Ἡ Ἰδεολογία ἤ ἡ ἀναταραχή τῶν φύλων! ( του θεολόγου κ. Λέοντος Μπράνγκ)

Ἀφορμή γιά τό ἄρθρο αὐτό μοῦ ἔδωσε ἕνα βιβλίο πού διάβασα τελευταῖα. Φέρει τόν τίτλο: «Die globale sexuelle Revolution. Zerstorung der Freiheit in Namen der Freiheit - Ἡ παγκόσμια σεξουαλική ἐπανάσταση. Καταστροφή τῆς ἐλευθερίας ἐν ὀνόματι τῆς ἐλευθερίας». Ἡ συγγραφέας τοῦ ἔργου Gabriele Kuby δέν χρησιμοποιεῖ τόν ὄρο «ἐπανάσταση» μέ τό καθιερωμένο του περιεχόμενο. Δέν ἐννοεῖ ἕνα κίνημα ἀπό κάτω πρός τά πάνω, ἕνα λαϊκό κίνημα πού στρέφεται ἐναντίον μιᾶς ἐλίτ, ἀλλά ἐννοεῖ τήν ἀνατροπή ἀπό πάνω πρός τά κάτω, τήν ἐκ μέ­ρους τῆς πολιτικῆς καί οἰκονομικῆς ἐλίτ ριζική ἀνατροπή τῶν παραδεδομένων συστημάτων ἀξιῶν ὅλων τῶν πολιτισμῶν, τήν ὁποία βιώνουμε τίς τελευταῖες δεκαετίες. Καί αὐτή ἡ ἀνατροπή ἐπιβάλλεται μέ ἕνα πρωτοφανῆ τρόπο παγκοσμίου ὁλοκληρωτισμοῦ στούς λαούς, χωρίς νά ἔχουν ἐρωτηθεῖ ποτέ γιά τά θέματα αὐτά.

Ἀπό τήν πλούσια θεματολογία τοῦ βιβλίου ἐπέλεξα τό κομμάτι ἐκεῖνο πού ἔχει νά κάνει μέ τήν λεγόμενη ταυτότητα τοῦ φύλου καί τόν σεξουαλικό προσανατολισμό, πραγματικότητες αὐτονόητες γιά ὅλους τούς πολιτισμούς τῆς γῆς, πού ὅμως ἡ ὁλοσχερής διαστρέβλωσή τους τά τελευταῖα χρόνια ἀπό ὀλίγους μέν ἀλλά ἰσχυρούς δημιουργεῖ τεραστίων διαστάσεων ἐμπόδια γιά τήν ὁμαλή πορεία τῆς ἀνθρωπότητας.

Πρόκειται γιά μιά νέα θεωρία ἤ καλύτερα ἰδεολογία, τήν gender ideology, τήν ἰδεολογία τῶν φύλων. Βασικός ἐκφραστής τῆς εἶναι ἡ Ἀμερικανίδα Judith Butler, καθηγήτρια στό πανεπιστήμιο τοῦ Berkeley. Τό 1990 ἐξέδωσε ἕνα βιβλίο μέ τίτλο: Gender Trouble – Feminism and the Subversion of Identity (κυκλοφορήθηκε στά Ἑλληνικά το 2009 ἀπό τίς ἐκδόσεις Ἀλεξάνδρεια μέ τόν τίτλο: Ἀναταραχή φύλου. Ὁ φεμινισμός καί ἡ ἀνατροπή τῆς ταυτότητας) πού θεωρεῖται τό βασικό ἐγχειρίδιο γιά τήν ἰδεολογία τῶν φύλων. Μέσῳ αὐτοῦ τοῦ βιβλίου ἡ Μπάτλερ, ἡ ὁποία διακηρύττει  ὅτι εἶναι λεσβία, ἐπιδιώκει νά ἀνατρέψει τήν καθιερωμένη ἀντίληψη γιά τά φῦλα, ὅτι δηλαδή, οἱ σεξουαλικές σχέσεις ἀναπτύσσονται ἀποκλειστικά μέ ἀνθρώπους τοῦ ἀντίθετου φύλου. Τό βιολογικό φῦλο, πού ἐκφράζεται μέσα ἀπό τά χαρακτηριστικά τοῦ σώματός μας, γιά τήν Μπάτλερ εἶναι φαντασίωση, κάτι πού τό πιστεύουμε μόνο, ἐπειδή μᾶς τό λένε τόσο συχνά. Ἡ ταυτότητα τοῦ φύλου, ὅπως ὑποστηρίζει, παράγεται μέσῳ τῆς γλώσσας. Στήν πραγματικότητα δέν ὑπάρχει ἀνδρική καί γυναικεία φύση, ὑπάρχουν μόνο συγκεκριμένες συμπεριφορές, ἡ ἐπιτέλεση ἐπαναλαμβανόμενων συγκεκριμένων πράξεων, πού ὁποιαδήποτε στιγμή μπορεῖ νά ἀλλάζει.

Ἡ Μπάτλερ, βέβαια, ἐκφράζει τό ριζοσπαστικό γυναικεῖο κίνημα καί ἔτσι, στό μεταβατικό στάδιο πού βρισκόμαστε τώρα, υἱοθετεῖ γιά στρατηγικούς λόγους ἀκόμα τήν κατηγορία «Γυναῖκα», προκειμένου νά προωθηθεῖ ἡ φεμινιστική πολιτική. Τελικός στόχος, πάντως, εἶναι ἡ κατάργηση τῆς καθιερωμένης ταυτότητας τοῦ φύλου. Ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά ἐγκλωβίζεται σέ δύο φῦλα μόνο, στό νά εἶναι ἤ ἄνδρας ἤ γυναῖκα, ἀλλά ὑπάρχουν πολλά φῦλα ἀνάλογα μέ τόν σεξουαλικό προσανατολισμό τοῦ κάθε ὑποκειμένου, ἀνάλογα μέ τό ἄν ἐπιλέγει π.χ. νά εἶναι ὁμοφυλικός, λεσβία, ἀμφιφυλικός, διαφυλικός, μεσοφυλικός ἤ ὁτιδήποτε ἄλλο σεξουαλικά. Αὐτή θά εἶναι ἡ ταυτότητά του, ἀλλά καί πάλι ὄχι ἀναγκαστικά μόνιμη, ἐπειδή μπορεῖ νά τήν ἀλλάζει κατά τή διάρκεια τῆς ζωῆς του. Μόνο ἔτσι, μέ μιά εὐέλικτη, μετατρέψιμη καί ποικίλη ταυτότητα φύλου μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νά ἀπαλλαγεῖ ἀπό τή δικτατορία τῆς φύσης καί νά φτάσει μέσα ἀπό τόν ἐλεύθερο αὐτοπροσδιορισμό του σέ μιά ὁλοκληρωμένη «ἐλευθερία».

Συνεπῶς γιά τήν Μπάτλερ καί οἱ ἔννοιες τοῦ γάμου καί τῆς οἰκογένειας ἀλλάζουν ριζικά περιεχόμενο. Ὁ γάμος ὡς θεσμός ὀφείλει νά ἰσχύει γιά ὅλες τίς παραπάνω νοητές μορφές σεξουαλικοῦ προσανατολισμοῦ καί ταυτότητας φύλου. Ἡ δέ οἰκογένεια πρέπει νά ὁρίζεται πλέον ὡς ἡ προσωρινή συσχέτιση ἀτόμων ὅλων αὐτῶν τῶν ταυτοτήτων, ὅπου τά παιδιά δέν συλλαμβάνονται πλέον, ἀλλά σχεδιάζονται καί ἐκτρέφονται μέ τήν βοήθεια τῆς ἀναπαραγωγικῆς ἰατρικῆς, μέσῳ τραπεζῶν σπέρματος, παρενθετικῆς μητρότητας, γενετικῆς τροποποίησης κ.ἄ.

Ἡ Μπάτλερ, προκειμένου νά δώσει διαστάσεις στίς θέσεις της, φρόντισε νά δικτυωθεῖ στά «ἀνώτερα» κοινωνικά στρώματα: ἀπό τό 1999 ἀνήκει στή Guggenheim Fellowship καί ἀπό τό 2001 στή Rockefeller Fellowship. Ἡ ἐπιτυχία τῶν ἰδεῶν της ἐπικυρώνεται ἀπό διεθνεῖς διακρίσεις καί σημαντικά βραβεῖα: τό 2004 τιμήθηκε μέ τό Brudner Prize τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Yale γιά τήν ἰδιαίτερη προσφορά τῆς “for lesbian and gay studies”, τό 2008 μέ τό Andrew W. Mellon Award, πού συνοδεύεται ἀπό 1.500.000 Δολάρια καί στίς 11/9/ 2012 μέ τό Theodor W. Adorno-Preis καί 50.000 Εὐρώ.

Εἶναι ὄντως ριζοσπαστικές οἱ ἰδέες καί θέσεις τῆς Μπάτλερ. Ὅπως μπορεῖ νά ἀντιληφθεῖ κανείς εὔκολα ὁδηγοῦν σέ μιά πλήρη ἀνατροπή τῶν μέχρι τώρα σέ ὅλο τόν κόσμο δεδομένων. Ὁδηγοῦν σέ μιά ὁλοκληρωτικά νέα θεώρηση τοῦ ἀνθρώπου. Ἐγκαινιάζουν μιά πρωτοφανῆ ἀνθρωπότητα. Ἐπισημαίνουν, ὅτι ἡ ἀνθρωπότητα ὡς τώρα εἶχε καταληφθεῖ ἀπό μιά καθολική πλάνη. Ἡ κυρία Μπάτλερ τήν ἀπελευθερώνει ἀπό τή δεινή ὑποδούλωση στά δύο φῦλα, εἶναι μιά μεσσιανική μορφή. Μέ τούς ὀπαδούς της ἀποτελεῖ τό λυκαυγές μιᾶς νέας ἐποχῆς, μιᾶς νέας ἱστορίας. Καί δέν εἶναι λίγοι οἱ θιασῶτες της στίς ἀκαδημαϊκές, οἰκονομικές καί πολιτικές ἐλίτ τοῦ κόσμου.

Τό τελευταῖο φαίνεται ἀνάγλυφα ἀπό τό γεγονός, ὅτι μέσα σέ 20 χρόνια ἡ ἰδεολογία τῶν φύλων κατάφερε νά ἐπικρατήσει στά Ἡνωμένα Ἔθνη (ΗΕ), στίς Ἡνωμένες Πολιτεῖες, στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση (ΕΕ) καί, ἄν ὄχι πλήρως, τουλάχιστον σέ μεγαλύτερο ἤ μικρότερο βαθμό στίς νομοθεσίες τῶν περισσοτέρων ἐθνικῶν κρατῶν. Ὅσοι προβάλλουν ἀντίσταση, ὅπως ἔδειξε πολύ χαρακτηριστικά τό πρόσφατο παράδειγμα τῆς Οὐγκάντας¹  ἤ λίγο παλαιότερα, τό 2010 τό παράδειγμα τῆς Λιθουα­νίας², πιέζονται μέ ποικίλους τρόπους, οἰκονομικά ἤ καί μέ ὁλοκληρωτικοῦ τύπου παρεμβάσεις τῶν ὀργάνων τοῦ ΟΗΕ ἤ τῆς ΕΕ ἤ καί ἀποφάσεις δικαστηρίων, ὅπως πρόσφατα ἡ Ἑλλάδα³, νά ὑποχωρήσουν καί νά ἐνδώσουν στήν νέα αὐτή ἰδεολογία.

Ὡς βασικό μέσο ἐπιβολῆς τῆς ἰδεολογίας τῶν φύλων ἀναδείχθηκαν οἱ λεγόμενες «Ἀρχές τῆς Τζακάρτας», πού διατυπώθηκαν χωρίς καμία ἐπίσημη ἐντολή καί ἁρμοδιότητα ἀπό μιά ὁμάδα «εἰδικῶν» τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων τό 2006 σέ ἡμερίδα στήν Ἰνδονησιακή Τζακάρτα (βλ. http://www.yogyakartaprinciples.org). Τόν Μάρτιο τοῦ 2007 δόθηκαν στό κτήριο τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν στή Γενεύη στή δημοσιότητα. Στήν οὐσία δέν πρόκειται γιά ἀρχές, γιά θεμελιώδεις κανόνες πού  διέπουν τήν ἀνθρώπινη κοινωνία, ἀλλά γιά τήν αὐθαίρετη διεκδίκηση «δικαιωμάτων» πού ἔχουν στόχο τήν προνομιακή ἀντιμετώπιση μή ἑτερόφυλων μειονοτήτων σέ βάρος τῶν δικαιωμάτων τῆς μεγάλης πλειοψηφίας. Οἱ 29 «ἀρχές» αὐτές, ἐμπνευσμένες ἀπό τίς θεωρίες τῆς Μπάτλερ, στίς ὁποῖες ἀναφερθήκαμε παραπάνω, προβάλλουν ὡς βασικές ἔννοιες–κλειδιά τόσο τήν ταυτότητα τοῦ φύλου ὅσο καί τόν σεξουαλικό προσανατολισμό. Στόν ὁρισμό τῶν ἐννοιῶν αὐτῶν τό βασικό στοιχεῖο εἶναι ἡ ἀνθρώπινη φαντασίωση καί ἐπιθυμία, καί καθώς αὐτές δέν ἔχουν ὅρια δέν ἀποκλείονται ἀπό τό εὐρύ φάσμα τῶν σεξουαλικῶν ἐπιθυμιῶν πού προσδίδουν στόν ἄνθρωπο τήν ταυτότητα τοῦ φύλου οὔτε ἀκόμα καί ἡ παιδοφιλία, οὔτε ἡ ζωοφιλία καί πολλά ἄλλα πού δύσκολα μόνο μπορεῖ νά συλλάβει ὁ ἀνθρώπινος νοῦς. Βασικός στόχος εἶναι ἡ καθιέρωση τῆς προστασίας αὐτῆς τῆς ταυτότητας τοῦ φύλου στά ἐθνικά συντάγματα καί ἡ ἀπαγόρευση τῆς μειονεκτικῆς ἀντιμετώπισης ἐξαιτίας αὐτῆς. Αὐτό σημαίνει ἐκ μέρους τῶν ἐθνικῶν κρατῶν τήν ὑποχρέωση γιά:

• πλήρη σεβασμό καί νομική κατοχύρωση τῆς ταυτότητας τοῦ φύλου πού τήν ἐπιλέγει ὁ κάθε ἄνθρωπος ἐλεύθερα

• καταχώρηση σέ προσωπικά ἔγγραφα, ὅπως πιστοποιητικό γεν­νή­σεως, διαβατήριο, ταυτότητα κ.α., τῆς ταυτότητας τοῦ φύλου σύμφωνα μέ τήν ἐπιθυμία καί ἐπιλογή τοῦ κάθε πολίτη⁴

• ἐξασφάλιση ὅλων των δικαιωμάτων πού συνδέονται μέ νομικούς θεσμούς ὅπως γάμος, γονεϊκότητα⁵ κ.ἄ. σέ ὅλες τίς νοητές ἀποχρώσεις ταυ­το­τήτων φύλου καί σεξουαλικῶν προσανατολισμῶν. (Μέ ἄλλα λό­για, μεταξύ τῶν ἄλλων, ἀντικαθίσταται ἐδῶ τό δικαίωμα τοῦ παιδιοῦ γιά βιολογικούς γονεῖς μέ τό δικαίωμα τῶν ἐνηλίκων ὁποιουδήποτε σε­ξου­αλικοῦ προσανατολισμοῦ καί ταυτότητας φύλου γιά παιδί, εἴτε μέ τίς μεθόδους τῆς ἀναπαραγωγικῆς ἰατρικῆς εἴτε μέσῳ υἱοθεσίας)

• ἐξασφάλιση τοῦ δικαιώματος τῆς γνωστοποίησης τοῦ σεξουαλικοῦ προσανατολισμοῦ καί τῆς ταυτότητας τοῦ φύλου ὅποτε καί μέ ὅποιον τρόπο, ἀρέσει στόν κάθε ἄνθρωπο. (Δέν ἀποκλείεται π.χ. ἐδῶ, ἕνας παντρε­μένος ἄνδρας μέ τρία παιδιά νά θέλει ξαφνικά νά ξεφύγει ἀπό τό φῦλο του καί νά ἀρχίσει νά φοράει γυναικεῖα ροῦχα καί ἡ γυναῖκα του νά μή ἔχει μέ τά δεδομένα αὐτά κανένα δικαίωμα τῆς προστασίας ἔστω τῶν παιδιῶν ἀπό τόν ψυχολογικό κόσμο τοῦ πρώην ἄνδρα της).

Ἀλλά καί πέρα ἀπό αὐτό: στούς «ἀνώτερους» αὐτούς ἀνθρώπους πού ἔχουν, ὅπως εἰπώθηκε προηγουμένως, ἀπελευθερωθεῖ ἀπό τήν δικτατορία τῆς φύσης ἁρμόζει μιά προνομιακή μεταχείριση. Ἔτσι π.χ. ἀπαιτοῦν οἱ «ἀρχές» αὐτές νά μήν ὑπόκεινται σέ κανέναν ἔλεγχο στίς δημόσιες ἐκδηλώσεις-πορεῖες τους, ἔλεγχο π.χ. πού θά μποροῦσε νά προ­κύψει ἀπό τήν προσβολή τῆς δημοσίας αἰδοῦς. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί ἔχουν τήν ἀπεριόριστη ἐλευθερία, τό δικαίωμα νά προσβάλλουν τά χρηστά ἤθη ἑνός τόπου, τίς ἠθικές ἀξίες τῆς μεγάλης πλειοψηφίας τῶν ἀνθρώπων πού κατοικοῦν στόν τόπο αὐτό. Μή τολμήσει ὅμως κάποιος πολίτης νά θίξει ἐκείνους μέ τόν ὁποιονδήποτε τρόπο. Ἀμέσως ἐμπίπτει στίς δαγκάνες τῶν ἀντιρατσιστικῶν νόμων πού ἔχουν ἐγκατασταθεῖ τά τελευταῖα χρόνια στά λεγόμενα προηγμένα κράτη τοῦ κόσμου. Ἀκόμα καί ἐπιστημονικές ἔρευνες μέσῳ τῶν ὁποίων ἀναζητοῦνται τά αἴτια τῆς ὁμοφυλοφιλίας ἤ καί προσφορά θεραπευτικῆς βοήθειας σέ ἄτομα πού ὑποφέρουν ἀπό τίς ὁμοφυλοφιλικές τάσεις τους, ἀπορρίπτονται καί καταδικάζονται ὡς διακρίσεις.

Γιά νά μή μείνουν, ὅμως, οἱ ἀρχές αὐτές τῆς Τζακάρτας ἕνα ἁπλό εὐχολόγιο ἔχει ἐγκατασταθεῖ παγκοσμίως ἀλλά ἰδιαίτερα καί σέ ἐπίπεδο Ε.Ε. ἕνας μηχανισμός προώθησης καί καθιέρωσής των στά ἐθνικά κράτη.

Ἕνα βασικό ἐργαλεῖο εἶναι ἡ πλήρης διαστροφή τῆς πραγματικότητας τῶν ἐννοιῶν. Ἐνῷ ἡ ταυτότητα τοῦ φύλου εἶναι βιολογικά ἀπόλυτα δεδομένη, πρᾶγμα πού ἰσχύει στόν ἴδιο βαθμό καί γιά τόν σεξουαλικό προ­σανατολισμό λόγῳ τῆς φυσιολογίας τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος, εἰσάγεται τώρα ἀπό τίς μειονότητες αὐτές μιά ἐντελῶς αὐθαίρετη ἀρρωστημένη φαντασίωση ὡς θεμελίωση μιᾶς νέας ταυτότητας τοῦ φύλου. Καί αὐτή ἡ νέα ταυτότητα (στήν οὐσία παλαιά: βλ. Σόδομα καί Γόμορρα) ὅπως καί ὁ σεξουαλικός προσανατολισμός ἀνάγονται σέ ἀναφαίρετο στοιχεῖο τῆς ἀξίας τοῦ κάθε ἀνθρώπου.

Τό κατ’ ἐξοχήν ἐργαλεῖο ἐπιβολῆς τῶν ἀρχῶν τῆς Τζακάρτας εἶ­ναι ἡ ἀνάθεση τῆς προώθησης αὐτῶν τῶν ἀρχῶν ὄχι σέ δημοκρατικά ἐκλεγμένους ἐκπροσώπους κυβερνήσεων, ἀλλά στόν Ὑψηλό Ἐπίτροπο Ἡνωμένων Ἐθνῶν γιά τά Ἀνθρώπινα Δικαιώματα, στό Συμβούλιο Ἀν­θρω­πί­νων Δικαιωμάτων, σέ Μή Κυβερνητικές Ὀργανώσεις, στά Treaty Monitoring Bodies (ὄργανα διασφάλισης συμφωνιῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων), σέ διακρατικές ὀργανώσεις ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, δικαστήρια ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, στά ΜΜΕ κ.ἄ.

Ἰδιαίτερη  σημαντική ἀποστολή στήν συνάφεια αὐτή ἐκτελοῦν  τά Treaty Monitoring Bodies τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν, (τῶν ὁποίων τά μέλη ἀποστέλλονται μέν ἀπό τά κράτη–μέλη ἀλλά δέν χρειάζεται νά δώσουν στίς κυβερνήσεις τῶν κρατῶν προέλευσής τους λόγο γιά τή δράση τους) τά ὁποῖα ἐνδεδυμένα μέ τό κῦρος τοῦ ΟΗΕ ἀπαιτοῦν ἀπό τά ἐθνικά κράτη τή συμμόρφωση πρός τά ἀνθρώπινα δικαιώματα, ἔτσι ὅπως τά ἀντιλαμβάνονται τά ὄργανα αὐτά. Συχνά συνεργάζονται μέ Μή Κυβερνητικές Ὀργανώσεις, πού τούς παρέχουν τά ἀπαραίτητα στοιχεῖα τοῦ κάθε κράτους.

Ἐντυπωσιακό εἶναι τό ὕψος τῆς χρηματοδότησης – ἑκατοντάδες ἑκατομμύρια – πού δίνεται ἀπό ὑποοργανώσεις τοῦ ΟΗΕ καί τῆς ΕΕ καί ἀπό ἰδιωτικά ἱδρύματα (Rockefeller, Ford, Bill Gates) σέ δράσεις πού προωθοῦν τήν ἰδεολογία τῶν φύλων. Ἔτσι π.χ. χρηματοδοτεῖται ἡ International Lesbian, Gay, Bisexual, Trans and Intersex Association (ILGA), ἡ Διεθνής Ἕνωση Λεσβίων, Ὁμοφυλόφιλων, Ἀμφιφυλόφιλων TRANS καί Διαφυλικῶν πάνω ἀπό 60% ἀπό τήν Εὐρωπαϊκή Ἐπιτροπή, ποσό τό ὁποῖο ἐπαυξάνεται ἀκόμα μέ σημαντικές χρηματικές ἐνισχύσεις ἀπό τόν George Soros καί δύο ἄλλους μεγάλους δωρητές. Στή Βιέννη ἔχει τήν ἕδρα της ἡ European Union Agency for Fundamental Rights - Ὀργανισμός Θεμελιωδῶν Δικαιωμάτων τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, πού ἔχει ἱδρυθεῖ τό 2007 καί ἔχει στή διάθεσή του περίπου 20 ἑκατομμύρια Εὐρώ κάθε χρόνο. Ὁ ὀργανισμός αὐτός δίνει ἰδιαίτερη βαρύτητα στόν ἀγῶνα ἐναντίον τῶν διακρίσεων μέ βάση τόν σεξουαλικό προσανατολισμό καί τήν ταυτότητα φύλου, ὅπως γίνονται ἀντιληπτοί μέσῳ τῶν «Ἀρχῶν τῆς Τζακάρτας». Μέ τό Εὐρωπαϊκό Ἰνστιτοῦτο γιά τήν Ἰσότητα τῶν Φύλων πού ἱδρύθηκε τό 2007 μέ ἕδρα τό Βίλνιους, πρωτεύουσα τῆς Λιθουανίας, ἀπέκτησε ἡ Ε.Ε. ἕνα ἀκόμα κέντρο μέ πλούσια χρηματοδότηση (52,5 ἑκατομμύρια Εὐρώ τό 2013) πού μέ συστηματικό τρόπο δίνει τή μάχη γιά τήν καθιέρωση τῶν στόχων τῆς ἰδεολογίας τῶν φύλων. Ἄλλωστε, τόσο τό Συμβούλιο τῆς Εὐρώπης ὅσο καί τό Εὐρωπαϊκό Κοινοβούλιο μέ πληθώρα ἀποφάσεων στηρίζουν ἀπόλυτα τούς στόχους αὐτούς. Ἰδιαίτερα χαρακτηριστική ἦταν ἡ πρόσφατη (4.2.2014) ὑπερψήφιση  ἀπό τό Εὐρωπαϊκό Κοινοβούλιο τῆς περιβόητης ἔκθεσης τῆς Αὐστριακῆς Εὐρωβουλευτίνας Ulrike Lucenac, πού κυριολεκτικά τινάζει στόν ἀέρα τά θεμέλια τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ.

Μεταξύ τῶν ἄλλων προτείνει ἡ ἔκθεση αὐτή καί ἐκπαιδευτικά προ­γράμ­ματα προσανατολισμένα στόν σεξουαλικό προσανατολισμό καί στήν ταυτότητα φύλου. Ἤδη στό γερμανικό ὁμόσπονδο κρατίδιο τῆς Κάτω Σαξονίας ἐφαρμόζονται τέτοια προγράμματα πού περιέχουν συγ­κε­κριμένες παιδαγωγικές ὁδηγίες σέ θέματα ὅπως τά παρακάτω:

• Τό νάϊλον καλσόν στό πόδι τοῦ ἀγοριοῦ ἐκτοξεύει τή διάθεση στή συνεκπαίδευση ἀγοριῶν καί κοριτσιῶν. «Στά ἀγόρια καί κορίτσια πρέπει νά δίνεται ἡ εὐκαιρία, νά ἀναπτύσσουν ἀπό τήν πληθώρα τῶν ἔμφυτων δυνατοτήτων μέσα τους ἐκεῖνες τίς συμπεριφορές πού τούς ταιριάζουν ἀτομικά».

• Λεσβιακοί καί ὁμοφυλοφιλικοί τρόποι ζωῆς.

Ἡ λεγόμενη παιδαγωγική τῶν φύλων θέλει νά ἀπελευθερώσει τά παιδιά ἀπό στερεότυπες συμπεριφορές πού σχετίζονταν μέχρι τώρα μέ τά φῦλα. Ἕνα νηπιαγωγεῖο στή Βιέννη προτείνει τίς ἑξῆς πρακτικές, γιά νά δημιουργοῦνται ἴσες εὐκαιρίες στά ἀγόρια καί τά κορίτσια: Τά μικρά κορίτσια πρέπει νά ὁδηγοῦνται στό νά παίζουν ποδόσφαιρο, νά ὑπερτεροῦν σωματικά, νά βγάζουν κραυγές καί νά κάνουν μπόξ. Πρέπει νά ὑποστηρίζονται κυρίως στά μαθήματα τῆς τεχνολογίας καί τῶν ὑπο­λο­γιστῶν.

Ἀντίθετα, τά ἀγόρια μέσα ἀπό μασάζ καί αἰσθητική τοῦ σώματος πρέπει νά ὁδηγοῦνται σέ μιά θετική ἀντίληψη τοῦ σώματος. Πρέπει νά ἀσκοῦνται στό νά χάνουν καί νά ὑποδύονται γυναικείους ρόλους, νά ντύ­νον­ται πριγκίπισσες καί νά βάφουν τά νύχια τους.  Πρέπει νά παίζουν μέ κοῦκλες καί ὡς καλοί νοικοκύρηδες νά συνηθίσουν στίς ἐργασίες τοῦ νοι­κοκυριοῦ.

Αὐτή ἡ διαστρέβλωση τῆς ψυχολογίας τῶν παιδιῶν, τῶν ἐφήβων καί τῶν ἐνηλίκων στή συνέχεια εἶναι ἡ «ἀνώτερη» ἀνθρωπότητα πού ὁρα­ματίζονται οἱ πρωτεργάτες καί θιασῶτες τῆς εὐέλικτης ταυτότητας φύ­λου. Κάθε ἄνθρωπος, πού ἔστω ἐλάχιστα ἔχει διατηρήσει τή λογική του, συνειδητοποιεῖ, ὅτι αὐτή ἡ πορεία ὁδηγεῖ ἀπευθείας στόν ἀπανθρωπισμό τοῦ ἀνθρώπου, στήν ἔκπτωσή του σέ ζῳώδη κατάσταση, πού ἀκόμα καί ὁ ὅρος «ζῳώδης» συνιστᾶ προσβολή γιά τά ζῷα. Ἡ ἀδιαφορία μας μπροστά σ’ αὐτήν τήν κατάσταση εἶναι ἔγκλημα γιά τόν ἑαυτό μας καί πο­λύ περισσότερο γιά τά παιδιά μας.

                                                               Λέων Μπράνγκ

                                                                               Δρ. Θεολογίας

   «ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Αρ. Τεύχους 140

                                  Ἀπρίλιος 2014

Ὑποσημειώσεις:

1. Ὁ πρόεδρος τῆς Οὐγκάντας ὑπέγραψε στίς 24.2.2014 νόμο κατά τῆς ὁμοφυλοφιλίας μέ βαρύτατες ποινές. Ἡ ἀπάντηση τῆς Παγκόσμιας Τρά­πεζας ἦταν ἡ ἀναστολή δανείου ὕψους  90 ἑκατομμυρίων δολαρίων, τῶν ΗΠΑ ἡ ἀναθεώρηση τῶν σχέσεων μέ τήν Οὐγκάντα καί προγραμμάτων βοήθειας, τῆς Ὀλλανδίας, Νορβηγίας, Βελγίου, Δανίας καί ἄλλων βορειο­ευ­ρωπαϊκῶν  χωρῶν ἡ ἀναστολή οἰκονομικῆς βοήθειας.

2. Τό κοινοβούλιο τῆς Λιθουανίας τό 2010 εἶχε ψηφίσει μιά προσθήκη στόν νόμο γιά τήν προστασία τῆς νεολαίας. Στήν προσθήκη αὐτή ἔκανε δυσμενῆ ἀναφορά στίς ὁμοφυλοφιλικές καί πολυγαμικές σχέσεις, ἐπειδή βλάπτουν τήν ψυχική καί πνευματική ὑγεία τῆς νεολαίας. Ἀμέσως ἀκολούθησαν δύο ψηφίσματα – ἐπεμβάσεις ἐκ μέρους τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου στίς δημοκρατικές κοινοβουλευτικές διαδικασίες τῆς Λιθουανίας. Οἱ ἐπεμβάσεις κατάφεραν μέν τήν τροποποίηση ἀλλά ὄχι τήν ἀκύρωση τοῦ νόμου πού εἶχε ψηφιστεῖ ἀπό τό κοινοβούλιο τῆς Λιθουανίας.

3. Ἡ Ἑλλάδα καταδικάστηκε τό Νοέμβριο τοῦ 2013 ἀπό τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων γιά τήν ἐξαίρεση τῶν ὁμοφυλόφιλων ἀπό τό «σύμφωνο συμβίωσης» πού ἐφαρμόστηκε μέ τό νόμο 3719/2008.

4. Χαρακτηριστικό παράδειγμα στή συνάφεια αὐτή ἀποτελεῖ τό πε­ρι­στα­τικό ἑνός ἄνδρα –σύμφωνα μέ τά στοιχεῖα τῆς ταυτότητάς του– στήν Γερμανία, πού τόν Ἀπρίλιο τοῦ 2013 γέννησε παιδί. Ὄντας ἀρχικά γυ­ναῖ­κα, μέ βοήθεια ὁρμονῶν εἶχε ἀλλάξει φῦλο. Ἐπειδή δέν ἔκανε χει­ρουρ­γι­κή ἐπέμβαση, εἶχε διατηρήσει τήν μήτρα καί ἔτσι μέ δωρεά σπέρ­ματος ἔμει­νε ἔγκυος καί γέννησε τελικά ἕνα ἀγόρι. Στήν δήλωση τοῦ παιδιοῦ, παρ’ ὅτι τό κυοφόρησε καί τό γέννησε, ἤθελε νά καταχωρηθεῖ ὄχι ὡς μητέρα ἀλλά ὡς πατέρας. Τό αἴτημά του ἔγινε τελικά ἀποδεκτό.

5. Στήν Ἀγγλία ψηφίστηκε τό 2008 νόμος, πού στήν περίπτωση τεχνητῆς γονιμοποίησης δέν ἀπαιτεῖ πλέον τήν ὕπαρξη πατέρα καί μητέρας, ἀλλά μόνο ἑνός ὑποστηρικτικοῦ γονέα