Δευτέρα 30 Απριλίου 2012

Πολιτικές Θέσεις της Παρατάξεως "ΚΟΙΝΩΝΙΑ"


H “ΚΟΙΝΩΝΙΑ” είναι η Παράταξη όλων των Ελλήνων που αγωνίζονται για την Πίστη και την Πατρίδα. Αν στραφούμε στον πολιτισμό των Δυτικοευρωπαίων, θα δούμε ότι πέραν της αναμφισβήτητης τεχνολογικής προόδου, είναι πολιτισμός ανθρώπων που παραχάραξαν τον Χριστιανισμό σε Προτεσταντισμό και έτσι ο καθένας πιστεύει την δική του αλήθεια! Πιστεύει ότι αξία είναι η ευτυχία που μετριέται με το χρήμα και τη δόξα. Πιστεύει ότι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Η ματαιοδοξία, ο άκρατος καταναλωτισμός, ο ατομικισμός είναι συνεπακόλουθα, απτές συνέπειες και τρόπος ζωής, ο οποίος εδώ και πολλά χρόνια έχει εισβάλλει και στην Ελληνική κοινωνία, μέσω των ηλεκτρονικών μέσων, αλλά και των περιοδικών του “lifestyle”. Αυτός ο πολιτισμός,με κέντρο τον άνθρωπο, απλά εξυπηρετεί τον ανθρώπινο εγωισμό και οδηγεί στις ζοφώδεις καταστάσεις που προανέφερα. Είναι ο πολιτισμός της υλιστικής ευδαιμονίας– όταν αυτή υπάρχει – αλλά και της πνευματικής ένδειας, της εφήμερης χαράς, αλλά και των άστεγων και των πεινασμένων.
Η δική μας Ρωμαίικη Παράδοση, ο δικός μας Ορθόδοξος πολιτισμός, έχει κέντρο τη Ζωή του Χριστού και δεν μπορεί να ανεχθεί τον υπέρμετρο πλουτισμό και τη χλιδάτη ζωή από τη μια και τα εκατομμύρια αστέγων και πεινασμένων από την άλλη. Ο δικός μας πολιτισμός δεν προσπαθεί να παραβιάσει την ελευθερία των ανθρώπων και να τους καλουπώσει, αλλά να καταλάβει τις ανάγκες τους και να τους δώσει ό,τι χρειάζονται. Είναι ο πολιτισμός της Ρωμηοσύνης, που πιστεύει στην πραγματική ανεξιθρησκία, σεβόμενος τα πιστεύματα των άλλων. Είναι ο πολιτισμός που έδινε το αλφάβητο,τη γλώσσα, την κουλτούρα στους λαούς, σε αντίθεση με την πολεμική μηχανή που στέλνει η Δύση. Γιατί η Οικουμενικότητα του Ελληνισμού –που δεν έχει καμιά σχέση με τον Οικουμενισμό και την Παγκοσμιοποίηση – έχει πνευματικό χαρακτήρα και όχι επεκτατικό. Εμείς πιστεύουμε στην οικουμενικότητα του Ελληνισμού, αλλά όχι στην παγκοσμιοποίηση που είναι ο πνευματικός θάνατος του ανθρώπου.
Ο δικός μας πολιτισμός είναι πραγματικά φτιαγμένος για τον άνθρωπο γιατί πατάει σε άλλα ουράνια θεμέλια.
Η πολιτική παράταξη «ΚΟΙΝΩΝΙΑ», θεωρεί ότι η πολιτική είναι Αρχές, είναι παιδεία, είναι πολιτισμός.
Η Πατρίδα μας πρέπει να κυβερνηθεί με έναν σύγχρονο κρατικό μηχανισμό προσανατολισμένο στις συντεταγμένες της Ρωμαίικης Παράδοσης. Αυτή πρόσφερε παγκόσμιο πρότυπο κοινωνικής ζωής, αλλά και οικονομικής ζωής, με τη μορφή συντεχνιών εμπορικού χαρακτήρα. Αυτή επενόησε τα θεραπευτήρια, τα υδραυλικά και αμυντικά έργα σε μια εποχή που οι σημερινοί Ευρωπαίοι ήσαν ακόμη στα δέντρα!
Αυτή η μοναδική Παράδοσή μας ενίσχυε ανέκαθεν τους κοινωνικούς δεσμούς και την συναδέλφωση του λαού και των άλλων λαών.

ΠΑΙΔΕΙΑ
Η Παιδεία είναι βασική προτεραιότητα της Παρατάξεως μας.
Η Παιδεία πρέπει να είναι βαθειά και ουσιαστική να μορφώνει τους νέους μας με Αρχές και ήθος, δηλαδή με τα ιδανικά της Ελληνορθόδοξης Παραδόσεως μας, όπως, εξ άλλου, επιτάσσει το Σύνταγμα, το οποίο οι Κυβερνώντες έχουν από δεκαετιών θέσει σε αχρησία. Η Παιδεία μας πρέπει να παράγει Πολιτισμό και όχι να μιμείται τις φρικαλεότητες της Ευρώπης, τις εξαλλότητες και τις συμπεριφορές παρανοϊκών ανθρώπων, που έγιναν διάσημοι από τα Διεθνή Κέντρα που επιδιώκουν την αποκτήνωση των λαών. Τα Σχολεία μας δεν πρέπει να λειτουργούν μόνο όταν το επιτρέπουν οι δυναμικές μειοψηφίες, γιατί οι μαθητές μας πρέπει να μαθητεύουν πρώτα και όχι να ηγούνται. Θα έλθει η ώρα που θα ηγηθούν, αλλά όσο σπουδάζουν οφείλουν να μαθαίνουν και όχι να διδάσκουν. Αυτό συμβουλεύει ο Πλάτων, αυτά επεκύρωσε ο Ουρανός με τις Θείες Οδηγίες του Δημιουργού μας. ΄Οσοι διαφωνούν με αυτές τις Αρχές θα σπουδάζουν σε Σχολεία αθρήσκων ώστε να εισπράττουν και τις επιπτώσεις των επιλογών τους.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Ακύρωση όλων των συμφωνιών (Μνημονίων και Δανειακών Συμβάσεων) που δεσμεύουν τη Χώρα, υποδουλώνουν το λαό μας και αναιρούν την Εθνική μας κυριαρχία.
Άμεση στάση πληρωμών, έως ότου γίνει μέσω διεθνούς Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου λεπτομερής καταγραφή του Ελληνικού χρέους.
Απόδοση ευθυνών σε όσους πολιτικούς εμπλέκονται στη τραγωδία της Πατρίδος μας και δήμευση των περιουσιών τους.
Εθνικοποίηση της Τράπεζας της Ελλάδος και άμεσος έλεγχος στις υπόλοιπες Τράπεζες, ώστε να έλθουν στο φως όλα τα οικονομικά τους στοιχεία προκειμένου να ληφθούν αποφάσεις σε σχέση με την ελάφρυνση των δανειοληπτών.
Οι τράπεζες οφείλουν να είναι ένα εργαλείο της πραγματικής Οικονομίας. Πρέπει να σταματήσει ο παρασιτικός και τοκογλυφικός ρόλος του τραπεζικού συστήματος.
Η Ε.Ε. πρέπει να σεβαστεί την Ελλάδα και να την βοηθήσει όπως υποχρεούται,με μεταφορά πόρων στο πλαίσιο μίας κοινής δημοσιονομικής πολιτικής, διαφορετικά παρότι δεν είμαστε αντιευρωπαϊστές θα υποχρεωθούμε να επιστρέψουμε στο εθνικό μας νόμισμα, ώστε να γίνει η επανεκκίνηση της οικονομίας μας που απαιτείται.
Ανάταξη της παραγωγικής βάσης της Χώρας, με στόχο την αυτάρκεια αλλά και την τόνωση των εξαγωγών.

ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ
Έχουμε φτάσει πλέον στο απροχώρητο. Η Ελλάδα έχει γίνει «ξέφραγο αμπέλι». Καθαρά προεκλογικά δε, για να μετριάσουν την αγανάκτηση των πολιτών μιλούν για ίδρυση πολλών «κέντρων φιλοξενίας» λαθρομεταναστών, δηλαδή στοίβαξης ανθρωπίνων υπάρξεων σε κελιά. Με τέτοιες χιτλερικές μεθόδους υπονοούν ότι θα λύσουν το πρόβλημα, το οποίο η πολιτική τους σκοπιμότητα και συνάμα ανικανότητα δημιούργησε. Η ουσιαστική έλλειψη μεταναστευτικής πολιτικής στην Πατρίδα μας έχει σαν αποτέλεσμα την σημερινή τραγική πραγματικότητα που βιώνει η Ελλάδα, η οποία μεσοπρόθεσμα μουσουλμανοποιείται, ενώ αλλοιώνεται επικίνδυνα η εθνολογική σύνθεση και η κοινωνική συνοχή. Εχει δε σαν συνέπεια να αυξάνουν τα ποσοστά τους οι ακροδεξιές – ρατσιστικές οργανώσεις.
΄Αμεσο επαναπατρισμό όλων των λαθρομεταναστών που βρίσκονται στη Χώρα.
Χάραξη εθνικής μεταναστευτικής πολιτικής που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων, ποσόστωση των αλλοδαπών που μπορούν να βρίσκονται στην Ελλάδα, απαίτηση υιοθέτησης από την Ε.Ε. συγκεκριμένων μέτρων, ώστε να πιεστεί η Τουρκία να παραλαμβάνει άμεσα – την ίδια μέρα – όσους συλλαμβάνονται στην Ελληνο-τουρκική μεθόριο.

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΕΣ ΕΞΟΥΣΙΕΣ
Με ειδική νομοθεσία θα γινει η αποσύνδεση της Δικαστικής εξουσίας και των Σωμάτων Ασφαλείας από την κρίση των εκάστοτε κυβερνώντων.
Οι δικαστικοί και οι αξιωματικοί θα κρίνονται από τα συμβούλια κρίσεων των κλάδων τους και όχι από τους υπουργούς, ούτε οι προαγωγές θα γίνονται από το ΚΥΣΕΑ.

ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ
Περιορισμός των υπουργείων σε οκτώ και κατάργηση των θέσεων των υφυπουργών.
Δημιουργία ενός συστήματος Δημόσιας Διοίκησης, στο οποίο δεν θα έχουν δυνατότητα τα πολιτικά πρόσωπα να παρεμβαίνουν. Η κατάργηση της κομματοκρατίας στη Δημόσια Διοίκηση και η ψήφιση ενός δίκαιου και μακροχρόνιου φορολογικού συστήματος, αναλόγου και με την φοροδοτική ικανότητα κάθε πολίτη, λύνει εν πολλοίς τα θέματα της γραφειοκρατίας, της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής, ενώ ενθαρρύνει τις επενδύσεις στην Ελλάδα.
Κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών, που λέγεται κατ’ ευφημισμόν έτσι ενώ είναι νόμος που απαλλάσσει τους υπουργούς από τις οποιεσδήποτε ευθύνες τους!. Κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας, πλην των περιπτώσεων που σχετίζονται με την εκφορά του πολιτικού λόγου.

ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Ανεξάρτητη και διεκδικητική εξωτερική πολιτική με στόχο την προάσπιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, αλλά και την οικονομική και γεωστρατηγική μας αναβάθμιση.
Στα πλαίσια αυτά, απαιτείται ουσιαστική αναβάθμιση των σχέσεων μας με τη Ρωσία, αλλαγή της ασκούμενης πολιτικής κατευνασμού και συνεχούς υποχωρητικότητας έναντι της Τουρκίας, επιστροφή στο ενιαίο αμυντικό δόγμα Ελλάδος – Κύπρου, τελεσίγραφο στα Σκόπια για το όνομα του κρατικού μορφώματος.
Άμεση ανακήρυξη της ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη) και εκμετάλλευση του τεράστιου πλούτου που βρίσκεται στο υπέδαφος της Χώρας.

ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ανάδειξη του δημογραφικού προβλήματος ως ένα από τα σημαντικότερα της Ελλάδος.
Στήριξη της οικογένειας με συγκεκριμένα μέτρα, όπως κανονικός μισθός στις τρίτεκνες μητέρες.
Οι μητέρες τριών παιδιών και άνω θα λαμβάνουν κανονικό μισθό διότι η ανατροφή των παιδιών είναι η πιο υπεύθυνη και σπουδαία εργασία.
Συγχρόνως, με την παραίτηση εργαζομένων γυναικών από τις διάφορες εργασίες θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας για τους άνδρες και τα ελληνόπουλα θα ανατρέφονται από τις μητέρες τους και όχι από baby sitters.

--------
ΚΟΙΝΩΝΙΑ :: ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ συνεχιστών του ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ

Κυριακή 29 Απριλίου 2012

Οἱ ἀνδρεῖοι (Ομιλία του †Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)



«Ἐλθὼν Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἀριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὃς καὶ  αὐτὸς  ἦν  προσδεχόμενος τὴν βασιλείαν  τοῦ  Θεοῦ, τολμήσας  εἰσῆλθε πρὸς  Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ» (Μᾶρκ. 15,43).
Ἀπὸ τὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ τῆς Κυριακῆς τῶν Μυροφόρων θὰ ἐπιστήσω τὴν προσοχή σας σὲ μία μόνο λέξι τοῦ ἱεροῦ κειμένου, τὴν ὁποία χρησιμοποίησε ὁ εὐαγγελιστὴς Μᾶρκος γιὰ νὰ χαρακτηρίσῃ τὴν πρᾶξι τοῦ ἀπὸ Ἀριμαθαίας Ἰωσήφ. «Τολμήσας»,γράφει, ὁ Ἰωσὴφ «εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ»(Μᾶρκ. 15,43).
Ὥστε χρειαζόταν τόλμη ὁ «εὐσχήμων βουλευτὴς» γιὰ ν᾿ ἀνέβῃ στὸ πραιτώριο καὶ νὰ ζητήσῃ τὸ σῶμα τοῦ Νεκροῦ; Ἂς πλησιάσουμε ὅμως προηγουμένως τὸν φρικτὸ Γολγοθᾶ, καὶ θὰ ἐκτιμήσουμε καλύτερα τὴ χειρονομία του, ὡς ἕνα καρπὸ τόλμης, χριστιανικῆς ἀνδρείας, ποὺ βλάστησε ἀπὸ τὴ ρίζα τοῦ σταυροῦ.
Νοερῶς βρισκόμαστε στὸ Γολγοθᾶ. Εἶνε ἡὥρα 3 μ.μ. τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς. Ὁ Ἐσταυρωμένος, ἀφοῦ ἤπιε ὅλο τὸ πικρὸ ποτήριο,ἔκλινε τὴν κεφαλὴ καὶ παρέδωσε τὸ πνεῦμα στὸν οὐράνιο Πατέρα.
Στιγμὴ συγκλονιστική! Καὶ ἐνῷ τὸ πνεῦμα του κατεβαίνει στὸν ᾅδη γιὰ νὰ κηρύξῃ κ᾽ ἐκεῖ τὴ λύτρωσι, στὸ σῶμα του ἁπλώνεται ἡ ὠχρότης τοῦ θανάτου. Τὰ χέρια ἐκεῖνα, ποὺ θεράπευαν καὶ σκόρπιζαν εὐλογίες, καὶ τὰ πόδια ἐκεῖνα ποὺ ἔτρεχαν καὶ στὰπιὸ ἀπόμακρα μέρη γιὰ νὰ βροῦν τὸ ἀπολωλός, εἶναι τώρα ἀκίνητα, νεκρά, μαρμαρωμένα.Τὸ στόμα ἐκεῖνο, ἀπ᾽ τὸ ὁποῖο βγῆκαν ποταμοὶ θείας διδασκαλίας, κλείνει. Τὰ μάτια ἐκεῖνα, ποὺ κοίταξαν τὸν Πέτρο καὶ τὸν ἔκαναν ν᾿ ἀναλυθῇ σὲ δάκρυα, σβήνουν. Καὶ ἡ καρδιά, ποὺἔκλεινε ὠκεανὸ ἀγάπης, παύει νὰ πάλλῃ. ὉἸησοῦς νεκρός.
Οὐρανὲ καὶ γῆ, πενθῆστε! Σύμφωνα μὲ τὸ σκληρὸ νόμο τῆς Ρώμης,οἱ κατάδικοι δὲν ἐπιτρεπόταν νὰ ταφοῦν. Τὰ σώματα ἔμεναν στὸ σταυρό. Κανείς δὲν ἐπιτρεπόταν νὰ πλησιάσῃ. Κ᾽ ἔβλεπες τότε θέαμα ἀπαίσιο· σκυλιὰ πεινασμένα καὶ ὄρνεα σαρκοφάγα ἔρχονταν καὶ καταβρόχθιζαν τὶς σάρκες καὶ μόνο οἱ σκελετοὶ ἔμεναν νὰ κρέμωνται. Ἀλλ᾿ ἐπειδὴ κατὰ τὰ ἰουδαϊκὰ ἔθιμα δὲν ἐπιτρέπεται κανείς νὰ παραμένῃ ἄταφος, ἡ ῾Ρώμη, ὑποχωρώντας σὲ ζητήματα θρησκείας τῶν ὑποδούλων της, ἐπέτρεπε τὴν ταφὴ Ἰουδαίων ποὺ καταδικάζονταν σὲ σταύρωσι.
Καὶ τώρα εἶνε νεκρὸς πάνω στὸ σταυρό του ὁ Ἰησοῦς . Ποιά σπλαχνικὰ χέρια θὰ τὸν ἀποκαθηλώσουν καὶ θὰ τὸν ἐνταφιάσουν; Τὸ βλέμμα στρέφεται ἕνα γῦρο στὸ Γολγοθᾶ καὶ ζητάει νὰ δῇ ποιοί θ᾿ ἀποδώσουν τὶς τελευταῖες τιμὲς στὸ Νεκρό. Ὦ σεῖς τυφλοὶ ποὺ εἴδατε τὸ φῶς,ἐλᾶτε νὰ τοῦ κλείσετε τὰ μάτια. Ἐσεῖς λεπροί,ποὺ καθαριστήκατε, ἐλᾶτε νὰ τοῦ καθαρίσε-τε τὰ χέρια ἀπ᾽ τὰ αἵματα. Κ᾽ ἐσεῖς, παράλυτοι, ποὺ περπατήσατε, τρέξτε νὰ τοῦ πλύνετετὰ πόδια. Οἱ ὧρες ὅμως περνοῦν καὶ κανείς δὲ φαίνεται· οὔτε ὁ τολμηρὸς Πέτρος, ποὺ εἶχε πεῖ  «Τὴν ψυχήν μου ὑπὲρ σοῦ θήσω» (Ἰω. 13,37). Ἀλλὰ δόξα τῷ Θεῷ! Πρὸς τὸ Γολγοθᾶ ἀνεβαίνει μία συνοδεία ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν μὲ ἐπὶκεφαλῆς τὸν Ἰωσὴφ ἀπὸ Ἀριμαθαίας. Ἦταν κι αὐτὸς μέλος τοῦ Μεγάλου Συνεδρίου, ποὺ τὴ νύχτα τῆς Μεγάλης Πέμπτης καταδίκασε τὸν Ἰησοῦ. Αὐτὸς δὲν συγκατετίθετο «τῇ βουλῇ καὶ τῇ πράξει αὐτῶν» (Λουκ. 23,50), δὲν εἶχε ὅμως τὸθάρρος καὶ νὰ ἐλέγξῃ τοὺς δολοφόνους ἐκεί-νους δικαστάς. Γι᾽ αὐτὸ θὰ αἰσθάνθηκε λύπη.Ὁ σταυρός, ποὺ ὑψώθηκε, ἐλέγχει τὴν ψυχήτου. «Ἰωσήφ», ἀκούει, «γιατί  δειλιάζεις;…». Δὲν ὑποφέρει τὸν ἔλεγχο τοῦ σταυροῦ! Ἡ ψυχή του φονεύει τὴ δειλία, λυτρώνεται ἀπὸ τὸ φόβο τῶν ἀνθρώπων, περιφρονεῖ τὶς τιμές, ὑψώνεται στὴ σφαῖρα τῶν ἡρωικῶν ἀποφάσεων καὶ ἀποφασίζει ν᾽ ἀποδώσῃ τιμὲς στὸ μεγάλο Νεκρό!
Δὲ χάνει καιρό. Ἀνεβαίνει στὸ πραιτώριο, ἐμφανίζεται ἐμπρὸς στὸν Πιλᾶτο, ζητάει τὸ σῶμα, παίρνει τὴν ἄδεια, ἀγοράζει σεντόνι καθαρὸ καὶ ἀρώματα πολύτιμα, καὶ μαζὶ μὲ τὸ Νικόδημο καὶ τὶς μυροφόρες γυναῖκες τρέχει στὸ Γολγοθᾶ καὶ ἐκτελεῖ τὴν ἱερὰ πρᾶξι τῆς ἀποκαθηλώσεως. Σὲ λίγο ὁ ἥλιος ἔδυε.
Ἔτσι, χάρις στὴν τόλμη τοῦ Ἰωσὴφ τοῦ ἀπὸ Ἀριμαθαίας, ἐκεῖνος ποὺ θανατώθηκε ὡς κακοῦργος ἐτάφη ὡς Βασιλεύς.
Ἡ τόλμη, ποὺ ἔδειξαν ὁ Ἰωσὴφ καὶ ὁ Νικόδημος μὲ τὶς μυροφόρες γυναῖκες, ἂς εἶνε καὶ γιὰ μᾶς παράδειγμα ἄξιο μιμήσεως. Ἡ ἀνδρεία εἶνε γνώρισμα τοῦ γνησίου Χριστιανοῦ. Χριστιανὸς καὶ δειλὸς εἶνε ἔννοιες ἀσυμβίβαστες. Ὁ Ἰωάννης στὴν Ἀποκάλυψι εἶδε μία λίμνη καιομένη καὶ στὰ παφλάζοντα κύματάτης πρώτους τοὺς δειλούς.
«Τοῖς δειλοῖς καὶ ἀπίστοις καὶ ἐβδελυγμένοις καὶ φονεῦσι καὶ πόρνοις καὶ φαρμακοῖς καὶ εἰδωλολάτραις καὶ πᾶσι τοῖς ψευδέσι τὸ μέρος αὐτῶν ἐν τῇ λίμνῃ τῇ καιομένῃ ἐν πυρὶ καὶ θείῳ»(Ἀπ. 21,8).Ἐμεῖς οἱ λεγόμενοι Χριστιανοὶ τοῦ αἰῶνοςμας ἔχουμε τὴν ἀρετὴ αὐτή; Ἡ ἀνδρεία ἔχει διαβαθμίσεις · ἀρχίζει ἀπὸ τὰ μικρὰ καὶ φθάνει σὲ ὕψιστες βαθμῖδες αὐτοθυσίας. Πρὶν φθάσουμε ὅμως ἐκεῖ, ἂς γυμνασθοῦμε σὲ χαμηλὰ ἐπίπεδα ποὺ δὲν ἀπαιτοῦν τόση τόλμη. 
Ταξιδεύεις π.χ., εἶνε μεσημέρι καὶ μπαίνεις σ᾽ἕνα ἑστιατόριο. Στὰ τραπέζια κάθονται πολλοί,ἀλλὰ κανείς, οὔτε στὴν ἀρχὴ οὔτε στὸ τέλοςτοῦ φαγητοῦ, δὲν κάνει σταυρό. Τρῶνε χωρὶςνὰ θυμηθοῦν τὸ Θεό. Ἐσὺ τόλμησε νὰ κάνῃςτὸ σταυρό σου. Μὴ φοβηθῇς τὶς εἰρωνεῖες. Ἡἰδέα ὅτι ὁ κόσμος θὰ σὲ σχολιάσῃ σὲ τρομοκρατεῖ καὶ παραλύει τὸ χέρι σου. Θὰ χρειασθῇ τόλμη γιὰ νὰ φέρῃς τὰ δάχτυλά σου στὸμέτωπο καὶ νὰ κάνῃς τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ.
Ἄλλη περίπτωσι. Βρίσκεσαι κάπου καὶ ξαφνικὰ τ᾽ αὐτιά σου πᾶνε νὰ σπάσουν ἀπὸ μιὰαἰσχρὴ βλασφημία ποὺ ἐκσφενδόνισε δημοσίως κάποιος. Τὸν ἀκοῦς καὶ τὸν βλέπεις, εἶνε μπροστά σου. Τί κάθεσαι; Τόλμησε νὰ τὸν πλησιάσῃς καὶ μὲ σοβαρότητα διαμαρτυρήσου .Πές του ὅτι, Χριστιανὸς αὐτὸς βαπτισμένος,δὲν ἐπιτρέπεται νὰ γίνεται χειρότερος ἀπ᾽τοὺς Ἑβραίους καὶ μὲ τὶς βλαστήμιες του νὰσταυρώνῃ δημοσίως τὸν Κύριο τῆς δόξης.Καὶ ἂν σὲ μιμηθοῦν ἄλλοι 10 - 20 Χριστιανοί,νά ᾽σαι βέβαιος ὅτι εἶστε ἀρκετοὶ γιὰ νὰ ἐξαλείψετε τὴ βλασφημία ἀπὸ ὅλη τὴν πόλι σας.
Τρίτη περίπτωσι. Βρίσκεσαι σὲ κύκλο διανοουμένων καὶ κάποιος, γιὰ νὰ φανῇ ὡς πνεῦμα ἀνώτερο, ἀρχίζει νὰ εἰρωνεύεται αὐτὰ ποὺ ἐσὺ λατρεύεις. Οἱ ἄλλοι ἀκοῦνε, ἴσως δὲν συμφωνοῦν, ἐν τούτοις σιωποῦν ἀπὸ φόβο μηπως χαρακτηρισθοῦν ἀπηρχαιωμένων ἀντιλήψεων.
Θὰ σιωπήσῃς λοιπὸν κ᾽ ἐσύ; θὰ κλειστῇς στὸκαβούκι τῆς δειλίας; Ὄχι.
Πιστέ, τόλμησε! Ὅπως ὁ Ἰωσὴφ καὶ ὁ Νικόδημος βγὲς ἀπὸ τὴν κρύπτη σου καὶ πάρε θέσι· μὴν ἀφήνεις τὸν ἄπιστο νὰ βρίζῃ τὴν πίστι σου καὶ νὰ παρασύρῃ ἀφελεῖς. Ἀντιτάξου, πολέμησε τὴν ἀπιστία.
Ἂν γυμνασθοῦμε σὲ περιστάσεις σὰν αὐτὲςἢ καὶ ἄλλες παρόμοιες καὶ ἀποκτήσουμε θάρρος, τότε θὰ μᾶς ἀξιώσῃ ὁ Θεὸς νὰ περιφρονήσουμε καὶ μεγαλυτέρους κινδύνους καὶ νὰ τὸν κηρύξουμε καὶ ὑπὸ δυσκολώτερες συνθῆκες. Ἡ ψυχὴ τοῦ Χριστιανοῦ εἶνε τολμηρή,γενναία, ἀτρόμητη. Ὅταν ἔρθῃ ἡ ὥρα νὰ ἐκτελέσῃ τὸ καθῆκον του πρὸς τὸ Θεὸ καὶ τὸν πλησίον, μὲ τὸ ξίφος τῆς αὐταπαρνήσεως, ποὺ φέρει πάντα μαζί του, κόβει κάθε δεσμὸ καὶ λέει· Θέσεις, ἀξιώματα, περιουσία, εὐμάρεια, ὑποσχέσεις καὶ ἀπειλὲς ἀνθρώπων, φύγετε μακριά.
Ἡ ὥρα μου, ἡ κρίσιμη ὥρα τῆς ζωῆς μου, ἔφθασε. Ἐκλέγω τὸ θάνατο. Τίποτα δὲν ὑπολογίζω τὴν ὥρα αὐτὴ ἐμπρὸς στὸ δίκαιο καὶ τὴν ἀρετή· γι᾽ αὐτὰ μαρτύρησε ὁ Θεάνθρωπος Ἀρχηγός μου καὶ γι᾽ αὐτὰ θέλω κ᾽ ἐγὼ ν᾿ἀγωνισθῶ καὶ νὰ πεθάνω. Κύριε, βοήθει μοι.Αὐτὴ εἶνε ἡ γλῶσσα τοῦ Χριστιανοῦ, τοῦ ἀτρομήτου Χριστιανοῦ.
Ἀδελφοί! Ἂς παρακαλέσουμε τὸν Κύριο νὰ μᾶς δώσῃ τόλμη. Αὐτὸς εἶνε ὁ χορηγὸς τοῦ ἡρωισμοῦ καὶ τῆς ἀνδρείας. Καὶ οἱ ἡμέρες ποὺπερνᾶμε εἶνε κρίσιμες, ἱστορικές. Τὸ Εὐαγγέ-λιο, πηγὴ ἀληθινοῦ ἡρωισμοῦ, ἂς εἶνε ἡ ὑψί-στη παρηγορία μας. Ὁ καθένας μας ἂς φανῇ ἀντάξιος τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς πατρίδος.
Ραδιοφωνικὴ ὁμιλία, ἡ ὁποία μετεδόθη στὴν καθαρεύουσα ἀπὸ τὸν Σταθμὸ τῆς Λαρίσσης τὴν 23-4-1950.
Από : ΑΚΤΙΝΕΣ


Σχόλιο Ορθοδόξου Βήματος 

Έλληνες γιατί δειλιάζουμε; Πως υποφέρουμε τον έλεγχο του αίματος που έχυσαν οι ηρωικοί πρόγονοι μας ; Η πνευματική και ηθική κληρονομιά που μας άφησαν απαιτεί αντάξιους συνεχιστές. Ας φανούμε και εμείς σαν χριστιανοί ορθόδοξοι ΑΝΔΡΕΙΟΙ . Η τόλμη που έδειξαν οι Μυροφόρες , ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος ας μας παραδειγματίσουν και ας μας υπενθυμίσουν πως ο χριστιανός είναι τολμηρός , γενναίος , ατρόμητος. 
Την επόμενη Κυριακή που καλούμαστε να επιλέξουμε τους πολιτικούς που τους εμπιστευόμαστε την ζωή τη δική μας , των παιδιών μας και της Πατρίδας ας φωνάξουμε δυνατά στον εαυτό μας : Είμαι πιστός Ορθόδοξος Έλληνας , τολμώ , με τη ψήφο μου  στηρίζω παράταξη χριστιανών με πιστούς , έντιμους και ανδρείους πολιτικούς  που επιθυμούν να αποκαταστήσουν τη χαμένη αρχοντιά της Ελληνορθοδοξίας  μας και να ομολογήσουν "εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωή ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα".
 Ο καθένας μας ας φανεί αντάξιος του Χριστού και της Πατρίδος μας!

Παρασκευή 27 Απριλίου 2012

Η πολιτική παράταξη Εκκλησιαζομένων δεν είναι κόμμα(π. Βασίλειος Βολουδάκης)


Στην ορθόδοξη παράδοση μας δεν επιτρέπεται να υπάρχουν πολιτικά κόμματα που να χωρίζουν τους πιστούς. Ο μόνος διαχωρισμός που μπορεί να υπάρξει είναι σε αυτούς που παρατάσσονται με το Χριστό και σε αυτούς που τον πολεμούν. Το κόμμα χωρίζει και κομματιάζει τον πιστό λαό. Ο χριστιανός ανήκοντας στην Εκκλησία δεν μπορεί να ανήκει κάπου αλλού, δηλαδή σε κομματάκια, αφού ανήκει στην ολοκλήρωση. Η παράταξη "ΚΟΙΝΩΝΙΑ" καλεί όλους αυτούς τους ολοκληρωμένους ανθρώπους σε συστράτευση εναντίον εκείνων που θέλουν να κομματιάσουν τους ανθρώπους.
Απόσπασμα από την εκδήλωση της παρουσίαση του βιβλίου "Η Πολιτική είναι Ποιμαντική" που έγινε στο Περιστέρι, την Παρασκευή 6 Απριλίου 2012 στο Θέατρο Πολιτών.



Πρός τούς Ὀρθοδόξους ἀδελφούς μου

Η ἱστοσελίδα «Κλασσικοπερίπτωση», ἡ ὁποία παρουσιάζεται ὡς ἔκφραση χριστιανῶν ἐκκλησιαζομένων, ἀνήρτησε προσφάτως ἕνα ἄκρως συκοφαντικό κείμενο γιά τό πρόσωπό μου καί δυσφημιστικό γιά τήν μοναδική πολιτική Παράταξη πού ἀναπαύει μέχρι λεπτομερειῶν τίς Ὀρθόδοξες συνειδήσεις, τήν Παράταξη «ΚΟΙΝΩΝΙΑ», ἀναμοχλεύουσα τή θεολογική μου τοποθέτηση στό Χάραγμα τοῦ Ἀντιχρίστου.
Θά εἶμαι, ὅσο γίνεται ἐπιγραμματικός καί γι’ αὐτό κωδικοποιῶ τίς ἀπαντήσεις μου στό ἀντιχριστιανικό καί ἀφιλάδελφο δημοσίευμα:
1.Δέν εἶμαι ὁ ἐπίσημος Πνευματικός τῆς Παρατάξεως «ΚΟΙΝΩΝΙΑ». Ἡ Παράταξη –δόξα τῷ Θεῷ– ἔχει ἑκατοντάδες στελέχη καί ὅλα τά στελέχη ἔχουν τούς Πνευματικούς τους. Ἐξ ἄλλου, ὁ γυιός μου ἀπό ἔτους και πλέον δέν εἶναι Πρόεδρος τῆς Παρατάξεως γιά νά μή διαιωνίζεται ἡ μικροψυχία τῶν ἐπικριτῶν μου.
Ἀποτελῶ τόν ἐμπνευστή τῆς Παρατάξεως, καθ’ ὅτι ἔχω ἀσχοληθεῖ μέ τό θέμα Ἐκκλησία καί Πολιτική ὅσο κανείς ἐκ τῶν ἐπιζώντων, πλήν ἐκείνων πού ἀποφαίνονται ἐσφαλμένα ὅτι ὁ Χριστιανός δέν ἔχει καμμιά σχέση μέ τήν Πολιτική! Ἐδῶ περιορίζεται ἡ δική μου συμβολή!

Πέμπτη 26 Απριλίου 2012

π. Αυγουστίνος Καντιώτης : Πνευματικόν όπλον και η ψήφος

(Από την χριστιανική σπίθα)
Αλλά και η γνώμη πνευματικών τινων πατέρων και διδασκάλων, ότι το μόνον, το οποίον έχουν να κάμουν οι χριστιανοί εν όψει εκλογών, είνε να γονατίσουν και να προσεύχωνται, είνε εσφαλμένη.
Ουδείς πιστός υποτιμά την σημασίαν της προσευχής. Αλλ’ η προσευχή δεν είνε το μόνον όπλον του χριστιανού. Συν τῇ προσευχῇ απαιτούνται και πολλά άλλα πράγματα, και μάλιστα εργασία και δραστηριότης, διά την πρόοδον ατόμων και συνόλων. Απαιτείται αγών…
Ναι! Όπλον η προσευχή! Αλλ’ όπλον και η ψήφος. Δυνάμει της ψήφου ανέρχονται εις την εξουσίαν ή άνθρωποι χρηστοί και ενάρετοι ή άνθρωποι φαύλοι και διεφθαρμένοι, οι μεν διά να σώσουν, οι δε διά να θύσουν και να απολέσουν. Η ψήφος δεν είναι μόνον δικαίωμα, αλλά και καθήκον παντός πολίτου. Όπως ούτος στρατεύεται και λαμβάνει όπλα διά να υπερασπίση την Πατρίδα, ούτω και καλείται να ψηφίση, διά να βοηθήση εις την πρόοδον της Πατρίδος. Η ψήφος όπλον. Και όπως ο ρίπτων το όπλον κατακρίνεται ως ρίψασπις, ούτω και εκείνος ο οποίος δεν ψηφίζει, είναι αξιοκατάκριτος όπως ο ρίψασπις.
Αλλά και η γνώμη άλλων, ότι πρέπει να ρίπτονται λευκά ψηφοδέλτια, είνε και αυτή διά τους ανωτέρω λόγους εσφαλμένη. Τι το όφελος, να έχης όπλον αλλά να το κρατής άσφαιρον; Ως γνωστόν κατά το πολίτευμα του Σόλωνος, όταν κινδυνεύη η Πατρίς ουδείς επιτρέπεται να παραμένη ουδέτερος. Η ουδετερότης είνε υπέρ των εχθρών. Ο τηρών ουδετερότητα ομοιάζει με εκείνον, ο οποίος βλέπει να καίεται το δάσος και δεν σπεύδη να βοηθήση εις την κατάσβεσιν της πυρκαϊάς…
Η πολιτική ψεύδος και απάτη ...… Η πολιτική όπως ασκείται, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων… κατήντησε συνώνυμος του ψεύδους και της απάτης και ο λαός, βλέπων διαρκώς να διαψεύδωνται αι ελπίδες του, απογοητεύεται και αηδιάζει και εκφράζεται με βαρείας εκφράσεις διά την πολιτικήν και διά τους πολιτικούς. Και εις την γενικήν κατακραυγήν συμπεριλαμβάνεται, δυστυχώς, και εί τι καλόν υπάρχει εις τα διάφορα πολιτικά σχήματα. Διότι πρέπει να ομολογήσωμεν, ότι υπάρχουν και ιδεολόγοι των οποίων η φωνή συμπνίγεται μέσα εις το πανδαιμόνιον των πολιτικών φωνών… περιλαμβάνονται και αξιόλογοι βουλευταί, οι οποίοι εκ παίδων εγαλουχήθησαν παρά τους πόδας ευσεβών διδασκάλων, θεολόγων, ιεροκηρύκων και πνευματικών πατέρων. Ούτοι, άλλος περισσότερον και άλλος ολιγώτερον, ζουν χριστιανικήν ζωήν. Αλλ’ οι εν λόγω βουλευταί, ειρωνικώς υπό των κοσμικών συναδέλφων των χαρακτηριζόμενοι «θρησκευτικοί» και «παπάδες», παρηγκωνίσθησαν από την διοικούσα ομάδα του κόμματος και ουδείς εξ αυτών έγινεν Υπουργός, διά να μη επηρεάση με τας χριστιανικάς αντιλήψεις των το … προοδευτικόν έργον της Κυβερνήσεως. Ας ακούσουν και αυτοί την φωνήν της αληθείας.

(Σε άλλο φύλλο της χριστιανικής σπίθας)
  

Έχετε και σεις, αγαπητοί βουλευταί, ιστορικήν ευθύνην. Διότι, εγγύς των πραγμάτων ευρισκόμενοι και βλέποντες την σοβαράν απόκλισιν του σκάφους εκ της πνευματικής γραμμής πλεύσεως ωφείλατε να διαμαρτυρηθήτε εντόνως, να διαχωρίσετε τας ευθύνας σας, να επαναστατήσετε κατά της εκτροπής και εξερχόμενοι του κόμματος να δημιουργήσετε νέον πολιτικόν σχήμα, εις το οποίον να στεγαστούν πολιτικώς ανέστιοι πιστοί χριστιανοί. Δεν θα ήτο ανάγκη εις το πολιτικόν αυτό σχήμα να δώσετε όνομα χριστιανικόν. Διότι εν Ελλάδι όλοι σχεδόν ονομάζονται χριστιανοί και πολλοί καυχώνται διάτην ανύπαρκτον χριστιανοσύνην των. Θα εδίδετε ένα άλλο όνομα π.χ. «Εργατικόν κόμμα» ή «Κοινωνική Δράσις»… απωλέσθη ευκαιρία ανακατατάξεως των χριστιανικών δυνάμεων… απωλέσθη παρομοία ευκαιρία κατά το 1944, μετά την απελευθέρωσιν του Έθνους, ότε σφριγηλαί χριστιανικαί δυνάμεις ηδύναντο να κατέλθουν εις τον πολιτικόν στίβον και να διεκδικήσουν την πολιτικήν εξουσίαν προς δημιουργίαν χριστιανικής Ελλάδος. Απωλέσθη δε και η ευκαιρία εκείνη, λόγω περιδεούς συνειδήσεως των πνευματικών οδηγών, οι οποίοι, οπαδοί της απολιτικοποιήσεως, απέτρεπον τους χριστιανούς από την πολιτικήν.

Ναι, σεις, ιερείς και επίσκοποι, δεν πρέπει να πολιτεύεσθε. Η ιδική σας θέσις είναι εις τα θυσιαστήρια και εις τους άμβωνας. Και εκείθεν πρέπει να δίδετε από περιωπής την μάχην διά την επικράτησιν της βασιλείας του Θεού επί της γης. Αλλ’ οι λαϊκοί, άνδρες πιστοί και ικανοί, διακρινόμενοι διά την εντιμότητα του βίου των και διά τον δραστήριον χαρακτήρα των, έπρεπε να κατέλθουν εις την κονίστραν των πολιτικών αγώνων και ν’αγωνισθούν διά ν’ ακουσθή ισχυρά η φωνή του Χριστού εις την Βουλήν και να σείση το παμπάλαιον καθεστώς της αμαρτίας και της ανομίας…
Αλλά δυστυχώς υπερίσχυσαν περιδεείς πνευματικοί ταγοί, οι οποίοι, ας επιτραπή η λέξις, ευνούχισαν τον λαόν και τον ηχρήστευσαν πολιτικώς. Και ο ταλαίπωρος λαός δίδει την ψήφον του πότε εις το ένα και πότε εις το άλλο κοσμικόν σχήμα, και ψηφίζει ανθρώπους θρησκευτικώς αδιαφόρους, αλειτουργήτους, ακοινωνήτους, ροταριανούς, μασόνους, απίστους και αθέους, και το δράμα του Έθνους, συνεχίζεται και επιτείνεται. Η ευθύνη όλων είναι μεγάλη...
... Νοσταλγοί ημείς της ιδεώδους κοινωνίας, της βασιλείας των ουρανών, του πολιτεύματος και της ζωής την πρώτων χριστιανών, από κανένα σημερινόν πολιτικόν σχήμα δεν ικανοποιούμεθα. Και λοιπόν οι χριστιανοί δεν θα ψηφίσουν; Ή θα ριψουν λευκά ψηφοδέλτια; Όχι βεβαίως.

Στη συνέχεια ο π.Αυγουστίνος λέει ότι απόντος πολιτικου σχήματος με χριστιανικές αρχές, οι χριστιανοί ας επιλέξουν χριστιανούς, ηθικούς, αξίους, τιμίους πολιτικούς σε κάθε κόμμα, "μη ανήκοντας εις την μασονικήν στοάν ή εις άλλας σκοτεινάς κινήσεις, αγαπώντας το Έθνος και την Εκκλησίαν" "υπό τον θεμελιώδη όρον, άν το κόμμα ει το οποίον ανήκει, ενεργήση τι, το οποίον αντίκειται εις την χριστιανικήν πίστιν και ηθικήν, να μη διστάση να εξέλθη αυτού και να ενωθή με άλλα χριστιανικά στοιχεία, και όλοι μαζί να δημιουργήσουν πολιτικόν σχήμα ευαγγελικών αρχών προς σωτηρίαν του Έθνους...
Είθε εις τας μεταπροσεχείς εκλογάς να υπάρχη ισχυρόν πολιτικόν σχήμα με Ορθόδοξα Χριστιανικά θεμέλια.
Το σχήμα τούτο θα είνε η πολιτική έκφρασις των πιστευόντων εις το Ευαγγέλιον... είθε να υπάρξη ισχυρόν πολιτικόν σχήμα με θεμέλιον τον Χριστόν και το Ευαγγέλιόν Του.
Άλλως ουκ έσται δεινών παύλα.
Χριστός ηγείσθω εν πάσι!


από το αγωνιστικό ιστολόγιο : Αποτείχιση 

π. Αυγουστίνος Καντιώτης : Η αποχή και η απουσία των χριστιανών από την πολιτική δημιουργεί κενό όπου εισβάλλουν οι αντίχριστοι


(από την χριστιανική σπίθα)  
Ο π.Αυγουστίνος ασχολήθηκε με την πολιτική. Και πρακτικά, με κορυφαία την αντιπαράθεσή του με τους κατακτητές, όταν παρουσία τους κήρυξε στα Ιωάννινα "Όπως το Άστρον της Βηθλεέμ ανέτειλε, έτσι θα ανατειλει ξανά το άστρο της Ελλάδος", και με τον έλεγχο του Ανωτάτου Άρχοντα της Εποχής, στην "Σπίθα" με τίτλο "Βασιλεύ, είσθε Μασώνος;" η οποία συνετάραξε τα ύδατα και σταμάτησε την φορολόγηση των Ιερών Μονών υπέρ των Τεκτονικών Στοών. Και θεωρητικά, σε πολλές "Χριστιανικές Σπίθες" ο π.Αυγουστίνος ασχολήθηκε με την πολιτική, προτείνοντας κατά καιρούς λύσεις και αποδίδοντας ευθύνες στους αδιάφορους ποιμένες. Και ως πρότυπο, πνευματικός οδηγός ή ελέχχων συνειδήσεις μερικών χριστιανικού προσανατολισμού πολιτικών.

Στην "Χριστιανική Σπίθα" φύλλο 389/Οκτ.1977, πριν από την καταληκτική παράγραφο, η οποία δημοσιεύεται στην παρούσα ανάρτηση, ο π.Αυγουστίνος δημοσίευσε μεταξύ των πολλών άλλων, και τα εξής, που ίσως ενδιαφέρουν:

Υπό το φως του Ευαγγελίου εξετάζοντες και κρίνοντες την σύγχρονον κατάστασιν του Έθνους μας, έχομεν την μαρτυρίαν της συνειδήσεώς μας ότι δεν εξερχόμεθα από τον κύκλον των πνευματικών μας καθηκόντων, αλλ’ επιτελούμεν καθήκον το οποίον απορρέει από την ιδιότητά μας ως χριστιανού, και ιδίως ως πνευματικού ηγέτου του λαού μας.
Δεν κατοικούμε εις την Σελήνην ή εις τον Άρην, διά να θεώμεθα απαθώς τα συμβαίνοντα επί της Γης. Κατοικούμεν εις την γην, και μάλιστα την μικράν αυτήν γωνίαν της Γης με την μεγαλυτέραν ιστορίαν των αιώνων. Και είμεθα όχι μόνον κληρικοί, αλλά και Έλληνες πολίται. Και ουδέν εξ όσων λέγονται και πράττονται, πρέπει να μας αφήνει αδιαφόρους. Με την βοήθειαν του Θεού εδώσαμεν το «παρών» εις τα προσκλητήρια της Πατρίδος κατά το παρελθόν, και πρέπει και τώρα, εις εξόχως κρισίμους διά το Έθνος ημέρας, να μη σιωπήσωμεν…
…Οι περισσότεροι πνευματικοί πατέρες , διδάσκαλοι και οδηγοί, ενώ εις άλλας περιπτώσεις δευτερευούσης και επουσιώδους σημασίας, σπεύδουν και δίδουν συμβουλάς και επεμβαίνουν εις ζητήματα, τα οποία θα ηδύναντο να λύσουν οι ίδιοι οι ενδιαφερόμενοι αφ’εαυτών, εν τούτοις εις το σπουδαίον θέμα της διακυβερνήσεως του Έθνους οι λαλίστατοι και πολυπράγμονες πνευματικοί πατέρες και διδάσκαλοι και οδηγοί δεν διαφωτίζουν τον Έλληνικόν λαόν. Άλλοι εξ αυτών λέγουν ότι δεν αναμιγνύονται εις την πολιτικήν. Άλλοι συνιστούν λευκήν ψήφον. Άλλοι προσευχήν. Και άλλοι άλλα…
Ερωτάται: Είναι ορθή αυτή η στάσις των πνευματικών τούτων οδηγών;
Απαντώμεν: Είνε αληθές, ότι εις τον αιώνα τούτον η πολιτική απορροφά το ενδιαφέρον των μαζών μέχρι σημείου, ώστε το κόμμα, εις το οποίον ανήκει τις, καταλαμβάνει την πρώτην θέσιν εις τον συναισθηματικόν και βουλητικόν του κόσμον. Το κόμμα το ύψιστον, το απόλυτον αγαθόν, ο σκοπός της ζωής! Το κόμμα θρησκεία! Το κόμμα θεός! Πρόκειται περί απολυτοποιήσεως ενός πράγματος σχετικού, ρευστού και παροδικού, μη δυναμένου να ικανοποιήση τους βαθυτέρους πόθους και τας βαθυτέρας ανάγκας και εφέσεις του ανθρώπου.
Με την απολυτοποίησιν αυτήν δεν είναι βεβαίως δυνατόν να συμφωνήση η χριστιανική συνείδησις.
Αλλά και η θεωρία, κατά την οποίαν η πολιτική πρέπει να μένη έξω από τα ενδιαφέροντα του χριστιανού και ο χριστιανός να ενδιαφέρεται μόνον διά την σωτηρίαν της ψυχής του, η θεωρία αυτή της απολιτικοποιήσεως της ζωής, δεν είνε επίσης ορθή. Διότι ο χριστιανός δεν ζη ως ερημίτης, ως Ροβινσών, μόνος, κατάμονος, ρυθμίζων τα καθ’εαυτόν όπως αυτός θέλει. Αλλά ζη εντός κοινωνίας και. Είτε θέλει είτε δεν θέλει, πολλοί πολιτικοί και κοινωνικοί παράγοντες επηρεάζουν και ρυθμίζουν κατά ένα τρόπον την ζωήν και αυτός, ως χριστιανός, οφείλει διά του λόγου, του παραδείγματος και της εν γένει δράσεως και ζωής του να συντελή εις το καλόν της κοινωνίας, εις την επικράτησιν των αρχών του Ευαγγελίου, αι οποίαι κατά τρόπον άριστον ρυθμίζουν την ζωήν και τας σχέσεις των ανθρώπων. Ο χριστιανός είναι το φως και το άλας της ζωής. Λέγοντες δε ζωήν δεν εννοούμεν ένα μόνο τμήμα αυτής, αλλ’ ολόκληρον την ζωήν, την ζωήν με όλας τα ανάγκας, τα ενδιαφέροντα και τας εκδηλώσεις της.

(Σε άλλο φύλλο της χριστιανικής σπίθας)

Εάν ο χριστιανός είπη «εγώ ουδεμίαν αποστολήν έχω ως προς την πολιτικήν», είναι ωσάν το άλας ριπτόμενον εντός της χύτρας να λέγη, «εγώ ένα μόνον μέρος του φαγητού θα αλατίσω», ή ωσάν η ζύμη να λέγη, «εγώ μόνον μέρος του φυράματος θα ζυμώσω», ή ωσάν ο ήλιος να λέγη «εγώ ένα μόνον τόπον θα φωτίσω και όχι άλλους».

Η επίδρασις του χριστιανού εις τον κόσμον πρέπει να είνε καθολική, να επεκτείνεται δηλαδή εις όλας τας εκδηλώσεις - και τας λεπτομερείας ακόμη της ζωής, πνευματικής και υλικής, εις τρόπον ώστε, ό,τι ο Ψαλμωδός λέγει διά τον ήλιον, ότι «ουκ έστιν ός αποκρυβήσεται της θέρμης αυτού» (Ψαλμ.18,7), να λέγεται και διά τον χριστιανόν. Ο χριστιανός, τον νοητόν ήλιον αντιπροσωπεύων εν τω κόσμω, οφείλει να καθιστά την παρουσίαν του ευεργετικήν εις όλας τας εκφάνσεις της ανθρωπίνης ζωής. Το παν ο χριστιανός οφείλει να φωτίζη, να θερμαίνη και να ζωογονή.

Εάν δε ο χριστιανός, από περιδεά συνείδησιν επηρεαζόμενος, απέχη της πολιτικής και δεν ενδιαφέρεται δι’ αυτήν, ίνα μη … μολυνθή, τότε εκ της απουσίας και της αδρανείας των χριστιανών δημιουργείται ένα κενόν εις τον πολιτικόν  τομέα, και εις το κενόν αυτό εισβάλλουν άλλοι, οι οποίοι δεν πιστεύουν εις τον Κύριον, έχουν άλλας αντιλήψεις περί Θεού, κόσμου και ζωής, και δαιμονιώδη δραστηριότητα αναπτύσσοντες παρασύρουν προς το μέρος των τα πλήθη, και καταλαμβάνουν την εξουσίαν, και ψηφίζουν και εφαρμόζουν αντιχριστιανικούς νόμους, και δρουν καταλυτικώς διά την κοινωνίαν, και ο πιστός λαός παραπονείται και αγανακτεί διά την επικράτησιν του κακού, ενώ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΟΥΚ ΟΛΙΓΗΝ ΕΥΘΥΝΗΝ ΕΧΕΙ. Έχει και εδώ εφαρμογήν ωραία παραβολή της Παλαιάς Διαθήκης. Κατά την παραβολήν αυτήν τα δένδρα απεφάσισαν να εκλέξουν βασιλέα. Προς τούτο απηυθύνθησαν προς τα πλέον καρποφόρα εξ αυτών, όπως είνε η ελαία, η συκή και η άμπελος, διά ν’ αναλάβουν την κυβέρνησιν. Αλλά τα καρποφόρα δέντρα, προφασιζόμενα ότι έχουν σπουδαιοτέρας ασχολίας, το ένα κατόπιν του άλλου ηρνήθησαν ν’αναλάβουν εξουσίαν. Και τέλος ανέλαβεν η άκανθα, λίαν ευχαρίστως. Και όταν η άκανθα εβασίλευσεν, όλα τα δέντρα εστέναξαν εκ της κακοδιοικήσεως (Ιδέ Κριτ.9,8-15).

Ούτε λοιπόν απολυτοποίησις της πολιτικής, αλλ’ ούτε και αποπολιτικοποίησις της ζωής.
Η πολιτική, όπως εδίδαξαν και αρχαίοι φιλόσοφοι της Πατρίδος μας, είνε τέχνη και επιστήμη, η οποία, όταν ασκήται συμφώνως προς τον ηθικόν νόμον, αποβαίνει λίαν ευεργετική διά τους ανθρώπους και υλικώς και πνευματικώς. Είνε και αυτή ένα μέσον προς πραγματοποίησιν του προορισμού του ανθρώπου, της κυριαρχίας του επί του φυσικού κόσμου και κυρίως της ηθικής του τελειώσεως.

από το αγωνιστικό ιστολόγιο : Αποτείχιση 

«Οι άρχοντες πρέπει να είναι χριστιανοί ορθόδοξοι» Αειμνήστου Αρχιεπισκόπου Κρήτης Τιμοθέου


Φωνή ἐκ τοῦ τάφου τοῦ μακαριστοῦ
Ἀρχιεπισκόπου Κρήτης Τιμοθέου
ΟΙ ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ
ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ

Τό σοβαρώτερο γεγονός σέ μία χώρα εἶναι ἡ ἐκλογή τῶν ἀρχόντων πού θά την κυβερνήσουν.Οἱ λαοί ἀκολουθοῦν τούς ἀρχηγούς των, τούς ὁποίους ἀγαποῦν καί μιμοῦνται. Δέν εἶναι δύσκολο νά ἀντιληφθεῖ κανείς τήν τεράστια σημασία πού ἔχει ἡ ἐκλογή καλῶν ἤ κακῶν ἀρχόντων.
Ὅμως ὀλίγοι σκέπτονται στά σοβαρά τήν ἀξίαν τῆς ψήφου των καί τήν εὐθύνην των ἀπέναντι Θεοῦ καί ἀνθρώπων,τήν ὥρα πού ψηφίζουν.
Σέ λίγες μέρες θά κληθεῖ καί ὁ λαός μας για ἄλλη μιά φορά νά ἐκλέξει τούς ἄρχοντας πού θά τον διοικήσουν.
Θά ξεπεταχτοῦν πολλοί καί διάφοροι ὑποψήφιοι, παλαιοί καί νέοι, γνωστοί καί ἄγνωστοι.
Θά τούς ἀκούσωμε νά ὁμιλοῦν ἀπό τό ραδιόφωνον καί τούς ἐξῶστες στίς πλατεῖες. Θά γράφουν στίς ἐφημερίδες, θά ἐξαγγέλλουν προγράμματα, θά σκορποῦν ὑποσχέσεις, θά περιέρχονται τίς συνοικίες καί τά χωριά, θά περιστοιχίζωνται ἀπό τούς φίλους των καί θά ποζάρουν χαριτωμένα στά διαφημιστικά ἔντυπα, κολλημένοι στούς τοίχους καί στά ὀχήματα.
Ἡ Ἱστορία διδάσκει πώς οἱ λαοί εὔκολα παρασύρονται καί δημαγωγοῦνται.
Καί ὁ λαός μας ἔχει μιά πλούσια πεῖρα ἀπό τά ἀρχαῖα χρόνια, πού δέν τή χρησιμοποιεῖ ὅσο πρέπει, γι’ αὐτό καί ἀπέχει πολύ ἀκόμη ἀπό μιά σωστή και σωτήρια τοποθέτηση τῆς ψήφου του.
Ἡ «Ἀναγέννησις» ἀπό καθῆκον καί ἀπό ἀγάπη στό λαό μας, ἔξω ἀπό κάθε πολιτική καί κομματική ἀνάμειξη, θά χαράξει μερικές γραμμές πάνω στίς βασικές προϋποθέσεις ἑνός σωστοῦ ἐκλογικοῦ προσανατολισμοῦ.
Πρῶτα ἀπ’ ὅλα, οἱ ἄρχοντες μας πρέπει νά εἶναι Χριστιανοί Ὀρθόδοξοι, πραγματικά πιστοί καί εἰλικρινά ἀφοσιωμένοι στήν θρησκεία τῶν πατέρων μας. Χριστιανοί ὄχι στούς τύπους καί Ὀρθόδοξοι ὄχι στά χαρτιά. Εἴμεθα λαός φαινόμενο θρησκευτικῆς ὁμοιογενείας. Δέν εἶναι ἀνεκτόν οἱ ἄρχοντές μας νά ἀνήκουν σέ ἀντιχριστιανικές ἰδεολογίες καί ἄλλες θρησκεῖες καί αἱρέσεις. Μασσῶνοι καί Χιλιασταί καί ἄθεοι πρέπει νά καταψηφισθοῦν ἀνελέητα μέ την ψῆφον τοῦ εὐσεβοῦς ὀρθοδόξου λαοῦ μας.
Οἱ ἄρχοντές μας πρέπει νά εἶναι πατριῶτες. Μέσα στήν ψυχή των πρέπει νά εἶναι θρονιασμένη ἡ αἰωνία Ἑλλάδα μέ ὅλο τό μεγαλεῖο της. Πατριῶτες σωστοί καί ὁλόκληροι, ὄχι ἀπ’ αὐτούς πού τάχα κόπτονται γιά τήν πατρίδα και τά ἰδανικά, χωρίς νά τά πιστεύουν καί ὑποκριτικά τά βάζουν σάν προκαλύμματα ἀνόμων συμφερόντων καί φρικτῆς ἐκμεταλλεύσεως. Χρειάζονται ἁγνοί πατριῶτες πού ξέρουν νά τιμοῦν καί μέ τό ἴδιο τό αἷμα των τή χώρα τῆς δόξης, τοῦ θρύλου, τοῦ μαρτυρίου καί ἀγωνίζονται νά προσθέσουν δόξα στή δόξα καί τιμή στήν τιμή τῆς πατρίδος.
Ὁ λαός μας θέλει τούς ἄρχοντές του ἀνθρώπους τοῦ λαοῦ. Ὄχι ἀπό ἐκείνους πού μιλοῦν γιά τό λαό καί δέν ἔχουν ἄλλη σχέση μαζί του, παρά νά τόν ἀπατοῦν καί νά τόν ἐκμεταλλεύονται. Ἄρχοντες ἄνθρωποι μέ ἀνθρωπιά, πού θά σκύψουν σάν καλοί Σαμαρεῖτες νά δέσουν τίς πληγές, νά βοηθήσουν καί νά σώσουν τον ἡμιθανῆ καί πάντα ἀδικημένο λαό μας. Νά ἀκούσουν τούς στεναγμούς καί τά παράπονα. Νά βρίσκονται πάντα κοντά του, νά ἀντιμετωπίζουν τά προβλήματα, νά ἀγωνίζονται γιά τή βελτίωση τοῦ βιοτικοῦ του ἐπιπέδου, νά βοηθοῦν, να προστατεύουν, νά θυσιάζονται, γιά νά κλείνουν τά στόματα τῶν ἐχθρῶν καί τῶν ὑπονομευτῶν, πού ἐκμεταλλεύονται τή δυστυχία καί τά βάσανα τοῦ λαοῦ.
Ὁ λαός μας θέλει τούς ἄρχοντές του ἀνθρώπους τῆς Ἐκκλησίας, γιατί γνωρίζει πολύ καλά πώς χωρίς τήν εὐσέβεια καί τήν προσήλωση στήν Ἐκκλησία, ὁ ἄνθρωπος ἀποχαλινώνεται καί παρασύρεται σέ κάθε κακό. Δέν θέλει νά τους βλέπει μόνο στίς ἐπιδεικτικές Δοξολογίες καί παρελάσεις, μέ τίς φανταχτερές ἐμφανίσεις. Τούς θέλει εὐλαβεῖς καί προσευχομένους, νά ἐκκλησιάζονται, να ἐξομολογοῦνται καί νά Κοινωνοῦν, νά πιστεύουν στόν Θεόν, νά ἀγαποῦν τον Κύριον.
Γιά τόν λαό μας καί τήν πατρίδα μας εἶναι μέγα δυστύχημα ὅτι ἀπό τήν ἀνασύσταση τοῦ Ἑλληνικοῦ κράτους, ἐλάχιστα φωτεινά παραδείγματα πολιτικῶν μέ ἐκκλησιαστικήν συνείδηση συναντοῦμε. Οἱ περισσότεροι ἦσαν ξένοι πρός την Ἐκκλησία, ἀδιάφοροι καί ἐχθρικοί.
Ὁ λαός μας, τέλος, θέλει τούς ἄρχοντές του ἀνθρώπους μέ ὅλη τή σημασία τῆς λέξεως, ἱκανούς, μορφωμένους, μέ ἦθος, χαρακτῆρα καί ψυχικό μεγαλεῖο.
Σήμερον κατήντησε πολιτικός νά σημαίνει ἕναν ἐπαγγελματία κακῆς μορφῆς. Ἄνθρωπος ἀρχηγός εἶναι μέγα εὐτύχημα.
Ἡ ἐκλογή ἀληθινῶν ἀνθρώπων ἐκπροσώπων τοῦ λαοῦ προϋποθέτει τό ξεδιάλεγμά τους, ὅπου κι ἄν βρίσκονται καί πάνω ἀπό κόμματα καί προσωπικές ἐπιδιώξεις. Γι’ αὐτό, ὅμως, χρειάζεται ἡ ἀνάπτυξις τοῦ πολιτικοῦ αἰσθητηρίου τοῦ λαοῦ, γιά νά μή μπαίνει ἡ ψῆφος του στή ζυγαριά τοῦ κεράσματος, τῆς κουμπαριᾶς, τοῦ προσωπικοῦ ρουσφετιοῦ, τῆς τυφλῆς ἰδεολογίας.
Πρέπει νά νοιώσει ὁ λαός μας πώς τό παντοδύναμο ὅπλο, ἡ ψῆφος, μπορεῖ νά δημιουργήσει τήν εὐτυχία ἤ τή δυστυχία. Ὑπάρχει μεγάλη ἠθική κρίσις παντοῦ καί στήν πολιτική ἡγεσία. Ἡ ψῆφος μας μπορεῖ νά ἀναζητήσει καί νά τιμήσει τούς ἀνθρώπους μέ τά παραπάνω προσόντα καί νά τούς καταστήσει κυβερνῆτες μας. Οἱ Ἐκλογές πού ἔρχονται, ἄς δείξουν πώς εἴμαστε ἄξιοι καλύτερης τύχης, σάν ἄνθρωποι καί σάν ἔθνος.
Ὁ Γορτύνης καί Ἀρκαδίας
Τιμόθεος
(μετέπειτα Ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης)

(Ἀπό τό Περιοδικό «ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΙΣ», Ἀρ. Φύλλου 12, Σεπτέμβριος 1963. Τό Περιοδικό μᾶς τό θύμισε ὁ π. Στυλιανός Μαγκουφάκης, τόν ὁποῖο καί εὐχαριστοῦμε πολύ).


Τετάρτη 25 Απριλίου 2012

Είμαστε με την αλήθεια, έστω και αν οι πολλοί είναι με το ψέμα


Φίλοι χριστιανοί σας χαιρετώ,
 Παρακαλώ φίλοι μου φυλαχτείτε από τις μισές αλήθειες. Γενικά οι μισές αλήθειες είναι επικίνδυνες, αλλά θα σας πω και ένα συγκεκριμένο παράδειγμα.   
 Ο Καζάκης είπε αλήθειες σε σχέση με τις απάτες που έγιναν στην οικονομία και τα ψέματα που λένε οι πολιτικοί στον λαό. Στο θέμα όμως της πίστης στον μόνο αληθινό, Θεό δηλώνει βροντερά ο ταλαίπωρος, «είμαι άθεος». Αν σας κερδίσει με τις αλήθειες για την οικονομία και του δώσετε εξουσία, θα καταπατήσει την πίστη. Μέσα στην πίστη είναι όλα τα καλά. Οι «αριστεροί» λένε ωραία λόγια για ισότητα στους ανθρώπους και δίκαια κατανομή του πλούτου, αλλά τι έγινε στην κουμουνιστική Ρωσία; Έγινε άδικη κατανομή του πλούτου και καταδυνάστευση των αδυνάτων. Οπότε φίλοι μου φυλαχτείτε από τις μισές αλήθειες.   
  Τώρα πως έγινε να ενωθεί ο Παπαθεμελής  που δηλώνει πιστός, με τον Καζάκη που δηλώνει άπιστος, εγώ δεν το καταλαβαίνω. Περιμένω να μου το εξηγήσετε εσείς. Δηλαδή πως θα συνεννοηθούν;  
  Πολλοί ρωτούσαν γιατί δεν ενώνεται η «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» με άλλες αντιμνημονιακές δυνάμεις. Τώρα η απάντηση είναι ξεκάθαρη. Γιατί η ένωση προϋποθέτει ταύτιση φρονημάτων σε βασικά θέματα.
  Είναι κάτι σαν την ένωση που θέλουν πολλοί με τους καθολικούς. Σκέφτονται ότι θα γίνουμε πολλοί και θα έχουμε δύναμη, όπως σκέφτονται και οι πολιτικοί, αλλά, αλλά. Η ένωση αυτήν καταπατά την αλήθεια της Ορθόδοξης Πίστης και μας χωρίζει από τον Θεό.
  Μπορεί να μείνουμε λίγοι και να μην επικρατήσει η δικαιοσύνη στον κόσμο, αλλά τουλάχιστον θα έχουμε κάνει το σωστό και δεν θα έχουμε συσχηματιστεί με τον κόσμο. Δεν θα έχουμε συμμετοχή στο μυστήριο της ανομίας. Δε θα κάνουμε πράγματα που μας χωρίζουν από τον πλάστη μας και σωτήρα μας Χριστό.
 Είμαστε με την αλήθεια, έστω και αν οι πολλοί είναι με το ψέμα.
 Φιλικά και αδερφικά Χρίστος. 

ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΗΓΕΤΕΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΙΕΡΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ


Καθὼς ἡ πατρίδα μας διέρχεται βαθιὰ οἰκονομική, πνευματικὴ ἀλλὰ καὶ πολιτικὴ κρίση, ὅλο καὶ περισσότερο ἀκούγονται ἀπορριπτικὲς ἀντιλήψεις γιὰ τοὺς πολιτικοὺς ἡγέτες μας. Μάλιστα πολλοὶ ἀγανακτισμένοι πολίτες ἐκφράζουν συχνὰ ἀπόψεις τελείως ἀπορριπτικὲς γιὰ τὸ θεσμὸ τῶν πολιτικῶν ἡγετῶν. Ποιοὶ ὅμως πρέπει νὰ εἶναι οἱ πολιτικοὶ ἡγέτες; Πῶς ὀφείλουν νὰ ἐπιτελοῦν τὸ ἔργο τους; Εἶναι ἀναγκαία ἡ ὕπαρξή τους; Σ’ αὐτὰ τὰ ἐρωτήματα θὰ ἀντλήσουμε ἀπαντήσεις μέσα ἀπὸ τὴ σοφία τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας.
1. Ἡ ἀναγκαιότητα τῶν πολιτικῶν ἡγετῶν καὶ οἱ κίνδυνοι τῆς ἐξουσίας
Μπορεῖ νὰ ὑπάρξει ὀργανωμένο κράτος χωρὶς πολιτικοὺς ἡγέτες; Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος ἀπαντᾶ: «Πρέπει νὰ ὑπάρχουν οἱ ἄρχοντες, γιὰ νὰ μὴν τρῶμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο σὰν τὰ ψάρια» (PG 54, 596). «Ὁ Θεὸς μᾶς χάρισε τοὺς ἄρχοντες, γιὰ νὰ ἔχουμε εὐταξία καὶ νὰ μὴ συμπεριφερόμαστε πιὸ παράλογα ἀπὸ τὰ ἄλογα θηρία. Ἡ ἐξουσία τοῦ ἄρχοντα εἶναι παρόμοια μὲ τὴν τέχνη τοῦ ἡνίοχου καὶ τοῦ κυβερνήτη τοῦ πλοίου» (PG 55, 491). Ταυτόχρονα ὅμως ὑπογραμμίζει: «Εἶναι προτιμότερο νὰ μὴ διοικεῖται ἕνας λαὸς ἀπὸ κανένα, παρὰ νὰ διοικεῖται ἀπὸ ἕναν κακὸ ἡγέτη» (PG 63, 231). Δυστυχῶς ὅμως, τονίζει ἀλλοῦ, «οἱ ἄρχοντες συνήθως εἶναι διεφθαρμένοι» (PG 59, 274).
Ἂς προσέξουμε τώρα τὴ φωνὴ τοῦ Μεγάλου Βασιλείου: «Οἱ ἄρχοντες ὑπάρχουν ὄχι γιὰ νὰ καυχῶνται γιὰ τὴ σπουδαία θέση τὴν ὁποία κατέχουν, ἀλλὰ γιὰ νὰ τιμοῦν οἱ ἴδιοι τὴ θέση αὐτή» (PG 32, 497). Γι’ αὐτὸ «ὅσοι ἐπιδιώκουν τὴν ἀρετὴ δὲν ἀναλαμβάνουν μὲ εὐχαρίστηση δημόσια ἀξιώματα. Ἀντίθετα ὅσοι ἀποβλέπουν σὲ χρήματα καὶ δόξα, θεωροῦν μέγιστο ἀγαθὸ τὴν κατάκτηση κάποιας ἐξουσίας, γιὰ νὰ μποροῦν νὰ ἀποκτοῦν ὅσα ἐπιθυμοῦν» (PG 32, 1041). «Ἔργο τῶν ἀρχόντων εἶναι νὰ ἀναχαιτίζουν τὶς ἀταξίες τοῦ λαοῦ· νὰ τὸν κατευθύνουν στὸ σωστό· ὅταν ὅμως αὐτοὶ πρῶτοι παραβαίνουν τὸ νόμο, πῶς μποροῦν νὰ καθοδηγοῦν τοὺς ἄλλους;» (PG 56, 24). Γι’ αὐτὸ «πολλοὶ ἡγέτες, ὅταν κλέβουν, ἀναγκάζονται νὰ εἶναι ἐπιεικεῖς στοὺς ἄλ­λους, ἐπειδὴ ἔχουν χάσει τὴν παρρησία τους» (PG 51, 309).
Γιὰ τὸ ἴδιο ζήτημα ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος λέει: «Πολλοὶ ἄρχοντες σπαταλοῦν ἀμέτρητα χρήματα γιὰ νὰ κατασκευάσουν πολυτελὴ ἔπιπλα, καὶ ἄλλοι βάζουν τὰ ἀκριβότερα ἀρώματα καὶ εὐφραίνονται μὲ τὴ μουσικὴ τῶν ὀργάνων, ἀντὶ νὰ συμπάσχουν καὶ νὰ ὑποφέρουν γιὰ τὴ συντριβὴ τοῦ λαοῦ» (PG 35, 961). Γι’ αὐτὸ ὁ ἱερὸς Πατὴρ ἀπευθύνεται σ’ αὐτοὺς καὶ τοὺς λέει: «Νὰ σέβεστε τὸ ἀξίωμά σας. Γνωρίζετε πόσο σπουδαῖο εἶναι τὸ ἔργο σας καὶ τί μεγάλο μυστήριο βρίσκεται γύρω ἀπὸ σᾶς. Κόσμος ὁλόκληρος βρίσκεται κάτω ἀπὸ τὴν ἐξουσία σας. Γίνεστε ‘‘θεοὶ’’ στοὺς ὑπηκόους σας» (PG 36, 277).

2. Ποιὸ ἔργο πρέπει νὰ ἐπιτελοῦν οἱ πολιτικοὶ ἡγέτες;
Λέει ἐπιγραμματικὰ γι’ αὐτὸ τὸ θέμα ὁ Μέγας Βασίλειος: «Οἱ ἄρχοντες πρέπει νὰ ὑπερασπίζονται τὰ δικαιώματα τοῦ Θεοῦ, νὰ τιμωροῦν τοὺς παραβάτες» (ΒΕΠΕΣ 53, 125). Καὶ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος συμπληρώνει: «Δὲν πρέπει νὰ ἐπιζητοῦν τὴ δική τους τιμὴ ἀλλὰ τὸ κοινὸ συμφέρον» (PG 62, 671). «Δὲν ξεχωρίζουν ἀπὸ τὴ χλαμύδα, ἀλλὰ ἀπὸ τὸ ὅτι προστατεύουν ὅσους ὑποφέρουν, διορθώνουν τὰ κακῶς ἔχοντα, τιμωροῦν τὴν ἀδικία, δὲν ἐπιτρέπουν νὰ καταπατεῖται τὸ δίκαιο» (PG 52, 678).
3. Ποιὰ ὅμως πρέπει νὰ εἶναι τὰ προσόντα τῶν πολιτικῶν ἡγετῶν;
Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος τὰ ἐπισημαίνει: «Οἱ ἄρχοντες πρέπει νὰ ξεπερνοῦν κατὰ πολὺ τοὺς ἄλλους· νὰ γίνονται καθημερινὰ ἀνώτεροι, νὰ ἔχουν ἀξία καὶ ἀρετὴ ἀνάλογη μὲ τὸ ἀξίωμά τους» (PG 36, 547). Καὶ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος: «Ὁ πολιτικὸς ἡγέτης πρέπει νὰ ἔχει βίο ἀκηλίδωτο, ὥστε νὰ τὸν ἔχουν ὅλοι ὡς παράδειγμα» (PG 62, 547). «Ἐκεῖνος ποὺ ἀσκεῖ τὴν πολιτικὴ ἐξουσία δὲν θὰ μπορέσει νὰ τὴ διαχειρισθεῖ δίκαια, ἂν προηγουμένως δὲν κυβερνήσει τὸν ἑαυτό του ὅπως πρέπει, καὶ ἂν δὲν τηρήσει μὲ μεγάλη ἀκρίβεια καὶ τοὺς πολιτικοὺς καὶ τοὺς θρησκευτικοὺς νόμους» (PG 61, 508). «Ἐκεῖνος ποὺ εἶναι σὲ θέση νὰ ἄρχει καὶ νὰ ἄρχεται, αὐτὸς θὰ μπορέσει νὰ κυβερνήσει καὶ τὴν οἰκογένειά του· ἐκεῖνος ποὺ μπορεῖ νὰ κυβερνήσει τὸ σπίτι του, θὰ μπορέσει νὰ κυβερνήσει καὶ μιὰ πόλη, θὰ μπορέσει νὰ κυβέρνησει ὅλη τὴν οἰκουμένη. Ἂν ὅμως δὲν εἶναι σὲ θέση νὰ ρυθμίσει τὸν ψυχικό του κόσμο, πῶς θὰ μπορέσει νὰ κυβερνήσει τὴν οἰκουμένη; Πῶς θὰ ὠφελήσει ἄλλους αὐτὸς ποὺ δὲν μπόρεσε νὰ ὠφελήσει τὸν ἑαυτό του;» (PG 60, 366). Καὶ ἀλλοῦ σημειώνει: «Ὁ ἄρχοντας σ’ αὐτὸ κυρίως πρέπει νὰ ἄρχει, στὸ νὰ νικάει μὲ τὴν ἀρετή του· ἂν ὅμως νικιέται, δὲν εἶναι πλέον ἄρχοντας» (PG 62, 99). Γι’ αὐτὸ «ὁ ἄριστος ἄρχοντας πρέπει νὰ εἶναι ἀδυσώπητος στὸν ἑαυτό του καὶ στὶς πράξεις του» (PG 58, 668).
Καὶ ἐπιλέγει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος: «Οἱ πολιτικοὶ ἡγέτες πρέπει νὰ ἔχουν ὑψηλὴ νοημοσύνη, νὰ μιλοῦν μὲ παρρησία, νὰ περιφρονοῦν τὰ βιοτικά, νὰ μισοῦν τὴν πονηρία, νὰ εἶναι ἤπιοι καὶ φιλάνθρωποι» (PG 52, 678). Ἔχουν χρέος «νὰ παραβλέπουν τὰ δικά τους συμφέροντα καὶ νὰ φροντίζουν γιὰ τὰ προβλήματα τοῦ λαοῦ τους» (PG 55, 306).
Τέτοιοι λοιπὸν πρέπει νὰ εἶναι οἱ πολιτικοὶ ἄρχοντες: ἱκανοί, ἀδιάφθοροι, ἀκέραιοι· φιλάνθρωποι, φιλοπάτριδες καὶ φιλόθεοι. Ἀνώτεροι σὲ ἀρετὲς καὶ σὲ ἱκανότητες ἀπὸ τὸ λαό. Τέτοιους πολιτικοὺς ἔχει ἀνάγκη ἰδιαιτέρως σήμερα καὶ ἡ πατρίδα μας. 
Τέτοιους πολιτικοὺς ἔχει χρέος νὰ ἐκλέγει καὶ ὁ λαός.
 ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ συνέντευξη με τον πρόεδρο της πολιτικής παράταξης «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» κ. Μιχαήλ Ηλιάδη.



Ερ. 1. Κ. Ηλιάδη, θα ξεκινήσω με μία ερώτηση, η οποία θέλει πολύ συζήτηση, αλλά θα ήθελα να μου πείτε με λίγα λόγια, τελικά η πολιτική είναι ποιμαντική; 

Απ. Η απάντηση στο ερώτημά σας εξαρτάται από το τι ορίζουμε ως πολιτική. Είναι μια αδιάφορη λειτουργία ή είναι μια λειτουργία που επιφέρει συνέπειες; Εμείς θεωρούμε ότι είναι αυτή που ρυθμίζει το πρόγραμμα, το περιεχόμενο και το ήθος της καθημερινής μας ζωής. Όμως η καθημερινή ζωή των πιστών ανθρώπων πρέπει να είναι ταυτόσημη με την πνευματική ζωή της Εκκλησίας και αφού όπως προείπαμε καθορίζεται από την πολιτική, άρα η πολιτική Ποιμαίνει τους ανθρώπους. 

Ερ. 2. Ποιος μπορεί να είναι ο ρόλος της Εκκλησίας μας στην πολιτική; Πιστεύετε ότι η απουσία της Εκκλησίας από την πολιτική ζωή του τόπου έχει παίξει ρόλο στη σημερινή κρίση;

Απ. Είναι σαφές ότι η απουσία της Εκκλησίας από την πολιτική ζωή έχει παίξει ουσιαστικό ρόλο στην σημερινή κρίση, μιας κι αυτή είναι πρωτίστως πνευματική. 
Λέγοντας όμως, Εκκλησία εννοούμε το σύνολο του κλήρου και του πιστού λαού. Συνεπώς, για να ακριβολογούμε, το Ιερατείο έχει ακέραια ευθύνη που άφησε τους πολιτικούς να μετατρέψουν την Χριστιανική Ελλάδα σε χώρα άθεη και ανίερη, σύμφωνα με τις προσωπικές τους πεποιθήσεις και τις υπαγορεύσεις των ξένων και ενοπίων χρηματοδοτών τους. Οι κληρικοί άφησαν την Ελλάδα να γίνει ξέφραγο αμπέλι και να οδηγηθεί εκεί που ήθελε η μειοψηφία. Τώρα η αθεϊστική μειοψηφία τείνει να γίνει πλειοψηφία, αφού δεν συναντάει καμία αντίσταση. Στο όνομα της δήθεν Ορθόδοξης Πνευματικότητας έπαψαν οι ιερείς μας να προβάλλουν οποιαδήποτε αντίσταση.
Ξέρετε υπάρχει μία πλάνη την οποία μεθοδικά καλλιεργούν πολιτικοί και δημοσιογράφοι για την μη ανάμιξη των κληρικών στην πολιτική. Οι άνθρωποι που υιοθετούν την πλάνη αυτή συγχέουν τον ρόλο με τον λόγο. Συγχέουν, δηλαδή, την απαγόρευση της Εκκλησίας για την ανάληψη κοσμικών και πολιτικών αξιωμάτων από τους Κληρικούς με την υποχρέωση που έχει κάθε Κληρικός να ανοίγει τα μάτια των ανθρώπων ώστε να βλέπουν τις πνευματικές παγίδες, τις οποίες με μέθοδο και σύστημα στήνουν οι πολιτικοί. Γιατί απλούστατα δεν θέλουν να ακούγεται ο λόγος της Εκκλησίας επειδή γνωρίζουν πολύ καλά την τεράστια δύναμη της Εκκλησίας! Γνωρίζουν πως η Εκκλησία επηρεάζει τον λαό γιατί ο λαός εμπιστεύεται τους ιερείς του. Όμως, αυτό ακριβώς είναι το έργο της Εκκλησίας! Να επηρεάζει τους ανθρώπους χωρίς ιδιοτέλεια και με ευθυκρισία, στην εφαρμογή του θελήματος του Θεού και όχι του θελήματος των ανθρώπων.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Εκκλησία δεν είναι περιεχόμενο της Ελλάδος, αλλά το περιέχον.
Όσοι άρχοντες δηλώνουν Ορθόδοξοι Χριστιανοί πρέπει να υπακούουν στις οδηγίες της Εκκλησίας.

Η κατήχηση των πιστών στην πολιτική έργο της Εκκλησίας(π. Βασίλειος Βολουδάκης)


Το να αρθρώνει λόγο για τα πολιτικά ζητήματα ένας κληρικός, δε σημαίνει ότι επιθυμεί και πολιτικό αξίωμα. Αποτελεί κατήχηση και είναι πνευματικό έργο που οφείλει να ασκεί.Σκόπιμα πολιτικοί και δημοσιογράφοι χρησιμοποιούν το τέχνασμα της ταύτισης της ενασχόλησης με τα πολιτικά με την επιθυμία άσκησης πολιτικής εξουσίας ώστε να αποτρέψουν τους κληρικούς να νουθετούν και να κατηχούν τους πιστούς για τα πολιτικά δρώμενα.
Απόσπασμα από την εκδήλωση της παρουσίαση του βιβλίου "Η Πολιτική είναι Ποιμαντική" που έγινε στο Περιστέρι, την Παρασκευή 6 Απριλίου 2012 στο Θέατρο Πολιτών. 
Ολόκληρη την εκδήλωση μπορείτε να την παρακολουθήσετε στο http://www.agnikolaos.gr/2010-07-14-16-00-16/211-h-ekdilosi-gia-tin-parousias...




Παρασκευή 20 Απριλίου 2012

ΓΕΡ. ΠΑΪΣΙΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ : ΝΑ ΨΗΦΙΣΕΤΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΟ ΘΕΟ , ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ.

 Όταν πλησίαζε ο καιρός για τις εθνικές εκλογές, πολλοί προσκυνητές ερχόντουσαν και ρωτούσαν τον Γέροντα ποια ήταν η γνώμη του και ποιόν εκείνος θεωρούσε άξιο, για να ψηφίσουν.

Ο Γέροντας έλεγε:
-Να ψηφίσετε όποιον βλέπετε ότι είναι ο καλύτερος, όποιον αγαπά τον Θεό και την πατρίδα μας, αυτόν να ψηφίσετε.
Τότε εκείνοι, επί μονίμου βάσεως του απαντούσαν:
-Γέροντα, όλοι το ίδιο είναι.
Κι εκείνος τους έλεγε:
-Βρε παιδιά, κοιτάξτε εδώ πέρα: όλες οι ελιές ίδιες είναι και όλες έχουν δάκο, όμως άλλες έχουν εκατό τοις εκατό, ενώ άλλες πενήντα τοις εκατό. Εμείς, λοιπόν, εφόσον έχουμε ανάγκη από ελιές, πρέπει να κοιτάξουμε ποιες έχουν το λιγότερο δάκο, γιατί διαφορετικά δε γίνεται. Και πάντα πρέπει να ψηφίζουμε με δύο κριτήρια:

α) με το πόσο αγαπά ο υποψήφιος το Θεό και είναι συνειδητό μέλος της Εκκλησίας και

β) με το πόσο αγαπά την πατρίδα και αποβλέπει στο γενικό καλό του τόπου κι όχι στο δικό
του συμφέρον.

Εάν κάποιος χρησιμοποιήσει κάποιο άλλο κριτήριο, εκτός από αυτά τα δύο, τότε κινείται ιδιοτελώς, και δεν είναι αυτό που κάνει χριστιανικό. Αργότερα θα επιτρέψει η Θεία Δικαιοσύνη να το πληρώσει.

Από βιβλίο Αγιορείτου Ιερομονάχου "Ο Γέρων Παϊσιος", σελ 231 (Εκδόσεις "ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ" 1994)
από :  Τάλαντο

Πέμπτη 19 Απριλίου 2012

Τι ψηφίζω, αν δεν ψηφίσω;‏


Αν πιστεύετε ότι οι διεφθαρμένοι πολιτικοί πρέπει να πάνε σπίτια τους δείτε το παρακάτω παράδειγμα .
Αν δεν ψηφίσουμε, τους κρατάμε ...στη βουλή και στη ζωή μας!
Με την αιτιολογία οτι το πολιτικό σύστημα είναι σάπιο (λες και δεν ήταν πάντα έτσι), πολλοί Έλληνες αποστρέφονται τις εκλογές, και δεν ψηφίζουν.

Μετά το αποτέλεσμα των εκλογών, και αφού βγουν πάλι οι ίδιοι και κάνουν πάλι τα ίδια και χειρότερα, αυτοί που δεν ψήφισαν συνηθίζουν να λένε: "Εγώ δεν φταίω, τουλάχιστον δεν τους ψήφισα!", άλλοι ακόμα βρίζουν αυτούς που τους ψήφισαν, νομίζοντας οτι δεν ευθύνονται για το αποτέλεσμα.

Παρακάτω θα σας αποδείξω μαθηματικά ποιόν ψηφίζει κάποιος ο οποίος δεν ψηφίζει:

Έστω οτι το εκλογικό σώμα αποτελείται από 1000 φηφοφόρους:
400 ΝΔ, 350 ΠΑΣΟΚ, 150 ΚΚΕ και 100 τα άλλα κόμματα.
Εάν ψηφίσουν όλοι , τότε το αποτέλεσμα θα είναι :
40%ΝΔ (400/1000), 35% (350/1000) ΠΑΣΟΚ ,15%ΚΚΕ (150/1000) και 10% (100/1000)τα άλλα κόμματα.

Εάν δεν ψηφίσει ένας από κάθε παράταξη, τότε σαν αποτέλεσμα θα έχουμε:
399ΝΔ, 349ΠΑΣΟΚ, 149 ΚΚΕ και 99 τα άλλα κόμματα, άρα θα έχουμε και τα εξής ποσοστά:
40,06%ΝΔ (399/996) (+0.06%), 35,04%ΠΑΣΟΚ (+0.04%), 14.96%KKE (-0.04%)και τα λοιπά 9,94% (-0,06%).

Αν κάνετε το ίδιο παράδειγμα με περισσότερους να μην ψηφίζουν, θα δείτε ότι μεγαλώνει δραματικά η αύξηση των ποσοστών των κομμάτων εξουσίας, και μικραίνει το ποσοστό των μικρών κομμάτων.

Αποτέλεσμα: όσο μεγαλώνει η αποχή, τόσο πιο δυνατά γίνονται τα κόμματα που έχουν τα μεγαλύτερα ποσοστά.

Άρα, αυτοί που δεν ψηφίζουν επηρεάζουν το αποτέλεσμα υπέρ των μεγάλων κομμάτων!

Στο εκλογικό μας σύστημα επηρεάζουμε το αποτέλεσμα είτε ψηφίζοντας είτε μην ψηφίζοντας, οπότε την επόμενη φορά σκεφτείτε καλά πριν δεν ψηφίσετε, εκτός βέβαια και αν θέλετε να βοηθήσετε το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ να πάρουν αυτοδυναμία παρά τα χαμηλά ποσοστά σε σχέση με το παρελθόν, και μετά να το παίζετε "αγανακτισμένος" ή "ανεξάρτητος" επαναστάτης στους φίλους σας.

Σχόλιο Ορθοδόξου Βήματος  

Είναι χρέος όλων των πιστών Ελλήνων, να προσέλθουμε στις κάλπες και να ψηφίσουμε. Μην μας παραπλανά ο διάβολος με το σκεπτικό που αναφέρει το παραπάνω κείμενο, ότι η πολιτική είναι βρώμικη και δεν πρέπει να ασχολούμαστε και να απέχουμε από τις εκλογές ή σαν διαμαρτυρία να ψηφίσουμε άκυρο ή λευκό. Τα άνομα συμφέροντα δεν απέχουν !
Η πολιτική έγινε βρώμικη γιατί μας έπεισε ο διάβολος να την αφήσουμε στα χέρια βρώμικων   ανέντιμων και άθεων πολιτικών που εξυπηρετούν αντίχριστα και ανθελληνικά συμφέροντα.
Μην πιστεύουμε ότι δεν υπάρχουν πιστοί και έντιμοι πολιτικοί. Υπάρχουν αλλά δεν προβάλλονται, δε συμφέρει να τους προβάλλουν γιατί γνωρίζουν την δύναμη και την απήχηση που έχουν στον ελληνικό λαό. Η πολιτική παράταξη "ΚΟΙΝΩΝΙΑ" σκόπιμα δεν προβάλλεται γιατί ξέρουν πως οι χριστιανοί θα συνταχθούν μαζί της για να διώξουν όλους τους διεφθαρμένους προδότες και να επαναφέρουν τον ελληνορθόδοξο τρόπο ζωής στην Πατρίδα μας.
Για να ανατραπεί η πορεία προς την καταστροφή σε αυτές τις εκλογές θα πρέπει να ψηφίσουμε συνειδητά και ουσιαστικά. Το τι ψηφίζουμε είναι απολύτως συνδεδεμένο με την σωτηρία και την πίστη μας .
Να ψηφίσουμε, όχι μεμονωμένα άτομα που όσο πιστά και αν είναι, ανήκουν σε σχηματισμούς που δεν τους αφήνουν να εργαστούν προς το συμφέρον και τη σωτηρία της Ελλάδας και των ορθοδόξων Ελλήνων.
Να ψηφίσουμε σύνολο ανθρώπων, όπως των πολιτικών της "ΚΟΙΝΩΝΙΑ"που ζουν καθημερινά με τις αρχές των αγίων Πατέρων μας και επιθυμούν τον Χριστό για καθοδηγητή της προσωπικής τους ζωής αλλά και της εθνικής μας ζωής.