Ο ηγέτης και οι μαριονέτες!

Οι τελευταίες εξελίξεις στην Ουκρανία δείχνουν ολοφάνερα πια, την παγκόσμια έλλειψη ηγετών. Όλη η υφήλιος έχει να επιδείξει μόλις μία ηγετική φυσιογνωμία, αυτή του Βλαντίμιρ Βλαντιμίροβιτς Πούτιν, με τις όποιες αδυναμίες του. Η στάση του είναι ηγετική, ο ίδιος έχει όραμα, εμπνέει εμπιστοσύνη, είναι αποφασιστικός, έχει πυγμή και κυρίως πολιτικά είναι πανέξυπνος. 

Από την άλλη μεριά, υπάρχει ένας πρόεδρος των Η.Π.Α. κατώτερος πάσης προσδοκίας, πολιτικά ανύπαρκτος. Προσωπική μου άποψη είναι πως είναι μειωμένης πολιτικής αντιλήψεως (άλλωστε δεν θα μπορούσε αλλιώς να έχει εκλεγεί πρόεδρος στις Η.Π.Α.), ανίσχυρος, με πολιτικό λόγο που δεν έχει απήχηση ούτε εντός των Η.Π.Α.   

Στο Ευρωπαϊκό αντίποδα, όλοι οι χαρτογιακάδες (συγχωρέστε μου την έκφραση) πολιτικάντηδες της Ευρώπης, με αμφίβολο προσωπικό -οι περισσότεροι- και πολιτικό βίο, χορτασμένοι από ανομία, δολοπλοκία, διαστροφή, κατάχρηση και κυρίως χωρίς ιδέες, χωρίς όραμα, χωρίς αρχή και τέλος. Μόνη πολιτική καραμέλα που πιπιλίζουν στα αυτιά των δύσμοιρων υποτακτικών τους είναι τα δικαιώματα του ανθρώπου, στο βωμό των οποίων θυσιάζουν καθημερινά όλες τις κοινωνικές τάξεις, όλων των κρατών-μελών της Ε.Ε. και του πλανήτη ολόκληρου.

Είναι από τραγελαφικό έως φαιδρό, να παρατηρεί κανείς τις αντιδράσεις όλων των πολιτικών της Ε.Ε. και των Η.Π.Α., να "απειλούν" τη Ρωσία και τον Πούτιν. Ιδιαίτερα γραφικός είναι ο Αμερικανός πρόεδρος, στον οποίο συνέταξαν ένα ακόμα πιο φαιδρό και ανόητο λόγο και τον οδήγησαν να διακωμωδηθεί παγκοσμίως λέγοντας πως "οποιαδήποτε παρέμβαση στην Ουκρανία θα έχει κόστος"! Τι λέτε κ. πρόεδρε; αλήθεια; Φυσικά και θα έχει κόστος! Μόνο που το κόστος θα βαρύνει αποκλειστικά τις Η.Π.Α. και την Ε.Ε. Το κόστος είναι ότι αντιλαμβάνονται πως δεν είναι πια μόνες στο διαχωρισμό του πλανήτη. Υπάρχει τρίτος διεκδικητής, πολύ ισχυρότερος και κυρίως δεν τον κρατάει κανείς από πουθενά, όπως συμβαίνει με τους υπόλοιπους ηγέτες του πλανήτη.

Ξέρουν καλά, τόσο στις Βρυξέλλες, όσο και στην Ουάσιγκτον πως το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι επικοινωνιακά παιχνίδια χωρίς, όμως, αντίκρυσμα. Η πολιτική είναι πράξεις και όχι λόγια! Η πράξη έγινε από τον Ρώσο πρόεδρο. Έκανε μια δυναμική παρέμβαση στην Κριμαία, εξασφάλισε τους εκεί Ρώσους κατοίκους, έδωσε το παρόν και την ασφάλεια που του ζητούν οι εκεί Ουκρανοί και έστειλε ένα ηχηρό μήνυμα σε Η.Π.Α. και Ε.Ε.(δεύτερο μετά τη Συρία) πως ούτε τους υπολογίζει, ούτε συζητάει άλλο μαζί τους εφόσον αυτοί παίζουν και δεν συζητούν επί της ουσίας, αλλά κυρίως ότι δεν τους ανέχεται πια! Φυσικά μη περιμένει κανείς αντίδραση από αχυρένιες και άβουλες κυβερνήσεις όπως αυτές των Η.Π.Α., της Ε.Ε., και των Ευρωπαϊκών κρατών.

Ο ηγέτης είναι σπάνιο είδος και γι' αυτό στο πέρασμα της ιστορίας είναι καταγεγραμμένοι ελάχιστοι. Από την άλλη μεριά οι υπάλληλοι είναι πολλοί, οι μαριονέτες περισσότερες, τα ανδρείκελα που αρνούνται ακόμα και το φύλο τους είναι ακόμα πολύ περισσότερα, αλλά η ιστορία δεν θα καταχωρήσει κανέναν τους ούτε καν ως παράδειγμα προς αποφυγή. Θα τους αγνοήσει επιδεικτικά! Δεν έχει λόγο να μεταφέρει τη μνήμη τους στις επερχόμενες γενιές των ανθρώπων.

πηγή