήμερα ο τόπος μας. Μόνο με μια Παράταξη πιστών ανθρώπων θα τεθή τελεία στα Κόμματα, κατά την προσφυά έκφραση μιας χριστιανής. Μόνο τότε, όταν αποσύρουν οι χριστιανοί πιστοί τις ψήφους τους, θα αποδειχθή περίτρανα ότι τα περίφημα Κόμματα εξουσίας έχουν μονοψήφια ποσοστά. Μόνο τότε θα τεθή τελεία στο κομμάτιασμα της πίστεώς μας.




για να παρακολουθήσετε όλη την ομιλία:
H Εισήγηση στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας την Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2008

Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011

Το Ευαγγέλιο Κυριακής 13 Νοεμβρίου 2011 ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ ι΄ 25–37

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, νομικός τις προσῆλθεν τῷ ᾿Ιησοῦ λέγων· διδάσκαλε, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν· ἐν τῷ νόμῳ τί γέγραπται; πῶς ἀναγινώσκεις;Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου, καὶ τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν· εἶπε δὲ αὐτῷ· ὀρθῶς ἀπεκρίθης· τοῦτο ποίει καὶ ζήσῃ.Ὁ δὲ θέλων δικαιοῦν ἑαυτὸν εἶπε πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν· καὶ τίς ἐστί μου πλησίον;Ὑπολαβὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· ἄνθρωπός τις κατέβαινεν ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ εἰς Ἱεριχώ, καὶ λῃσταῖς περιέπεσεν· οἳ καὶ ἐκδύσαντες αὐτὸν καὶ πληγὰς ἐπιθέντες ἀπῆλθον ἀφέντες ἡμιθανῆ τυγχάνοντα. Κατὰ συγκυρίαν δὲ ἱερεύς τις κατέβαινεν ἐν τῇ ὁδῷ ἐκείνῃ, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἀντιπαρῆλθεν. Ὁμοίως δὲ καὶ Λευΐτης γενόμενος κατὰ τὸν τόπον, ἐλθὼν καὶ ἰδὼν ἀντιπαρῆλθε. Σαμαρείτης δέ τις ὁδεύων ἦλθε κατ᾿ αὐτόν, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἐσπλαγχνίσθη, καὶ προσελθὼν κατέδησε τὰ τραύματα αὐτοῦ ἐπιχέων ἔλαιον καὶ οἶνον, ἐπιβιβάσας δὲ αὐτὸν ἐπὶ τὸ ἴδιον κτῆνος ἤγαγεν αὐτὸν εἰς πανδοχεῖον καὶ ἐπεμελήθη αὐτοῦ· καὶ ἐπὶ τὴν αὔριον ἐξελθών, ἐκβαλὼν δύο δηνάρια ἔδωκε τῷ πανδοχεῖ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἐπιμελήθητι αὐτοῦ, καὶ ὅτι ἂν προσδαπανήσῃς, ἐγὼ ἐν τῷ ἐπανέρχεσθαί με ἀποδώσω σοι.Τίς οὖν τούτων τῶν τριῶν πλησίον δοκεῖ σοι γεγονέναι τοῦ ἐμπεσόντος εἰς τοὺς λῃστάς;Ὁ δὲ εἶπεν· ὁ ποιήσας τὸ ἔλεος μετ᾿ αὐτοῦ. Εἶπεν οὖν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· πορεύου καὶ σὺ ποίει ὁμοίως.

Μετάφραση :

Τον καιρό ἐκείνο, προσῆλθε ἕνας νομικὸς στον ᾿Ιησοῦ καὶ τοῦ εἶπε, «Διδάσκαλε, τί νὰ κάνω διὰ νὰ κληρονομήσω ζωὴν αἰώνιον;».Αὐτὸς δὲ τοῦ εἶπε, «Εἰς τὸν νόμον τί εἶναι γραμμένον; Τί διαβάζεις;».Ἐκεῖνος ἀπεκρίθη, «Νὰ ἀγαπήσῃς Κύριον τὸν Θεόν σου μὲ ὅλην τὴν καρδιά σου καὶ μὲ ὅλην τὴν ψυχήν σου καὶ μὲ ὅλην τὴν δύναμίν σου καὶ μὲ ὅλην τὴν διάνοιάν σου καὶ τὸν πλησίον σου ὅπως τὸν ἑαυτόν σου».«Ὀρθὰ ἀποκρίθηκες», εἶπε ὁ Ἰησοῦς, «κάνε αὐτὸ καὶ θὰ ζήσῃς».Ἐκεῖνος ὅμως ἤθελε νὰ δικαιώσῃ τὸν ἑαυτόν του καὶ εἶπε εἰς τὸν Ἰησοῦν, «Καὶ ποιὸς εἶναι ὁ πλησίον μου;».Ὁ Ἰησοῦς ἀπήντησε, «Κάποιος κατέβαινε ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ εἰς τὴν Ἱεριχὼ καὶ ἔπεσε σὲ ληστὰς, οἱ ὁποῖοι ἀφοῦ τὸν ἔγδυσαν καὶ τὸν ἐτραυμάτισαν, ἔφυγαν καὶ τὸν ἄφησαν μισοπεθαμένον. Κατὰ σύμπτωσιν ἕνας ἱερεὺς κατέβαινε εἰς τὸν δρόμον ἐκεῖνον ἀλλ’ ὅταν τὸν εἶδε, ἐπέρασε ἀπὸ τὸ ἀπέναντι μέρος. Ὁμοίως καὶ ἕνας Λευΐτης, ὅταν ἔφθασε εἰς τὸν τόπον καὶ τὸν εἶδε, ἐπέρασε ἀπὸ τὸ ἀπέναντι μέρος. Ἕνας ὅμως Σαμαρείτης, ἐνῷ ἐβάδιζε, ἔφθασε κοντά του καὶ ὅταν τὸν εἶδε, τὸν σπλαγχνίσθηκε. Τὸν ἐπλησίασε, ἔδεσε τὰ τραύματά του, ἀφοῦ τὰ ἄλειψε μὲ λάδι καὶ κρασί, τὸν ἀνέβασε εἰς τὸ δικό του ζῶον καὶ τὸν ἔφερε εἰς ἕνα ξενοδοχεῖο καὶ τὸν περιποιήθηκε. Ὅταν ἔφυγε, τὴν ἑπομένην ἡμέραν, ἔβγαλε δύο δηνάρια καὶ τὰ ἔδωκε εἰς τὸν ξενοδόχον καὶ τοῦ εἶπε, «Περιποιήσου τον καὶ ὅ,τι δήποτε δαπανήσῃς ἐπὶ πλέον, ἐγὼ θὰ σοῦ τὸ ἀποδώσω ὅταν ἐπιστρέψω».Ἀπὸ τοὺς τρεῖς αὐτοὺς ποιὸς σοῦ φαίνεται ὅτι ἔγινε πλησίον εἰς ἐκεῖνον ποὺ ἔπεσε εἰς τοὺς ληστάς;».Ἐκεῖνος δὲ εἶπε, «Αὐτὸς ποὺ τοῦ ἔδειξε τὴν εὐσπλαγχνίαν». Καὶ ὁ Ἰησοῦς τοῦ εἶπε, «Πήγαινε καὶ κάνε καὶ σὺ τὸ ἴδιο».

Ο Απόστολος της Κυριακής 13 Νοεμβρίου 2011 Η΄ΛΟΥΚΑ Προς Εβραίους ζ΄ 26 – η΄ 2

Ἀδελφοί, τοιοῦτος ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς, ὅσιος, ἄκακος, ἀμίαντος, κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ὑψηλότερος τῶν οὐρανῶν γενόμενος, ὃς οὐκ ἔχει καθ' ἡμέραν ἀνάγκην,  ὥσπερ οἱ ἀρχιερεῖς, πρότερον ὑπὲρ τῶν ἰδίων ἁμαρτιῶν θυσίας ἀναφέρειν, ἔπειτα τῶν τοῦ λαοῦ· τοῦτο γὰρ ἐποίησεν ἐφάπαξ ἑαυτὸν ἀνενέγκας.Ὁ νόμος γὰρ ἀνθρώπους καθίστησιν ἀρχιερεῖς ἔχοντας ἀσθένειαν, ὁ λόγος δὲ τῆς ὁρκωμοσίας τῆς μετὰ τὸν νόμον υἱὸν εἰς τὸν αἰῶνα τετελειωμένον.  Κεφάλαιον δὲ ἐπὶ τοῖς λεγομένοις, τοιοῦτον ἔχομεν ἀρχιερέα, ὃς ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ τοῦ θρόνου τῆς μεγαλωσύνης ἐν τοῖς οὐρανοῖς, τῶν Ἁγίων λειτουργὸς καὶ τῆς σκηνῆς τῆς ἀληθινῆς, ἣν ἔπηξεν ὁ Κύριος, καὶ οὐκ ἄνθρωπος.

Μετάφραση :
Ἀδελφοί, τέτοιος ἀρχιερεὺς πραγματικὰ μᾶς ἔπρεπε, ἅγιος, ἄκακος, ἀμόλυντος, χωρισμένος ἀπὸ τοὺς ἁμαρτωλοὺς καὶ ὑψωμένος τώρα ἐπάνω ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, ὁ ὁποῖος δὲν ἔχει ἀνάγκην, ὅπως οἱ ἀρχιερεῖς, νὰ προσφέρῃ θυσίας κάθε ἡμέραν, πρῶτα διὰ τὰς δικάς του ἁμαρτίας καὶ ἔπειτα διὰ τὰς ἁμαρτίας τοῦ λαοῦ· αὐτὸ τὸ ἔκανε μιὰ γιὰ πάντα, ὅταν προσέφερε τὸν ἑαυτόν του.Ὁ νόμος ἐγκαθιστᾶ ἀρχιερεῖς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἀδυναμίας. Τὰ λόγια ὅμως τοῦ ὅρκου, ποὺ ἐδόθηκε ὕστερα ἀπὸ τὸν νόμον, ἐγκαθιστοῦν αἰωνίως τὸν Υἱόν, τὸν τέλειον.Τὸ βασικὸν σημεῖον τῶν ὅσων λέγομεν εἶναι τοῦτο: ὅτι ἔχομεν ἕνα τέτοιον ἀρχιερέα, ὁ ὁποῖος ἐκάθησε εἰς τὰ δεξιὰ τοῦ θρόνου τῆς Μεγαλωσύνης εἰς τοὺς οὐρανούς, ὅπου ὑπηρετεῖ τὰ Ἅγια τῶν ἁγίων καὶ τὴν σκηνὴν τὴν ἀληθινήν, τὴν ὁποίαν ἔστησεν ὁ Κύριος καὶ ὄχι ἄνθρωπος .

Πρόσκληση

Το Βιβλιοπωλείο Παπασωτηρίου σας προσκαλεί την Κυριακή 20 Νοεμβρίου στις 19:00 σε παρουσίαση βιβλίου
του πρωτοπρεσβύτερου Βασίλειου Βολουδάκη

«Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ»
Στο Καφέ-Βιβλιοπωλείο Moments
Στην Παραλία της Ερέτριας .
Πρόσκληση

Ο Αρχιεπίσκοπος είναι αρχιεπίσκοπος των Ορθοδόξων Ελλήνων και όχι των Ελλήνων αθρήσκων και αλλοθρήσκων.( π. Βασίλειος Βολουδάκης )

Απόσπασμα απο την παρουσίαση του βιβλίου του αιδεσ. π. Βασίλειου Βολουδάκη "Η Ποιμαντική είναι Πολιτική" που παρουσιάστηκε την Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011 στο Πνευματικό Κέντρο Ρουμελιωτών

Η Διαμαντοπούλου είναι πάνω απο την Ιεραρχία;



Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

Ας ψηφίσουμε Χριστιανούς και ας μην μας αφήσουν να κυβερνήσουμε.(π. Βασίλειος Βολουδάκης)

Οι χριστιανοί δεν ψηφίζουν χριστιανούς   

Ας ψηφίσουμε Χριστιανούς και ας μην μας αφήσουν να κυβερνήσουμε.
Απόσπασμα από την παρουσίαση του βιβλίου του αιδεσ. π. Βασίλειου Βολουδάκη "Η Ποιμαντική είναι Πολιτική" που παρουσιάστηκε την Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011 στο Πνευματικό Κέντρο Ρουμελιωτών.



Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2011

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 6 Νοεμβρίου 2011 ( Ζ΄Λουκά ) : Κατά Λουκάν η΄ 41–56

41 Τῷ καιρῷ εκείνω, ἦλθεν ἀνὴρ ᾧ ὄνομα ᾿Ιάειρος, καὶ αὐτὸς ἄρχων τῆς συναγωγῆς ὑπῆρχε· καὶ πεσὼν παρὰ τοὺς πόδας τοῦ ᾿Ιησοῦ παρεκάλει αὐτὸν εἰσελθεῖν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ, 42 ὅτι θυγάτηρ μονογενὴς ἦν αὐτῷ ὡς ἐτῶν δώδεκα, καὶ αὕτη ἀπέθνησκεν. ᾿Εν δὲ τῷ ὑπάγειν αὐτὸν οἱ ὄχλοι συνέπνιγον αὐτόν. 43 καὶ γυνὴ οὖσα ἐν ρύσει αἵματος ἀπὸ ἐτῶν δώδεκα, ἥτις ἰατροῖς προσαναλώσασα ὅλον τὸν βίον οὐκ ἴσχυσεν ὑπ᾿ οὐδενὸς θεραπευθῆναι, 44 προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, καὶ παραχρῆμα ἔστη ἡ ρύσις τοῦ αἵματος αὐτῆς. 45 καὶ εἶπεν ὁ ᾿Ιησοῦς· τίς ὁ ἁψάμενός μου; ἀρνουμένων δὲ πάντων εἶπεν ὁ Πέτρος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ· ἐπιστάτα, οἱ ὄχλοι συνέχουσί σε καὶ ἀποθλίβουσι, καὶ λέγεις τίς ὁ ἁψάμενός μου; 46 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· ἥψατό μού τις· ἐγὼ γὰρ ἔγνων δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἀπ᾿ ἐμοῦ. 47 ἰδοῦσα δὲ ἡ γυνὴ ὅτι οὐκ ἔλαθε, τρέμουσα ἦλθε καὶ προσπεσοῦσα αὐτῷ δι᾿ ἣν αἰτίαν ἥψατο αὐτοῦ ἀπήγγειλεν αὐτῷ ἐνώπιον παντὸς τοῦ λαοῦ, καὶ ὡς ἰάθη παραχρῆμα. 48 ὁ δὲ εἶπεν αὐτῇ· θάρσει, θύγατερ, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· πορεύου εἰς εἰρήνην. 49 ῎Ετι αὐτοῦ λαλοῦντος ἔρχεταί τις παρὰ τοῦ ἀρχισυναγώγου λέγων αὐτῷ ὅτι τέθνηκεν ἡ θυγάτηρ σου· μὴ σκύλλε τὸν διδάσκαλον. 50 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἀκούσας ἀπεκρίθη αὐτῷ λέγων· μὴ φοβοῦ· μόνον πίστευε, καὶ σωθήσεται. 51 ἐλθὼν δὲ εἰς τὴν οἰκίαν οὐκ ἀφῆκεν εἰσελθεῖν οὐδένα εἰ μὴ Πέτρον καὶ ᾿Ιωάννην καὶ ᾿Ιάκωβον καὶ τὸν πατέρα τῆς παιδὸς καὶ τὴν μητέρα 52 ἔκλαιον δὲ πάντες καὶ ἐκόπτοντο αὐτήν. ὁ δὲ εἶπε· μὴ κλαίετε· οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει. 53 καὶ κατεγέλων αὐτοῦ, εἰδότες ὅτι ἀπέθανεν. 54 αὐτὸς δὲ ἐκβαλὼν ἔξω πάντας καὶ κρατήσας τῆς χειρὸς αὐτῆς ἐφώνησε λέγων· ἡ παῖς, ἐγείρου. 55 καὶ ἐπέστρεψε τὸ πνεῦμα αὐτῆς, καὶ ἀνέστη παραχρῆμα, καὶ διέταξεν αὐτῇ δοθῆναι φαγεῖν. 56 καὶ ἐξέστησαν οἱ γονεῖς αὐτοῖς. ὁ δὲ παρήγγειλεν αὐτοῖς μηδενὶ εἰπεῖν τὸ γεγονός.

Μετάφραση 
Τον καιρό εκείνο, ἦλθε προς τον Ιησού κάποιος, ὀνομαζόμενος Ἰάειρος, ὁ ὁποῖος ἦτο ἀρχισυνάγωγος, καὶ ἔπεσε εἰς τὰ πόδια τοῦ Ἰησοῦ καὶ τὸν παρακαλοῦσε νὰ ἔλθῃ εἰς τὸ σπίτι του, διότι εἶχε μιὰ μοναχοκόρη, ἡλικίας περίπου δώδεκα ἐτῶν, ποὺ ἦτο ἑτοιμοθάνατη.
Ἐνῷ δὲ ὁ Ἰησοῦς ἐπήγαινε, ὁ κόσμος τὸν συνέθλιβε. Κάποια γυναῖκα, ποὺ ἔπασχε ἀπὸ αἱμορραγίαν δώδεκα χρόνια καὶ εἶχε ἐξοδέψει ὅλην τὴν περιουσίαν της σὲ γιατροὺς καὶ δὲν μπόρεσε νὰ θεραπευθῇ ἀπὸ κανένα, ἦλθε κοντά του ἀπὸ πίσω, ἄγγιξε τὴν ἄκρη τοῦ ἐνδύματός του καὶ ἀμέσως ἐσταμάτησε ἡ αἱμορραγία της. Καὶ ὁ Ἰησοῦς εἶπε, «Ποιὸς μὲ ἄγγιξε;». Ἐπειδὴ δὲ ὅλοι τὸ ἠρνοῦντο, εἶπε ὁ Πέτρος καὶ ὅσοι ἦσαν μαζί του: «Διδάσκαλε, ὁ κόσμος σὲ ἔχει περικυκλωμένον καὶ σὲ συνθλίβει καὶ σὺ λές, «Ποιὸς μὲ ἄγγιξε;». Ὁ Ἰησοῦς ὅμως εἶπε, «Κάποιος μὲ ἄγγιξε, διότι αἰσθάνθηκα ὅτι ἐβγῆκε δύναμις ἀπὸ ἐμένα». Ὅταν εἶδε ἡ γυναῖκα ὄτι δὲν διέφυγε τὴν προσοχήν, ἦλθε μὲ τρόμον, ἔπεσε στὰ πόδια του, καὶ τοῦ εἶπε μπροστὰ σ’ ὅλον τὸν κόσμο τὴν αἰτίαν, διὰ τὴν ὁποίαν τὸν ἄγγιξε καὶ πῶς ἀμέσως ἐθεραπεύθηκε. Αὐτὸς δὲ τῆς εἶπε, «Ἔχε θάρρος, κόρη μου, ἡ πίστις σου σὲ ἔσωσε, πήγαινε εἰς εἰρήνην».Ἐνῷ ἀκόμη μιλοῦσε, ἔρχεται κάποιος ἀπὸ τὸ σπίτι τοῦ ἀρχισυναγώγου καὶ τοῦ λέγει, «Ἡ θυγατέρα σου πέθανε, μὴν ἐνοχλῇς πλέον τὸν διδάσκαλον». Ὁ δὲ Ἰησοῦς, ὅταν τὸ ἄκουσε, τοῦ εἶπε, «Μὴ φοβᾶσαι· μόνον πίστευε καὶ θὰ γίνῃ καλά». Ὅταν ἔφθασε εἰς τὸ σπίτι, δὲν ἐπέτρεψε σὲ κανένα νὰ μπῇ μαζί του, παρὰ εἰς τὸν Πέτρον, τὸν Ἰωάννην καὶ τὸν Ἰάκωβον καὶ εἰς τὸν πατέρα τοῦ κοριτσιοῦ καὶ εἰς τὴν μητέρα. Ἔκλαιγαν δὲ ὅλοι καὶ τὴν θρηνολογοῦσαν. Αὐτὸς δὲ εἶπε, «Μὴν κλαῖτε· δὲν ἐπέθανε ἀλλὰ κοιμᾶται». Καὶ τὸν εἰρωνεύοντο, διότι ἤξεραν ὅτι εἶχε πεθάνει. Ἀλλ’ αὐτὸς ἀφοῦ ἔβγαλε ὅλους ἔξω, ἔπιασε τὸ χέρι της καὶ ἐφώναξε, «Κορίτσι, σήκω ἐπάνω». Καὶ ἐπέστρεψε τὸ πνεῦμα της, ἐσηκώθηκε ἀμέσως, καὶ ὁ Ἰησοῦς διέταξε νὰ τῆς δώσουν νὰ φάγῃ. Οἱ γονεῖς της ἐξεπλάγησαν, αὐτὸς δὲ τοὺς παρήγγειλε νὰ μὴ ποῦν σὲ κανένα τί συνέβη.

Ο Απόστολος της Κυριακής 6 Νοεμβρίου 2011 (Ζ΄ΛΟΥΚΑ) : Προς Γαλάτας β΄ 16–20

16 Ἀδελφοί, εἰδότες δὲ ὅτι οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου ἐὰν μὴ διὰ πίστεως ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡμεῖς εἰς Χριστὸν ᾿Ιησοῦν ἐπιστεύσαμεν, ἵνα δικαιωθῶμεν ἐκ πίστεως Χριστοῦ καὶ οὐκ ἐξ ἔργων νόμου, διότι οὐ δικαιωθήσεται ἐξ ἔργων νόμου πᾶσα σάρξ. 17 εἰ δὲ ζητοῦντες δικαιωθῆναι ἐν Χριστῷ εὑρέθημεν καὶ αὐτοὶ ἁμαρτωλοί, ἆρα Χριστὸς ἁμαρτίας διάκονος; μὴ γένοιτο. 18 εἰ γὰρ ἃ κατέλυσα ταῦτα πάλιν οἰκοδομῶ, παραβάτην ἐμαυτὸν συνίστημι. 19 ἐγὼ γὰρ διὰ νόμου νόμῳ ἀπέθανον, ἵνα Θεῷ ζήσω. 20 Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός· ὃ δὲ νῦν ζῶ ἐν σαρκί, ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀγαπήσαντός με καὶ παραδόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ. 

Μετάφραση 
Ἀδελφοί, ἐπειδὴ γνωρίζομεν ὅτι ὁ ἄνθρωπος δὲν δικαιώνεται ἀπὸ τὰ ἔργα τοῦ νόμου ἀλλὰ διᾶ τῆς πίστεως εἰς τὸν Ἰησοῦν Χριστόν, ἐπιστέψαμε καὶ ἐμεῖς εἰς τὸν Χριστὸν Ἰησοῦν, διὰ νὰ δικαιωθοῦμε διὰ τῆς πίστεως εἰς τὸν Χριστὸν καὶ ὄχι ἀπὸ τὰ ἔργα τοῦ νόμου, διότι ἀπὸ τὰ ἔργα τοῦ νόμου κανεὶς ἄνθρωπος δὲν θὰ δικαιωθῇ.Ἀλλ’ ἐὰν ἐμεῖς ποὺ ἐζητήσαμε νὰ δικαιωθοῦμε διὰ τοῦ Χριστοῦ, εὑρεθήκαμε καὶ ἐμεῖς ἁμαρτωλοί, ἆραγε ὁ Χριστὸς ἐξυπηρετεῖ τὴν ἁμαρτίαν; Μὴ γένοιτο!Ἐὰν ὅμως οἰκοδομῶ πάλιν, ἐκεῖνα ποὺ ἐγκρέμισα, ἀποδεικνύω τὸν ἑαυτόν μου παραβάτην. Διότι ἐγὼ διὰ τοῦ νόμου ἐπέθανα ὡς πρὸς τὸν νόμον, διὰ νὰ ζήσω ὡς πρὸς τὸν Θεόν. Ἔχω σταυρωθῆ μαζὶ μὲ τὸν Χριστόν. Δὲν ζῶ πλέον ἐγώ, ἀλλὰ ζῆ μέσα μου ὁ Χριστός, τὴν ζωὴν δὲ τὴν ὁποίαν τώρα ζῶ εἰς τὸ σῶμα, τὴν ζῶ μὲ πίστιν εἰς τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος μὲ ἀγάπησε καὶ παρέδωκε τὸν ἑαυτόν του πρὸς χάριν μου.

Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2011

Οι Επίσκοποι θα χωρίσουν την πολιτεία από την Εκκλησία ερήμην των πρεσβυτέρων; (π. Βασίλειος Βολουδάκης)


ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΘΑ ΧΩΡΙΣΟΥΝ
ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
ΕΡΗΜΗΝ ΤΩΝ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΩΝ;
 
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, Πατριάρχης Κωνσταντι­νουπόλεως, τοῦ ὁποίου τή Θεία Λειτουργία τελοῦμε καθη­μερινά καθ’ ὅλο τό ἔτος, πλήν ἐλαχίστων ἡμερῶν, εἶναι ἡ συνείδηση καί τό βίωμα τῆς Ἐκκλησίας μας. Αὐτός προεξάρχει ὅλων τῶν Πανηγύρεων, αὐτός μόνος ἀπό τούς Ἁγίους μεγαλύνεται στή Θεία Λειτουργία τοῦ Πάσχα, αὐτός εἶναι «ὁ τά Θεῖα σαφῶν», αὐτός «ἐκ τῶν οὐρανῶν ἐδέξατο τήν Θείαν Χάριν» καί διά τῶν ἑαυτοῦ «χειλέων τήν Οἰκουμένην ἐφώ­τισε»!
Αὐτός, λοιπόν, ὁ μέγας Ἀρχιερεύς καί Πατριάρχης, μεταξύ τῶν πολλῶν θείων ἀποφθεγμάτων του, μᾶς ἄφησε ὡς ἱερά παρακαταθήκη καί δύο ρήσεις του, οἱ ὁποῖες εἶναι ἀπόσταγμα τῆς Θείας σοφίας του καί τῆς ἐκκλησιαστικῆς του ἐμπειρίας καί σκοπό ἔχουν νά φρονηματίζουν καί ἐμᾶς τούς Πρεσβυτέρους ἀλλά καί τούς Ἐπισκόπους μας σέ κάθε ἐποχή, ἰδιαιτέρως ὅμως σήμερα πού ἡ Ἐκκλησία μας ὑπέρ ποτέ ἄλλοτε χειμάζεται καί δεινῶς συγκλονίζεται.
Πρόκειται γιά τίς μνημειώδεις φράσεις του «Οὐ πολύ τό μέσον Πρεσβυτέρων καί Ἐπισκόπων· καί γάρ αὐτοί δι­δασκαλίαν εἰσίν ἀνεδεδεγμένοι καί προστασίαν τῆς Ἐκκλησίας· καί ἅ περί Ἐπισκόπων εἶπεν ὁ Παῦλος ταῦτα καί πρεσβυτέροις ἁρμόζει· τῇ γάρ χειροτονίᾳ μό­νῃ ὑπερβεβήκασι καί τούτῳ μόνον δοκοῦσι πλεονεκτεῖν τούς Πρεσβυτέρους» (Ὁμ. 11 εἰς Α΄ Τιμόθεον) καί «Οὐδέν δέδοικα (=τίποτε δέν φοβήθηκα) ὡς τούς Ἐπισκόπους, πλήν ὀλίγων» (Πρός Ὀλυμπιάδα ἐπιστ. Θ΄).
Ὁ λόγος τῆς ὑπενθυμίσεως τῶν ρήσεων αὐτῶν τοῦ Θεί­ου Χρυ­σο­στόμου εἶναι προφανής στούς κατοικοῦντας τήν Ὀρθόδοξη νεοελληνική Ἱερουσαλήμ καί ἀκόμη προφανέστερος σέ ἐκείνους πού πονοῦν καί ὑποφέρουν γιά τόν διασυρμό καί τήν περιθωριοποίηση τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του στήν σημερινή Βαβυλώνειο Ἑλλάδα, ἀφοῦ τό Ἐπισκοπικό ἀξίωμα ἔχει καταντήσει νά θεωρεῖται ἀπό τούς Ἐπισκόπους ὡς αὐτόχρημα μεταδοτικό σ’ αὐτούς ἀπείρου γνώσεως, σοφίας καί συνέσεως ἀνεξαρτήτως τῆς ἡλικίας καί τῆς πνευματικῆς τους διαδρομῆς, μέ ἀποτέλεσμα νά τίθεται τό Πρεσβυτέριον –αὐτοί οἱ Σύνεδροι τοῦ Ἐπισκόπου– στό περιθώριο τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἐξελίξεων καί ἐκτός τῶν Συνεδριῶν πού λαμβάνονται οἱ ἐκκλησιαστικές ἀποφάσεις. Καί νά ση­μειωθῆ ὅτι αὐτή ἡ τακτική συνεχίζεται χωρίς μετάνοια, μετά ἀπό σωρεία λανθασμένων ἐπισκοπικῶν ἀποφάσεων 40 συνεχῶν ἐτῶν, πού δημι­ούργησαν –μεταξύ τῶν ἄλλων– καί τό χρονίζον ἐκκλησιολογικοκανονικό πρόβλημα. Ἀποκορύφωμα, τό σημερινό πανελλήνιο χάος, τό ὁποῖο ἀντιμετω­πίζεται ἀπό τούς Ἐπισκόπους μας μέ ἠχηρά συνθήματα πρός τόν λαό, ὅπως, “ἀντισταθεῖτε, ἐπαναστατεῖστε”, “εἴμαστε στό πλευ­ρό σας”! Συνθήματα, χωρίς ὅμως νά ὑποδεικνύεται ὁ τρόπος ὑλοποιήσεώς τους, χωρίς στρατηγική, κάτι σάν τό γνωστό καί γλαφυρό “ὅλοι θά πολεμήσετε ὅλοι θά ... δοξασθοῦμε”!
 
* * *
Ἄς ἐξηγηθοῦμε, ὅμως, καλύτερα, μιλῶντας καθαρά καί ξάστερα: