ΜΕΓΑΣ ΑΓΙΑΣΜΟΣ- ΜΕΓΑΛΟ ΦΑΡΜΑΚΟ. ΔΕΝ ΤΑΥΤΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟ ΑΓΙΑΣΜΟ!

Εσφαλμένες απόψεις που, δυστυχώς, διδάσκονται στις μέρες μας

ακόμη και από Κληρικούς! 

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Βασιλείου Ε. Βολουδάκη

Στις 5 Ιανουαρίου, τελείται στους Ορθοδόξους Ιερούς Ναούς η Ακολουθία του Μεγάλου Αγιασμού και εν συνεχεία οι ιερείς θα αγιάσουν τα σπίτια όσων χριστιανών το επιθυμούν και το ζητήσουν.
Η ίδια Ακολουθία θα τελεσθεί και στις 6 Ιανουαρίου,  εορτή των Θεοφανείων, κατά την οποία εορτή πανηγυρίζουμε  το γεγονός της Φανερώσεως επί της γης του Χριστού ως Μονογενούς Υιού και λόγου του Θεού Πατρός. Ταυτοχρόνως εορτάζουμε και τη φανέρωση της Αγίας Τριάδας, καθ’ ότι, όπως ψάλλει η Εκκλησία μας «Τριάδος η φανέρωσις εν Ιορδάνη γέγονεν».

Ο αγιασμός και των δύο ημερών, 5ης και 6ης Ιανουαρίου, είναι ίδιος. Δηλαδή έχει την ίδια αγιαστική δύναμη.
Μερικοί, όμως, παρασυρόμενοι από το γεγονός ότι την παραμονή των Θεοφανείων παραλείπεται η ανάγνωση της πρώτης μεγάλης Ευχής ισχυρίζονται ότι, ένεκα αυτής της ελλείψεως, ο αγιασμός της 6ης Ιανουαρίου είναι μεγαλυτέρας αγιαστικής χάριτος. Οι υποστηρικτές αυτής της απόψεως δεν έχουν δίκιο, διότι η παραλειπομένη ευχή δεν είναι αγιαστική αλλά κηρυκτική. Αναλύει θεολογικά το νόημα της εορτής χωρίς, όμως, να περιέχει επίκληση της αγιαστικής Θ. Χάριτος.
Πραγματική διαφορά αγιαστικής δυνάμεως υπάρχει μεταξύ του Μεγάλου Αγιασμού και του Μικρού αγιασμού που τελείται στην αρχή κάθε μηνός.
Η διαφορά αγιαστικής Χάριτος Μικρού και Μεγάλου Αγιασμού δεν είναι ποιοτική αλλά ποσοτική. Δεν διαφέρει η ποιότητα της Θ. Χάριτος, η Οποία είναι η αυτή πάντοτε αλλά διαφέρει η ποσότητα. Το ίδιο συμβαίνει και με την Ιερωσύνη. Και οι τρεις βαθμοί της, Επίσκοπος, Πρεσβύτερος, Διάκονος έχουν λάβει την ίδια ποιότητα Θ. Χάριτος αλλά όχι την ίδια ποσότητα και γι’ αυτό υπάρχει διαφορά στην ενέργεια των τριών βαθμίδων της Ιερωσύνης.
Ο Μέγας Αγιασμός είναι το σπουδαιότερο φάρμακο της Εκκλησίας μας μετά τη Θ. Κοινωνία και γι’ αυτό μεταλαμβάνουμε του αγιασμού πριν να λάβουμε το αντίδωρο, ενώ, αντιθέτως, ο μικρός Αγιασμός, ως τέταρτος κατά σειράν δυνάμεως, λαμβάνεται μετά το αντίδωρο. Μέγα Αγιασμό λαμβάνουν και όσοι δεν έχουν τις προϋποθέσεις και την ανάλογη προετοιμασία για τη Θ. Μετάληψη.

Αδάμ, πού εί;

Από την εκπομπή ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ 

(με τον π. Βασίλειο Τσιμούρη και τον καλεσμένο του π. Βασίλειο Βολουδάκη) 

πηγή

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΝΑ ΓΙΝΗ ΖΩΗ ΜΑΣ! (π. Βασίλειος Βολουδάκης)

Ο  ΧΡΟΝΟΣ  ΝΑ  ΓΙΝΗ  ΖΩΗ  ΜΑΣ!

Τί εἶναι ὁ χρόνος; Πρέπει νά ἀπαντήσουμε σ’ αὐτό τό ἐρώτημα γιά νά μπορέσουμε νά καταλάβουμε τί σημαίνει ἕνας νέος χρόνος.

Συνηθίσαμε νά ἀριθμοῦμε τά ἔτη καί θεωροῦμε ἀπολύτως φυσιολογικό νά προσθέτουμε ἔτη ἐπί ἐτῶν σάν νά εἶναι ὁ χρόνος μιά χιλιομετρική ἀπόσταση πού πρέπει νά διανύσουμε.

Καί ὅμως! Ἡ Ἐκκλησία μας δέν βλέπει τόν χρόνο σάν μιά γεωγραφική ἔκταση πού πρέπει νά τήν γνωρίσουμε ὁλόκληρη, νά γνωρίσουμε τίς ἰδιαιτερότητές της, τίς ὀμορφιές καί τίς ἰδιομορφίες της. Δέν βλέπει τόν χρόνο σάν μιά συγκεκριμένη περίοδο ἐτῶν κατά τό διάστημα της οποίας θά ὁλοκληρωθῆ κάτι. Γι’ αὐτό, ἄλλωστε, δέν προβλέπεται οὔτε προλέγεται τό πότε θά γίνη ἡ συντέλεια τοῦ Κόσμου, πότε θά πάψη νά “φορολογεῖται” καί νά ἀπειλεῖται ἡ ἐγκόσμια ζωή!

Γιά τόν Θεό δέν ὑπάρχει χρόνος, ἀλλά μόνο Ζωή. Ζωή ἀτελεύτητη, αἰώνια!

Σ’ αὐτήν τήν αἰώνια Ζωή μᾶς κάλεσε καί μᾶς καλεῖ. Γι’ αὐτήν τήν Ζωή μᾶς δημιούργησε. Καί ἐμεῖς ἀντί γιά Ζωή, ἐπιλέξαμε νά μετρᾶμε χρόνια, περιμένοντας νά μεγαλώσουμε, περιμένοντας τά γηρατειά καί τόν θάνατό μας!

«Καί νέον ἔτος ἀριθμεῖ ἡ τοῦ Χριστοῦ περιτομή καί ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου, Ἱεράρχου Βασιλείου»! Νέο ἔτος, ἀλλά ἡ Ἐκκλησία μᾶς πηγαίνει πάλι καί πάλι στήν ἴδια ἀρχή, στήν ἀμετακίνητη ἑορτή τῆς περιτομῆς τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ Ἁγ. Βασιλείου. Δέν μᾶς ὁδηγεῖ κάθε χρόνο παραπέρα, σέ κάτι πρωτοφανές καί καινούργιο, ἀλλά –ἀφοῦ ὁλοκληρώσουμε τόν ἐνιαύσιο κύκλο τῶν ἑορτῶν– μᾶς γυρίζει πάλι στήν ἀρχή, σάν ἐπανεξεταστέους μαθητές.

Περνοῦν τά χρόνια, ἀλλά ἡ Ἐκκλησία δέν μᾶς προχωρεῖ, γιατί ἀλλοῦ στοχεύει. Μᾶς θέλει ζωντανούς, γιατί ὁ Χριστός μᾶς εἶπε «οὐκ εἰμί ἐγώ Θεός νεκρῶν, ἀλλά Θεός ζώντων». Μᾶς εἶπε «Ἐγώ ζῶ καί ὑμεῖς ζήσεσθε». Ἔτσι ὁ χρόνος, ὁ κάθε νέος χρόνος, γίνεται μιά νέα εὐκαιρία γιά νά μάθουμε, ἐπί τέλους, νά ζοῦμε. Αὐτή ἡ ἀδιάκοπη ἐπανάληψη τοῦ ἐτήσιου ἑορτολογικοῦ κύκλου, δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά οἱ ἀλλεπάλληλες εὐκαιρίες πού μᾶς δίνει ὁ Θεός γιά νά ἀποκτήσουμε κάποτε καί ἐμεῖς τή Ζωή. Γιατί «ἐν Αὐτῷ ζωή ἦν καί ἡ ζωή ἦν τό φῶς τῶν ἀνθρώπων» (Ἰωάν. 1, 4).