Αδελφοί μου! Δύο πράγματα υπάρχουν στη ζωή.
Το ένα είναι ή αμαρτία,
πού μοιάζει σαν τη λερναία ύδρα με τα εφτά κεφάλια. Εκδηλώνεται ως
λαιμαργία, ως πορνεία, ως μοιχεία, ως φιλαργυρία, ως πλεονεξία, ως
φιλονικία, ως εκδίκησης, ως φθόνος, ως κακία... Ποιος είναι «καθαρός
από ρύπου» έστω Και μία ήμερα εάν είναι ή ζωή του; (Ίώβ 14,4-5).
Το ένα ή αμαρτία• και το άλλο χάρις.
Δυνατή ή αμαρτία; Αλλά πιο δυνατή ή χάρις. Αυτά τα δυο παλεύουν μέσα στην ανθρώπινη καρδιά. Ποιος από μάς —αν είναι ευσυνείδητος— δεν αισθάνεται μέσα του την πάλη αυτή; Ποιος θα νικήσει; Ή αμαρτία; Όχι. Ή αμαρτία δεν νικά. Όσο κι αν «πλεονάζει»,
όσο κι αν ή κοινωνία μας γίνεται Σόδομα και Γόμορρα και εγγίζουμε τον
πυθμένα του αδου, όχι δέ' θα νικήσει ή αμαρτία' θα νικήσει ή χάρις. Ή δε χάρις είναι ό Εσταυρωμένος λυτρωτής του κόσμου.
Με την πίστη αυτή κηρύττω κ' εγώ και πιστεύω, ότι στο τέλος ή βασιλεία της αμαρτίας θα πέσει.
Ω Χριστέ, Βασιλεύ των αιώνων! Ας μη σε πιστεύουν οι άπιστοι. Εμείς σε πιστεύουμε και διακηρύττουμε.
«
Κάτω από τα άστρα και πάνω από τα άστρα δεν υπάρχει τίποτε άλλο
ανώτερο, γλυκύτερο, υπεροχώτερο από το Χριστό όν, παίδες Ελλήνων,
υμνείτε και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας• αμήν.
+ Αυγουστίνος Μητροπολίτης Φλωρίνης
