Δέν εἶναι λίγοι οἱ ἐντός ἐκκλησίας ἄνθρωποι (πολλές φορές µάλιστα καί ἱεράρχες) οἱ ὁποῖοι ὑποστηρίζουν ὅτι ἡ Γένεση δέν ἀποτελεῖ µιά ἐπιστηµονική περιγραφή τῆς Δηµιουργίας, ἀλλά µιά συµβολική παράθεση γεγονότων. Ἐπιπλέον µεγάλες µορφές τῆς σύγχρονης γενετικῆς ἐπιστήµης οἱ ὁποῖοι εἶναι, ὅπως δηλώνουν, καί ἄνθρωποι τῆς πίστης(;) ὅπως ὁ Ντοµπζάνσκι καί ὁ Collins δηλώνουν ὅτι “κανένας σοβαρός βιολόγος σήµερα δέν ἀµφιβάλει ὅτι ἡ θεωρία τῆς ἐξέλιξης ἐξηγεῖ τή µεγάλη πολυπλοκότητα καί διαφορετικότητα τῆς ζωῆς”!
Σάν βιολόγος, ἔχω πολλά στοιχεῖα πού ἐπιβεβαιώνουν ὅτι ἡ Γένεση εἶναι ταὐτόχρονα καί ἐπιστηµονική Ἀποκάλυψη. Στό ἄρθρο µου, ὅµως, αὐτό, θά ἀρκεσθῶ νά παραθέσω ἕνα µόνο στοιχεῖο. Θά µοιρασθῶ µέ τούς ἀναγνῶστες τῆς «Ἐνοριακῆς Εὐλογίας» ἕναν προβληµατισµό τοῦ ἴδιου τοῦ Δαρβίνου σχετικά µέ τή θεωρία του, µεταφέροντας ἀκριβῶς τά λόγια του.
Ὁ ἴδιος ὁ Δαρβίνος, λοιπόν, εἶπε: «Τό ἀνθρώπινο µάτι, µέ ὅλες του τίς ἀµίµητες ἐπινοήσεις γιά τήν προσαρµογή τῆς ἑστίασης σέ διάφορες ἀποστάσεις, γιά τήν ρύθµιση εἰσδοχῆς διαφορετικῶν ποσοτήτων φωτός, καθώς καί γιά τή διόρθωση τῶν σφαιρικῶν καί χρωµατικῶν ἐκτροπῶν, δέν θά µποροῦσε νά ἔχει σχηµατιστεῖ µέσῳ φυσικῆς ἐπιλογῆς. Αὐτό, µπορῶ ἀνοιχτά νά τό ὁµολογήσω, φαίνεται παράλογο στό µέγιστο βαθµό»! (Κάρολος Δαρβίνος, «Περί τῆς Καταγωγῆς τῶν Εἰδῶν µέσῳ τῆς φυσικῆς ἐπιλογῆς, ἤ τή διατήρηση τῶν Εὐνοουµένων Φυλῶν στόν ἀγῶνα τῆς ζωῆς», 1859, σελ. 155). Φυσικά, ὁ Δαρβίνος στή συνέχεια τοῦ κειµένου του, µέσα ἀπό φιλοσοφικούς συλλογισµούς, προσπαθεῖ νά πείσει ὅτι παρ’ ὅτι φαίνεται ἀδιανόητο στήν ἀνθρώπινη λογική, δεδοµένης πάντα τῆς θεωρίας του, δέν θά ἦταν παντελῶς ἀδύνατο νά συµβεῖ(!). Ὡστόσο ὁ ἀρχικός του προβληµατισµός παραµένει µέ ἀµείωτο βάρος, τό ὁποῖο ἄν δέν ὑπῆρχε, ὁ συγκεκριµένος προβληµατισµός δέν θά εἶχε τεθεῖ ἐξαρχῆς. Τελικά καταργεῖται καί ἡ ἐπιστήµη καί ἡ λογική γιά νά πάρει τή θέση τους µιά θεωρία, µιά φαντασία πού ἐφευρίσκεται µέ σκοπιµότητα. Τή σκοπιµότητα θεοποιήσεως τοῦ τυχαίου!
Πρόκειται γιά ἕναν προβληµατισµό πού ἐκφράστηκε καί στή σύγχρονη ἐποχή ἀπό ἕνα βιοχηµικό ἐν ὀνόµατι Michael Behe ὁ ὁποῖος διατύπωσε τό λεγόµενο ἐπιχείρηµα τῆς “ἀµείωτης πολυπλοκότητας”. Σύµφωνα µέ αὐτό, ὁρισµένα βιολογικά συστήµατα εἶναι ὑπερβολικά πολύπλοκα γιά νά ἔχουν ἐξελιχθεῖ ἀπό ἁπλούστερους ἤ “λιγότερο πλήρεις” προκατόχους, µέσῳ τῆς διαδικασίας τῶν τυχαίων µεταλλάξεων καί τῆς φυσικῆς ἐπιλογῆς. Ἐδῶ θά πρέπει νά σηµειώσουµε ὅτι φαίνεται λίγο παράξενο τό γεγονός ὅτι πώς σύσσωµη ἡ ἐπιστηµονική κοινότητα, ἔσπευσε νά ἀπορρίψει καί νά καταδικάσει τό παραπάνω ἐπιχείρηµα ὡς ἀβάσιµο καί ἀντιεπιστηµονικό, χωρίς κατ’ οὐσίαν νά ἔχει ἁπτά ἐπιστηµονικά δεδοµένα, τά ὁποῖα νά τό καταρρίπτουν, παρά τό γεγονός ὅτι τό ἐπιχείρηµα αὐτό ἀποτελεῖ προέκταση ἑνός προβληµατισµοῦ πού ἐκφράστηκε ἀπό τόν ἴδιο τό δηµιουργό τῆς θεωρίας τῆς ἐξέλιξης, τόν Δαρβίνο! Τό ὅτι ἔχει παρατηρηθεῖ ὅτι οἱ διαδικασίες τῶν τυχαίων µεταλλάξεων καί τῆς φυσικῆς ἐπιλογῆς ὄντως συµβαίνουν στά βιολογικά συστήµατα, δέν σηµαίνει αὐτοµάτως ὅτι αὐτές οἱ διαδικασίες ἦταν καί οἱ κινητήριες δυνάµεις πίσω ἀπό τή δηµιουργία τῶν εἰδῶν. Εἶναι δηλαδή πιθανό, οἱ τυχαῖες µεταλλάξεις καί ἡ φυσική ἐπιλογή νά δόθηκαν στά εἴδη µετά τή δηµιουργία τους ὡς ἕνας µηχανισµός προσαρµοστικότητας στίς διαρκῶς µεταβαλλόµενες περιβαλλοντικές συνθῆκες, καί ἐλλείψει ἐπιστηµονικῶν δεδοµένων πού νά φτάνουν τόσο πίσω στήν ἱστορία τοῦ κόσµου, δέν µπορεῖ κανείς νά ἀποδείξει ὅτι κάτι τέτοιο δέν ἰσχύει.
Ἐκτός ἀπό ἐπιστήµονας, ἐπέλεξα νά εἶµαι καί παιδί τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτή τήν ἐπιλογή τήν ἔκανα συνειδητά διότι ἔχω τή σιγουριά ὅτι ἡ Ἐκκλησία διαφυλάσσει τήν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ καί τήν µεταφέρει σέ ὅσους θέλουν νά ἀκούσουν καί νά µάθουν. Ἡ Ἀλήθεια αὐτή πιστεύω ὅτι δέν εἶναι συµβολική ἤ ἀλληγορική ἀλλά Ἀλήθεια µέ ὅλη τή σηµασία τῆς λέξεως, ἡ ὁποία πολλάκις µάλιστα ἔχει ἐπαληθευθεῖ µπροστά στά ἔκπληκτα µάτια τῶν ἐπιστηµόνων, ὅπως γιά παράδειγµα στήν περίπτωση τῆς µιτοχονδριακῆς Εὔας (Βλ. Ἐνοριακή Εὐλογία τεύχη 130-131 καί 132-133).
Μετά ἀπό ὅλα αὐτά, ὁ τελικός µου προβληµατισµός εἶναι ὁ ἑξῆς: Ποιά εἶναι αὐτή ἡ βαθύτερη αἰτία πού µᾶς ὁδηγεῖ στό νά ἀποδεχόµαστε ἀβίαστα τήν κάθε µοντέρνα ἐπιστηµονική θεωρία, ἀκόµα καί αὐτές πού ἀγγίζουν τά ὅρια τῆς ἐπιστηµονικῆς φαντασίας, ἐνῷ ταυτόχρονα προσπαθοῦµε νά διαγράψουµε ὅλη τή γνώση πού µᾶς ἔδωσε ὁ Πατέρας µας ἀπό τήν ἀρχή τοῦ κόσµου, µετονοµάζοντάς την σέ “ἀλληγορικό συµβολισµό;”
Μᾶλλον δέν θέλουµε τίποτα ἀπό Ἐκεῖνον. Μᾶλλον θέλουµε ὅλα νά τά βροῦµε µόνοι µας καί νά τά ἔχουµε µόνοι µας... Μᾶλλον ἡ φράση “τά σά ἐκ τῶν σῶν...” δέν εἶναι τίποτα ἄλλο παρά ἕνας γλαφυρός συµβολισµός πού καλά θά κάνουµε νά τόν ξεχάσουµε στό ὄνοµα τῆς δικῆς µας µεγαλοσύνης καί παντογνωσίας(!) Ὁ Θεός νά µᾶς λυπηθεῖ!...
Κωνσταντῖνος Βουγᾶς
Μοριακός Βιολόγος
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 139
Ἔτος 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου