Η ΠΡΟΔΟΤΙΚΗ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ ΒΑΛΘΗΚΕ ΝΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΗΣΗ ΤΟΝ ΑΡΧΙΠΡΟΔΟΤΗ ΙΟΥΔΑ!

Η  ΠΡΟΔΟΤΙΚΗ  ΕΠΟΧΗ  ΜΑΣ

ΒΑΛΘΗΚΕ  ΝΑ  ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΗΣΗ

ΤΟΝ  ΑΡΧΙΠΡΟΔΟΤΗ   ΙΟΥΔΑ!

Καθώς πλησιάζουµε πρός τό Ἅγιο Πάσχα, τήν «Ἑορτήν τῶν ἑορτῶν καί τήν Πανήγυριν τῶν πανηγύρεων», ἐνῶ ὅλοι οἱ πιστοί προετοιµάζονται πνευµατικά γιά τό κοσµοϊστορικό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, κάποιοι θεωροῦν τόν χρόνο κατάλληλο καί προχωροῦν στό ἔργο τῆς “ἀποκαταστάσεως” τοῦ Ἰούδα!

Ἡ Ὁλλανδή συγγραφέας Lot Vekemans βρῆκε ἀξιοσηµείωτο τό γεγονός, ὅτι σέ ὅλες τίς εἰκόνες, ἀνά τούς αἰῶνες, ὁ Ἰούδας παρουσιάζεται σάν ἄσχηµος καί προσωποποίηση τοῦ κακοῦ. Ὁ Ἰούδας µάλιστα χλευάζεται ἀπό τούς ἀνθρώπους, γιά νά µποροῦν οἱ ἴδιοι, νά ξεπλένουν τίς ψυχές τους, ἀπό τίς ἁµαρτίες. Ἀποφάσισε λοιπόν, νά δανείση µιά φωνή στόν Ἰούδα, γιά νά µπορέση νά µιλήση ὁ ἴδιος καί ἔγραψε τόν θεατρικό µονόλογο “Ἰούδας”.

Ὁπωσδήποτε κάθε λογοτέχνης, προσεγγίζει ἀπό τήν δική του ὀπτική γωνιά, τά διαφορά γεγονότα τῆς Ἱστορίας. Τό ἰδιαίτερο στήν προκειµένη περίπτωση, εἶναι τό ὅτι, ἀκριβῶς τήν περίοδο τοῦ Πάσχα τῶν Δυτικῶν, ἡ Εὐαγγελική Λουθηρανική µαζί µέ τήν Καθολική Ἐκκλησία καί σέ συνεργασία µέ τό κρατικό θέατρο Braunschweig, παρουσιάζουν τό ἔργο σέ διαφόρους ναούς τῆς Κ. Σαξωνίας.

Ὁ γενικός διευθυντής τοῦ θεάτρου Joachim Klement, µᾶς βοηθᾶ νά καταλάβουµε, τό πνεῦµα τοῦ ἔργου. «Ζοῦµε τήν συγκινητική ἱστορία ἑνός ἀνθρώπου (τοῦ Ἰούδα), πού ἔχει κάνει ἕνα ἀσυγχώρητο παράπτωµα.... ὅµως χωρίς αὐτό τό φιλί τοῦ Ἰούδα, δέν θά γινόταν ὁ Χριστιανισµός, ποτέ µεγάλη θρησκεία. Ὅποιος ἐνεργεῖ κάνει καί λάθη, σίγουρο εἶναι ὅτι ὅλοι µας, θά µπορούσαµε νά εἴµεθα ὁ Ἰούδας». Ὁ δηµοσιογράφος τῆς τοπικῆς ἐφηµερίδος, πού παρουσιάζει τήν συνεργασία τῶν ναῶν µέ τό θέατρο, πηγαίνει πιό πέρα...: «Ὁ ἄνθρωπος ἐνεργεῖ συχνότερα ἀπό ἀµφιβολία παρά ἀπό πίστη, λέει κάπου ὁ Ἰούδας στό ἔργο καί ἀνοίγει τό πεδίο τοῦ προβληµατισµοῦ, ὅσον ἀφορᾶ στήν προδοσία, πού στόν ἕνα (τόν Ἰούδα) κόστισε τήν ζωή καί τήν ἀπολύτρωση(;) καί τόν ἄλλον (τόν Ἰησοῦ) τόν ἔκανε Υἱό Θεοῦ! Ὁ Ἰούδας ἔπρεπε νά πεθάνη, γιά νά ζήση ἡ ἀνθρωπότητα. Ὅµως ποιός ἔχει προδώσει ποιόν;»

ΠΙΣΤΗ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΔΟΧΗ, ΠΑΤΡΙΔΑ (π. Βασίλειος Βολουδάκης)

 Ομιλία του π. Βασιλείου Βολουδάκη την Κυριακή 10/4/2016 στην Πνευματική Εστία ΥΠΑΚΟΗ .

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ: Εἰς τὴν ἁγίαν ἑορτὴν τῶν Βαΐων. (ΛΟΓΟΣ ΛΓʹ)

ΛΟΓΟΣ ΛΓʹ. Εἰς τὴν ἁγίαν ἑορτὴν τῶν Βαΐων.

Πρὸ ἓξ ἡμερῶν τοῦ πάσχα ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς Βηθανίαν, ὅπου ἦν Λάζαρος, εἰς τὸν οἶκον Μαρίας 63.818 καὶ Μάρθας, καὶ εἱστιᾶτο παρ' αὐτοῖς· ἡ δὲ Μάρθα διηκόνει, καὶ Λάζαρος ἤσθιε. Τοῦτο δὲ τῆς εἰλικρινοῦς ἀναστάσεως σημεῖον ἦν, τὸ μεθ' ἡμέρας πολλὰς  63.819 καὶ ζῇν καὶ ἐσθίειν. Ὅθεν δῆλον  ὅτι ἐν τῇ οἰκίᾳ τῆς Μάρθας τὸ ἄριστον ἦν· ἅτε γὰρ φίλοι καὶ φιλούμενοι δέχονται τὸν Ἰησοῦν. Τινὲς δέ φασιν, ὅτι ἐν ἀλλοτρίᾳ  οἰκίᾳ τοῦτο ἐγίνετο. Ἡ δὲ Μαρία διηκόνει· μαθήτρια γὰρ ἦν. Πάλιν ἐνταῦθα αὕτη πνευματικωτέρᾳ  διακονίᾳ ὑπηρέτει· οὐ διηκόνει γὰρ ὡς κεκλημένῳ, οὐδὲ κοινὴν ποιεῖται τὴν ὑπηρεσίαν, ἀλλ' εἰς αὐτὸν μόνον περιίστησι τὴν τιμὴν, καὶ οὐχ ὡς ἀνθρώπῳ πρόσεισιν, ἀλλ' ὡς Θεῷ. Τὸ γὰρ μύρον διὰ τοῦτο ἐξέχεε, καὶ ταῖς θριξὶ τῆς κεφαλῆς ἀπέμαξεν· ἅτινα οὐκ ἦν ὑπόληψιν ἐχούσης περὶ αὐτοῦ τοιαύτην, οἵαν  οἱ πολλοί.  Ἀλλ' ἐπετίμησεν  Ἰούδας προσχήματι  δῆθεν  εὐλαβείας.  Τί οὖν  ὁ Χριστός; Ἄφες  αὐτήν· εἰς τὴν  ἡμέραν τοῦ ἐνταφιασμοῦ μου τετήρηκεν  αὐτό. Τί δήποτε  δὲ οὐκ  ἤλεγξε  τὸν  μαθητὴν  ἐπὶ  τῆς  γυναικὸς,  οὐδὲ  εἶπε  τοῦτο,  ὅπερ ὁ εὐαγγελιστὴς  εἶπεν,  ὅτι  διὰ  τὴν  οἰκείαν  κλοπὴν  ἐπετίμα  τῇ  γυναικί; Τῇ πολλῇ μακροθυμίᾳ ἐντρέψαι αὐτὸν ἠβούλετο. Ὅτι γὰρ ᾔδει ὅτι προδότης ἦν, ἄνωθεν αὐτὸν ἤλεγξε, πολλάκις  λέγων·  Οὐ πάντες  πιστεύουσι· καὶ, Εἷς ἐξ ὑμῶν  διάβολός ἐστιν. Ἐδήλωσε μὲν οὖν, ὅτι οἶδεν αὐτὸν προδότην, οὐκ ἤλεγξε δὲ φανερῶς, ἀλλὰ συνεχώρησεν, ἀνακαλέσασθαι αὐτὸν θέλων.  Πῶς οὖν ἄλλος φησὶν, ὅτι πάντες οἱ μαθηταὶ  τοῦτο  ἐφθέγξαντο;  Καὶ πάντες  κἀκεῖνος·  ἀλλ'  οἱ  λοιποὶ  οὐ  τῇ  αὐτῇ προαιρέσει. Εἰ δέ τις ἐξετάζοιτο τί δήποτε κλέπτῃ ὄντι τὸ γλωσσόκομον ἐνεχείρισε τῶν πτωχῶν, καὶ οἰκονόμον ἐποίησε φιλάργυρον ὄντα· ἐκεῖνο ἂν εἴποιμεν, ὅτι τὸν ἀπόῤῥητον λόγον ὁ Ἰησοῦς οἶδεν· εἰ δὲ χρή τι καὶ ἡμᾶς στοχαζομένους εἰπεῖν, ἵνα πᾶσαν  ἐκκόψῃ  πρόφασιν.  

Ἡ καλύτερη λύσις τοῦ οἰκονομικοῦ προβλήματος (Ἀρχιμ. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου )

«Ἔχουμε οἰκονομικό πρόβλημα γιατί εἴμαστε ἄπληστοι. Ἄν ἤμεθα ὀλιγαρκεῖς, δέν θά ὑπῆρχε τέτοιο πρόβλημα. Ἡ πλεονεξία δημιουργεῖ τό οἰκονομικό ἀδιέξοδο. Δέν μᾶς ἀρκοῦν αὐτά πού ἔχουμε. Θέλουμε ὅλο καί περισσότερα. Ποιά ἄλλη καλύτερη λύσις τοῦ οἰκονομικοῦ προβλήματος ὑπάρχει, ἀπό τήν ὀλιγάρκεια; Κυνηγᾶμε τό περισσότερο. Νά μάθουμε νά εἴμαστε ὀλιγαρκεῖς. Δύο μέτρα χῶμα εἶναι ἡ κατάληξις ὅλων μας. Καί ἄν εἶναι κάποιος πλούσιος καί δυνάστης καί μεγάλος καί τρανός, τί θά κερδίση παραπάνω ἀπό δύο μέτρα χῶμα; Τό πολύ-πολύ, νά τοῦ κάνουν ἕνα ὡραῖο τάφο. Αὐτό εἶναι τό κέρδος του! Ἄν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ὑπήκουαν σέ αὐτό πού λέγει ὁ Ἀπ. Παῦλος καί ἠρκοῦντο στά ἀπολύτως ἀπαραίτητα καί δέν ἤθελαν ἕνα σωρό περιττά, δέν θά ὑπῆρχε οἰκονομικό πρόβλημα» 

Ἀρχιμ. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου «Χριστῷ τῷ Θεῶ παραθώμεθα» σελ. 49

Λόγος του Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου εις τον τετραήμερον Λαζάρον

αʹ. Σήμερον εκ νεκρών εγειρόμενος ο Λάζαρος πολλών και διαφόρων σκανδάλων την λύσιν ημίν χαρίζεται. Και γαρ ουκ οίδ’ όπως το ανάγνωσμα τούτο καί τοις αιρετικοίς δέδωκε λαβήν, και τοις Ιουδαίοις αντιλογίας αφορμήν, ουκ εξ αληθείας, μη γένοιτο, αλλ’ εκ της εκείνων κακοτέχνου ψυχής. Πολλοί μέν γαρ των αιρετικών λέγουσιν, ότι ουχ όμοιος ο Υιός τω Πατρί. Διά τι; Ότι εδεήθη, φησί, προσευχής ο Χριστός εις το εγείραι τον Λάζαρον· ει μη γαρ προσηύξατο, ουκ αν ήγειρε τον Λάζαρον. Και πως έσται, φησίν, όμοιος ο προσευξάμενος τω δεξαμένω τήν ικεσίαν; ο μέν γαρ προσεύχεται, ο δε την προσευχήν παρά του ικετεύοντος εδέξατο. Βλασφημούσι δε μη νοούντες όπως συγκαταβάσεως ην και της των παρόν των ένεκα ασθενείας η προσευχή. Επεί, ειπέ μοι, τις μείζων, ο νίπτων τους πόδας, ή εκείνος, ου νίπτει τους πόδας;

Πάντως ότι εκείνος μείζων ου ένιψε τους πόδας ο νίπτων. Αλλ’ ο Σωτήρ ένιψε τους πόδας του προδότου Ιούδα· μετά γαρ των μαθητών ην. Τις άρα μείζων, ο προδότης Ιούδας του Δεσπότου Χριστού, επείπερ ο Χριστός ένιψε τους πόδας αυτού; Μή γένοιτο. Τι δε ταπεινότερόν εστι, το νίψαι τους πόδας, ή το προσεύξασθαι; πάντως ότι το νίψαι τους πόδας. Ο ουν το ταπεινότερον μη παραιτησάμενος ποιήσαι, πώς το υψηλότερον παρητήσατο αν ποιήσαι; Αλλά πάν διά την των παρόντων ασθένειαν εγένετο Ιουδαίων, ως προϊών ο λόγος αποδείξει. Αλλά καί Ιουδαίοι λαβόντες εντεύθεν αντιλογίας αφορμήν, λέγουσι· πως τούτον οι Χριστιανοί Θεόν έχουσι, τον και τον τόπον αγνοήσαντα, ένθα τεθνηκώς κατέκειτο Λάζαρος; επειδήπερ έλεγεν ο Σωτήρ ταις περί Μάρθαν και Μαρίαν αδελφαίς Λαζάρου, Που τεθείκατε αυτόν; Είδες, φησίν, άγνοιαν; είδες ασθένειαν; ο και τον τόπον αγνοήσας, ούτος Θεός; Αλλ’ ερώ προς αυτούς, ουχ ούτως έχων, αλλά τήν αντίθεσιν αυτών καταισχύναι βουλόμενος. Ηγνόησε, λέγεις, ο Χριστός, ω Ιουδαίε, διά το ειπείν, Που τεθείκατε αυτόν; Ουκούν και ο Πατήρ ηγνόησεν εν τω παραδείσω, πού κέκρυπτο ο Αδάμ· περιήρχετο γαρ ως επιζητών αυτόν εν τω παραδείσω, λέγων· Αδάμ, που ει; αντί του, που εκρύβης;

Περί Νηστείας (π. Βασίλειος Βολουδάκης)

Απόσπασμα από την ομιλία του  Βασιλείου Βολουδάκη ην Κυριακή 10/4/2016

Η Συνθήκη του Maastricht 1992: Τι υπέγραψεν η Ελλάς (4ο μέρος)

Η Συνθήκη του Maastricht 1992: Τι υπέγραψεν η Ελλάς (3ο μέρος)

Η Συνθήκη του Maastricht 1992: Τι υπέγραψεν η Ελλάς( 2ο μέρος)

Η Συνθήκη του Maastricht 1992: Τι υπέγραψεν η Ελλάς (1ο μέρος)

Η πορεία της Ελλάδος ανάμεσα σε δύο συνθήκες "σταθμούς" του Ἐθνους

ΔΕΝ ΝΟΙΩΘΟΥΜΕ ΠΙΑ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΕΝΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΑΣ!

«Ἐν αὐτῷ γὰρ ζῶμεν καὶ κινούμεθα καὶ ἐσμέν... τοῦ γὰρ καὶ γένος ἐσμέν» (Πραξ. 17, 28)

ΔΕΝ ΝΟΙΩΘΟΥΜΕ ΠΙΑ

ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΕΝΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΑΣ!

Διαβάζουμε στήν Ἁγία Γραφή «Ὅρασις ἥν εἶδεν Ἡσαΐας...», «Ὅρασις ὤφθη πρός με, ἐγὼ Δανιήλ...» (Δαν. 8,1), «ἠνοίχθησαν οἱ οὐρανοὶ καὶ εἶδον ὁράσεις Θεοῦ...» (Ἰεζεκ. 1,1) «Ὅρασις τῶν Προφητῶν» καί ἐνδόμυχα αἰσθανόμαστε ἀδικημένοι ἐπειδή ἐμεῖς στερούμεθα τέτοιων ὁράσεων, θεωροῦμε δέ, ὡς δικαιολογία τῆς κακῆς πνευματικῆς καταστάσεώς μας τήν ἔλλειψη τέτοιων ἤ παρομοίων ἐμπειριῶν.

Ὅμως ὁ Θεός δέν εἶναι προσωπολήπτης, «οὐ θαυμάζει πρόσωπον οὐδέ λαμβάνει δῶρον», ἀλλά ἐνεργοποιεῖ τά ἀδρανοποιημένα λόγῳ τῆς ραθυμίας χαρίσματα τοῦ καθενός μας ἀναλόγως τῆς πνευματικῆς ἐργασίας μας καί τοῦ ἐνδιαφέροντός μας γιά τήν Ἀλήθεια καί ὄχι γιά τήν ὑποστήριξη τῶν αὐθαιρέτων συλλογισμῶν μας. Δέν εἶναι δυνατόν νά μᾶς δώση ὁ Θεὸς ὁράσεις τῶν ἐπουρανίων, ὅταν ἐθελοτυφλοῦμε καί δέν ἐξετάζουμε τήν πνευματική μας ὅραση γιά τήν ἐπακριβῆ γνώση τῶν ἐπιγείων συμβάντων. Αὐτό μᾶς τό διευκρίνησε σαφῶς ὁ Χριστός, λέγοντάς μας «εἰ τά ἐπίγεια εἶπον ὑμῖν καί οὐ πιστεύετε, πῶς ἐάν εἶπον ὑμῖν τά ἐπουράνια πιστεύσετε;» (Ἰω. 3,12).

Αὐτή τήν προσωπική μας εὐθύνη –γιά τήν ἀδρανοποίηση τῶν χαρισμάτων μας– αἰσθανόμεθα ἰδιαιτέρως κατά τήν περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ὅπου ἀνακεφαλαιώνονται καί συνοψίζονται ὅλα τά Θεϊκά Προστάγματα καί μένουμε ἔκθετοι συνειδητοποιῶντας τίς ἐλλείψεις καί παραλείψεις μας.

Βασικότερη ἔλλειψη γιά τόν καθένα μας εἶναι ἡ ἀδρανοποίηση τῆς πνευματικῆς μας ὁράσεως, ἕνεκα τῆς ὁποίας ἀδυνατοῦμε νά διακρίνουμε τήν Ἀλήθεια ἀπό τό ψέμα, τό σωστό ἀπό τό λάθος, τό Θεϊκό ἀπό τό δαιμονικό.

Δευτέρα, 11 Απριλίου 2016 ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ της πολιτικής παράταξης «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» 11ης Απριλίου 2016 : ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΦΛΕΓΟΝΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑ ΣΕ ΕΞΕΛΙΞΗ

Η Παράταξη «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» παρακολουθεί με πολλή προσοχή τις τελευταίες εξελίξεις, που διαδραματίζονται στην Πατρίδα μας και απειλούν άμεσα την ταυτότητά της ως Ορθόδοξο Κράτος, αλλά και την Εθνική Κυριαρχία επί των εδαφών της.

Η απαράδεκτη ενέργεια του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας να προσκαλέσει εγγράφως τον πάπα της Ρώμης Φραγκίσκο στην Ελλάδα, προκειμένου να “παρηγορήσει” τους πρόσφυγες και να τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητος, αποδεικνύει περίτρανα πως οι σύγχρονοι Έλληνες(;) πολιτικοί έχουν παντελή άγνοια της Ιστορίας.

Πολύ περίεργη και πρόξενος πολλών σκέψεων είναι, επίσης, η ένοχη σιωπή των Ιεραρχών και των πολιτικών στο πολύ σημαντικό θέμα, που ανέδειξε η εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος» της 8ης Απριλίου 2016 (Αρ. φύλλου 2112) και αφορά στην αντορθόδοξο και ανθελληνική κίνηση του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, που ζήτησε από την κυβέρνηση την επανυπαγωγή των "Νέων Χωρών" στην εκκλησιαστική δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως!

Η Εκκλησιαστική διαίρεση της Ελλάδος δεν είναι μόνο Εκκλησιαστικό ζήτημα, αλλά καθαρά πολιτικό. Δεν υπάρχουν "νέες χώρες" εντός της Ελλάδος και δεν γίνεται καμία συζήτηση για αυτονόμηση ούτε της Μακεδονίας, ούτε της Ηπείρου, ούτε της Θράκης, ούτε της Κρήτης, ούτε των Επτανήσων, ούτε της Δωδεκανήσου και, φυσικά, ούτε του Αγίου Όρους. Οι περιοχές αυτές δεν ανήκουν απλά στην Ελλάδα, αλλά είναι η Ελλάδα και δεν τίθεται κανένα ζήτημα αμφισβήτησης επ’ αυτού. Αντίθετα, πρέπει να ξεκινήσει άμεσα ένα νέο ζήτημα επανένωσης της Κύπρου, που κακώς αυτονομήθηκε μετά από μία σειρά από λανθασμένες (;) πολιτικές αλλά και Εκκλησιαστικές επιλογές.

Η Παράταξη «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» είναι ο μόνος φρουρός και το τελευταίο προπύργιο σε ένα ακόμα μείζον εθνικό ζήτημα, που το πολιτικό σύστημα και οι υπηρέτες του (βλ. μέσα ενημερώσεως) φροντίζουν να αποσιωπήσουν και να αποκρύψουν.

Η σημερινή συγκυρία της αθεϊστικής Ελληνικής(;) κυβερνήσεως, του φιλοδυτικού πολιτικού συστήματος και της αντορθοδόξου και ανθελληνικής οικουμενιστικής τάσης του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, καθιστούν το έργο της Παρατάξεως «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» ακόμα πιο δύσκολο, ωστόσο δεν θα υποστείλουμε σε καμία περίπτωση την σημαία της αντιστάσεως στην παγκόσμια διαφθορά και δεν θα πάψουμε να αγωνιζόμαστε ώστε πάντοτε η αλήθεια να ακούγεται ακόμα κι αν η φωνή μας είναι μοναδική ανάμεσα σε χιλιάδες, που λένε ψέμματα.

Από το Γραφείο Τύπου

Πολιτική Παράταξη «ΚΟΙΝΩΝΙΑ»

ΚΥΡΙΕ ΚΑΙ ΔΕΣΠΟΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ,…* † Τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Μάρκου Κ. Μανώλη

Ἀξιωθήκαμε μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν χάριν Του νὰ περάσωμεν τὴν πρώτην ἑβδομάδα τῆς νηστείας. Τώρα ἂς βάλλωμεν περισσοτέραν προθυμίαν εἰς τὸ ὑπόλοιπον τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ἡ ἄσκησις μὲ μέτρον διὰ τὴν ὑγείαν τοῦ σώματος. Καλύτερον ὀλίγον καὶ παντοτεινὸν παρὰ τὸ περισσὸν καὶ ὀλιγοχρόνιον.

Ἄριστον βοήθημα εἰς τὸν ἀγῶνα μας οἱ καλοὶ λογισμοὶ καὶ ἔννοιαι πνευματικαὶ διὰ τῶν ὁποίων τρέφεται ἡ ψυχή.

Ἀπὸ ὅλας τὰς προσευχάς καὶ τούς ὕμνους τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς μία προσευχὴ μπορεῖ νὰ ὀνομασθῆ ἡ προσευχὴ τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Εἶναι ἡ προσευχὴ τοῦ Ἁγίου Ἐφραὶμ τοῦ Σύρου, ποὺ λέγει:

«Κύριε καὶ Δέσποτα τῆς ζωῆς μου, πνεῦμα ἀργίας, περιεργίας, φιλαρχίας καὶ ἀργολογίας μὴ μοι δῷς.

Πνεῦμα δὲ σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, ὑπομονῆς καὶ ἀγάπης χάρισαί μοι τῷ σῷ δούλῳ.

Ναί, Κύριε Βασιλεῦ, δώρησαί μοι τοῦ ὁρᾶν τὰ ἐμά πταίσματα, καὶ μὴ κατακρίνειν τὸν ἀδελφόν μου· ὅτι εὐλογητὸς εἶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμὴν».

Ἡ προσευχὴ λέγεται συχνὰ πυκνὰ κατὰ τὶς ἀκολουθίες τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς. Λέγοντας τὴν προσευχὴ κάνουμε καὶ μία μεγάλη (στρωτή) μετάνοια σὲ κάθε στάσι. Ἔπειτα κάνουμε δώδεκα μικρὲς μετάνοιες λέγοντας «Ὁ Θεὸς ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ» καὶ ἐπαναλαμβάνεται ἡ Τρίτη στάσις τῆς προσευχῆς, ὁπότε κάνουμε μία ἀκόμη μεγάλη μετάνοια.

Κάποιος πνευματικὸς τὴν ἔλεγε καθ’ ὅλη τὴ διάρκεια τοῦ ἔτους καὶ τὴν συνιστοῦσε εἰς ὅλους τούς χριστιανοὺς μάλιστα εἰς τοὺς μοναχούς.

Δὲν εἶναι εὔκολο νὰ ἀναλύσουμε ὅλη τὴν προσευχή. Εἰς τὴν πρώτη στάσι ὁμιλεῖ διὰ τὰ τέσσερα πάθη, τὰ ὁποῖα μᾶς πολεμοῦν. Εἶναι αὐτὰ ποὺ ὁδηγοῦν εἰς τὴν δουλείαν τοῦ διαβόλου. Οἱ Πατέρες ὁμιλοῦν διὰ πολλὰ πάθη. Ὁ Ὅσιος Πέτρος ὁ Δαμασκηνὸς ἀριθμεῖ 298 (καὶ 228 ἀρετές). Διατὶ ὁ ἅγιος Ἐφραὶμ διάλεξε μόνο τέσσαρα;

Ἂς τὰ δοῦμε ἀπὸ κοντὰ καὶ ἴσως λάβουμε τὴν ἀπάντησι.

Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΟΣ ΕΤΟΛΜΗΣΕ ΝΑ ΖΗΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΝ ΤΑΣ «ΝΕΑΣ ΧΩΡΑΣ»!(π. Βασίλειος Βολουδάκης)

Ὁ «Ὀρθόδοξος Τύπος» ἀπό τοῦ ἔτους  2001 ἔχει ἐπισημάνει τήν ἀντικανονικότητα  τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ καθεστῶτος τῶν «Νέων Χωρῶν» καί τόν ἐξ αὐτῆς  μέγιστον Ἐκκλησιαστικόν καί  Ἐθνικόν κίνδυνον

Ο  ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΟΣ  ΕΤΟΛΜΗΣΕ ΝΑ ΖΗΤΗΣΗ

 ΑΠΟ  ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΝ  ΤΑΣ  «ΝΕΑΣ  ΧΩΡΑΣ»!

● Μετά τούς δημοσιογραφικούς λιθοβολισμούς ἐτῶν δικαιώνεται ὁ Ἀγών τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου».

●    Ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως πόσων Ἐθνῶν εἶναι Πρῶτος;

●  Ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν & Πάσης Ἑλλάδος σιωπᾶ μέ διάκρισιν καί ποιμαντικήν σύνεσιν,  δέν ὁμιλεῖ, δέν ἀποκαλύπτει τά συμβάντα.

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Βασιλείου Ε. Βολουδάκη

   

Ἐγκυρότατες πληροφορίες πού περιῆλθαν εἰς γνῶσιν μου ἀπό κορυφαίους παράγοντες τῆς Πατρίδος μας  ἀποκαλύπτουν ὅτι ὁ Παναγιώτατος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαῖος προέβη εις πρωτοφανῆ, ἀποτρόπαιον, ἀντιεκκλησιαστική και ἀντεθνική ενέργεια. Ἐκορύφωσε τίς ἐπιδιώξεις του διά ἐπικυριαρχίαν του ἐπί τῶν «Νέων Χωρῶν» (κακῶς, βεβαίως,  ἀποκαλουμένων τοιουτοτρόπως, ἐφ’ ὅσον πρόκειται περί τῶν Μητροπόλεων τῆς ἑνιαίας Πατρίδος μας, τῆς Ἠπείρου καί τῆς Βορείου Ἑλλάδος), ζητῶντας ἀπό τήν Κυβέρνηση τήν ἐπανυπαγωγή τῶν «Νέων Χωρῶν» εἰς τήν ἐκκλησιαστική δικαιοδοσία τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως! 

Ἡ ἐγκυροτάτη καί ἐξακριβωμένη αὐτή πληροφορία ἑρμηνεύει καί τήν πρό τῆς συγκλήσεως τῆς προσφάτου Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος δημοσιευθεῖσα εἴδηση ὅτι ὁ Μακ. Ἀρχιεπίσκοπος κ. Ἱερώνυμος παρέδωσε πρός φύλαξιν εἰς τήν Κρύπτην τῆς Ι. Συνόδου ὀγκώδη ἀπόρρητον Φάκελλον, προφανῶς μέ ἔγγραφα, τά ὁποῖα σχετίζονται μέ αὐτήν τήν ὑπόθεση.

 Ἡ ἐκκλησιαστική καί πνευματική στάση τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου μας νά παραδώση τόν ἀπόρρητο Φάκελλον, τηρώντας ἀπόλυτη σιωπή, μή θέλοντας –προφανώς– νά ἐκθέση τό Πατριαρχεῖο, τόν τιμᾶ ἰδιαιτέρως ἀλλά καί μᾶς δημιουργεῖ ἐπιπρόσθετες εὐθύνες, διότι πρέπει νά ἀντιδράσουμε ὡς Σῶμα Χριστοῦ καί νά ἀντιταχθοῦμε σέ μιά ἐντελῶς ἀντικανονική ἀπαίτηση τοῦ Πατριαρχείου, ἡ ὁποία ἀπαίτηση, ὄχι μόνο θά ἐκκοσμικεύση τίς Ἑλληνικές Μητροπόλεις μέ ἐκλογές Μητροπολιτῶν, ὅπως αὐτῶν πού ἔχει ἐκλέξει μέχρι σήμερα στήν Εὐρώπη καί ἀλλοῦ, μέ τά γνωστά οἰκτρά πνευματικά ἀποτελέσματα, ἀλλά κατακερματίζει καί ΣΥΡΡΙΚΝΏΝΕΙ τήν Πατρίδα μας, στά τμήματα πού ὅριζαν ἐδῶ καί χρόνια οἱ Τουρκικοί Χάρτες τῆς Ἑλλάδος, πού διδάσκονται στά Σχολεῖα τῆς Κωνσταντινουπόλεως! 

Ἡ ἐξέλιξη αὐτή ἦταν ἀναμενομένη καί προφανής, ὡστόσο μέχρι χθές ἐλοιδωρούμεθα οἱ γράφοντες,  ὁσάκις ἐπισημαίναμε τούς ἐκκλησιαστικούς καί ἐθνικούς κινδύνους πού ἐγκυμονοῦσαν  οἱ Πατριαρχικές κινήσεις πού προετοίμαζαν τήν ὑλοποίηση τῶν ἐπιδιώξεων τοῦ Φαναρίου.

Γράφω αὐτά σήμερα μέ ἰδιαίτερο πόνο γιατί τό θέμα αὐτό  τό ἐπεσήμανα πρῶτος καί μόνος, γράφοντας ἐπ’ αὐτοῦ ἀπό τό 2001!

Συγκεκριμένα, στίς 27-7-2001, στό ἄρθρο μου στόν «Ο.Τ.» μέ τίτλο «Ὁρατός ὁ κίνδυνος Βατικανοποιήσεως τῆς Ὀρθοδοξίας» ἔγραφα:

Η ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΣΤΗΝ ΝΟΗΣΗ ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΙ ΣΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ

Η ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΣΤΗΝ ΝΟΗΣΗ ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΙ ΣΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ

Πρόσφατα εἶδα μιά πολύ ἐνδιαφέρουσα παρουσίαση στό διαδίκτυο μέ τίτλο: «Ὁ ἄνθρωπος: Προϊόν τύχης ἤ ἰδιοφυής κατασκευή;». Προέρχεται ἀπό τόν Werner Gitt (βλ. https://www.youtube.com/watch?v=JQsBM3r3mi0), ὁ ὁποῖος, ὡς καθηγητής πληροφορικῆς ἐπί 24 χρόνια (1978-2002), ἦταν διευθυντής τοῦ Φυσικοῦ-Τεχνολογικοῦ Ἰνστιτούτου τῆς Γερμανίας στήν πόλη Braunschweig. Ὁ W. Gitt προσεγγίζει τό ἐρώτημα γιά τήν προέλευση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν πλευρά τῆς ἐπιστήμης του, τῆς πληροφορικῆς. Στήν ἀρχή τῆς παρουσίασης ἐκθέτει σύντομα τή θεωρία τοῦ Δαρβίνου γιά τήν ἐξέλιξη τοῦ ἀνθρώπου, ὑπογραμμίζοντας ἐξ ἀρχῆς, ὅτι στόν Δαρβίνο, ἐφ ὅσον ἔζησε στό 19ο αἰῶνα, ἔλειπαν πάρα πολλές ἐπιστημονικές γνώσεις γιά τόν ἄνθρωπο, τίς ὁποῖες διαθέτουμε ἐμεῖς σήμερα. Δέν εἶχε π.χ. καθόλου γνώση τοῦ DNA τοῦ ἀνθρώπου καί γενικά τῆς δομῆς τοῦ ἐγκεφάλου, ὅπως καί τοῦ νευρικοῦ συστήματος. Ἐκθέτοντας ἔπειτα τή βασική θέση τοῦ Δαρβίνου ὅτι ἡ ζωή προῆρθε ἀπό τήν ὕλη, τήν ἀντικρούει μέ βάση τήν πληροφορική. Ἐπίσης ἀντικρούει καί τήν ἄκρως παράλογη θέση περί τοῦ θανάτου στή θεωρία τοῦ Δαρβίνου. Παρά τόν μεγάλο θησαυρό γνώσεων πού διαθέτει ἡ ἐπιστήμη σήμερα γιά τήν ἐξαιρετικά πολύπλοκη κατασκευή καί λειτουργία τοῦ ἀνθρώπου, τή θέση αὐτή ὑπερασπίζονται μετά μανίας πολλοί σύγχρονοι ἐπιστήμονες, οἱ ὁποῖοι φθάνουν στό σημεῖο νά ἰσχυρίζονται ὅτι ὁ θάνατος εἶναι ἡ βασική προϋπόθεση τῆς ζωῆς, ὅτι εἶναι κατά κάποιον τρόπο ἀνακάλυψη τῆς ἐξέλιξης γιά τήν ἐπιτάχυνσή της, ὅτι εἶναι δημιουργός τῆς ζωῆς καί φυσικά καί τό τελευταῖο, ὅτι εἶναι τό ἀπόλυτο τέλος της. Δηλαδή, μιά ἐντελῶς ὑλιστική ἀντίληψη τῆς ζωῆς.

Ἡ ἀντίκρουση αὐτή ξεκινάει μέ τήν ἔκθεση συστημάτων πού βασίζονται στήν πληροφορία. Ἕνα ρομπότ λ.χ. μέ ἕξι πόδια, προκειμένου νά κινεῖται καί νά ἐκτελεῖ διάφορες ἐργασίες, προφανῶς ἔχει ἀνάγκη ἀπό ἕναν ἐγκέφαλο καί ἕνα ἀντίστοιχο μέ τίς λειτουργίες του πρόγραμμα. Χαρακτηριστικό ἐδῶ εἶναι, ὅτι ἡ πληροφορία ἤ οἱ πληροφορίες πού τοῦ δίνονται μέ τό πρόγραμμα αὐτό δέν εἶναι ὅπως ὅλο τό μηχάνημα καί ὁ ἐγκέφαλος του ὑλικό στοιχεῖο, ἐπειδή ἡ πληροφορία δέν ἔχει βάρος, δέν ἐμπίπτει στά βασικά φυσικά μεγέθη πού περιγράφουν τήν ὕλη, ὅπως εἶναι ἡ μάζα (kg), τό μῆκος (m), ὁ χρόνος (s), ἡ θερμοκρασία (K), ἡ ἔνταση ἠλεκτρικοῦ ρεύματος (A), ἡ ποσότητα ὕλης (mol) καί ἡ ἔνταση ἀκτινοβολίας (cd). Ἡ πληροφορία εἶναι μή ὑλικό στοιχεῖο. Ὅταν ἐξετάσει κανείς στή συνέχεια ὅλη τή δομή τοῦ ἀνθρώπινου σώματος διαπιστώνει ἕνα τεράστιο σύστημα καλωδίωσης πού εἶναι οἱ νευρικές ἵνες, μέσα ἀπό τίς ὁποῖες μεταδίδονται σέ κλάσματα δευτερολέπτου οἱ πληροφορίες. Μέ βάση τίς σημερινές ἐπιστημονικές γνώσεις γύρω ἀπό τόν ἀνθρώπινο ἐγκέφαλο (ἀποτελεῖται ἀπό 100 δισεκατομμύρια περίπου νευρῶνες, οἱ ὁποῖοι κατά μέσο ὅρο συνδέονται ὁ κάθε ἕνας μέ περίπου 1000 ἄλλους) καί τό νευρικό σύστημα, καταλήγει κανείς κατά τήν προσπάθεια προσδιορισμοῦ τοῦ συνολικοῦ μήκους τῶν νευρικῶν ἱνῶν στόν ἐγκέφαλο στόν ἀσύλληπτο ἀριθμό τῶν 500.000 χιλιομέτρων καί γιά τό ὑπόλοιπο νευρικό σύστημα στά 380.000 χιλ. Καί ἐάν ἤθελαν –καί κυρίως ἐάν μποροῦσαν– οἱ ἐπιστήμονες νά δημιουργήσουν σχεδιάγραμμα μέ τίς συνδέσεις ὅλων τῶν νευρώνων τοῦ ἀνθρωπίνου ἐγκεφάλου, ἀσφαλῶς θά χρειάζονταν ἀρκετά τετραγωνικά χιλιόμετρα χαρτιοῦ. Αὐτά τά ὀλίγα γιά τόν ἐγκέφαλο καί γιά τό νευρικό σύστημα τοῦ ἀνθρώπου ἀποτελοῦν ἕνα ἐλάχιστο δεῖγμα ἀπό τά πανθαύμαστα πού ἀναφέρει ἡ παρουσίαση γιά τό ἀνθρώπινο σῶμα, δηλ. τήν ὑλική δομή τοῦ ἀνθρώπου.

Ένωση των Παπικών μόνο ως μετανοούντας (π. Βασίλειος Βολουδάκης)

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΑΣ π. ΣΙΜΩΝ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΜΑΣ

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΑΣ π. ΣΙΜΩΝ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ

ΚΑΙ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΜΑΣ

Στίς 6 Μαρτίου 2016, ἡμέρα Κυριακή θά τελέσουμε στόν Ἱ. Ναό μας τό Μνημόσυνο τοῦ ἁγίου Γέροντός μας π. Σίμωνος Ἀρβανίτη.

Συμπληρώνονται, στίς 4 Μαρτίου, 28 χρόνια ἀπό τῆς Ὁσίας Κοιμήσεώς του καί ἀκόμη δέν ἔχω ἐκπληρώσει τό χρέος τῆς ὑπακοῆς μου νά φέρω εἰς φῶς «ὅσα ἤκουσα καί εἶδα», συμφώνως πρός τήν προτροπή του: «Νά γράφης αὐτά πού θά βλέπης»!

Τά λόγια αὐτά μοῦ τά εἶπε ὅταν ἔλαβε τήν ἀπόφαση νά αὐτοεξορισθῆ γιά κάποιες μέρες ἀπό τό Μοναστήρι του, τόν Ἅγιο Παντελεήμονα Κοκκιναρᾶ Ἀττικῆς, καί νά μεταβῆ στούς πρόποδες τῆς πίσω μεριᾶς τοῦ βουνοῦ, στό ἐκκλησάκι τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ, γιά νά ἀπομονωθῆ, νά νηστέψη παντελῶς καί νά προσευχηθῆ, ὑπέρ τοῦ φωτισμοῦ καί τῆς μετανοίας δύο μοναχῶν του, πού εἶχαν ἐγείρει ἀνταρσία ἐναντίον του!

Ἐλπίζω καί εὔχομαι, πρίν μέ καλέση ὁ Κύριος, νά προλάβω τήν συγγραφή τοῦ βιβλίου αὐτοῦ πού θά ἐκπληρώση τήν ὑπακοή μου στό θέλημα τοῦ Γέροντός μας, πού, ὅπως πάντοτε, μᾶς ἀπεδείχθη, ὅτι ταυτίζεται μέ τό Θέλημα τοῦ Θεοῦ. Τό πιστεύω αὐτό καί τό γράφω γιατί εἶναι ἡ Μόνη Ἀλήθεια, ἀφοῦ κοντά του γνωρίσαμε γιά πρώτη φορά τί σημαίνει αὐτό πού διαβάζουμε στά βιβλία τῶν ἁγίων μας: Γνωρίσαμε, ὄχι μόνο τί σημαίνει ἀληθινή ταπείνωση, ἀλλά τί σημαίνει ἀπάθεια!