π. Αυγουστίνος Καντιώτης : Πνευματικόν όπλον και η ψήφος

(Από την χριστιανική σπίθα)
Αλλά και η γνώμη πνευματικών τινων πατέρων και διδασκάλων, ότι το μόνον, το οποίον έχουν να κάμουν οι χριστιανοί εν όψει εκλογών, είνε να γονατίσουν και να προσεύχωνται, είνε εσφαλμένη.

Ουδείς πιστός υποτιμά την σημασίαν της προσευχής. Αλλ’ η προσευχή δεν είνε το μόνον όπλον του χριστιανού. Συν τῇ προσευχῇ απαιτούνται και πολλά άλλα πράγματα, και μάλιστα εργασία και δραστηριότης, διά την πρόοδον ατόμων και συνόλων. Απαιτείται αγών…
Ναι! Όπλον η προσευχή! Αλλ’ όπλον και η ψήφος. Δυνάμει της ψήφου ανέρχονται εις την εξουσίαν ή άνθρωποι χρηστοί και ενάρετοι ή άνθρωποι φαύλοι και διεφθαρμένοι, οι μεν διά να σώσουν, οι δε διά να θύσουν και να απολέσουν. Η ψήφος δεν είναι μόνον δικαίωμα, αλλά και καθήκον παντός πολίτου. Όπως ούτος στρατεύεται και λαμβάνει όπλα διά να υπερασπίση την Πατρίδα, ούτω και καλείται να ψηφίση, διά να βοηθήση εις την πρόοδον της Πατρίδος. Η ψήφος όπλον. Και όπως ο ρίπτων το όπλον κατακρίνεται ως ρίψασπις, ούτω και εκείνος ο οποίος δεν ψηφίζει, είναι αξιοκατάκριτος όπως ο ρίψασπις.
Αλλά και η γνώμη άλλων, ότι πρέπει να ρίπτονται λευκά ψηφοδέλτια, είνε και αυτή διά τους ανωτέρω λόγους εσφαλμένη. Τι το όφελος, να έχης όπλον αλλά να το κρατής άσφαιρον; Ως γνωστόν κατά το πολίτευμα του Σόλωνος, όταν κινδυνεύη η Πατρίς ουδείς επιτρέπεται να παραμένη ουδέτερος. Η ουδετερότης είνε υπέρ των εχθρών. Ο τηρών ουδετερότητα ομοιάζει με εκείνον, ο οποίος βλέπει να καίεται το δάσος και δεν σπεύδη να βοηθήση εις την κατάσβεσιν της πυρκαϊάς…

Η πολιτική ψεύδος και απάτη ...… Η πολιτική όπως ασκείται, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων… κατήντησε συνώνυμος του ψεύδους και της απάτης και ο λαός, βλέπων διαρκώς να διαψεύδωνται αι ελπίδες του, απογοητεύεται και αηδιάζει και εκφράζεται με βαρείας εκφράσεις διά την πολιτικήν και διά τους πολιτικούς. Και εις την γενικήν κατακραυγήν συμπεριλαμβάνεται, δυστυχώς, και εί τι καλόν υπάρχει εις τα διάφορα πολιτικά σχήματα. Διότι πρέπει να ομολογήσωμεν, ότι υπάρχουν και ιδεολόγοι των οποίων η φωνή συμπνίγεται μέσα εις το πανδαιμόνιον των πολιτικών φωνών… περιλαμβάνονται και αξιόλογοι βουλευταί, οι οποίοι εκ παίδων εγαλουχήθησαν παρά τους πόδας ευσεβών διδασκάλων, θεολόγων, ιεροκηρύκων και πνευματικών πατέρων. Ούτοι, άλλος περισσότερον και άλλος ολιγώτερον, ζουν χριστιανικήν ζωήν. Αλλ’ οι εν λόγω βουλευταί, ειρωνικώς υπό των κοσμικών συναδέλφων των χαρακτηριζόμενοι «θρησκευτικοί» και «παπάδες», παρηγκωνίσθησαν από την διοικούσα ομάδα του κόμματος και ουδείς εξ αυτών έγινεν Υπουργός, διά να μη επηρεάση με τας χριστιανικάς αντιλήψεις των το … προοδευτικόν έργον της Κυβερνήσεως. Ας ακούσουν και αυτοί την φωνήν της αληθείας.

(Σε άλλο φύλλο της χριστιανικής σπίθας)

  

Έχετε και σεις, αγαπητοί βουλευταί, ιστορικήν ευθύνην. Διότι, εγγύς των πραγμάτων ευρισκόμενοι και βλέποντες την σοβαράν απόκλισιν του σκάφους εκ της πνευματικής γραμμής πλεύσεως ωφείλατε να διαμαρτυρηθήτε εντόνως, να διαχωρίσετε τας ευθύνας σας, να επαναστατήσετε κατά της εκτροπής και εξερχόμενοι του κόμματος να δημιουργήσετε νέον πολιτικόν σχήμα, εις το οποίον να στεγαστούν πολιτικώς ανέστιοι πιστοί χριστιανοί. Δεν θα ήτο ανάγκη εις το πολιτικόν αυτό σχήμα να δώσετε όνομα χριστιανικόν. Διότι εν Ελλάδι όλοι σχεδόν ονομάζονται χριστιανοί και πολλοί καυχώνται διάτην ανύπαρκτον χριστιανοσύνην των. Θα εδίδετε ένα άλλο όνομα π.χ. «Εργατικόν κόμμα» ή «Κοινωνική Δράσις»… απωλέσθη ευκαιρία ανακατατάξεως των χριστιανικών δυνάμεων… απωλέσθη παρομοία ευκαιρία κατά το 1944, μετά την απελευθέρωσιν του Έθνους, ότε σφριγηλαί χριστιανικαί δυνάμεις ηδύναντο να κατέλθουν εις τον πολιτικόν στίβον και να διεκδικήσουν την πολιτικήν εξουσίαν προς δημιουργίαν χριστιανικής Ελλάδος. Απωλέσθη δε και η ευκαιρία εκείνη, λόγω περιδεούς συνειδήσεως των πνευματικών οδηγών, οι οποίοι, οπαδοί της απολιτικοποιήσεως, απέτρεπον τους χριστιανούς από την πολιτικήν.

Ναι, σεις, ιερείς και επίσκοποι, δεν πρέπει να πολιτεύεσθε. Η ιδική σας θέσις είναι εις τα θυσιαστήρια και εις τους άμβωνας. Και εκείθεν πρέπει να δίδετε από περιωπής την μάχην διά την επικράτησιν της βασιλείας του Θεού επί της γης. Αλλ’ οι λαϊκοί, άνδρες πιστοί και ικανοί, διακρινόμενοι διά την εντιμότητα του βίου των και διά τον δραστήριον χαρακτήρα των, έπρεπε να κατέλθουν εις την κονίστραν των πολιτικών αγώνων και ν’αγωνισθούν διά ν’ ακουσθή ισχυρά η φωνή του Χριστού εις την Βουλήν και να σείση το παμπάλαιον καθεστώς της αμαρτίας και της ανομίας…
… Αλλά δυστυχώς υπερίσχυσαν περιδεείς πνευματικοί ταγοί, οι οποίοι, ας επιτραπή η λέξις, ευνούχισαν τον λαόν και τον ηχρήστευσαν πολιτικώς. Και ο ταλαίπωρος λαός δίδει την ψήφον του πότε εις το ένα και πότε εις το άλλο κοσμικόν σχήμα, και ψηφίζει ανθρώπους θρησκευτικώς αδιαφόρους, αλειτουργήτους, ακοινωνήτους, ροταριανούς, μασόνους, απίστους και αθέους, και το δράμα του Έθνους, συνεχίζεται και επιτείνεται. Η ευθύνη όλων είναι μεγάλη...
... Νοσταλγοί ημείς της ιδεώδους κοινωνίας, της βασιλείας των ουρανών, του πολιτεύματος και της ζωής την πρώτων χριστιανών, από κανένα σημερινόν πολιτικόν σχήμα δεν ικανοποιούμεθα. Και λοιπόν οι χριστιανοί δεν θα ψηφίσουν; Ή θα ριψουν λευκά ψηφοδέλτια; Όχι βεβαίως.

Στη συνέχεια ο π.Αυγουστίνος λέει ότι απόντος πολιτικου σχήματος με χριστιανικές αρχές, οι χριστιανοί ας επιλέξουν χριστιανούς, ηθικούς, αξίους, τιμίους πολιτικούς σε κάθε κόμμα, "μη ανήκοντας εις την μασονικήν στοάν ή εις άλλας σκοτεινάς κινήσεις, αγαπώντας το Έθνος και την Εκκλησίαν" "υπό τον θεμελιώδη όρον, άν το κόμμα ει το οποίον ανήκει, ενεργήση τι, το οποίον αντίκειται εις την χριστιανικήν πίστιν και ηθικήν, να μη διστάση να εξέλθη αυτού και να ενωθή με άλλα χριστιανικά στοιχεία, και όλοι μαζί να δημιουργήσουν πολιτικόν σχήμα ευαγγελικών αρχών προς σωτηρίαν του Έθνους...

Είθε εις τας μεταπροσεχείς εκλογάς να υπάρχη ισχυρόν πολιτικόν σχήμα με Ορθόδοξα Χριστιανικά θεμέλια.
Το σχήμα τούτο θα είνε η πολιτική έκφρασις των πιστευόντων εις το Ευαγγέλιον... είθε να υπάρξη ισχυρόν πολιτικόν σχήμα με θεμέλιον τον Χριστόν και το Ευαγγέλιόν Του.
Άλλως ουκ έσται δεινών παύλα.
Χριστός ηγείσθω εν πάσι!

από το αγωνιστικό ιστολόγιο : Αποτείχιση